تبلیغات
تبلیغات متنی
پرچم تشریفات با کیفیت بالا و قیمت ارزان
پرواز از نگاه دکتر ماکان آریا پارسا
دکتر علی پرند فوق تخصص جراحی پلاستیک
تجهیزات و دستگاه های کلینیک زیبایی
محبوبترینها
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1848700730
۴ اولویت سیاست گذاری گردشگری ایران
واضح آرشیو وب فارسی:اتاق نیوز: بررسی های سازمان جهانی گردشگری (UNWTO) نشان می دهد در مراحل اولیه توسعه گردشگری، دولت ها نقش اساسی داشته و این روند معمولا در همه کشورهای جهان مصداق پیدا می کند؛ دلیل این امر را نیز می توان در عدم ریسک پذیری بخش خصوصی در مراحل اولیه سرمایه گذاری گردشگری جست وجو کرد، اما در همین حال نتایج برخی پژوهش ها در ایران نشان می دهد تاثیرگسترده مولفه های سیاسی مسلط بر گردشگری از یکسو و اقتصاد دولتی متکی بر نفت از سوی دیگر، موجب کمرنگ شدن و در نهایت نادیده انگاشتن گردشگری به عنوان یک بخش مهم اقتصادی شده است. در این شرادر یکی از پژوهش ها، رحیم حیدری چیانه و همکارانش نتیجه می گیرند که سیاست های گردشگری در ایران به ندرت برخاسته از الگوهای رایج آن و بیشتر تحت تاثیر مولفه های سیاسی بوده است. براساس نتایج این تحقیق و نظریات کارشناسان، به ترتیب بهبود سیاست های بین المللی، مشارکت و فعالیت در سازمان های بین المللی، توسعه سیاسی و بهبود نظام اداری مهم ترین اولویت های سیاست گذاری برای توسعه گردشگری در ایران به شمار می روند. حدود دخالت دولت در گردشگری برخی کارشناسان داخلی و پژوهشگران خارجی معتقدند گردشگری در کشورهای در حال توسعه، دارای ابعاد گسترده ای است و این مساله در ابعاد سیاسی و قلمرو بین المللی تنها منحصر به کشورهای درحال توسعه نیست، بلکه در کشورهای پیشرفته نیز، بازیگر اصلی در سیاست گذاری های این بخش دولت ها هستند. آنها بر این باورند تنها دولت ها هستند که مشروعیت و قدرت به وجود آوردن اهداف و سیاست های مورد نیاز را دارند و می توانند بسیاری از بخش های اجرایی متنوع را هدایت و کنترل کنند. در واقع دولت ها مسوولیت و نیز منابع لازم برای اجرای این وظایف را دارند. در همین حال، پژوهش مذکور تصریح می کند، سیاست ها و خط مشی های دولتی در حوزه گردشگری، برخاسته از ماهیت و شرایط فرهنگی، اقتصادی، اجتماعی و به ویژه سیاسی ایران است که در این باره برای داشتن درک درست از رویکردهای دولتی در زمینه گردشگری و شناخت دلایل کمرنگ بودن جایگاه صنعت گردشگری – حداقل در نظام اقتصادی ایران- بررسی ماهیت اقتصادی دولت و جامعه در ایران و ساختار تکوینی آن، راهنمای خوبی برای درک این مساله خواهد بود. کشورهای ترکیه، مالزی و مصر به رغم برخورداری از اشتراکات متعدد اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی با ایران، روند متفاوتی در زمینه گردشگری را تجربه می کنند که حکایت از رویکرد متفاوت اقتصاد سیاسی آنها در حوزه صنعت گردشگری دارد. محققان در این تحقیق خاطرنشان می کنند که ساختار دولتی متمرکز و استمرار این روند در طی سالیان گذشته، سیمایی از تعامل دولت و جامعه را در ذهن مجسم می سازد که ترسیم کننده تمامی خط مشی ها و سیاست گذاری های مورد نیاز دولت ها بوده است. در حقیقت، الگوی دخالت دولتی که در همه صنایع ایران حاکم است در صنعت گردشگری نیز تسلط یافته و منجر به تشدید روند تصدیگری دولت و دخالت گسترده سازمان های دولتی در آن شده؛ امری که در نهایت دولت را هم در نقش سیاست گذار و تصمیم گیر و هم عرضه کننده محصولات گردشگری ظاهر می کند. به باور این محققان، درحال حاضر افزون بر چالش های سیاسی، فرهنگی و اقتصادی، دلایلی چون فقدان استراتژی مشخص توسعه در بلندمدت، تعدد مراکز تصمیم گیری در حوزه گردشگری، ناکارآمدی مدیریت دولتی، ضعف ساختار سازمانی، فقدان نهادهای مستقل مدنی و سازکارهای نظارتی واقعی از مهم ترین دلایل این امر هستند. از سوی دیگر، اتکای بیش از حد اقتصاد ملی به درآمدهای نفتی و اقتصاد سیاسی خاص ایران، این امر را تشدیدکرده است. بنابراین دولت به جای سیاست گذاری و نظارت بر فعالیت بخش خصوصی، نه تنها خود وارد عرصه رقابت اقتصادی شده، بلکه با در پیش گرفتن سیاست و یکسری برنامه های خاص، عملا رشد اقتصاد رقابتی و تولیدگرا را عقیم می کند. چهار اولویت و یک تغییر نگرش یافته های این پژوهش نشان می دهد که پیگیری و تداوم سیاست تنش زدایی و روابط و مناسبات حسنه با همه کشورهای جهان در طیف گسترش روابط حسنه و بهبود سیاست ها در بخش مدیریت و ساختار روابط خارجی کشور، اولویت نخست در سیاست گذاری توسعه توریسم در ایران است. از