تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833975637
دانشجویان یزدی آرای کمدین خندوانه را به رخ دکتر جلیلی کشیدند
واضح آرشیو وب فارسی:نواندیش: وی در انتهای سخنانش ادعا کرد: آقای جلیلی در انتخابات ۹۲ چهار میلیون رای آورد، آقایان ژوله و حیایی در یک برنامه کمدی ۵ میلیون رای آوردند! شما که طرفدارانتان کمتر از یک برنامه کمدی است، چطور می خواهید تفکراتتان را به ۸۰ میلیون نفر دیکته کنید.سخنرانی هفته گذشته دکتر سعید جلیلی دبیر سابق شورای عالی امنیت ملی در دانشگاه یزد با حاشیه های زیادی همراه بوده به گونه ای که یکی از دانشجویان، پایگاه اجتماعی او و همفکرانش را کمتر از امیرمهدی ژوله، کمدین برنامه خندوانه توصیف کرده است. به گزارش پایش، دکتر جلیلی چهارشنبه گذشته در همایشی با عنوان «زنده باد مرگ بر آمریکا» که توسط جامعه اسلامی دانشجویان دانشگاه یزد برگزار شده بود سخنرانی کرده وبه سوالات دانشجویان پاسخ داده است. گمان می رود این پرسش و پاسخ از معدود دفعاتی است که دکتر جلیلی در آن شرکت کرده و مستقیما انتقادهای برخی مخالفان خود در دوره هدایت مذاکرات هسته ای با شش قدرت جهانی را شنیده باشد. بر اساس ویدئویی که بتازگی در سایت «یزدنگاه» منتشر شده، یکی از دانشجویان حاضر در این همایش در سخنانی جنجالی به انتقاد شدید از مذاکره کننده سابق هسته ای ایران پرداخته و او را به دلیل ادامه مخالفت هایش با برجام به ضدیت با ولایت فقیه متهم کرده است. وی می گوید: شما بهتر از هر کسی ساختار شورای عالی امنیت ملی را می دانید؛ ریاست جمهوری، ریاست مجلس، رییس قوه قضاییه، فرمانده کل نیروهای مسلح، فرمانده ارتش، فرمانده سپاه، معاون رییس جمهوری، نماینده رهبری (دریابان شمخانی)، نماینده رهبری (دکتر جلیلی)، وزیر کشور، وزیر خارجه و وزیر اطلاعات، اعضای این شورا هستند. آقای روحانی اگر بخواهد طرحی را علیه منافع ملی اجرا کند، حداکثر ۵ رای دارد، نظام آنجا ۷ رای دارد. آقای جلیلی خودش می داند برجام آنجا رای آورد، چطوری می آید در مجلس و تلاش می کند برجام رو کنار بزند؟ وی از دکتر جلیلی پرسید «شما مطمئنید ولایتمدارید؟» و خود در پاسخ ادعا کرد: شما با این روش ضد ولی فقیه هستید. این دانشجو که سخنان وی با تشویق برخی حاضران مواجه شده بود، دستاوردهای دکتر جلیلی در مذاکرات هسته ای را متحد کردن اروپا، آمریکا و دیگر دول دنیا در برابر ایران و صدور قطعنامه های مختلف توصیف کرد و گفت: آقای جلیلی اعلام کردند مردم از تحریم ها نترسند، اگر آقای جلیلی حقوق چند میلیونی شورای عالی امنیت ملی و دانشگاه رو کنار بگذارند و حاضر شوند با حقوق ۷۰۰ هزار تومان زندگی کنند، بله، آن وقت ما هم از تحریم ها نمی ترسیم. وی در انتهای سخنانش ادعا کرد: آقای جلیلی در انتخابات ۹۲ چهار میلیون رای آورد، آقایان ژوله و حیایی در یک برنامه کمدی ۵ میلیون رای آوردند! شما که طرفدارانتان کمتر از یک برنامه کمدی است، چطور می خواهید تفکراتتان را به ۸۰ میلیون نفر دیکته کنید. جلیلی: نباید برجام به اهرم