واضح آرشیو وب فارسی:دانا: صهیونیست ها در 14 مه 1948 با برخورداری از پشتیبانی و تایید آمریکا و بر اساس رای سازمان ملل، استقلال کشور اسراییل را اعلام کردند. بر این اساس آمریکا نخستین کشوری بود که از اسرائیل حمایت کرد. اما جای سؤال است که اسرائیل چرا و چگونه می خواهد بر اساس روایتهای تاریخی دروغین موجودیت خود را به جهانیان بقبولاند؟به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ به نقل از مکریان ، قوانین بین الملل، تعهداتی را ایجاد می کند که تمامی کشورها موظف به رعایت آن هستند. یکی از این قوانین، رعایت حقوق بشر است. در بند اول منشور سازمان ملل بر مبارزه با همه نمادهای نژادپرستی تاکید شده است. بر همین اساسف نژادپرستی از اصلی ترین عوامل نقض اعلامیه جهانی حقوق بشر دانسته شده است. اما نژادپرستی صهیونیست ها دو بند از اصولی که منشور حقوق بشر بر آن تکیه دارد را نقض کرده است. اسرائیل نه تنها صلح و امنیت منطقه را به خطر انداخته، بلکه با قوانین نژادپرستانه و عدم رعایت حقوق بشر به ویژه عدم رعایت حقوق فلسطینیان، به بزرگترین ناقض حقوق بشر در جهان تبدیل شده است. در طول تاریخ می توان به موارد بسیاری اشاره کرد که در آن اسرائیل حقوق فلسطینیان را نقض کرده است که بزرگترین آن، فاجعه غزه می باشد که در آن شمار بسیاری از افراد بی گناه به ویژه زنان و کودکان کشته شدند. از موارد دیگر نقض قوانین بین المللی توسط اسرائیل، تجاوز به سوریه و دخالت در امور دیگر کشورهاست. کشوری که موجودیت آن از سوی بسیاری از کشورهای دیگر و قانون بین الملل به خاطر زیر پا گذاشتن قوانین، نقض می شود، چگونه می تواند به موجودیت و استقلال دیگر کشورها تعرض کند؟ اسرائیل کشورهای دیگر را متهم به داشتن سلاح هسته ای می کند این در حالی است که خود دارای کلاهک های هسته ای بوده و هیچ یک از کشورهای غربی این رژیم را بابت داشتن این کلاهک ها بازخواست نکرده اند و سازمان های بین المللی در برابر آن سکوت اختیار کرده اند. نکته بسیار مهم و کلیدی، این است که سازمان ملل خود در هویت بخشی اسرائیل نقش مهمی داشته است و از طرف دیگر اسرائیل همه قوانین سازمان ملل در مورد سلاح نظامی، حقوق بشر و... را زیر پا گذاشته است و سازمان ملل در این باره سکوت اختیار کرده است. از نظر قوانین بین المللی، کشوری که تجاوز غیر قانونی به کشور دیگر می کند و به استقلال دولتها خدشه وارد می کند، نمی تواند هویتی تحت عنوان دولت داشته باشد اما متاسفانه سازمان ها و قوانین بین المللی بازیچه و ابزار قدرتهای بزرگی شده اند که خود حامی بزرگ اسرائیل هستند. در این میان سازمان ملل تنها به گزارش و انتقاد از رژیم صهیونیستی اکتفا کرده است. مشکل اصلی، صهیونیست ها هستند نه یهودیان، چرا که دین یهود به عنوان یکی از ادیان الهی مورد احترام است. مشکل اما اسرائیل است که توسط صهیونیستهایی شکل گرفته که دارای افکاری غاصبانه و نژادپرستانه هستند و معتقدند که نیل تا فرات می بایست خالی از سکنه باشد و صاحبی نداشته باشد تا از آن پس به راحتی قابل اشغال شود. قاعدتاٌ با این افکار غاصبانه چنین رژیمی نمی تواند موجودیت داشته باشد. هدف صهیونیسم از مظلوم نمایی در جهان کسب مشروعیت است و به همین خاطر از داستان ها و اسطوره های دوروغین