محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846227948
معنویت جمع گرایانه ، آیینی و شریعت گرایانه بُعد اخلاقی تربیتی اربعین/ علمایی که در راهپیمایی اربعین شرکت می کردند
واضح آرشیو وب فارسی:رسا نیوز: خبرگزاری رسا ـ زیارت اربعین براساس ایمان زائر و به دنبال دغدغه ها و اولویت بندی های معنوی و روحی او انجام می شود. مظاهر و جلوه های معنوی زیارت اربعین را در دو بخش می توان جمع بندی کرد که ویژگی های معنویت در زیارت اربعین را نیز نشان می دهد.به گزارش سرویس اندیشه خبرگزاری رسا، حجت الاسلام محسن محمدی، معاون علمی(آموزش و پژوهش) مؤسسه تاریخ تطبیقی، استاد دانشگاه فرهنگیان، مبلغ و مشاور نهاد رهبری در دانشگاه و پژوهشگر پژوهشگاه بین المللی المصطفی است. در گفت وگوی تفصیلی با این استاد به تحلیل و بررسی زیارت اربعین با رویکرد «سیاسی اجتماعی» و «اخلاقی تربیتی» پرداختیم که در این بخش(بخش دوم) رویکرد «اخلاقی تربیتی» زیارت اربعین تقدیم حضور می شود. متن این گفت وگو در ادامه تقدیم حضور علاقه مندان می شود؛ رسا ـ یکی از مهم ترین ابعاد زیارت اربعین، ابعاد معنوی و اخلاقی آن است. لطفا جلوه ها و ابعاد معنوی زیارت اربعین را بیان کنید؟ زیارت اربعین ابعاد اخلاقی و معنوی زیبا و بعضا منحصر به فردی دارد که در سایر زیارت ها کمتر به چشم می خورد. این زیارت بر اساس ایمان زائر و به دنبال دغدغه ها و اولویت بندی های معنوی و روحی او انجام می شود. مظاهر و جلوه های معنوی زیارت اربعین را در دو بخش می توان جمع بندی کرد که ویژگی های معنویت در زیارت اربعین را نیز نشان می دهد. نخست، معنویت جمع گرایانه زیارت اربعین بر نوعی معنویت الهی دلالت دارد که هر چند بر تقویت و توسعه رابطه با خدا تأکید دارد، ولی نوعی معنویت جمع گرایانه توحیدی است. به عبارت دیگر زیارت اربعین در عین این که بر پالایش روح و تقویت ارتباط با معبود تأکید می کند، ولی از گونه ای معنویت منتشَر حکایت دارد که همه زائران را در بر می گیرد و آن ها را به کسب فضائل اخلاقی رهنمون می کند. لذا زیارت اربعین در قالب سفرهای زیارتی به صورت دسته جمعی انجام می شود و بخش مهمی از اخلاق زائر برای بهبود و ارتقای روابط بین زائران است. وقتی این زیارت های گروهی با انجام مناسک جمعی نیز همراه می شود، جلوه دیگری از «معنویت اجتماعی» را به تصویر می کشد. وجود این ابعاد جمع گرایانه معنوی در زیارت است که اماکن زیارتی را از «حال و هوای معنوی» برخوردار می کند. در مجموع زیارت اربعین در عین این که بر رابطه معنوی فرد با خود و خدا تمرکز دارد، روابط معنوی با دیگران را نیز ارتقا می دهد. این موضوع در مراحل سه گانه قبل، حین و پس از زیارت وجود دارد. زائران اربعین قبل از سفر به حلالیت طلبی و خداحافظی از اقوام و دوستان می پردازند و حال و هوایی مذهبی را در خانه و کاشانه خود به راه می اندازند. در حین سفر کمک به سایر زائران فضیلت مؤکد اخلاقی است و خرید سوغات یادبودی از سایرین است. آن ها در حین سفر در بطن معنویت سفرند و خود را در آستان مولای آزاده خود می بینند و سعی می کنند ادب زائر در محفل و منظر مزور را رعایت کننند. پس از سفر نیز دیدار از زائر اربعین توصیه شده است و این دیدار نیز یاد همه خاطرات و معنویات سفر را زنده می کند. دوم، معنویت