محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830289857
دو سند تاریخی از نفوذ در اقتصاد ایران/ماجرای بی اطلاعی هاشمی وعادلی از بدهی 43میلیارد دلاری
واضح آرشیو وب فارسی:مشرق نیوز: احمد توکلی دو کتاب استراتژی توسعه صنعتی و مستندات و مبانی برنامه چهارم را دو سند تاریخی از نفوذ اقتصادی دانست و با اشاره به ماجرای بی اطلاعی هاشمی و عادلی از بدهی 43میلیارد دلاری گفت: برجام می تواند به افزایش نفوذ بیانجامد.به گزارش مشرق ، احمد توکلی را بیش از آنکه با کتاب هایش و یا نظریات دانشگاهیش بشناسند با لحن تند و تیز و انتقادی اش نسبت به دولت ها می شناسند. وی که در دهه 60 وزارت را تجربه کرد به تدریج از کارهای اجرایی کنار کشید و مدتی را به تکمیل تحصیلات در رشته اقتصاد پرداخت. وی به عنوان نماینده مجلس شورای اسلامی از مجلس هفتم تاکنون حضور دارد و در مجالس هفتم و هشتم رییس مرکز پژوهش های مجلس شورای اسلامی بوده است. با وی در ساختمان قدیمی دفتر کارش درباره بحث نفوذ به بحث نشستیم. مشروح گفت وگوی احمد توکلی به شرح زیر است: مقام معظم رهبری در یک سال گذشته بیش از 70 بار به بحث نفوذ اشاره کرده اند که حاکی از اهمیت این موضوع است. لطفا در مورد "نفوذ" به ویژه در حوزه اقتصاد و اشکال مختلف و زمینه های آن توضیح فرمایید. توکلی: البته من متخصص بحثهای امنیتی نیستم، اما نفوذ علی القاعده از طرف دشمنان هر حکومتی و هر ملتی برای تامین منافع و ایجاد سلطه انجام می شود. تمام کشورها هم سعی می کنند این کار را انجام دهند، اما طرق آن می تواند مشروع باشد؛ مثل انجام کارهای فرهنگی و تبلیغات که متقابلا کشورها اجازه این کار را به دیگر کشورها می دهند یا وابسته فرهنگی در سفارتخانه ها قرار می دهند. این نوعی از نفوذ است ولی مذموم نیست و آشکار است و دارای حد و حدودی است که اگر از آن تخطی شود توسط کشور میزبان مورد مواخذه قرار می گیرد، اما منظور ما از نفوذ طرق غیرمتعارف تاثیرگذاری می باشد که کشورهای سلطه طلب در طول تاریخ نشان داده اند که به قصد منفعت طلبی و از طرق غیر معمول عناصر تصمیم گیرنده در کشوری را تحت تاثیر قرار دهند تا تصمیمات آنان در راستای منافع این کشورهای سلطه طلب باشد. مثلا بحث سیاست های خارج بنیان که توسط این کشورها اتخاذ میشود ناظر به این بحث است. گاهی اوقات نفوذ از طریق استخدام افراد صورت می گیرد که خود دو دسته است، دسته اول آنهایی هستند که براساس علقه های شخصی خود را در اختیار قرار می دهند و حاضر می شوند اجیر شوند. و یا حتی گاهی افراد مجبور می شوند تن به همکاری دهند مثلا با قراردادن تله هایی برای افراد و گرفتن عکس هایی با به خطر انداختن حیثیت خانوادگی فرد، وی را مجبور به همکاری می کنند که اینجا به بحث جاسوسی وارد می شویم و مورد بحث ما نیست. کشور سلطه طلب نفوذ را طوری انجام می دهد که تصمیمات در کشور هدف مطابق با منافع او باشد و بهترین راه برای شروع اینکار ترویج فکر و عقایدی است که با عملی شدن آنها خود به خود منافع کشورهای سلطه طلب تامین گردد. مثلا سازوکارهای نهادهای بین المللی فعلی که توسط کشورهای سلطه طلب ایجاد شده است، به گونه ای است که خروجی آنها با منافع این کشورها مطابقت دارد. صندوق بین المللی پول، بانک جهانی و سازمان تجارت جهانی اینگونه اند. یعنی از نظر شما این سازمان های بین المللی به معنی واقعی کلمه بین المللی نیستند؟ توکلی: خیر بین المللی نیستند و به صورت غیرشفاف اداره می شوند. در سازمان تجارت جهانی تا سال 2000 فقط اتحادیه اروپا و آمریکا و ژاپن دستور جلسات را در اتاق سبز آن تعیین می کردند، یعنی تعیین تکلیف کنفرانسها با آنها بود، فرمان دست آنها بود. در آن سال مرکز سازمان تجارت جهانی در سیاتل آمریکا توسط آزادیخواهانی از سراسر دنیا با ایجاد حلقه های انسانی محاصره شد و اجازه ندادند کلینتون از واشنگتن به سیاتل بیاید. پلیس آمریکا حدود هزار نفر از آنان را بازداشت و به زندان برد و بقیه زندان را محاصره کردند تا پلیس تسلیم شد و آنان را آزاد کرد. این ماجرا نقطه آغاز تحولی بزرگ بود به طوریکه هند برای اولین بار به نمایندگی از 54 کشور جهان سوم اجازه پیدا کرد که در اتاق سبز حضور پیدا کند و در تصمیم گیریها مشارکت کند. یعنی تعبیه این سازمان جوری است که با تمام شدن نتایج به نفع آنها، به نفوذ و سلطه بر کشورهای دیگر می انجامد. به عنوان مثال دیگر می دانیم که در صندوق بین المللی پول توزیع آرا به نسبت سهم کشورهاست. اگر به سهام کشورهای اروپایی و کشور آمریکا، عربستان را اضافه کنید رای شان بالای 50 درصد می شود. خود این نفوذ است، منتها نفوذ ساختاری. یعنی ساختار را طوری ایجاد کرده اند که نتیجه آن سلطه بر کشورهای دیگر و مکیدن منافع آنها خواهد بود. آیا نفوذ نرم و با استفاده از تغییر فکر هم داریم؟ به نکته خوبی اشاره کردید. نوع دیگری از نفوذ که رایج تر و پنهان تر است مخصوصا در زمینه های اقتصادی و سیاسی، محصلانی هستند که در خارج از کشور یا حتی در داخل کشور مدلهای غربی را می آموزند و اگر فلسفه علم و تازیخ ندانند، که غالبا نمی دانند، آنها را می پذیرند. چون این مدلها بر غرب محوری و تمرکز بر منافع غرب ایجاد شده است. اقتصاد دان معروف آرژرانتینی به نام "پربیش" نظریه ای دارد به نام "مرکز و حاشیه" که در آن نشان می دهد که مدلهای اقتصاد جهانی و تجارت جهانی کارکردی به سمت مرکز دارد نه حاشیه. در نظریه او مرکز کشورهای سرمایه داری و حاشیه کشورهای جهان سوم هستند. در نظریه او کاملا نشان داده شده است که تجارت جهانی به سمت مرکز تمایل دارد. در نظریاتی هم که اینها تبلیغ و دفاع می کنند از جمله نظریه نئوکلاسیک که من مداوم در سخنرانیهایم به آن حمله می کنم. همانطور که می دانید نظریه نئوکلاسیک رشد محور است و معتقد است شما باید رشد را درست کنی و بعد از آن هرچه پیش آید عدالت است، اگر خیلی ناراحت بودی یه مقدار پرداخت انتقالی انجام می دهی، یعنی مالیات بیشتر می گیری و می دهی به فقرا. در این مدل عدالت بحث ثانوی است و اصل این است که رشد اتفاق بیفتد. موضوع سیاستگذاری حکومتها رشد است و اگر گرفتار شدند به سراغ کم کردن نابرابری می روند. این مدل مورد حمایت نهادهای اقتصادی بین المللی یعنی سازمان تجارت جهانی، صندوق بین المللی پول و بانک جهانی است و سیاست تعدیل اقتصادی بر اساس آن تعبیه شده است. نتیجه آن هم همین است که می بینیم یعنی ثروتها در جهان به سمت کشورهای بزرگتر و در داخل خود کشورها به سمت اغنیا سوق می یابد. حال اگر کسانی این نظریات را به عنوان یک فکر علمی بپذیرند و برای آن سازماندهی کنند و بخواهند آن را در کشورشان اجرا کنند، این افراد محل نفوذ دشمنند نه اینکه خودشان با دشمنند. این کم هزینه ترین راه نفوذ است که عده ای از دانشمندان کشور را متقاعد سازند که مدلی را دنبال کنند که نتیجه آن تامین منافع غرب است. آیا مصداقی هم می توانید ذکر کنید؟ توکلی: در کشور ما هم از این دسته افراد هستند و بینشان آدمهای خوب هم وجود دارد و شاهد آن هستیم که دو سند تاریخی اقتصادی در کشور ما مدلهایی را تعبیه و توصیه می کنند که همین نتیجه را می دهد. کتاب استراتژی توسعه صنعتی و کتاب مستندات و مبانی برنامه چهارم به وضوح بیانگر این موضوع در سیاست خارجی است. این مقاله "کار کردن برای گروه اندک" را ملاحظه کنید. بیانگر پولدارتر شدن ثروتمندان این کشورهاست و همانطور که گفتم نابرابری بیشتر می شود. در تمام تاریخ معاصر یکی دو قرن اخیر اینگونه بوده است و به دلایل سیاسی شدت و ضعف پیدا می کند. مثلا با رشد کمونیسم، سرمایه داران غربی برای دفع خطر انها خودشان را جمع و جور می کنند و به قدر ضرورت به تامین اجتمایی روی می آورند. یا افکار انسانی رشد می کند و کشورهایی که می توانند برای فقرایشان کار می کنند مثل کشورهای اسکاندیناوی که جمعیتشان کم است و وضع مالیشان خوب است در نتیجه سطح خدمات اجتماعیشان خیلی بالاست. حالا این مطلب دیگر را که همان مدلی است که در آن دو کتاب تبلیغ می شود نشانتان می دهم تا ببینید که چگونه این فکر به دشمن کمک می کند، بدون اینکه هزینه ای دهد. این فکر از بعد از جنگ تحمیلی آغاز شده و هنوز هم ادامه دارد. آیا تفکر حرکت در مسیر سازمان های بین المللی برای استفاده از الگوهای آنها دوباره احیا شده است؟ آقای رییس جمهور در اولین سفرش به نیویورک دو ساعت با لاگارد ملاقات داشت و تیم اقتصادی دولت مرتب با صندوق کار می کنند. البته اگر خود آگاهی وجود داشته باشد می توان با صندوق کار کرد و اشکالی هم ندارد، یعنی از صندوق گلچین کرد. الان در صندوق مطالعات قوی روی مدلهای فراگیر انجام می شود چرا که به مشکل خورده اند. فهمیده اند مدل تعدیل با ایجاد تنشهای اجتماعی، به رشد آسیب می زند و آن را کاهش می دهد. پس باز ملاک؛ رشد است و برای حفظ سرمایه داری باید تنشهای اجتماعی را از بین ببرند. پس توزیع مجدد درآمدی لازم است و به دنبال مدلهایی هستند که سیاستهای توزیع درآمدی داخل مدل لحاظ شود تا قدرت پیش بینی داشته باشند. یعنی با منطق سرمایه داری به عدالت اسلامی و جامعه گرایی در مدل اقتصادی نزدیک می شوند و به این می رسند که باید مردم را در نظر گرفت. در مدلهای رشد فراگیر(Inclusive Growth Model) نرخ رشد درآمد طبقات فقیر بیش از نرخ رشد درآمد طبقات غنی باشد تا در سیر زمان فاصله طبقاتی فقیر و غنی را کم کند و تنشهای اجتماعی به وجود نیاید. یا در مدلهای حامی تهیدستان (Pro-poor Growth Model) به دنبال آن هستند که فقر را کم کنند و با فاصله طبقاتی کاری ندارند. در صندوق بین المللی پول هم می توانید از این موارد پیدا کنید. البته مقالاتی از این دست ضرورتا مورد تایید آی.ام.اف نیست، اما برای حفظ موجودیت سرمایه داری پول خرج می کنند تا این سیستم بماند. اجلاس داووس نیز هر دو سال یک بار با حضور رهبران کشورهای سرمایه داری و دانشمندان علم اقتصاد و سیاست و ان.جی.