جهت مظلوم نمایی خود استفاده می کند. اما وقتی تاریخ یهود را مشاهده می کنیم، آنها آوارگانی بودند در غرب و غرب برای خلاص شدن از دردسرشان، آنها را به فلسطین جایی که برخوردار از فرهنگ و تمدن اصیل می باشد، بیرون انداخت. درواقع مردم یهود هیچ سرزمین و خاکی مبنی بر اینکه هویت آنها بر اساس آن شکل گرفته باشد نه تنها در سرزمین فلسطین بلکه در هیج جایی از دنیا نداشته اند و ندارند. حمایتهای غرب از اسرائیل و صهیونیسم در سرزمین فلسطین بر اساس موقعیت استراتژیک و مهم فلسطین در خاورمیانه می باشد که می توان به موارد زیر اشاره کرد: اتصال سه قاره از طریق فلسطین فلسطین نقطه اتصال با مناطق اسلامی است برخورداری از منابع بکر و طبیعی سرزمین فلسطین دلیل دیگری که می توان گفت بیش از این سرزمین فلسطین را دارای اهمیت کرده، این است که تنها نقطه ای است که یهود بر اساس آن می تواند تاریخ دروغین خود را شکل دهد و از طرف دیگر از این طریق غرب از دردسر یهودیان سرگردان، خلاص می شود. محمدرضا باقرزاده، در مقاله ای با عنوان" علل خودداری از شناسایی اسرائیل از دیدگاه حقوق بین الملل" آورده است: «از یک طرف قوانین بین المللی اسرائیل را به دلیل نقض قوانین حقوق بشر، جنایات و... متهم می کند و از سوی دیگر، در حقوق بین الملل، تاسیس یک وضعیت بین الملل هم چون یک حکومت یا یک کشور، از نظر بین المللی، زمانی مشروع و به حق است که با قواعد حقوق بین الملل مباینت نداشته باشد و به ویژه در مقام نقض هیچ قرارداد موجود بین الملل نبوده باشد.» و بر این اساس، اسرائیل به دلیل تملک اراضی با زور و غیر قانونی و کشتن افراد بی گناه و دخالت در کشورهای دیگر، هیچ مشروعیتی از نظر قوانین و حقوق بین الملل ندارد اما می بینیم که آن چه در عمل اتفاق افتاده بر خلاف این بندهای قانونی است و این رژیم جعلی در همه سازمان های بین المللی دارای کرسی است. دبیر کل وقت سازمان ملل درسال 1950 م، درباره به رسمیت شناختن این رژیم گفت: عضویت اسرائیل در سازمان بین الملل به معنای شناسایی آن از طرف کشورهای عضو سازمان ملل متحد نمی باشد.(ضیایی بیگدلی، حقوق بین الملل عمومی، 1373). از این رو موجودیت و شناسایی آن توسط کشورهای دیگر هیچ اجباری ندارد. اسرائیل می تواند عضو سازمان ملل باشد، ولی از نظر قوانین بین المللی نمی تواند موجودیت داشته باشد. چرا که از نظر حقوق بین المللی عرفی با توجه به این دو شرط اسرائیل کاملا دولتی متجاوز و متخاصم می باشد: 1) کاربرد زور باید بر اساس اوضاع و شرایط، ضروری باشد؛ 2) توسل به اقدام مسلحانه باید متناسب(با موضوع کاربرد زور) باشد.( I International Legal Materials 1996: 809) در یک جمع بندی، می توان گفت که اسرائیل بدون توجه به مالکیت ارضی و استقلال کشور فلسطین با کاربرد زور و اقدام مسلحانه قوانین بین المللی را زیر پا گذاشته و به کشور فلسطین تجاوز و دست اندازی کرده است و برای اثبات موجودیت خود در این سرزمین به تاریخ و اسطوره سازی های دوروغین و بی اساس متوسل شده است که می توان گفت بر اساس آن اسرائیل هیج موجودیت واقعی در طول تاریخ تا به امروز نداشته است و ندارد.
یکشنبه ، ۱آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دانا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]