نکاتي پيرامون مصاحبه در فيلم مستند

واضح آرشیو وب فارسی:راسخون:

نکاتي پيرامون مصاحبه در فيلم مستند آرون ري نن (مترجم: ماکان مهرپويا) هيچ وقت از سوژه تان چسبيده به ديوار فيلم نگيريد آرون ري نن، مستند ساز، تاکنون برنده جوايز متعددي از جمله n Cine Eagle award Golden ده است. فيلم مستند Did We Go? او در چندين جشنواره معتبر برنده جايزه شده و در سال 2000 به موزه هنرهاي مدرن شهر نيويورک راه يافته است. يافتن سوژه هاي مناسب مصاحبه اولين بخش روند مصاحبه، يافتن شخص مناسبي است که بشود با او صحبت کرد. وقتي به ديگران تلفن مي زنم، آنها اشخاص ديگري را که درباره موضوع اطلاعات بيشتري دارند به من معرفي مي کنند. فکر خوبي است که از ديگران بخواهيد اگر کسي را مي شناسند که صحبت کردن با او به درد مي خورد، به شما معرفي کنند. گاهي مجبور هستيد نوعي مهندسي اجتماعي انجام دهيد تا بتوانيد از نردبام بالا برويد و به آدم اصلي برسيد. در مستند Did We Go? من با دوربين بزرگ تلويزيوني ام (Sony DSR 300) به محدوده مراکز فضايي ناسا رفتم و بعد از معاشرت، از مردم پرسيدم که آيا کسي را مي شناسند که در پروژه سفر به ماه کار کرده باشد؟ يکي مرا سراغ ديگري فرستاد و بعدي و بعدي و...تا زماني که خلاصه سر از خانه مدير اسبق سيستم هاي اطلاعاتي در مرکز فضايي کنتاکي در آوردم. معلوم شد طرف يک سابقاً نازي بوده که براي هيتلر و مملکتش موشک مي ساخته است. اين اکتشاف، کل سوژه مستند مرا عوض کرد. فيلم برداري مصاحبه اولين کاري که انجام مي دهم، پيدا کردن پس زمينه اي براي فيلم گرفتن از آدمي است که قرار است جلوي دوربين قرار بگيرد. هيچ وقت از سوژه تان چسبيده به ديوار فيلم نگيريد. بگذاريد حداقل يکي دو متر از ديوار فاصله بگيرد. اين کار از افتادن سايه شخص روي ديوار جلوگيري مي کند. پس زمينه بايد به چيزي که مصاحبه شونده دارد عنوان مي کند، کمک کند. مثلاً اگر طرف پزشک است، پشت سرش کتاب بگذاريد و...، يا با راننده مسابقات اتومبيل راني توي گاراژش مصاحبه کنيد؛ يک همچين چيزهايي. يک سوم تصوير را به مصاحبه شونده اختصاص دهيد و دو سوم را به پس زمينه اش. زاويه دوربين بايد دقيقاً در همان زاويه چشمان مصاحبه شونده باشد. مصاحبه کننده بايد سوالات خود را درست از پشت لنز دوربين و درهمان زاويه بپرسد، يعني همان کاري که ام تي وي نمي کند! نورپردازي مصاحبه نورپردازي مصاحبه مي تواند از يک ست کامل نورپردازي تا پروژکتور روي دوربين را شامل شود. گاهي اوقات نورپردازي طبيعي در نزديکي پنجره کافي است. مطمئن باشيد که منبع نوري از پشت سر شما بتابد (از کسي جلوي يک پنجره پر نور فيلم نگيريد) و همچنين مواظب بازتاب ها روي شيشه هاي پنجره باشد. اگر داريد از منبع نوري خود دوربينتان استفاده مي کنيد، يادتان باشد که کمي آن را سافت کنيد. ابزار مورد علاقه من در اين زمينه دستمال کاغذي است! اول يک لاي آن را استفاده مي کنم. بعد اگر ديگر هنوز خيلي پر نور بود، دستمال کاغذي را دولا مي کنم و جلوي پروژکتور قرار مي دهم. من از سه نقطه نوري استفاده مي کنم. نور اصلي، نورپشتي و نورپر شونده.(که علاوه بر سفيدي بايد از نور اصلي بيشتر باشد) همچنين فضاي پس زمينه را نورپردازي مي کنم تا شخص را از پس زمينه جدا کند. استفاده از ديمر براي نور پشتي خيلي مهم تر است، چون مي شود به سرعت سطح خروجي را کنترل کرد. نور پر شونده را بايد به شکلي به کار برد که تمام سايه هاي صورت مصاحبه شونده را حذف کند. اگر نور داخلي و بيروني صحنه شما با هم ترکيب شده است، استفاده از فيلتر آبي را جلوي منبع نوري پيشنهاد مي کنم. اگر در اتاق سفيدي هستيد و نورپردازي تان باعث شده همه چيز تخت و فاقد درام به نظر