آیینی از طرفی بخشی از تقدس اماکن مذهبی به خاطر تشریفات و آیین های خاصی است که در آن اماکن برگزار می شود و از طرف دیگر آیین و مراسم مذهبی بخش عملی ایمان را تشکیل می دهند. بدون مراسم مذهبی یا زمانی که این مراسم اجرا نمی شود، مکان مقدس بخشی از معنویت خود را از دست می دهد؛ زیرا این مراسم، ایمان عملی و تبدیل کننده اعتقاد و ایمان به یک حرکت عینی هستند. بهترین نمود این رابطه با منبع الهام در زیارت اربعین در مراسم سوگواری بر اباعبدالله الحسین(ع) نمود پیدا می کند. اساساً تقدس و معنویت کربلا با اجرای برنامه ها و مناسک دینی گره خورده است که مهم ترین آن ها برنامه عزاداری است. بر این اساس یکی از مهم ترین جلوه های معنوی زیارت اربعین برگزاری مراسم عزاداری است که در طول سفر و مقصد(کربلای معلا) کاملا مشهود است. یک تجربه معتبر و اصیل دینی در یک سفر زیارتی، شامل شرکت در یک مراسم گروهی است که در آن افرادی که با هم غریبه هستند، در یک برنامه فرهنگی در کنار هم قرار می گیرند و با یک دیگر احساس نزدیکی و یگانگی می کنند. در واقع تجربه بیشتر زائران که از مکان های مذهبی دیدن می کنند تا حد زیادی با حضور تعداد زیادی از دیگر زائران تقویت می شود. در همه سنت های دینی، گرد هم آمدن و تشکیل جامعه دادن، بخش جداناپذیر سفرهای زیارتی است. مهم ترین تجربه های دینی و معنوی زائران اربعین در ضمن مراسم های گروهی این زیارت رقم می خورد؛ مراسم هایی که از پیاده روی دسته جمعی تا عزاداری گروهی و نماز جماعت را دربر می گیرد. این مراسم ها مهم ترین جنبه مناسکی زیارت اربعین را شکل می دهد به طوری که بدون آن ها اطلاق زائر اربعین مفهومی گنگ به نظر می رسد. سوم، معنویت شریعت گرایانه زیارت اربعین بر معنویتی شریعت گرا و ضابطه مند استوار است و به صرف حضور در اماکن مذهبی خلاصه نمی شود، بلکه همراه آداب ویژه ای است که شامل اعمالی مانند طهارت(غسل، وضو)، قرائت ادعیه، اذکار و نماز است. بنابراین معنویت در زیارت اربعین مبتنی بر نوعی برنامه عبادی و مناسکی است که در قالب رعایت آداب و اعمال ـ اعم از واجب و مستحب ـ انجام می شود. به این ترتیب، زیارت اربعین در بطن و بستر شریعت است و از آن جدا نیست. بر این اساس ضمن این که می توان خود زیارت اربعین را مناسکی دینی دانست توجه به این نکته لازم است که زائر اربعین احکام مناسکی خاصی دارد، همانند نماز شکسته. از این مهم تر زائر اربعین خود را سوگدار و دلداده امامی می داند که مصائب او با مهم ترین مناسک دینی همانند نماز(نماز ظهر عاشورا، مناجات و قرائت قرآن شب عاشورا) گره خورده است. در واقع در زیارت اربعین ابعاد احساسی و مناسکی دین در هم تنیده می شود. اساساً بنیان و اساس زیارت اربعین بر اساس ارادت به مولایی است که مؤمن به خدا بود و در زیر آسمان مقیدتر و متشرع تر از او نبود؛ چراکه او امام شریعت و حافظ شریعت بود و جان شریفش را برای حفظ همین شریعت به درگاه الهی تقدیم کرد. رسا ـ زیارت اربعین به صورت پیاده انجام می شود. آیا انجام زیارت به صورت پیاده در روایات آمده است؟ پیاده روی در انجام فرائض دینی در اسلام آمده است، همانند پیاده روی به سوی مساجد، پیاده روی در تشییع جنازه، پیاده روی امام هنگام رفتن به مصلا در نماز عید، پیاده روی برای حج و عمره و پیاده رفتن به رمی جمرات. پیاده روی برای زیارت قبور اهل بیت(ع) نیز یکی از این موارد است. امام صادق(ع) می فرمایند «هر کسی پیاده به زیارت امیرمؤمنان(ع) برود، با هر قدمی، خداوند یک حج و یک عمره می نویسد و اگر پیاده بازگردد، خداوند با هر قدمی دو حج و دو عمره برایش نوشته است.» در محضر مبارک امام صادق(ع) نام امیرمؤمنان(ع) بُرده شد. شخصی به نام «ابن مارد» از حضرت پرسید: یا أباعبدالله! کسی که جدّتان أمیرمؤمنان(ع) را زیارت کند، چه ثوابی خواهد گرفت؟ امام صادق(ع) فرمودند: «ای پسر مارد! کسی که پیاده جدم را در حالی که حقش را می شناسد زیارت کند، خداوند به ازای هر قدمی که برمی دارد، یک حج و عمره مقبول برایش می نویسد.» زیارت با پای پیاده، از دیدگاه تاریخی، ریشه در زیارت جابر بن عبدالله انصاری(ره) صحابی جلیل القدر رسول اعظم(ص) دارد. او برای نخستین بار با پای پیاده از مدینه به کربلا آمد و به زیارت امام حسین(ع) توفیق یافت، پس این سنت مقدّس پیاده روی برای زیارت امام حسین(ع) از روزگار امامان(ع) وجود داشته است. درباره زیارت پیاده امام حسین(ع) نیز روایات ثواب زیادی نقل کرده اند. از حسین بن ثُوَیْر نقل شده که امام صادق(ع) فرمودند: «ای حسین! به درستی که هر کسی از خانه اش به قصد زیارت قبر حسین بن علی(ع) خارج شود، اگر پیاده باشد، با هر قدمی، حسنه ای برایش نوشته شده و گناهی از او پاک می شود و اگر سواره باشد، با هر قدمی، حسنه ای برایش نوشته شده و به واسطه آن گام، گناهی از او کنار گذاشته می شود تا به درب حائر حسینی برسد که در این صورت خداوند نام او را از جمله رستگاران و نجات یافتگان ثبت می کند و زمانی که آداب زیارت و اعمالش را به پایان برساند، خداوند نام او را در زمره برندگان می نویسد.» ابوصامت از امام صادق(ع) نقل می کند: «هر کسی پیاده به زیارت قبر حسین(ع) برود، خداوند برای هر قدمی هزار حسنه نوشته و هزار گناه از او پاک می کند و رتبه اش هزار درجه بالا می رود.» از علی صائغ نقل شده که امام صادق(ع) فرمودند: «ای علی! به زیارت حسین(ع) برو و آن را ترک مکن.» علی صائغ می گوید: عرض کردم: چه ثواب و پاداشی برای زائرش دارد؟ امام فرمود: «کسی که پیاده به زیارت ایشان برود، خداوند به ازای هر قدمی، حسنه ای برایش می نویسد و از او گناهی را پاک می کند و یک درجه ارتقای رتبه پیدا می کند. پس وقتی به مرقد حسین(ع) رسید، خداوند دو فرشته را بر او مأمور می کند تا هرچه از خیر و خوبی و صلاح از دهانش خارج می شود، برایش بنویسند و اگر چیزی خواست که به صلاحش نبود، برایش ثبت نکنند و هنگامی که از زیارت باز می گردد، با او وداع کرده و می گویند: ای دوست خدا! بخشیده شدی؛ تو از حزب خدا و حزب پیامبرش و حزب اهل بیتش هستی. به خدا سوگند هرگز به چشم خودت آتش را نخواهی دید و آتش نیز تو را نمی بیند و نمی سوزاند.» رسا ـ افزون بر این روایات، آیا از عمومات دین هم می توان در مورد پیاده روی زیارت اربعین تأییداتی بیان کرد؟ بله عمومات دینی هم در تأیید زیارت اربعین است. این پیاده روی نوعی اظهار خضوع و بندگی و تعظیم شعائر است. پیاده رفتن به زیارت امامان دو بُعد دارد؛ هم زیارت امام شهیدان است و هم فروتنی و اظهار تذلّل برای خدا است؛ به ویژه اگر پابرهنه انجام شود. در برخی احکام نیز شواهدی از این امر وجود دارد، از جمله آیه شریفه: «فَاخْلَعْ نَعْلَیک إِنَّک بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًی؛ گواه است که پابرهنه رفتن به عبادتگاه و مکانهای مقدس، خاکساری و خضوع بیشتری را می رساند.» تعظیم و تکریم شعائر الهی، همان طور که در حج و عمره در سعی صفا و مروه، در رمی جمرات و در زیارت مؤمن تکریم و بزرگداشت شعائر الهی است و شاید بتوان گفت تکریم میت و ملائکه همراه او است. بنابراین، پیاده روی برای زیارت امامان(ع) در حقیقت انجام سه عبادت است: نخست، زیارت پیشوایان. دوم، خضوع و تذلل برای خداوند و سوم، بزرگداشت شعائر الهی. بنابراین پیاده روی اجری مضاعف برای زائران دارد. رسا ـ با دقت در روایات متوجه می شویم که عدد چهل دارای قداست و اهمیت ویژهای است. در این خصوص چه نظری دارید؟ اعداد در روایات بر اساس ملاک حکمت به کار رفته است. اگر مروری مختصر و گذرا بر روایاتی داشته باشیم که عدد چهل را مدنظر داشته اند، می توانیم نگاهی جدید به اهمیت اربعین داشته باشیم. نخست، شهادت چهل مؤمن امام صادق(ع) می فرمایند: «هر گاه یکى از اهل ایمان بمیرد و بر جنازه او چهل نفر از مؤمنان حضور یابند و گواهى دهند که پروردگارا! ما به جز خوبى و نیکى از این شخص ندیده ایم و تو از ما داناتر هستى، خداوند متعال مى فرماید: من نیز شهادت شما را پذیرفتم و آنچه [از بدی ها و گناهان] از او مى دانستم که شما بى اطلاع بودید، همه را بخشیدم.» دوم، دعا براى چهل مؤمن امام صادق(ع) می فرمایند: «هر کس چهل نفر از مؤمنین را در دعا کردن بر خود مقدم بدارد، سپس حاجات خود را بطلبد، دعاى او به اجابت خواهد رسید.» همچنین دعا کردن چهل مؤمن در قنوت نماز وتر در نماز شب اجابت دعا را نزدیک تر و سریع تر مى کند. سوم، دعاى چهل نفره امام صادق(ع) می فرمایند: «اگر گروهى چهل نفره جمع شوند و خداى خویش را بخوانند، مطمئنا دعاى آنان مستجاب خواهد شد و اگر چهل نفر نبودند گروه چهار نفره، ده بار خدا را بخوانند که همین أثر را دارد و اگر بیش از یک نفر نباشد و چهل بار خدا را صدا بزند، خداى عزیز و جبار خواسته او را برآورده خواهد کرد.» چهارم، آمرزش چهل گناه امام باقر(ع) می فرمایند: «کسى که جنازه اى را از چهار طرف حمل کند، خداوند متعال چهل گناه کبیره او را خواهد بخشید.» پنجم، آثار چهل روز اخلاص امام رضا(ع) از پیامبر گرامى اسلام چنین نقل می کنند: «هیچ بنده اى چهل روز اعمال خود را خالصانه به درگاه حضرت حق انجام نمى دهد، مگر این که خداوند متعال چشمه سارهاى حکمت را از قلب او به زبانش جارى مى سازد.» ششم، ویژگی یاران حضرت مهدى امام سجاد(ع) می فرمایند: «هر گاه قائم ما قیام کند، خداوند متعال از شیعیان ما آفت، بلا و سستى را دور خواهد کرد و دل هاى آنان را همانند پاره هاى آهن قوى و محکم می کند و نیروى هر یک از آنان را معادل نیروى چهل مرد قرار خواهد داد.» هفتم، چهل روز عزاى مؤمن پیامبر(ص) می فرمایند: «اى ابوذر! هنگامى که مؤمنى از دنیا مىرود، زمین تا چهل روز براى فقدان او گریان و عزادار است.» هشتم، بعثت انبیا در چهل سالگى امام باقر(ع) می فرمایند: «پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله در ۶۳ سالگى از دنیا رفت، که آخر سال دهم هجرت بود. آن حضرت بعد از تولد خویش هنگامى که چهل سالش کامل