محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827231041
تغییر رژیم ها، سیاست ادامه دار آمریکا در برابر دموکراسی
واضح آرشیو وب فارسی:پارسینه: سرزمینی که مدعی آزادی است و خود را موطن شجاعان می خواند، پیشینه طولانی و ناعادلانه در سرنگونی دولت هایی دارد که به طور دموکراتیک انتخاب شده اند. مقامات آمریکا به ندرت به این گذشته نفرت انگیز اعتراف می کنند، چه برسد به این که بپذیرند چنین سیاست هایی تا عصر حاضر نیز ادامه می یابد.به نقل از پایگاه خبری آلترنت، در دومین مناظره انتخاباتی ریاست جمهوری دموکرات ها، برنی ساندرز، نامزد دموکرات ریاست جمهوری، سیاست بلندمدت دولتی را که شرکایش در پذیرش آن اکراه دارند محکوم کرد. ساندرز به هیلاری کلینتون دیگر نامزد دموکرات ریاست جمهوری گفت: فکر می کنم ما یک اختلافی داریم و این اختلاف این است که من به جنگ در عراق رای منفی دادم. اگر شما به تاریخ نگاه کنید پی می برید که تغییر رژیم ها چه در اوایل دهه 50 میلادی در ایران، چه در سرنگونی سالوادور آلنده در شیلی یا سرنگونی دولت گواتمالا، این تهاجم ها، این سرنگونی دولت ها و تغییر رژیم ها نتایج ناخواسته ای به همراه داشته است. من قصد دارم که بگویم در این مساله اندکی بیش تر محافظه کار هستم. من طرفدار تغییر رژیم نیستم. "تغییر رژیم" عبارتی نیست که به طور صادقانه در واشنگتن زیاد مورد بحث قرار گیرد؛ با این وجود این عملی رایج است و شاخصه های سیاست خارجی ایالات متحده را برای یک قرن تعریف می کند. برای بیش از دهه ها، رهبران حزب های جمهوری خواه و دموکرات ، استراتژی مورد حمایت دو حزب در سرنگونی شدید دولت های خارجی منتخب که در برابر فرامین آمریکا زانو نزده اند را تعقیب کرده اند. در این مناظره ساندرز سه نمونه از تلاش های ایالات متحده برای تغییر رژیم ها را مورد توجه قرار داد. نمونه های بسیاری از تغییر رژیم از سوی آمریکایی ها وجود دارد؛ اما این ها شاید بدنام ترین نمونه ها باشند. ایران 1953 ایران زمانی صاحب یک دموکراسی سکولار بود. چه بر سر دموکراسی ایران آمد؟ آمریکا با کمک بریتانیا در سال 1953 آنرا سرنگون کرد؛ چرا؟ برای نفت. محمد مصدق ممکن است مشهورترین سیاست مدار در تاریخ بلند مدت ایران باشد. وی هم چنین تنها رییس دولتی بود که به طور دموکراتیک در آن زمان انتخاب شد. در سال 1951 محمد مصدق به عنوان نخست وزیر ایران انتخاب شد. او یک سوسیالیست و مطمئنا یک کمونیست نبود. اما او سیاست های دموکراتیک اجتماعی و ترقی خواهانه را دنبال می کرد. مصدق مصرانه به دنبال اصلاح اراضی بود، نظارت بر مال الاجاره را ایجاد کرد و سیستم امنیت اجتماعی را به وجود آورد. زمانی که مصدق ذخایر بزرگ نفتی ایران را ملی کرد، وی خطوطی را رد کرد که کشورهای سرمایه دار غربی تحمل نمی کردند. در سال 1951 نیویورک تایمز مقاله ای با عنوان بریتانیا درباره ی عواقب جدی تصرف کردن نفت هشدار داد منتشر کرد. این مقاله نفت ایران را جزو دارایی های نفتی بریتانیا می داند و در اعتراف به این که بریتانیا در گذشته ایران را اشغال کرده و نفت ایران را به تصرف خود درآورده و ادعای مالکیت آن را دارد، ناموفق بوده است. این مقاله نتوانسته بیان کند که بریتانیا نفت ایران را تحت نام کمپانی نفت انگلیس و ایران و بعدها بریتش پترولیوم به تصرف خود درآورده است. مقاله تایمز اذعان کرده که آمریکا نگرانی عمیق خود را با بریتانیا درباره ی احتمال این که نفت ایران به کشورهای غربی نرسد را تقسیم می کند. این تهدید در آگوست 1953 به بار نشست. در عملیات "آژاکس"، سازمان سیا با همکاری سازمان MI6 بریتانیا کودتایی را انجام دادند و دولت منتخب ایران