برسد، از يک طلق مشکي (شبيه فويل آلومينيومي) استفاده کنيد. آن را دور منبع نوري بپيچيد، انگار که داريد شکلک درست مي کنيد. با اين کار نور را روي سوژه متمرکز کرده ايد و در نتيجه سوژه برجسته تر و دراماتيزه تر به نظر مي رسد. وقتي در شبکه E فيلم بردار بودم، مجبور بوديم تمام مصاحبه هايمان را با همين تکنيک شکلک انجام دهيم! تکنيک هاي صوتي مصاحبه در مصاحبه هاي مهم از ميکروفون هاي يقه اي استفاده کنيد. خودم از مدل هاي بي سيم استفاده مي کنم، تا به جاي اين که مصاحبه شونده يک جا بنشيند، بتواند حرکت کند و حرف بزند. اما اگر پول خريدن چنين ميکروفون هايي را نداريد، مي توانيد زماني که شخص در حال راه رفتن و حرف زدن است، کسي را مسئول نگه داشتن سيم ميکروفون کنيد. خودم دوست دارم با مصاحبه شونده در فضايي آزاد و در حالي که قدم مي زنيم، کار کنم. نکاتي درباره پيدا کردن سؤال ها براي مصاحبه وسبک هاي گفت و گو هميشه سعي مي کنم موضوع مصاحبه هايم را بسط دهم. سعي کنيد اول موضوعات اصلي اي را که مي خواهيد با مصاحبه شونده در ميان بگذاريد، بيابيد. پايان سؤال بايد باز باشد و خود سوال بتواند باز خورد مناسبي از مصاحبه شونده بگيرد. هيچ وقت سؤالي نپرسيد که بشود با بله يا خير جواب داد. سعي کنيد از عبارت مي شود توضيح دهيد که...، به من بگوييد که ...و احساستان درباره ...استفاده کنيد. براي مثال: مي شود توضيح دهيد که بين مصالح ساختمان سازي امروز و گذشته چه تفاوت هايي وجود دارد؟ مادامي که در جريان مصاحبه هستيد، هيچ وقت در دام سؤال هايي که قبل از مصاحبه نوشته ايد، نيفتيد. من هميشه سؤال هايم را بر اساس پاسخ هاي مصاحبه شونده سامان مي دهم. راحت ترين شکلش اين است که چند کلمه آخر حرف هاي مصاحبه شونده را به شکل سوالي بازگو کنيد. مثلاً: من ماهي گيري در رودخانه را دوست دارم؛ ماهي گيري در رودخانه را دوست داريد؟ اين تکنيک بازخورد به مصاحبه شونده اين اطمينان را مي دهد که شما گفت و گو را هدايت نمي کنيد و...که مصاحبه شونده مي تواند روش و عکس العمل خود رابروز دهد. هرگز به ميان پاسخ کسي نپريد. هميشه صبر کنيد تا مصاحبه شونده حرفش را تمام کند يا بازخوردش را نشان دهد. همچنين بايد شنونده خوبي باشيد و سعي کنيد سوال هايتان را با ايده هاي جديد و سوژه هايي که در ميانه مصاحبه رو مي شوند، ادامه دهيد. هميشه در پايان مصاحبه بپرسيد که آيا سوالي هست که من جا انداخته باشم يا چيزي هست که ناگفته گذاشته باشيد؟ آيا آخرين سؤال اغلب اطلاعات جديد و قابل توجهي را در اختيارتان مي گذارد. رضايتنامه خيلي وقت ها مهم است که از هر کسي که با او مصاحبه مي کنيد، رضايتنامه بگيريد. گاهي اوقات به رضايتنامه نيازي نيست. مثلاً گروه ه اي خبري تقريباً هيچ وقت به رضايتنامه احتياجي ندارند و اگر در محلي عمومي از کسي فيلم مي گيريد هم به کار نيازي نيست. البته اگر به طرف توهين نکرده باشيد. مثلاً يک بار داشتم درباره يک راننده که در سان فرانسيسکو شغلش بکسل کردن ماشين ها بود فيلم مي ساختم؛ هنگام فيلم برداري در خياباني عمومي ناگهان به خودش و شاگردش حمله شد و من از تمام صحنه ها فيلم گرفتم. بعداً آن بخش را به برنامه هاي تلويزيوني مختلف فروختم و هيچ کدامشان هم از من رضايتنامه نخواستند، مصاحبه ها شکل جذابي را از روند داستان گويي در مستندها فراهم مي کنند. هميشه به فکر پس زمينه فيلمتان باشيد، حواستان به نورپردازي باشد و سؤال هايتان را از پاسخ مصاحبه شوندگان بسازيد. منبع: فيلم نگار 97
#فرهنگ و هنر#

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: راسخون]

[مشاهده در: www.rasekhoon.net]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 207]