گردید، به پیامبرى رسید و ۱۳ سال دیگر در مکه بود که در ۵۳ سالگى به مدینه هجرت کرد و بعد از 10 سال در مدینه به سراى جاویدان منتقل شد.» در روایت آمده است که اکثر انبیا در چهل سالگى به رسالت مبعوث شده اند. همچنان که رسول گرامى اسلام نیز در چهل سالگى به رسالت مبعوث گردید. نهم، حفظ چهل حدیث پیامبر اکرم(ص) می فرمایند: «هر کس از امت من چهل حدیث از احادیث دینى مورد نیاز جامعه را حفظ کند خداوند متعال او را در روز قیامت به عنوان فقیه و دانشمند محشور خواهد کرد.» دهم، آثار گناه تا چهل روز امام صادق(ع) می فرمایند: «کسى که از شراب و مسکرات حرام استفاده کند، تا چهل روز نمازش پذیرفته نمى شود، مگر این که حقیقتا توبه کند.» یازدهم، اصلاح تا چهل سالگى رسول الله(ص) می فرمایند: «هنگامى که شخص به چهل سالگى می رسد و کارهاى نیک او از اعمال زشتش بیشتر نباشد، شیطان پیشانى او را بوسیده، مى گوید: این چهره اى است که دیگر روى سعادت و خوشبختى را نخواهد دید.» و در حدیث دیگرى مى فرماید: «فرد چهل ساله اى که در اندیشه کارهاى نیک نباشد، براى ورود به آتش جهنم خود را آماده کند که نجات او مشکل است.» قرآن کریم نیز چهل سالگى را اوج کمال انسانى می داند. هشدار به چهل ساله ها امام زین العابدین(ع) می فرمایند: «هر گاه شخصى به سن چهل سالگى برسد، فرشته اى از سوى خداوند در آسمان ندا مى دهد که هنگام سفر نزدیک است، زاد و توشه سفر را مهیا کن و در گذشته هنگامى که فردى به چهل سالگى مى رسید، با نفس خود محاسبه مى کرد.» دوازدهم، تغذیه و اربعین پیامبر اکرم(ص) می فرمایند: «هر کس چهل روز از خوردن گوشت خوددارى کند، اخلاقش بد خواهد شد.» سیزدهم، حقوق همسایه رسول گرامى اسلام می فرمایند: «تا چهل خانه از چهار سوى منزل یک مسلمان، از رو به رو، پشت سر، از سمت راست و از سمت چپ، همسایه یک مسلمان است.» رسا ـ برخی گمان می کنند پیاده روی اربعین سنتی است مربوط به عوام و علما و بزرگان دین در آن حضوری ندارند. یعنی این کار را بیشتر نوعی شور اجتماعی می دانند تا اقدایم عالمانه. نظر شما در این مورد چیست؟ با توجه به روایاتی که بیان کردیم مشخص شد که پیاده روی اربعین کاملا جنبه دینی و روایی دارد و صرفا اقدامی سلیق های و عوام زده نیست. بر این اساس علما و مراجع تقلید افزون بر تشویق شیعیان و مؤمنان به زیارت اربعین و همچنین ارائه رهنمودهای لازم، خود نیز در این مراسم معنوی حضور پررنگی دارند و حتی در برخی دوران ها حضور آن ها در بین زائران سبب رونق دوچندان و حضور حداکثری مردم شده است. شیخ مرتضی انصاری از جمله احیاکنندگان سنت پیاده روی برای زیارت امام حسین(ع) بود و خود ایشان نیز پیاده از نجف به کربلا می آمد. میرزا حسین نوری، صاحب موسوعه حدیثی «مستدرک الوسائل» در عید قربان هر سال به صورت پیاده به کربلا می آمد. سیدمهدی بحرالعلوم در دسته عزای «طوریج» که پیاده به کربلا می آمدند، حضوری پررنگ داشت. شیخ جعفر کاشف الغطا در یکی از پیاده روی هایش به کربلا، به حضور حضرت ولی عصر(ع) شرفیاب شد و حضرت ایشان را به سینه خویش چسبانده و فرموده است: «خوش آمدی، ای زنده کننده شریعت ما.» آیت الله مرعشی نجفی بیست بار پیاده به همراه تعدادی از طلاب که همه از مراجع و بزرگان شدند، به کربلا مشرف شد. همچنین بزرگانی همانند