را سرنگون و دوباره سلطنت را پایه گذاری کردند. شاه ایران متحد وفادار غرب تا سال 1979 و تا زمان براندازی سلطنت در انقلاب باقی ماند. گواتمالا 1954 در کم تر از یک سال پس از سرنگونی نخستین نخست وزیر مورد حمایت مردم ایران، آمریکا سیاست تغییر رژیم مشابهی را در گواتمالا تعقیب و "چاکوبو آربنز"، رهبر منتخب را از قدرت ساقط کرد. در سال 1944 مردم گواتمالا انقلاب کردند و "خورخه اوبیکو" دیکتاتور راست گرا مورد حمایت آمریکا را سرنگون کردند. کسی که این کشور را از سال 1931 با مشتی آهنی اداره کرده بود. اوبیکو که به طور خیال بافانه خود را ناپلئون قرن بیستم می خواند به مالکان ثروتمند و شرکت آمریکایی کمپانی یونایتد فوروت (United Fruit) حکمرانی آزادانه بر منابع طبیعی گواتمالا را اعطا کرده بود و از ارتش برای سرکوب سازمان های کارگری استفاده می کرد. خوان خوزه آریوالو در سال 1944 به ریاست دولت رسید. لیبرالی که سیاست های معتدلانه ای در پیش گرفت؛ اما ایالات متحده خواهان یک رژیم دست نشانده راست گرا بود که به کمپانی های ایالات متحده آن امتیازاتی که از سوی اوبیکو داده می شد را بدهد. در سال 1949 کودتای ناموفقی با حمایت آمریکا در گواتمالا انجام شد. در سال 1951 "آربنز" انتخاب شد؛ آربنز نیز میانه رو بود. ایالات متحده ادعا کرد که آربنز به کمونیست های گواتمالا نزدیک است و هشدار داد که می تواند با شوروی متحد شود. در واقع خلاف این موضوع صحت داشت. آربنز در واقع کمونیست های گواتمالا را مورد آزار قرار می داد. با این حال آربنز مانند محمد مصدق به شدت اعتقاد داشت که خود مردم گواتمالا و نه شرکت های چندملیتی باید از منابع کشورشان سود ببرند. او سیاست های اصلاح اراضی را دنبال کرد که به کنترل خانواده های ثروتمند و شرکت یونایتد فوروت که بر سراسر این کشور اعمال می شد، خاتمه داد و به این دلیل او سرنگون شد. ترومن، رییس جمهور آمریکا در اصل اجازه اولین کودتا را با نام عملیات PBFORTUNE در سال 1952 صادر کرد. اما جزییات این عملیات لو رفت و این نقشه عملی نشد. در سال 1954 در عملیات PBSUCCESS سازمان سیا و وزارت خارجه آمریکا گواتمالا سیتی را بمباران کردند و به طور خشونت آمیزی در کودتایی دولت دموکراتیک گواتمالا را سرنگون کردند. آمریکا، "کارلوس کاستیلو آرماس"، مستبد جناح راست را به قدرت رساند. در 50 سال آینده تا پایان جنگ داخلی گواتمالا در سال 1996 این کشور از سوی تعدادی از رهبران مستبد راست گرا اداره شد که به طور سبعانه مخالفان چپ را سرکوب کردند و به نسل کشی مردم بومی این کشور دست زدند. شیلی 1973 11 سپتامبر به طور همیشگی در حافظه آمریکایی ها حک شده است. این تاریخ در ضمیر ناخودآگاه مردم شیلی نیز به طور پاک نشدنی حک شده است. زیرا در سال 1973 کودتای به پشتیبانی آمریکا به طور خشونت باری دموکراسی شیلی را سرنگون کرد. در سال 1970 سالوادور آلنده، رهبر مارکسیست به طور دموکراتیکی به عنوان رییس جمهور شیلی انتخاب شد. بلافاصله پس از این که او انتخاب شد، دولت آمریکا امکاناتی را برای مخالفان راست گرا مهیا کرد و به رسانه های محافظه کار شیلی میلیون ها دلار پول پرداخت کرد. یک مقام سازمان سیا در یادداشتی در سال 1970 نوشت: این سیاستی قاطع و ادامه دار است که آلنده با یک کودتا سرنگون شود. الزام آور است که این اقدامات به طور مخفیانه و با ایمنی انجام شود تا دست داشتن دولت آمریکا و آمریکایی ها به خوبی پنهان بماند. نیکسون، رییس جمهور آمریکا نیز متعاقبا به سازمان سیا فرمان داد تا هیاهوی اقتصادی ایجاد کند تا از به قدرت رسیدن آلنده جلوگیری کنند یا این که وی سرنگون شود. دولت دموکراتیک آلنده