فشار برای دشمن علیه ایران تبدیل شود دکتر جلیلی در این همایش پس از سخنرانی به سؤالاتی در مورد برجام و وضعیت صنعت هسته ای کشور پاسخ گفت. مهمترین فرازهای سخنان وی به این شرح است: در موردبحث برجام آن چیزی که دشمن خیلی از آن می ترسد و عامل موفقیت ما بوده است، آن وحدت و انسجام ملی ما در این سال ها بوده است. یکی از مهم ترین عواملی که او را شکست داده است انسجامی است که در مسائل اصلی است؛ باوجود تکثر افکاری که وجود دارد که نعمت بسیار بزرگی است. در این راستا نامه رهبری خطاب به رییس جمهور ضامن وحدت، امنیت و عزت کشور است. ـدر مورد بحث همدلی دولت و ملت هم توجه داشته باشیم که همه با یکدیگر در رفع نقایص هم بکوشند. بحث مانند مسئله دفاع مقدس است که همه با یکدیگر و کمک یکدیگر بودند که با رفع نقصان ها و همدلی به پیروزی می رسند. ـبرای طرف مقابل ما دچار ترید شدن ما و ترسیدن ما مهم است. برای مثال اگر او هرروز یک قدرت خود را به رخ بکشد و شما کوتاه بیایید او اهرم فشار بر ما را پیدا می کند. مثلا در برجام آمده که چنان چه یکی از آن طرفین اعتقاد پیدا بکند ایران وظیفه اش را انجام نداده، صرف این اعتقاد باعث می شود تمام این تحریم ها دوباره علیه ما برگردد! می گوید باید حداکثر ظرف سی روز شورای امنیت مجدداً یک قطعنامه صادر بکند که آیا لغو تحریم ها ادامه داشته باشد یا نداشته باشد؟ آن موقع اگر فقط همان کشور مخصوصاً از آن پنج تایی که حق وتو دارند باشد، اگر رأی ندهد این وتو شده و تمام شده و دوباره همه تحریم ها برمی گردد. اگراو یک اهرمی پیدا کرد با هر موضوعی می تواند یک همچین ادعایی بکند و جامعه شما را سی روز ملتهب بکند. یکی بگوید می دانید باز دوباره می خواهد تحریم ها برگردد؟ آن یکی می گوید بله. انگلیس گفته فلان اقدام ایران، فلان موضع ایران، فلان سخنرانی ایران خوب نبوده. مثلاً فلان موضع رئیس جمهور در سازمان ملل خوب نبوده، پس می خواهند تحریم ها را دوباره بر گردانند! ببینید چقدر راحت از این به بعد با همین ابزار می توانند بسیاری از اتفاقات داخلی کشور ما را کنترل کنند و افکار عمومی را ملتهب کنند؟ راه مقابله با این موضوع چیست؟ نترسیدن و ایستادن. ـ چرا دیگر کسی بعد از دفاع مقدس کسی جرات نمی کند به ایران نزدیک شود؟ زیرا دیده است که ایران بر سر حق حاکمیت خود مستحکم است. در تمام سایر حقوق هم همین است و در مورد هسته ای هم همین است. دشمن باید بفهمد با هر فشار نظیر تحریم و قطع نامه نمی تواند حقی از ما را به عقب برگرداند. آیا پیشرفت ژاپن ربطی به رابطه با آمریکا دارد؟ جلیلی در ادامه در پاسخ به سوال یکی دیگر از دانشجویان درباره موفقیت ژاپن و ارتباط آن با تعاملش با آمریکا گفت:اولین سؤالی که هست این است که موفقیت ژاپن به خاطر رابطه او با آمریکا است یا به خاطر نظم و وجدان کاری آن ها؟ بسیاری کشورها هستند که روابط قوی تری با آمریکا دارند اما وضع آن ها این طور نیست! پس چرا آنها مثل ژاپن پیشرفت نکردند؟ سال ۸۸ سفری به ژاپن داشتم و با نخست وزیر ژاپن و وزیر امور خارجه ژاپن دیدار داشتیم و در آنجا هم به هیروشیما رفتیم و هم چند کارخانه هسته ای دیدیم. نخست وزیر و وزیر و یکی از بازماندگان از حمله اتمی در کمال تعجب بر این باور بودند که آن حمله آمریکا علیه ژاپن حق ما بوده است! نخست وزیر ژاپن بعد به من می گفت بعد از ۶۰ سال حزب ما حاکم شد از ۱۹۴۵ که بمباران هسته ای شدیم تا الان داریم اعتماد سازی می کنیم تا آمریکایی ها از این جزایری که در آن حضور دارند، بیرون بروند. شعار انتخاباتی حزب ما هم این بود، ولی الان که می بینم موفق نمی شوم، می خواهم استعفا دهم. خود او مثال می زد که آمریکایی ها هر جا رفتند دیگر آنجا مانده اند. روند مذاکرات هسته ای در دولت های نهم و دهم چگونه بود؟ جلیلی در ادامه در پاسخ به سوال یکی دیگر از دانشجویان درباره برجام نیز گفت: در اصل ۱۷۶ قانون اساسی که در مورد شورای عالی امنیت ملی است مصوبات شورا زمانی لازم اجراست که رهبری آن را تأیید کنند و مقام معظم رهبری هم در ذیل مصوبه شورای عالی امنیت ملی از منتقدینی که جزییات را تیزبینانه دیدند و مشکلات را تذکر دادند تشکر کردند. این نگاه کشور را جلو خواهد برد. سال ۸۴ که دولت نهم روی کار آمد مسئولیت مذاکرات با آقای لاریجانی بود و جناب آقای متکی هم وزیر امور خارجه و بنده به عنوان معاون اروپا و امریکای وزارت امور خارجه به آمریکا رفتیم. جناب آقای ظریف هم نماینده ایران در سازمان ملل بودند. درحالی که ما دو سال بود که داوطلبانه تعلیق کرده بودیم و بنا به حرف مقام معظم رهبری تعلیق در دولتی برداشته شد که تعلیق کرده بود، در مذاکرات نیویورک آقای فیشر، وزیر خارجه آلمان، گفت که چرا این کار را کردید؟ (درحالی که نطنز هنوز تعلیق بود) و این تعلیق باید تعطیل و سپس به تخریب تبدیل شود در عین حال در همان دو سال تعلیق فعالیت های مان چند قطعنامه هم شورای حکام آژانس علیه ما صادر کرد! سال ۸۴ می گفتند باید تخریب کنید، سال ۹۲ به توقف ۲۰% راضی شدند بعدازاین زمان در زمان بنده یک روند فنی طی شد که در آلماتی ۲، همانهایی که حرفشان تعطیلی و تخریب تاسیسات هسته ای کشورمان بود حاضر به مذاکره بر سر غنی سازی ۲۰٪ شدند. روندی که در گفتگوهای ۱+۵ دنبال کردیم، این گونه بود. در مناسباتی که بین ایران و آژانس بود، آنها بارها بیان می کردند ایران مشکلات جدی دارد. آخرین توافقی که در دوره جناب آقای لاریجانی با آژانس صورت گرفت این بود که قدرت ها ادعا می کردند بین ایران و آژانس ابهامات، اشکلات و مشکلات زیادی وجود دارد و به ایران بی اعتماد هستیم و در سال ۸۲ بر اساس این تحلیل ها این ادعا را بر کشور تحمیل کردند و موجب شد حدود دو سال و نیم فعالیت هایمان را به حالت تعلیق دربیاوریم. توافق مهم ایران و آژانس در سال ۸۶ در تابستان ۸۶ گفتیم شما می گویید مشکلات و سئوالات زیادی وجود دارند. ما همه اینها را حل می کنیم، ولی حق ندارید بر این مبنا حق ما را تضعیف یا تکالیف بیشتری را بر ما تحمیل کنید. می گفتند شما این کار را نمی کنید، می گفتیم شما چه کار دارید؟ مرجع این کار آژانساست و ما با آژانس می نشینیم و هر چه مشکل هست حل می کنیم، البته اگر سئوالات شما در چهارچوب قوانین آژانس بودند و فراتر از آن نبودند. این صحبت ها منجر به توافقی شد که در سال ۸۶ امضا شد و ما به آژانس گفتیم هر مسئله ای را که می گویید باقی مانده است بگویید تا حل کنیم. قدرت ها می گفتند هزاران سئوال مطرح هستند و آژانس کلاً به شش مسئله و سئوال رسید و گفت ما به عنوان آژانس بین المللی انرژی هسته ای با ایران شش مسئله بیشتر نداریم. به قول خودشان Outstanding issues گفتند از نظر ما آنچه که مسئله باقی مانده شش مورد است. گفتیم همه شش تا را برای شما حل می کنیم. این توافق نامه امضا و پس از امضای آن مسئولیت آقای لاریجانی عوض شود. قرار شد آن شش مسئله را طی هجده ماه حل کنیم و جمهوری اسلامی ایران توانست با ادله فنی و بحث های بسیار دقیق حقوقی در ظرف شش ماه هر شش مسئله را حل کند و آژانس برای هر شش مسئله به ما نامه داد که این مسائل از نظر ما حل شده اند و در اسفند سال ۸۶ آقای البرادعی، مدیرکل آژانس در گزارشی نوشت که شش مسئله حل شده اند. صدور قطعنامه ۴ روز پس از گزارش مثبت آژانس درباره ایران می خواهم مناسباتی را که بر جهان حاکم هست در اینجا تبیین کنم. اینها ادعا کرده بودند هزاران مسئله وجود دارد و آژانس به این نتیجه رسید که شش مسئله بیشتر نیست و بعد هم تأکید کرد هر شش مسئله حل شده است، در حالی که آژانس دوستان ما که نبودند و به اصطلاح خودشان بیشتر هم با آنها بودند، اما در ده اسفند ۸۶ رسماً نامه داد که این مشکلات حل شده اند. در گزارش مدیرکل هم در اینترنت و هم در سایت آژانس بین المللی انرژی می توانید ملاحظه کنید. به نظر شما واکنش طبیعی به این گزارش چه باید باشد؟ حداقل آن شش کشور که قدرت های مطرح هستند باید بگویند این شش تا که حل شد، برویم بهانه جدیدی را پیدا کنیم. آقای البرادعی در ابتدای اسفند این گزارش را داد و چند روز بعد قطعنامه علیه ما صادر شد که چرا حل کردید؟ بحثم این است که کسی را که خواب است می شود بیدار کرد، اما کسی را که خودش را به خواب می زند نمی شود بیدار کرد. درست چهار روز پس از آن که آژانس وابسته به سازمان ملل می گوید مسائل حل شدند، سازمان ملل علیه ایران قطعنامه صادر می کند. بعد گفتند باید مذاکرات صورت بگیرد و آقای سولانا به ایران آمد. ما پرسیدیم گفتگو برای چه چیزی باید صورت بگیرد؟ شما گفتید نگران هستید و آژانس بین المللی انرژی اتمی هم که گفته است جای نگرانی نیست و مسائل حل شده اند. شما شش قدرت هستید و جمهوری اسلامی هم یک قدرت است و می توانیم بنشینیم در باره نقاط مشترک برای همکاری گفتگو کنیم. ما یک بسته پیشنهادی را ارائه کردیم و گفتیم در باره این موضوعات می توانیم صحبت کنیم، اما بخش انرژی هسته ای که حل شده است. در مورد خلع سلاح، عدم اشاعه، استفاده صلح آمیز از انرژی هسته ای که دیگر صحبتی نمانده است و طبق گزارش مدیرکل آژانس این موضوعات حل شده اند. آنها متقابلاً یک بسته دادند. گفتیم ما یک بسته ارائه داده