اُ ها و شرکتهای چند ملیتی به همین منظور تشکیل می شود. اگر هموطنانی مقهور این سیستم شده باشند حتی بدون اینکه خودشان بخواهند کمک کار دشمن خواهند بود. آنان پیش شرط هایی برای توسعه یافتن می گذارند که تأمین کننده خواست های دشمنان این ملت است. الزامات توسعه در سیاست خارجی را چنین تأکید می کنند: در سیاست خارجی توسعه به ادغام در اقتصاد جهانیِ تحت حاکمیت و رهبری معدود شرکتهای فراملیتی و پذیرش تقسیم کار جهانی وابسته است. این امر، محتاج سیاست خارجی تامین کننده تجانس و همسویی کامل با نظام سیاسی جهانی است (صفحه 297 کتاب . نیلی، مسعود و دیگران (1382)، استراتژی توسعه صنعتی، تهران 1382) و باید در این سیاست خارجی از پیگیری هرگونه «ارزشهای انسانی و اخلاقی خارج از محدوده های جغرافیای سیاسی» پرهیز کرد(403). گر چه اذعان می کنند که آمریکا و «صاحبان منافع در حکومت آن» مناسبات ناعادلانه را بر جهان حاکم کرده اند، در عین حال توصیه می کنند نباید از غافله جهانی کنار ماند چون برای توسعه صنعتی پرهزینه است(402) این کتاب به سفارش دولت چاپ شده و متاسفانه این جهت گیری را هم دارند. مگر ستیزه جویی وکینه ورزی آمریکا و تحمیل جنگ و تحریم های ظالمانه هیأت حاکمه آن بر ملت ایران جز برای چنین رفتاری بوده است؟ حالا به خرج ملت برخی از اقتصاددانان همین ملت مثلا پژوهش می کنند در لباس توصیه علمی به ملت و دولت می گویند همانطور شوید که آمریکا می خواهد! در مورد سیاست داخلی جالبتر هم می شود: می گویند برای توسعه یافتن، باید هدف دولت تضمین حقوق مالکیت فردی باشد و هدف بخش خصوصی یعنی سرمایه داران حداکثر سازی سود است و این سازوکار انگیزشی باید به طور کامل در نظام سیاسی و اداری پذیرفته شود. به طوریکه بین اهداف بخش خصوصی و اهداف مدیریت سیاسی کشور "انطباق کامل"(301-302) برقرار باشد. این وقتی حاصل می شود که "مدیران سیاسی از میان فعالان اقتصادی یا از سوی آنان انتخاب شوند."(302) این تصویری که از سیاست ایجاد می شود نه با نگاه اسلام، نه با قانون اساسی، نه با فطرت سالم انسانی و نه با خط امام و رهبری، با هیچ کدام نمی خواند. با دموکراسی هم ناسازگار است. البته با واقعیتهای جهان نیز نمی خواند که در مقاله ای علمی آن را نشان داده ام. در سیاست اجتماعی می گویند، دیدگاه اجتماعی متناسب با خط مشی صنعتی موفق، تفکر ذره ای ناشی از دیدگاه های فردگرایانه است که حقوق مصرف کنندگان و تنوع محصولات صنعتی را اولویت میدهد. در مقابل آن، دیدگاه جمع گرایانه قرار دارد که در آن حقوق افراد به عنوان نیروی کار اولویت دارد. البته دیدگاه دوم ظرف مناسبی برای توسعه صنعتی نیست (303) یعنی اگر بین منفعت یک سرمایه دار و کارگرانش تعارض پدید آمد باید طرف سرمایه دار را گرفت! خوب کسانی این تفکر را در کشور ما دارند و انسانهای موثری هم هستند، بعضی از آنان الان از افراد اصلی دولت هستند. این تفکر همان نفوذ است، دشمن بدون هزینه با در دستور کار قرار گرفتن چنین سیاست خارجی به طور خودکار به چپاول خاورمیانه خواهد پرداخت. به عنوان جمع بندی بحث، بدترین بخش نفوذ را چه چیزی می دانید؟ توکلی: پس اگر بخواهم صحبتهایم را جمع بندی کنم خطرناکترین و مهمترین نوع نفوذ که برای دشمن کم هزینه وبرای ما پر هزینه است پذیرش تئوریهایی در اقتصاد و سیاست است که با تعقیب آنها در درجه اول منافع دشمنان ما تامین می شود. این، بازی در زمین دشمن است و هیچ استقلال طلبی در آن نخواهد بود و به هضم در سیستم اقتصاد جهانی خواهد انجامید. البته من اعتقاد ندارم که تمام افرادی که دارای این تفکرات هستند محل نفوذ غربند اما قطعا تفکری را از دشمن پذیرفته اند که نتیجه آن همان است که دشمن میخواهد با هزینه بیشتری نفوذ کند. چهار میلیارد دلاری که دوباره از صندوق طی این دو سال وام گرفتیم آیا ادامه سیاست های وام گیری دهه هفتاد نیست که نهایتا به بیش از 50 میلیارد دلار رسید؟ در دهه هفتاد که با ریاست جمهوری آقای هاشمی و از سال 69 شروع شد، کسی ارادی وام نگرفت، بلکه چون پول نداشتند نسیه می خریدند و یوزانس 6 تا 24 ماهه می کردند، ولی چون بی حساب این کار را کردند و مدیریت مالی درستی نبود، یک زمان به خود آمدند که نمی توانستند ال.سی ها را به موقع پرداخت کنند. اگر ال.سی بموقع پرداخت نشود، اعتبار مشتری از بین می رود مانند این است که در بازار چک شما برگشت بخورد و دیگر هر چه قدر هم که پولدار باشید، فروشنده به شما فقط با پول نقد جنس می دهد. در نتیجه ما برای اولین بار تحریم بانکی شدیم البته نه با اراده سیاسی بلکه با تخلف رفتاری برخی از اعضای دولت آقای هاشمی رفسنجانی. به طوریکه ال.سی های ما را نمی پذیرفتند. آقای هاشمی آقای رفیق دوست را که مسئول بنیاد بود مامور حل این مشکل کرد. آن زمان «بنیاد» یک مادرشرکت یا هلدینگ بود که در معاملاتش به خوبی عمل می کرد. آقای رفیق دوست در ژاپن به موسسه مارونی رفت، موسسه مارونی دستگاهی دولتی است در خدمت صادرکنندگان ژاپن، و اگر او را ببینی انگار تمام صادرکنندگان ژاپن را دیده ای. سپس به اتحادیه ای بانکی در آلمان رفت. مسئول این اتحادیه در آلمان به آقای رفیق دوست می گوید شما حدود چهل سال از مشتریان خوب ما بودید، چه پیش از انقلاب، چه پس از آن، چرا شما قبل از اینکه موعد پرداخت ال.سی ها سر برسد به ما مراجعه نکردید و تقاضای تمدید به ما ندادید؟ اگر آن موقع به ما مراجعه می کردید ما تقاضای مشتری خوش سابقه مان را می شنیدیم اما الان به شما به عنوان مشتری بد سابقه نگاه می کنیم. آیا شما این مباحث را در آن موقع رسانه ای هم کردید؟ بله، من همین حرف را به آقای عادلی رئیس کل بانک مرکزی وقت گفته بودم، آقای نوربخش خدابیامرز، من و آقای مرتضی نبوی را از روزنامه رسالت دعوت کرد و گفت این آقای توکلی با این سر مقاله های اقتصادی که می نویسد اوضاع ما را به هم می ریزد. من در حضور آقای عادلی گفتم که سفارش پدر خدا بیامرز من این بود که پسر جان اگر دست مردم چک داشتی و پول نداشتی قبل از موعد چک به طلبکار مراجعه کن و بگو چند روز صبر کند تا پول دستت برسد، با اینکار او می فهمد که تو قصد پرداخت پول را داری و با تو مدارا می کند. گفتم آقای عادلی شما که رشته ات اقتصاد نبود،به اندازه پدر من که یک بازاری معمولی بود هم اقتصاد بلد نبودی، نتیجه اش این شد که آبروی کشور رفت و 43 میلیارد دلار بدهی خارجی پیدا شد. همان زمان یک گزارش سری به دست من رسید و روی آن یک نامه گذاشتم و خدمت مقام معظم رهبری فرستادم که وضع دولت اینطوری است و ما 43 میلیارد دلار بدهی بالا آورده ایم و باید فکری بشود وگرنه ورشکست می شویم. چند روز بعد برای امر دیگری به آقای هاشمی رفسنجانی که رییس جمهور بود زنگ زدم، به من گفت که من خدمت آقا رفته بودم و ایشان به من فرمود که چرا 43 میلیارد دلار بدهی بالا آمده است؟ من اطلاعی نداشتم و بعد از پرس و جو متوجه شدم 33 میلیارد صحیح است، دفعه بعد که خدمت ایشان رسیدم گفتم 43 تا نبود 33 تا بود باز ایشان محکم گفت که 43 میلیارد دلار است. پرسیدم کی به شما خبر داده که ان قدر مطمئنید؟ فرمود آقای توکلی. و تو چون روزنامه نگاری من این را به تو می گویم تا ذهنت روشن شود. من گفتم آقای هاشمی اگر 33 میلیارد هم صحیح باشد این میزان بدهی در مدت دو سه سال خیلی بالاست، چون ما که اصلا بدهی خارجی نداشتیم. آقای هاشمی گفت ده و نیم میلیارد آن متعلق به آقای موسوی است، البته آقای موسوی هم زیر بار نمی رفت و تکذیب می کرد و احتمالا مثل آقای هاشمی اطلاعی نداشت. البته بعدا معلوم شد آقای هاشمی درست می گوید. می خواستم اشاره کنم که آن بدهی اینگونه پیدا شد، قرض نکردند بلکه قرض محقق شد. محل مصرف آن هم عمدتا صرف بازسازی شد که چون منابع نداشتند، نسیه می خریدند. عجیب نیست که آقای هاشمی نمی دانست، رقم بدهی های خارجی کشور چقدر بود؟ آقای عادلی هم که رییس بانک مرکزی بود از وضعیت بدهی ها اطلاع درستی نداشت، آیا نرخ بهره یوزانس هم بالا بود؟ توکلی: چه عرض کنم، اصلا یوزانس بعد از عدم پرداخت به وام کوتاه مدت که بهره بالایی دارد تبدیل می شود و بهتر است که اگر مجبور شدیم وام بگیریم، وام بلند مدت با بهره پایین بگیریم و البته باید سعی کنیم که اصلا وام نگیریم. در مورد 4 میلیارد دلار بنده اطلاعی ندارم، اما اگر از بانک جهانی وام گرفته اند چون وامهای بانک جهانی با نظارت داده می شود از نظر ما خوب است، چون برای کار خاصی داده می شود و اگر آن کار درست انتخاب شود برای ما بهتر است تا اینکه خودمان خرج کنیم، مثلا یک وام برای بحث آبیاری در سیستان و بلوچستان گرفتیم. این خوب است که اگر ما برای یک کار وام گرفتیم، وام دهنده نظارت کند تا ما در آن هدف خرج کنیم چون سیستم مدیریت ما دارای فساد و سوء تدبیر است. البته باید سعی کنیم که اصلا وام نگیریم. اجازه بدهید که به بحث برگردیم، چگونه می شود مراتب نفوذ را دسته بندی کرد؟ توکلی: به طور خلاصه اولین نوع نفوذ به صورت علنی فرهنگی صورت می گیرد که آشکار است و طرفین با هم کار فرهنگی می کند، روش دیگر نفوذ به وسیله تطمیع یا تهدید افراد است که غیر قانونی است و به جاسوسی نزدیک می شود، نوع دیگر نفوذ فکری است که افرادی با پذیرش نظریات مدیریتی، سیاسی و اقتصادی دشمن به طور خودکار وقتی کار می کنند پذیرش منافع غرب را فرض گرفته اند. یعنی اندیشه آنها مبتنی بر پذیرش درونی اندیشه های غربی است که اثر عمیقی هم بر جامعه بر جای می گذارد. رابطه موضوعاتی که فرمودید و مساله برجام و نفوذ چیست؟ توکلی: برجام از آنجا که اختیار ما را در اداره سرنوشتمان کم می کند و اختیار دشمن را زیاد می کند، امکان نفوذ دشمن را افزایش می دهد. یعنی اراده آنها در کار ما تاثیرگذار است به رفتارهایی وادارمان می کند تا منافع خودش تامین گردد. بخشی هم به خاطر مراودات اجباری زیادی که صورت می گیرد مثلا تعداد کثیر افرادی که به بهانه های مختلف به کشور ما می آیند خطرات جدیدی برای کشور ما فراهم می کند، زیرا کنترل ما را بر آنها کم می کند. به همین دلیل نیاز به مراقبت مستمر و دقیق داریم.
چهارشنبه ، ۴آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مشرق نیوز]
[مشاهده در: www.mashreghnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 12]
-
گوناگون
پربازدیدترینها