سیدمحمدحسین طهرانی، سید احمد مستنبط، شیخ عباس قوچانی، شیخ حسن نجابت شیرازی و سید عبدالحسین دستغیب و شهید صدر اول و شهید صدر دوم در این پیاده روی شرکت می کردند. شهید صدر دوم(سیدمحمد صدر) حتی فتوا به وجوب پیاده روی به سوی حرم های أمیرمؤمنان(ع) و سیدالشهدا(ع) را صادر کرد و با این فتوا به مبارزه با سیاست ضددینی حزب بعث رفت و در برخی از خطبه های جمعه اش در نجف اشرف بر این موضوع تأکید می کرد. مراسم پیاده روی در عصر مرجعیت شیخ مرتضی انصاری(1214- 1298ق) نیز با شکوه تمام رواج داشت و پس از وی، کم کم به فراموشی سپرده شد و عملی کم ارزش تلقی گردید؛ به طوری که به طبقه فقرا و نیازمندان اختصاص یافت؛ ولی بعدها محدث نامدار، میرزای حسین نوری، این مراسم را در میان مردم رونق بخشید. در میان مراجع تقلید، حضور آیت الله سید محمود شاهرودی، زبانزد همگان بود. معروف است که وی در این مراسم، نخست با پای پیاده از نجف خارج می شد و به سوی کربلا حرکت می کرد و سپس سایر آقایان، استادان و طلاب هم به دنبال وی به راه می افتادند و وقتی مراسم زیارت تمام می شد، بیشتر زائران از کربلا سوار وسیله نقلیه می شدند و به نجف باز می گشتند؛ ولی آیت الله شاهرودی در بازگشت هم پیاده به نجف باز می گشت. معروف است که این مرجع بزرگ، چهل سفر با پای پیاده به زیارت امام حسین(ع) مشرف شده است. شهید محراب آیت الله سید اسدالله مدنی، از استادان سرشناس حوزه نجف، یکی دیگر از عاشقان همیشگی مراسم پیاده روی نجف ـ کربلا و زیارت حرم اباعبدالله الحسین(ع) و یارانش، به خصوص در روز اربعین بود. عالمان و استادان حوزه علمیه نجف، خاطرات خوشی از این شهید بزرگ، در این مراسم باشکوه معنوی دارند. آیت الله حاج آقا مصطفی خمینی نیز از عالمان و استادان نجف بود که همواره در مراسم پیاده روی حضوری پیوسته و جدی داشت. او مقید بود که در تمام ایام زیارت های مخصوص امام حسین(ع) ـ اول و نیمه رجب، نیمه شعبان، عرفه و به خصوص اربعین ـ پیاده از نجف به کربلا برود و در میان راه، گاهی کف پایش تاول میزد و زخمی می شد؛ ولی باز هم با شور و شوق تمام، به راه خود ادامه می داد و اصرار دوستان را برای سوار شدن به وسیله نقلیه، حتی در قسمتی از راه نمی پذیرفت و چون به نزدیک کربلا می رسید و نگاهش به گنبد و گلدسته های حرم امام حسین(ع) و پرچم سرخ رنگ آن می افتاد، بی اختیار اشک از چشمانش سرازیر می شد و مصیبت اهل بیت(ع) را زمزمه می کرد و به سر و سینه می زد و عزاداری و نوحه سرایی می کرد. یکی دیگر از شخصیت های برجسته حوزه علمیه نجف که به طور مرتب، در این مراسم شرکت می کرد، علامه امینی مؤلف کتاب ارزشمند «الغدیر» بود که در این سفرها، همواره تعدادی از مؤمنان او را همراهی می کردند. علامه امینی وقتی به نزدیکی کربلا می رسید، حالش منقلب می شد و قطرات اشک از چشمانش جاری می شد. امام موسی صدر، رهبر شیعیان لبنان که در شهریور 1357 توسط صهیونیست ها ربوده و ناپدید شد، یکی از شیفتگان مراسم پیاده روی از نجف به کربلا بود. رسا ـ ممنون از وقتی که در اختیار ما قرار دادید . /993/402/ر
دوشنبه ، ۲آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: رسا نیوز]
[مشاهده در: www.rasanews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
گوناگون
پربازدیدترینها