ایم و شما هم یک بسته ارائه داده اید. فرهنگ گفتگو و مذاکره اقتضا می کند بر اساس مشترکات گفتگو کنیم. بعد از این که این موضوع شکل گرفت، اینها در سال ۸۸ منتظر نتیجه انتخابات ماندند. در تیرماه ۸۷ بسته پیشنهادی مان را دادیم و اینها گفتند حالا باید بررسی کنیم و روند کار متوقف شد. منتظر بودند ببینند انتخابات در امریکا و ایران چه می شود. انتخابات در ایران برای ما ظرفیت بزرگی را ایجاد می کرد و جمهوریت نظام را به رخ می کشید. بعد از انتخابات می توانستیم وارد عرصه دفاع از منافع ملی شویم. شرایط فتنه که پیش آمد، اینها دو باره به طمع افتادند و فکر کردند به بهانه فتنه می توانند فشارهایی را بر ما تحمیل کنند. یک مدت که از فتنه گذشت و دیدند خبری نیست، گفتگوهای دور بعد در مهر ۸۸ شروع شد. در آنجا مسئله اورانیوم غنی شده ۲۰ درصد مطرح شد. ما گفتیم امروز اورانویم ۵/۳ درصد را تولید می کنیم و به اورانیوم ۲۰ درصد هم نیاز داریم. اگر به ما می فروشید که هیچ، وگرنه تولید می کنیم. استانبول ۱ آغاز تغییر نگاه غرب به ایران در مذاکرات در دور سوم به این نتیجه رسیدند که روی نقاط مشترک، و نه برای تحمیل نظر یک طرف به طرف دیگر گفتگو صورت بگیرد که شد استانبول ۱. در استانبول ۱ یکی از بحث های ما این بود که چرا گفتگوها همیشه باید در اروپا باشد و چرا همیشه جا را شما تعیین می کنید؟ آنها وقتی دیدند مذاکرات به نفعشان نیست، قبل از استانبول ۱ مطرح کردند ایران تحت فشار پای گفتگو آمده است. ما گفتیم اگر این مذاکرات برای همکاری مشترک است، پس چرا دارید علیه کشور ما اقدامات خصمانه، تحریم ها و قطعنامه ها را انجام می دهید و اول باید تکلیف اینها روشن شود. در محیط خصمانه که نمی شود همکاری را دنبال کرد و ادله آوردیم. در هر دور گفتگوهای ما پنج شش ساعت طول می کشید. تمام ادله حقوقی را آوردیم که چرا می گوییم قطعنامه ها غیرقانونی هستند. این بر اساس حقوق بین الملل خود آنها ادله حقوقی دارد که تحریم ها به لحاظ ماهیت و روندی که طی شده است غیرقانونی هستند و مفصلاً این موضوع را توضیح دادیم و ثابت کردیم در قطعنامه صادرشده هیچ یک از ادله حقوق بین الملل رعایت نشده اند.آنها در این باره پاسخی نداشتند. مغلطه اشتون چگونه دست ۵+۱ را رو کرد گاهی جلسات تا نیمه شب طول می کشید و فردای آن یکمرتبه گفتگوها را قطع می کردند و خانم اشتون گفت اگر این مسیر را ادامه بدهید به نتیجه نمی رسیم. ما گفتیم کجای این بحث غلط است؟ ما ۲۰ ساعت است داریم برای شما ادله می آوریم و نمی پذیرید. ایشان گفت گوشی تلفن های ما باز است، هر وقت نظرتان عوض شد به ما اطلاع بدهید و بعد هم گفتگوها را قطع کردند. سپس در مصاحبه مطبوعاتی گفت ایران برای گفتگوها پیش شرط می گذارد. من گفتم شما که گفتید ایران تحت فشار تحریم ها پای گفتگو آمده است. چطور کسی که تحت فشار پای میز مذاکره آمده است، حالا پیش شرط می گذارد؟ ایشان گفتگوها را قطع کرد. همان هایی که به ما گفتند تلفن های ما باز هستند و هر وقت نظرتان عوض شد با ما تماس بگیرید، کمتر از یک ماه بعد خود خانم اشتون نامه نوشت و گفت بیایید گفتگوها را ادامه بدهیم و بعد هم دو نامه دیگر که همه آنها موجودند. یخ مذاکرات در بغداد آب می شود این روند طی و منجر به گفتگوهای استانبول ۲ شد. در آنجا این بحث را مطرح کردیم که اگر می خواهید مسیر گفتگوها ادامه یابد، باید گام ها برای همکاری متوازن و متقابل باشند. اینها گفتند می رویم و بررسی می کنیم و گفتگوهای بعدی در بغداد بود. ما گفتیم به خصوص فاز دوم و سوم برخلاف مبانی ای است که بحث می کنیم. بحثی که حقوق کشور ما را نادیده بگیرد و یا تکالیف اضافی ای را برای ما تحمیل کند از نظر ما پذیرفته شده نیست. جمهوری اسلامی ایران هم مثل هر کشور دیگری عضو NPT و دارای حقوق و تکالیفی است. نه حق کمتری را می پذیرد و نه تکلیف بیشتری را. اگر حق بیشتری می خواستیم شما بگویید و اگر تکلیفمان را کمتر انجام دادیم همین طور، ولی اگر تکلیف بیشتر یا حقوق کمتری را خواستید بر ما تحمیل کنید، بر اساس چه منطقی باید بپذیریم؟ گفتند می رویم و بررسی می کنیم. تعدیل مواضع غربی ها در آلماتی ۱ و ۲ باز اینها گفتند می رویم و بررسی می کنیم. بررسی شان هشت ماه طول کشید و منجر شد به آلماتی ۱. در آلماتی ۱ طرح ما در مسکو موجب شد از سه فازی که در بغداد مطرح کرده بودند، دو فاز را کم کنند و فقط فاز ۱ را آوردند که مربوط به بحث فردو بود و مباحثی در آنجا مطرح می شد. در آنجا پرسیدیم شما این بحث را در چه چهارچوبی قرار می دهید؟ در آنجا دوستان ما شبانه روز کار و این سئوال را مطرح کردند که پیشنهادی که شما می گویید در طرح جامعی که در مسکو دادیم، در یک بخش از این پازل قرار می گیرد، تکلیف بقیه آن چه می شود؟ قرار شد در آلماتی ۲ روی این موضوع بحث کنیم. در آلماتی ۲ این بحث انجام شد. ما مطرح کردیم اگر می گویید همکاری و گام های متقابل و متوازن، تمام بحث ما بر سر همین توازن است. اگر قرار شود گام ما را شما تعریف کنید و گام خودتان را هم خودتان تعریف کنید و بعد بگویید اگر پذیرفته شد، مذاکرات خوب است و اگر پذیرفته نشد، بد است، این که دیگر اسمش مذاکره نیست، این می شود دیکته. در مذاکره طرفین در چهارچوبی که حقوقشان رعایت شود و حقوق کسی مورد تعرض قرار نگیرد، با هم گفتگو می کنند و برای اعتمادسازی مثلاً می شود این کارها را کرد. روز اول گفتگوها چندین ساعت طول کشیدند و آنها هیچ پاسخ منطقی ای نداشتند به ما بدهند. فردا آمدند و گفتند ما دچار سوءتفاهم شده ایم که باید ۱۰۰ متر جلو بیاییم و شما فقط پنج متر جلو می آیید. این که منطقی نیست. گفتیم این طور نیست. اگر قرار است گام ها متوازن باشند، ما پنج متر جلو می آییم، شما هم پنج متر جلو بیایید و حقوق ما باید به رسمیت شناخته شود. من گفتم اختیارات کاملی دارم و می توانیم یک هفته هم شده است بنشینیم و روی جزئیات هم بحث کنیم. سخنرانی نمی کردیم و Lecture نمی دادیم. نماینده یکی از کشورها به نماینده ای که داشت با ما بحث می کرد یادداشت داد که بحث را ادامه نده. گفتم ادامه بدهید. خودشان خندیدند. گفتم پس چرا ادامه نمی دهید؟ خانم اشتون گفت پس اجازه بدهید مشورت کنیم. گفتیم مشورت کنید. رفت و برگشت و گفت باید برای مشورت به پایتخت هایمان برویم. در مصاحبه مطبوعاتی هم گفت قرار شد مشورت کنیم و من ظرف چند روز اطلاع می دهم که این چند روز شد ۴۰ روز و بعد هم منتظر انتخابات ۹۲ شدند و بعد از انتخابات مسیری را که می دانید دنبال شد. عرضم این است که آنچه که در آنجا مطرح شد این بود که اگر می خواهیم گامی را برداریم باید متوازن، متقابل و در چهارچوب حقوق قانونی ما باشد و هیچ حقی از کشور و ملت ما ضایع نشود. آمریکا تا همین امروز خلاف برجام برخی تعداتش را عمل نکرده است جلیلی همچنین در پاسخ به سوال دانشجوی دیگری نیز گفت: نامه رهبر انقلاب به رییس جمهور یک فصل الخطاب برای شروع است، برای شروع در هم افزایی نیروهای انقلاب برای دفاع از حقوق، منافع و آرمان های کشور. طبق برجام باید امریکا اعلام کند که این کارها را انجام می دهد. جان کری وقتی بیانیه رسمی را می خواند ۴ عدد از تعهدات امریکا به ایران را از قلم می اندازد؛ یعنی در برجامی که خود او متعهد شده ۴ عمل را انجام نمی دهد. این هوشمندی ملت و دولت را می خواهد که مطالبه حقوق شان را داشته باشد از اقداماتی که خود امریکا قبول کرده است. اصل مطالبه ما از دشمن است و نه از خودی. وظیفه ما مطالبه ملی از طرف مقابل است. حصر سران فتنه مربوط به اتفاقات سال ۸۹ بود نه ۸۸ نماینده مقام معظم رهبری در پایان در پاسخ به سوال یکی از دانشجویان درباره وضعیت حصر سران فتنه نیز اعلام کرد: چیزی که ملتی را موفق می کند شور و نشاط و مزیت های در سالیان اخیر است. خصوصا در مردم سالاری دینی که این گروه های قدرت و ثروت نیستند که انتخاب می کنند بلکه مردم هستند که بدون اینکه کسی بتواند رأی آن ها را وتو کند انتخاب می کنند. در سال ۸۸ طبق آنچه گفته شد ما در مباحث فنی حقوقی و حتی منطقه ای دست برتر را داشتیم. زمانی بود که آن ها شکست های پی درپی خوردند. در سال ۸۸ کسانی از داخل می خواستند این قدرت را تضعیف کنند و واقعا ۸ ماه ظلم بزرگی به ایران کردند. تا ۹اینکه دی و ۲۲ بهمن ۸۸ پیش آمد. جالب اینکه تا بهمن سال ۸۹ یعنی یک سال بعد از سال ۸۸ نیز باز سران فتنه آزاد بودند و کسی به آنها کاری نداشت و یک سال بعد دوباره فرصتی به نام بیداری اسلامی شکل گرفت و برخی متحدان امریکا سرنگون شدند و ۲۰ ماه بعد از انتخابات این افراد که دران ۸ ماه کاری نتوانسته بودند بکنند خواستند این فرصت را تبدیل به تهدید بکنند و نظام ایران را که مردم سالاری آن به الگوی کشورهای جهان تبدیل می شود در ردیف حکومت های دیکتاتور قرار دهند! لذا بعد از این ماجرا بود که در بهمن ۸۹ شورای عالی امنیت ملی تصمیم به حصر سران فتنه گرفت زیرا باز هم می خواستند فرصت های نظام را به تهدید تبدیل کنند.
یکشنبه ، ۱آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نواندیش]
[مشاهده در: www.noandish.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
گوناگون
پربازدیدترینها