محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830051484
افزایش استفاده از زمان حال در روایت داستان ها
واضح آرشیو وب فارسی:فرهنگ امروز: «کوین باری» در آخرین رمان خود درباره «جان لنون» از افعالی با زمان حال استفاده کرده است. نویسنده های دیگری چون «هیلاری منتل»، «دیوید میچل» نیز برای نزدیکی و صمیمیت با مخاطب از زمان حال ساده استفاده کرده اند؛ همین موضوع باعث شده نشریه گاردین سراغ علت این اقدام نویسندگان برود.به گزارش فرهنگ امروز به نقل از ایبنا ؛ بسیار عجیب بود که «کوین باری» داستان تاریخی بنویسد. نویسنده در آخرین رمانش «بیتلابون» به زندگی «جان لنون» آهنگساز و خواننده صلح گرای قرن بیستم که به دلیل مخالفت های بسیار با جنگ به صورت مشکوکی به قتل رسید، پرداخته است. وی در این رمان تصور می کند لنون به غرب ایرلند سفرکرده و دوباره آهنگسازی می کند. «باری» که در حال مرور آهنگ های این خواننده بود ناگهان احساس کرد همه چیز برایش تازگی دارد و با اینکه رمان قبلی اش که برنده جایزه «گلداسمیت» هم شده درباره دوره ای دیگر نگاشته شده، شروع به نوشتن درباره «جان لنون» کرد و ناگهان دریافت هنگام نوشتن جملات، از زمان حال ساده استفاده کرده است. داستان این گونه آغاز می شود که «جان لنون» مانند حیوان «در پی مقصدی که در سرنوشتش است» رهسپار می شود: « اصلاً منطقی و عاقلانه نیست. نیمه شب به سمت شرق حرکت می کند اما هیچ کس او را نمی بیند. اگر سرتان پایین باشد تو را نمی بینند. در میانه راه از آسمان ها و سپس فرودگاه های مختلف رد می شود و حالا در مرسدس خود نشسته است.» خود نویسنده می گوید: « می خواستم خواننده مستقیماً به کاوش ذهن «لنون» بپردازد و قطعاً استفاده از زمان حال ساده برای رسیدن به این مهم بسیار تأثیرگذار است. امروزه نویسندگان، خواننده ها و بازیگران در شبکه های اجتماعی در دسترس مردم هستند پس این زمان بسیار هم برای نوشتن کتابی درباره خواننده ای درگذشته عجیب نیست.» «باری» دلش می خواهد خواننده احساس کند نیمه شب تاریک داستانی در گوش او زمزمه می شود. «منظور من زمزمه نیست. می خواهم صدایی در ذهن خواننده کاشته شود تا آوای کلمات در ذهن او جاری شود، تا با گوش هایش کلمات را بخواند. چون هدف این است که خواننده از شگفتی به خواب رود.» «باری» تنها نویسنده ای نیست که از زمان حال ساده در اثرش بهره برده است. «دیوید میچل» از سال 1999 تاکنون همین زمان را به کار برده اما این موضوع لزوماً بدان معنا نیست که نویسنده عمداً از این زمان برای تأثیرگذاری بر ذهن خواننده استفاده می کند چون ممکن است این روند کاملاً غریزی رخ دهد. «میچل» می گوید: «بعضی آثار در زمان حال بهتر از زمان گذشته به دل خواننده می نشیند.» و به همگان توصیه می کند طبق داستان زمان نگارش آن را برگزینند. مثلا در داستان «ساعت های استخوان» اثر «دیوید میچل» زمان بسیار اهمیت دارد. خود او می گوید: «در کتاب دومم روی تخت نشسته بودم و زمان همه افعال را از گذشته به زمان حال تغییر دادم. خود کتاب به شما می گوید دلش می خواهد به چه زمانی نوشته شود.» هر روز نویسنده های بیشتری به این ندا پاسخ می دهند. از «مارلون جیمز» نویسنده کتاب «تاریخچه کوتاهی بر هفت قتل» که برنده جایزه من بوکر شده تا اثر کمیک «پل موری» و داستان جنایی «آتیکا لاک» همگی از زمان حال ساده در آثارشان استفاده کردند. موج استفاده از زمان حال ساده از سال 2009 که کتاب «تالار گرگ» نوشته «هیلاری منتل» برنده جایزه من بوکر شد شدت گرفت اما وقتی همین نویسنده تصمیم گرفت کتابی از زاویه دید «اولیور کرامول» بنویسد دیگر به هیچ تئوری مربوط به نگارش فکر نکرد. «همان طور که داستان به ذهنم آمد به روی کاغذ آوردم. بعدها فهمیدم چه اتفاقی رخ داده و من هم زمان دو کار مختلف انجام دادم- یکی انتخاب زمان و دیگری زاویه دید داستان. (اتفاقات این کتاب که در فاصله سال های 1500 تا 1535 رخ می دهد، روایتی داستانی از زندگی توماس کراکول و صعود وی به قدرت در دربار هنری هشتم است.) اگرچه قبلاً نویسنده ها همواره از زمان گذشته بهره می گرفتند اما این اولین بار نیست که او از زمان حال برای بیان اتفاقات تاریخی استفاده کرده است. «بسیاری از داستان هایم در همین زمان و بعضی از آن ها به شکل فیلمنامه نوشته شده اند. استفاده از زمان حال ساده موضوع جدیدی نیست. حتی در داستان «جین ایر» و «ویلت» اثر «شارلوت برونته» نیز گاهی از زمان حال ساده استفاده می شود. ما از تکنیک سینمایی برای بیان حرفمان بهره می گیریم اما تکنیک از سینما مهم تر است. تکنیک «برونته» خواننده و نویسنده را در یک لحظه با هم یکی می کند و جدا کردنشان بسیار دشوار می شود. بنابراین این زمان برای نویسنده هایی که دلشان می خواهد برتری خود را به نویسنده ثابت و مانند خدا رفتار کنند مناسب نیست. درست مثل اینکه ما در زمان حال ایستاده و تاریخ بخشی از گذشته ماست و ما در زمان حال ایستاده و جدا از آن هستیم. من شخصاً اعتقاددارم که ما بخشی از تاریخ هستیم و تاریخ بخشی از ماست. هیچ زمانی نیست که بتوانیم آن را «زمان حال» بدانیم چون همه چیز در حال حرکت و تغییر است.» یکی از دلایل سختی انتخاب زمان برای روایت داستان به این دلیل است که ما در عصر دیجیتال زندگی می کنیم. به همین دلیل «باری» فکر می کند: «موسیقی داستان بسیار اهمیت دارد. شاید نتوانیم با متن مانند زمان گذشته ارتباط برقرار کنیم اما صدای انسان در داستان می پیچد و چنین داستانی برای مخاطب ارزش بیشتری قائل شده است.» البته بسیاری از منتقدان معتقدند نویسندگان با امید به تبدیل آثارشان به فیلم چنین تکنیکی را برگزیدند اما از دید «منتل» هیچ اشکالی در نوشتن یک اثر با پیش زمینه سینمایی وجود ندارد.
سه شنبه ، ۳آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فرهنگ امروز]
[مشاهده در: www.farhangemrooz.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]
-
گوناگون
پربازدیدترینها