سوی دیگر، عضویت در سازمان های همکاری منطقه ای و مشارکت فعال در سازمان جهانی گردشگری در طیف فعالیت و عضویت ایران در سازمان های همکاری منطقه ای و بین المللی، اولویت بعدی در این خصوص به شمار می رود؛ چراکه منطقه گرایی، دست کم در دوره کنونی موثرترین راه برای گشودن تدریجی اقتصادهای ملی و ادغام آنها در اقتصاد جهانی و همچنین موفقیت در مسائل سیاسی، اجتماعی – فرهنگی در شرایط بسیار فشرده و رقابتی است. اقتصاد منطقه ای به عنوان گامی در جهت ورود به اقتصاد جهانی، می تواند با حذف موانع گمرکی در منطقه، دسترسی شرکت ها به بازارهای وسیع تر را عملی کرده و موانع را از سر راه انتقال سرمایه و تکنولوژی در محدوده یک منطقه بردارد و در مجموع افق های گسترده تری را در برابر آنها بگشاید و اطمینان خاطر لازم را برای اقدام به سرمایه گذاری ایجاد کند. همچنین این یافته ها توسعه سیاسی در داخل کشور، پذیرش گردشگران همه کشورها و در نهایت اعمال سیاست های همسان و عدم تمایز بین گردشگران ورودی را اولویت سوم در سیاست گذاری توسعه توریسم در کشور عنوان می کند. در نهایت فعال کردن سفارتخانه ها و رایزنی های فرهنگی خارج از کشور، حذف یا کاهش موانع اداری صدور ویزا در کشورهای مبدأ از سوی ایران و بهبود سازوکارهای اداری – سیاسی ایران در کشورهای مبدأ، از دیگر اولویت ها برای بهبود شرایط سیاست گذاری گردشگری به شمار می روند. به نظر می رسد یکی از مهم ترین دلایل ناچیز بودن سهم ایران از بازارهای گردشگری، اتخاذ رویکردی است که در خلال آن بنا به دلایل مختلف (عمدتا فرهنگی- اجتماعی)، از ایجاد تغییرات متناسب و همسو با شرایط جهانی گردشگری اجتناب می شود. به بیان دیگر، در ایران سیاست های توسعه صنعت گردشگری، به جای همسو کردن شرایط داخلی، مقاصد و جاذبه ها و محصولات گردشگری با شرایط جهانی این صنعت، سعی در همسو کردن گردشگری بین المللی با شرایط داخلی خود دارد. اصرار و الزام گردشگران خارجی مبنی بر رعایت همه معیارهای محلی و فقدان انعطاف پذیری، از مولفه های روند مذکور محسوب می شود. این درحالی است که سیاست های توسعه صنعت گردشگری باید در رویکردها و به تبع آن در عملکردها و نگرش های خود نسبت به صنعت گردشگری در سطح بازارهای بین المللی تغییرات اساسی به وجود آورد. از این رو است که کارشناسان دلیل عمده موفقیت کشورهای توسعه یافته در گردشگری را در نگرش دولت و مشارکت مردم می دانند و معتقدند اتخاذ یک رویکرد مناسب و نیز مشارکت مردم در این فرآیند در نهایت می تواند به کمرنگ شدن ساختارهای بوروکراتیک سنتی در توسعه گردشگری بینجامد و چنین متذکر می شوند که پیش شرط لازم برای تحقق این مقوله به بهبود و توسعه رویکردها، ساختارها و نظام های سیاسی هر جامعه ای بستگی دارد. معطوف به این موضوع و براساس نتایج تحقیق فوق، پیش شرط اولیه بهبود و توسعه گردشگری در ایران تغییر دیدگاه در سیاست گذاری ها است؛ تغییری که نتایج آن آثار مثبتی در ابعاد مختلف اقتصادی، سیاسی و فرهنگی و به تبع آن در حوزه گردشگری خواهد داشت. از سوی دیگر، افزایش آژانس های مسافرتی، هتل ها و مراکزاقامتی، سرمایه گذاری، مراکز آموزش حرفه ای و علمی و در نهایت رشد قابل ملاحظه میزان مسافرت های داخلی و نیز خارجی در دو دهه اخیر در ایران، گویای این واقعیت است که مولفه های مذکور، به عنوان زیرساخت های اولیه توسعه گردشگری رشد چشمگیری داشته و حالا نوبت آن است که نگرش ها در خصوص توسعه این صنعت تغییر کنند. پژوهشگران این تحقیق پیشنهاد می کنند نهادهای دولتی در مقام سیاست گذار اصلی توسعه گردشگری، اقدامات اساسی زیر را انجام دهند: ۱- جایگزینی تدریجی نقش دولت از عرضه کننده محصولات گردشگری به سیاست گذاری و نظارت برکارآیی آنها و حذف برخی از سیاست های حمایتی خاص از سازمان های دولتی و نیمه دولتی. ۲- تغییر ساختار سازمانی گردشگری کنونی و تبدیل آن از سطح سازمان به یک وزارت مستقل و تدوین مقررات کارآمد. ۳- ایجاد مشوق های ویژه برای حضور موثر سرمایه گذار خارجی و نیز اجرای تدریجی سیاست های خصوصی سازی. ۴- بازسازی زیرساخت های فرسوده نظیر شبکه حمل ونقل. ۵- راه اندازی نظام حسابرسی اقماری. ۶- افزایش ارتباط و همکاری با سازمان های منطقه ای و بین المللی به ویژه با سازمان جهانی و شورای جهانی مسافرت و گردشگری، UNWTOو UNESCO و… منبع: دنیای اقتصاد
چهارشنبه ، ۴آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: اتاق نیوز]
[مشاهده در: www.otaghnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]
-
گوناگون
پربازدیدترینها