واضح آرشیو وب فارسی:جهان نیوز: آیت الله قرهی گفت: علت این که بعضی ها در مقابل حق می ایستند، این است که دنیا را می خرند و حق را می فروشند.به گزارش جهان به نقل از مهر، نکته ای اخلاقی از آیت الله قرهی در پی می آید؛ قرآن می فرماید: علّت این که بعضی ها در مقابل حقّ می ایستند، این است که دنیا را می خرند و حقّ را می فروشند. آن هم دنیایی که ارزشی ندارد و به هیچ احدی هم وفا نکرده است. نه پست ها و مقامات و نه مال و منال آن برای کسی نمانده و بدی آن، هم این است که از این مسئله هیچگاه عبرت نگرفتیم. بارها بیان کردم که خداوند گاهی ثروتمندانی را در مقابل من و شما قرار می دهد - که این ها این قدر هم ماهر بودند! - که در یک شب ورشکست می شوند. پروردگار عالم می خواهد به ما بگوید: مواظب باش و خیلی دل نبند، ممکن است تو هم این گونه شوی. یا صاحب منصبانی را در مقابل ما قرار می دهد که ناگهانی یک شب منصبشان را از آن ها می گیرند، پروردگار عالم می فرماید: مواظب باش و به این ها دل نبند. صورت زیبا هم همین است، دست خودش هم نیست و نمی خواسته، امّا تصادف می کند و در تصادف می سوزد و ما بین این پاره های آهن که تولید دست خود بشر است «ظَهَرَ الْفَسَادُ فِى الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا کَسَبَتْ أَیْدِى النّاسِ»، از بین می رود و آن به ظاهر خوشگل چنین و چنان را دیگر کسی نمی تواند ببیند! پس خداوند این ها را به من و تو نشان می دهد که غرّه نرویم و دائم مواظبت کنیم. یکی از اولیاء خدا دائم می فرمود: عزیزم! این را بدان! عالم، آینه عبرت بندگان است. اگر این طور به عالم نگاه کنیم که عبرت بگیریم، می فهمیم که همه می روند، امّا چه کسی، چطور می رود؟ چه کسی، حقّ کسی را ضایع می کند و چه کسی نمی کند!؟ خوب دیگر معلوم است که دل نمی بندیم. به هیچ چیزی دل نمی بندیم. خدا گواه است اگر دل نبستیم، دیگر حرّ می شویم. البته منظور از حرّ شدن این نیست که بی ادب شویم. چون بعضی فکر می کنند منظور از حرّ شدن نعوذبالله این است که بی چاک و دهن شویم و هر چه خواستیم به دیگران بگوییم و بعد بگوییم: ما حرّ هستیم! حرّ، یعنی هیچ دل بستگی نداریم. امام راحل عظیم الشّأنمان این گونه بودند. ولو به لحظه ای این طور نبود که ایشان رهبری را بخواهند. وقتی درود می گفتند، بر ایشان تأثیری نداشت. لذا دیدیم که بدرقه امام بسیار باشکوه تر از استقبال ایشان بود. چند روز جنازه مبارک ایشان ماند تا همه بیایند و وداع کنند. من می خواهم بگویم: اگر مردم بیشتر از خود خانواده امام (به جز خود حاج سیّد احمد آقاگریه نکردند که به جرأت می توان گفت بیشتر هم گریه کردند، کمتر نبوده است. بعضی ها سکته کردند و مردند. مّا اگر نعوذبالله همین مردم به امام، مرگ هم می گفتند - که الحمدلله امّت ما نشان دهد که اهل کوفه نیست - بر ایشان هیچ تأثیری نداشت. البته ناراحت می شدند که چرا این ها مجدّد ولایت را گم کردند، امّا برای شخص خودشان هیچ فرقی نداشت. الآن امام المسلمین، رهبر عظیم الشّأنمان هم همین طور هستند. اولیاء خدا این گونه هستند و برایشان این مسائل مهم نیست. آن ها حرّ هستند. امیرالمؤمنین حرّ است، آن جا که باید دفاع کند، دفاع می کند. امام صادق حرّ است، می بیند که الآن وقتی است که دعای مؤمنین (اللّهمّ اشغل الظّالمین بالظّالمین) مستجاب شده و بنی عبّاس و بنی امیّه در جنگ هستند، لذا حکومت تشکیل نمی دهند و می دانند که الآن، بهترین موقعیّت نشر علم آل محمّد(ص) یعنی در حقیقت علم پروردگار عالم است و همین کار را می کنند. لذا حضرات معصومین هم تکلیف گرا بودند و هر چه خدا برایشان تکلیف کرده بود، انجام می دادند. الآن باید بجنگی، چشم. الآن باید سکوت کنی، چشم. الآن باید دست بدهی، چشم. چشم، چشم، چشم. اتّفاقاً اوّل کسانی که چشم، چشم می گویند، خود حضرات معصومین هستند. آن ها در مقابل پروردگار عالم چشم مطلق هستند؛ چون از خودشان که چیزی ندارند و همه از خود خداست. لذا عبدالله می شوند.
چهارشنبه ، ۴آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: جهان نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]