به طور خشونت باری در 11 سپتامبر 1973 سرنگون شد. وی در این کودتا درست پس از ایراد سخنرانی احساس برانگیز که در آن او اعلام کرد که جانش را برای دفاع از دموکراسی شیلی و تمامیت ارضی فدا خواهد کرد، کشته شد. "آگوستو پینوشه"، دیکتاتور راست گرای افراطی به قدرت رسید. وی سرکوبگری به وسیله پلیس فاشیستی را با سیاست های اقتصادی بازار آزاد آمیخت. در حکومت دیکتاتوری پینوشه هزاران نفر از چپ گرایان شیلیایی، سازمان دهندگان کارگری و روزنامه نگاران کشته، مفقود و شکنجه شدند. صدها هزار نفر ازمردم نیز تبعید شدند. نمونه مدرن مصر 2013 نمونه های کمی از تغییر رژیم های گسترده که در آن دولت آمریکا دخیل باشد، وجود دارد. نمونه اخیر آن شامل سرنگونی رژیم صدام حسین در عراق و معمر قذافی در لیبی است. در این موارد آمریکا دیکتاتورها را ساقط کرده نه رهبرانی که به طور دموکراتیک انتخاب شده اند. با این حال نتایج این تغییر رژیم ها چیزی کم تر از فاجعه نبوده است. آمریکا هنوز هم در زمانی که به دولت های منتخب می رسد در تغییر رژیم دخالت دارد. در انقلاب ماه ژانویه 2011، مردم مصر حسنی مبارک، متحد نزدیک آمریکا که مصر را با دیکتاتوری تقریبا 30 سال اداره کرد، سرنگون کردند. در ماه ژوییه 2013، محمد مرسی نخستین رییس جمهور منتخب در یک کودتای نظامی برکنار شد. ما اکنون می دانیم که آمریکا نیروهای مخالف که رییس جمهور را خلع کردند حمایت کرده است. امروز عبدالفتاح السیسی که به نظر بدتر از حسنی مبارک است، بر مصر حکومت می کند. در ماه اوت 2013 سیسی کشتار بیش از 800 فعال مصری صلح جو را در میدان رابعه سرپرستی کرد. رژیم وی شلیک به معترضان در خیابان ها را ادامه می دهد. با وجود این نقض قبیحانه حقوق بشر، سیسی متحد نزدیک - به مراتب نزدیک تر از مرسی رییس جمهور منتخب مردم- آمریکا و اسراییل باقی می ماند. دیگر نمونه هااین ها نمونه دیگر تغییر رژیم به رهبری آمریکاست. در سال 1964 آمریکا از کودتای برزیل در سرنگونی "جواو گولارت" رییس جمهور چپ گرا حمایت کرد. در سال 1976 آمریکا از کودتای نظامی در آرژانتین که "ژنرال خورخه رافائل ویدلا" جایگزین "ایزابل پرون" شد، حمایت کرد. در سال 2002 آمریکا از کودتایی که باعث سرنگونی "هوگو چاوز"، رییس جمهور منتخب می شد، حمایت کرد. با این وجود چاوز بسیار محبوب بود و مردم ونزوئلا خیابان ها را پر کردند و خواستار بازگشت وی شدند. در سال 2004 آمریکا "ژان برتراند آرسیتید" نخستین رییس جمهور منتخب مردم در هاییتی را سرنگون کرد. در سال 2009 نیروهای راست گرای تعلیم دیده از سوی آمریکا با حمایت تاکتیکی واشنگتن، رییس جمهور منتخب هندوراس را سرنگون کردند. آمریکای لاتین با توجه به مجاورتش با آمریکا و قدرت جنبش های چپ گرایانه در این منطقه، تغییر رژیم از سوی آمریکاییان را تحمل می کند. با این حال خاورمیانه و بسیاری از کشورهای آفریقایی نیز شاهد سقوط دولت های منتخب خود بوده اند. "جان کوتس ورث"، تاریخ شناس دانشگاه هاروارد اعلام کرد، از سال 1898 تا 1994 دسته کم 41 مداخله آمریکا در آمریکای لاتین رخ داده است که به طور میانگین هر 28 ماه در کل قرن یک مداخله روی داده است. تعدادی از دیکتاتورهای نظامی آمریکای لاتین در دانشکده آمریکاس، موسسه وزارت دفاع آمریکا در فورت بنینگ در ایایلت جورجیا آموزش دیده بودند. طبق گزارش سایت ویکی لیکس آمریکا هنوز به دنبال سرنگونی دولت های چپ گرای آمریکای لاتین است. انتهای پیام
دوشنبه ، ۲آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پارسینه]
[مشاهده در: www.parsine.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]
-
گوناگون
پربازدیدترینها