واضح آرشیو وب فارسی:فردا نیوز: برگزاری سومین اجلاس سران مجمع کشورهای صادرکننده گاز در تهران را می توان مهم ترین اجلاس بعد از تصویب برجام در ایران تلقی کرد. برگزاری این اجلاس نشان می دهد که ایران با وجود تحریم های جهانی قادر بوده با در پیش گرفتن دیپلماسی انرژی فعال، نقش موثری در سازمان های جهانی اقتصادی ایفا کرده و در شکل گیری راهبردهای کشورهای صادرکننده گاز تاثیرگذار باشد.اعتماد: برگزاری سومین اجلاس سران مجمع کشورهای صادرکننده گاز در تهران را می توان مهم ترین اجلاس بعد از تصویب برجام در ایران تلقی کرد. برگزاری این اجلاس نشان می دهد که ایران با وجود تحریم های جهانی قادر بوده با در پیش گرفتن دیپلماسی انرژی فعال، نقش موثری در سازمان های جهانی اقتصادی ایفا کرده و در شکل گیری راهبردهای کشورهای صادرکننده گاز تاثیرگذار باشد. هدف اصلی این اجلاس هماهنگی بیشتر در سیاست های انرژی و گاز کشورهای عضو مجمع است. از اهداف دیگر برگزاری این اجلاس می توان به اعلام آمادگی کشورهای عضو برای همکاری با جامعه جهانی برای مواجهه با دو چالش بزرگ بین المللی یعنی امنیت انرژی و تغییرات اقلیم اشاره کرد. ضمن اینکه این اجلاس فرصتی خواهد بود که سرمایه گذاران بین المللی فرصت های و سرمایه گذاری در بخش های گاز و انرژی ایران به عنوان بزرگ ترین کشور دارنده ذخایر گازی جهان، را بررسی و ارزیابی کنند. ایران بزرگ ترین ذخایر گازی جهان را در تملک خود دارد؛ اما به دلایل متعدد (و خصوصا تحریم ها) موفق به کسب جایگاه واقعی و سهم مناسب خود از تجارت جهانی گاز نشده است. شکی نیست که بلافاصله بعد از لغو تحریم ها و با ورود سرمایه گذاران خارجی و همچنین استفاده از فناوری های روز دنیا، کشورمان به سرعت به جایگاه واقعی خود در گاز دست پیدا خواهد کرد. مجمع کشورهای صادر کننده گاز (GECF) می تواند بستر و پایه بسیار مناسبی برای توسعه صنعت گاز ایران در سطح منطقه و حتی جهان باشد. توسعه این مجمع در بلندمدت به نفع استراتژی نفت و گاز ایران است زیرا ایران می تواند از طریق تاثیرگذاری بر سیاست های انرژی و گاز اعضای GECF بر بازارهای گاز و قیمت آن موثر باشد. در حال حاضر اعضای کشورهای صادرکننده گاز با حدود ٤٥ درصد از تولید جهانی گاز سهم نسبی تجارت LNG و٨٠ درصد تجارت گاز با خطوط لوله را در اختیارخود دارند که از حیث معاملات انرژی در جهان، نقشی به اهمیت نقش اوپک را در بازار نفت به ذهن تداعی می کند، هرچند برخی تلاش دارند این نهاد بین المللی را سیاسی جلوه دهند و اهمیت و کارکرد آن را زیر سوال برند. به طور مثال یکی از شایبه هایی که مطرح می شود، اطلاق عنوان کارتل به مجمع کشورهای صادرکننده گاز است؛ عنوانی که قبلا هم برای اوپک استفاده شده بود. از دیدگاه فنی و اقتصادی، عنوان «کارتل» برای شرکت هایی استفاده می شود که در یک رشته خاص فعالیت کرده و با هدف حفظ استقلال مالی و حقوقی خود با یکدیگر متحد شده و در مورد تقسیم بازار میان خود و حجم تولید و قیمت کالا با یکدیگر به توافق می رسند. هدف غایی کارتل ها تسلط بر بازار یک کالای خاص از طریق تضعیف یا از بین بردن رقابت در بازار آن کالا از طریق ایجاد انحصار است. در مورد اوپک، چنین تعریفی نمی تواند مصداق کارتل باشد چرا که تمام بازار نفت در اختیار اوپک نیست. تولید کنونی سوخت مایع دنیا حدود ٩٣ میلیون بشکه است که فقط سهم اوپک حدود ٣١ میلیون بشکه نفت خام و شش میلیون میعانات گازی است. (یعنی چیزی حدود ٤٠ درصد) از سوی دیگر، در ساختار اوپک مجموعه دولت هایی حضور دارند که سیاست های نفتی خود را برای ثبات بازارها با هم هماهنگ می کنند، در حالی که کارتل متشکل از شرکت هایی است که معمولا به طور مخفیانه با هم برای کنترل قیمت بازار تبانی می کنند. بنابراین اوپک یک کارتل نیست زیرا دولت ها در آن نقش دارند، دولت هایی که دارای سیاست انرژی هستند و در عین انجام هماهنگی، اقدام به سیاستگذاری انرژی هم می کنند. در حالی که GECF حتی یک «سازمان» هم نیست بلکه یک «مجمع» برای تبادل نظر و هماهنگی سیاستگذاری است که تصمیماتش هم الزام آور نیست. البته همکاری کشورها در زمینه تبادل انرژی می تواند منجر به ثبات و بهبود وضعیت بازارهای گاز برای مصرف کنندگان شود. اینها نکاتی است که جنبه های اهمیت برگزاری سومین اجلاس سران مجمع کشورهای صادرکننده گاز درتهران را نشان می دهد.
یکشنبه ، ۱آذر۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فردا نیوز]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 42]