واضح آرشیو وب فارسی:بانکیا: بانکیا: "راجر آرنولد"، اقتصاددان موسسه مدیریت مالی ALM می گوید: ارزیابی بازار و تبعات اقتصادی تصمیم آتی فدرال رزرو مبنی بر افزایش نرخ بهره بانکی نشان می دهد که این تصمیم ماموریت ترسناکی خواهد بود که برخی متغیرها در آن باید مدنظر قرار گیرند.به گزارش بانکداری ایران (بانکیا)، به گفته آرنولد «در فرآیند این تصمیم گیری، پیامی که از مشترکین دریافت کردم این است که منشا نگرانی های من تحت تاثیر بحث هایی درباره تحرکات احتمالی بازارها در نتیجه افزایش نرخ بهره بانکی ازسوی فدرال رزرو قرار گرفته؛ بنابراین به طور مختصر به این چالش ها اشاره می کنم.» شرایط اقتصادی آمریکا مناسب نیست که این نه تنها نظر و عقیده شخصی نیست، بلکه یک حقیقت است. از جنبه تاریخی، با توجه به افت اقتصادی که طی سال گدشته و سال های قبل از آن شاهد بوده ایم، انتظار می رفت فدرال رزرو برنامه های محرک پولی خود را تجدید کرده یا خود را آماده چنین اقدامی کند درحالی که شاهد عکس این اقدام هستیم. بر اساس گزارش اقتصادنیوز، افزایش نرخ بهره بانکی در شرایطی نظیر شرایط کنونی، خطر بروز تبعات و عواقب ناخواسته ای را به همراه دارد و سرمایه گذاران باید با آگاهی از این عواقب، مراقب باشند؛ به خصوص باید حواسشان به نشانه هایی که در آن مصرف کنندگان به افزایش نرخ بهره بانکی واکنش منفی نشان می دهند، باشد. آرنولد در ادامه گفت: این اظهارنظرها و ارزیابی های من نه بدبینانه است، نه گستاخانه، ضد اجتماعی، ایدئولوژیک یا نشات گرفته از مسایل دیگر، بلکه هر بیننده بی طرف با ارزیابی علمی، نتایج مشابهی را شاهد خواهد بود. بعید می دانم روسای بانک های بزرگ آمریکا و سایر موسسات مالی، فارغ از اینکه کارکنان آنها در تعامل با مردم عادی چه می گویند، از این مساله خبردار نباشند. این وضعیت همان چیزی است که از آن با عنوان برملا شدن راز این تصمیمات یاد می شود. این درحالی است که «جانت یلن»، رییس فدرال رزرو اظهار داشته که اقتصاد شرایط خوبی دارد؛ ضمن اینکه روسای دیگر شعبه های فدرال رزرو، روسای بانک ها و رهبران بخش خصوصی مالی نیز دنباله رو این ادعا هستند. بیش از یک سال است که این حمایت اصلی درباره مساعد بودن شرایط اقتصادی آمریکا وجود دارد که کاهش نرخ بیکاری در جهت رسیدن فدرال رزرو به نرخ هدف بیکاری یعنی اشتغال کامل نشان دهنده بهبود اقتصاد با تورم قریب الوقوع و لزوم افزایش نرخ بهره بانکی ازسوی فدرال رزرو است. این ایده که تصور می شود سطح اشتغال پایین ناشی از فشار تورمی است، در قانونی تحت عنوان «منحنی فیلیپس» آمده است. منحنی فیلیپس نشان دهنده ارتباط میان نرخ تورم و نرخ بیکاری است. این منحنی بیان می کند که نرخ بالای اشتغال با نرخ بالای تورم رابطه معکوس دارد. به این معنا که در کوتاه مدت برای کاهش نرخ بیکاری می بایست نرخ بالاتر تورم را بپذیریم. در حالی که در سال 1968 «میلتون فریدمن» نشان داد که این رابطه برای بلند مدت صحیح نیست. اهمیت این منحنی با توجه به وضعیت و ظرفیت آن برای فعالیت های اقتصادی کوتاه مدت طی دهه های اخیر کاهش یافته و با معیارهای مستقیم تر از فعالیت های اقتصادی که به لطف پیشرفت تکنولوژی حاصل شده، جایگزین شده است. «هوارد سایمونز» ستون نویس Real Money در پایگاه اینترنتی استریت معتقد است استفاده از مباحث منحنی فیلیپس در تعیین نرخ بهره بانکی ازسوی فدرال رزرو به شکل فزاینده ای ادامه یافته و وابستگی فدرال رزرو به آنچه که این منحنی درباره چشم انداز کوتاه مدت اقتصادی می گوید، به یک عذر موجه برای اجرای سیاست های پولی بدل شده که این سیاست گذاری های به جای آنکه از اقتصاد بازارها نشات بگیرد، از نظر سنتی، به صورت دستوری اعمال می شوند. شاید فدرال رزرو در وادار کردن بازارها، مصرف کنندگان و تولیدکنندگان به همراهی با خود موفق عمل کند اما شواهد کمی درباره حمایت از این فرضیات مشاهده می شود.
یکشنبه ، ۱آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بانکیا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 17]