محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830497719
بررسی دلایل قتل نفس در کودکان
واضح آرشیو وب فارسی:همدان پیام: حوادث یک کودک دیگر خودکشی کرد. نوبت این بار به فرشادِ 14 ساله رسید که با طنابی متصل به پنکه سقفی اتاق خودش را به دار آویخت. کسی نمی داند این کودک مدرسه ای چرا این کار را کرده است. تنها گمان ها در مورد مرگ او در نامه مکتوبی قرار دارد که پس از مرگ در دستان او پیدا کردند. مرگ فرشاد 14 ساله سومینِ شوکی است که در یک ماه اخیر درباره خودکشی کودکان در رسانه ها منتشر شده است. نخستین بار خبر خودکشی شوان پسر ده ساله خبرساز شد. وی در شهرستان اشنویه و در کنار پدر و مادر کشاورزش زندگی می کرد. شاید هیچ کس فکرش را هم نمی کرد که آخرین تصویر از شوان تصویر حلق آویز او به طناب دار باشد. با فاصله کمی از او یک پسربچه دیگر در محله خلیج فارس تهران با روسری و آویزان بر میله بارفیکس خودش را کُشت. این سه کودک تنها کودکانی نیستند که به دست خودشان به زندگی خود پایان دادند. طبق آماری که فاطمه دانشور - از اعضای شورای شهر تهران- می دهد از سال 81 تا 83 تعدادِ صد و 11 کودک در ایران اقدام به خودکشی کرده اند. *چرا باید افراد کم سن و سالی که هنوز وارد چرخه بزرگتر اجتماعی نشده اند خودکشی را آخرین و تنها راه حل باقی مانده برای خود بدانند؟ یک جامعه شناس در این باره می گوید: فردگرایی افراطی و بیگانگی اجتماعی مهمترین دلیل خودکشی کودکان است. سعید معیدفر در گفت وگو با فرارو در این باره توضیح داد: آمار دقیقی از خودکشی کودکان وجود ندارد. اما خبر خودکشی این کودکان نشان می دهد رخدادی در جریان است که می تواند برای این گروه سنی تهدیدآمیز باشد. وی در ادامه با اشاره به رشد فردگرایی در جامعه گفت: در سال های پیش شاهد این بودیم که در جامعه ما نوعی فردگرایی افراطی در حال شکل گیری است و این نشان دهنده فعال نبودن حوزه اجتماعی است. عضو انجمن جامعه شناس ایران همچنین اظهار کرد: نسل من و یا نسل های قدیمی تر در فضای اجتماعی پررنگ تری زندگی می کردیم که انگیزه حیات را بیشتر تقویت می کرد. زیرا به گفته امیل دورکهایم، جامعه شناس فرانسوی، به هر میزان که همبستگی اجتماعی و شور جمعی بیشتر باشد خودکشی کمتر خواهد بود و اگر همبستگی کم شود و نشاط و شور اجتماعی رو به افول برود افراد جامعه احساس پوچی و بریدگی خواهند کرد. وی بیان کرد: انسانی که از جامعه بریده شود، به این دلیل که ذاتاً اجتماعی است عناصر حیاتی خود را از دست می دهد. بنابراین هر چقدر که یک فرد از اجتماع دورتر باشد به همان میزان زندگی اش رو به انهدام خواهد رفت. معیدفر با اشاره به تغییرات جامعه ایران گفت: در سال های اخیر عرصه های عمومی ما به شدت محدودتر و با موانعی بیشتر روبه رو شدند. حداکثر فضا در حال حاضر فضای مجازی است. وسایل امروزی کمک کرده اند که فرصت های مجازی بیشتر شوند. هر چند که فضای مجازی مفید هم هست اما نمی تواند جایگزین فضای تعاملی و انرژی بخشی باشد که انسان در حیات اجتماعی کسب می کند. این جامعه شناس با اشاره به محدودیت در فضای اجتماعی کودکان اظهار کرد: فضای اجتماعی کودکان و نوجوانان ما امروز قابل تأمل است. فضای آنها در مدرسه به عنوان تنها فضای اجتماعی محدودتر شده و دانش آموزان رقابتی کشنده با یکدیگر پیدا کرده اند؛ رقابتی تحصیلی که اتفاقاً والدین هم بر آن پافشاری می کنند. در نتیجه یک کودک به عنوان یک دانش آموز به طور مکانیکی در اختیار آموزش و پرورش و خانواده است. عضو انجمن جامعه شناسی فضای مدرسه را فضایی غیر اجتماعی و غیر تعاملی خوانده و در این باره توضیح داد: در حال حاضر موفقیت در درس و کنکور تبدیل به تنها مهارتی شده که ما به بچه هایمان می آموزیم. مهارت با هم بودن، انگیزش اجتماعی معقول و... به دانش آموزان یاد داده نمی شود. توقعات نیز از دانش آموزان بالا رفته و مقایسه آنها در خانه با دیگر کودکان موجب شده تا ما به تفاوت ها و ظرفیت های آنها بی اهمیت باشیم. معیدفر در ادامه گفت: این بیگانگی اجتماعی امروز به شدت مسأله ساز شده است. کودک نیازمند درک است و اینکه نیازهای دیگر او دیده شوند. عواطف و حس های او در ارتباط با اجتماع به دست می آید. در حالی که ما شاهد کمرنگ شدن حیات اجتماعی در زندگی کودکان و نوجوانان هستیم. این جامعه شناس همچنین درباره نقش مهم آموزش و پرورش و خانواده در زندگی کودکان اظهار کرد: مدرسه و خانه دو مکانی است که کودک بیشتر از هر چیز در آنها رفت وآمد می کند. قبلاً محله و روابط خویشاوندی غنی وجود داشت که کم کاری های این دو فضا را جبران می کرد، اما اکنون آن دو مکان وجود ندارد. وی تصریح کرد: از بین رفتن فرصت های پیشین در جامعه ما در حالی رخ داده که فرصت های جایگزینی را شاهد نبوده ایم. این استاد دانشگاه در پایان گفت: بدون شک با این روند در آینده باید شاهد بیگانگی اجتماعی بیشتر کودکان و نوجوانان باشیم. وقتی ما عرصه های زیست اجتماعی را به شدت بسته ایم و زیست قبلی هم با زندگی مدرن به تعلیق درآمده چطور انتظار آینده ای بهتر را برای کودکان خواهیم داشت؟ متأسفانه در آینده این بیگانگی کودکان دردسرهای بیشتری ایجاد خواهد کرد. ارتباط امروز کودکان و نوجوانان با فضای مجازی موجب خواهد شد که این بیگانگی مزید بر علت شود.
دوشنبه ، ۲آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: همدان پیام]
[مشاهده در: www.hamedanpayam.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
گوناگون
پربازدیدترینها