تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815396277
بنگاه های کوچک و متوسط زیر پای هیولاهای اقتصادی پایمال می شوند
واضح آرشیو وب فارسی:بولتن نیوز: توجه و حمایت های دولت از بنگاه های بزرگ در شرایط رکودی و تحریمی دارای توجیه اقتصادی نیست اما اشتغالزایی، بهبود معیشت و توسعه تولید در بنگاه های کوچک دارای صرفه اقتصادی است ضمن آنکه این موضوع چندان دور از دسترس نیست.به گزاش بولتن نیوز ،بنگاه های بزرگ اقتصادی، هلدینگ ها و شرکت های چند ملیتی در تمامی دنیا به عنوان پیشران ها و موتور اقتصادی هر کشوری به شمار می آید اما بنگاه های بزرگ اقتصادی در ایران بخاطر وابستگی شدید آنها به دولت، فاقد عملکرد مطلوبی است. دولت نیز تاکنون نخواسته تا با سرمایه گذاری در بنگاه های کوچک و متوسط شانس خود را در این بنگاه ها امتحان کند و اشتغالزایی و تولید اینبار از باب این بنگاه ها نگاه کند. حقیقت آن است، در اقتصادی که چندان در بازارهای بین المللی فعالیت و عملکرد مثبتی را ندارد، رشد بنگاه های کوچک و متوسط می تواند نتیجه بهتری را در اقتصاد از خود نشان دهد و برای آینده اقتصاد مفیدتر باشد. در همین خصوص با سید رضی حاجی آقا میری، رئیس کمیسیون توسعه صادرات اتاق ایران گفتگوی کوتاهی را انجام داده ایم که به شرح زیر است. به نظر شما، چرا بنگاه های اقتصادی بزرگ، برای دولتی ها جذاب تر از بنگاه های کوچک و متوسط است؟ توجه به بنگاه های بزرگ توسط دولت را باید از دو منظر بررسی کرد، ابتدا اینکه امروز در جامعه جهانی به بنگاه های بزرگ اهمیت بیشتری می دهند زیرابه نظر اقتصاددانان جهانی بنگاه های بزرگ، هلدینگ ها و شرکت های چندملیتی می توانند در مدیریت اقتصاد و همچنین درآمدزایی و اشتغال زایی به صورت مناسب تری فعالیت کنند. اما در بسیاری از کشورها توجه به بنگاه های کوچک و متوسط توانسته است که محیط کسب وکار مناسب تری را داشته باشد. در کشورمان چطور؟ اما در اقتصاد ایران به هیچ کدام از این دو دلیل مربوط نمی شود بلکه اقتصاد ایران از دیرباز با دولت بزرگ شده است، شاید دولت دلیل نخست را برای اقتصاد دولتی خود معرفی کند اما به نظر تمامی کارشناسان این نکته کاملاً واضح و مبرهن است که اقتصاد ایران به خاطر وجود نفت، تنبل شده است زیرا عموماً اقتصادهای دولتی در سطح کلان دیده می شود و به اقتصاد خرد چندان بهایی داده نمی شود. بسیاری از بخش های اقتصادی در ارتباط مستقیم با نفت است و طبیعتاً این بخش ها ازنظر درآمدی از سطح کلانی برخوردار است که تنها دولت ورود می کند البته این مسئله نسبت به دیگر حوزه ها نظیر مخابرات، ذوب آهن، فولاد و حتی نظام بانکداری و بیمه ای کشور نیز دولت ورود کرده است. پس جای بنگاه های کوچک کجاست؟ در تفکر دولت، بنگاه های کوچک جایگاه چندانی ندارد و به اصطلاح دولت اصلاً بنگاه و صنایع کوچک و متوسط را تحویل نمی گیرد و می خواهد که خود به تنهایی با اتکا به بنگاه های بزرگ اقتصاد را پیش ببرد. از سوی دیگر نیز باید به این موضوع توجه کنیم که به دلیل آنکه امروز بیش از 80درصد اقتصاد کشور در گرو اقتصاد دولتی، خصولتی ها و نهادهای عمومی غیردولتی قرارگرفته اند، دولت ریسک ورود بنگاه های کوچک و متوسط را به اقتصاد نمی کند و از همین سو، تمایل چندانی نسبت به سرمایه گذاری در بنگاه های کوچک و متوسط از توسط دولت نشان داده نمی شود. بنگاه های کوچک و متوسط می توانند در این فضای اقتصادی به ادامه حیات امیدوار باشند؟ واقعیت آن است که خصولتی ها، نقش پررنگی در بازی های اقتصادی دارد البته در همین کنار نیز نهادهای عمومی غیردولتی را هم باید به خصولتی ها اضافه کرد و این دو نهاد با یکدیگر یک تشکیلات و امپراتوری بزرگی را پدید آورده اند که بنگاه های کوچک زیر پای این هیولاهای بزرگ خورد می شوند. خب تجربه نشان داده که حتی هیولاهای اقتصادی ایران در مرداب تحریم ها فرورفته اند؟ درست است، اتفاقاً در موقعیت هایی که همین بنگاه های بزرگی که دولت به آن ها می نازد در مواقع حساس از نقش آفرینی به دور هستند زیرا پای آن ها در گِل تحریم ها گیرکرده است و اتفاقاً همین بنگاه های کوچک و متوسط توانستند که قسمت هایی از اقتصاد را در دوران تحریم ها، به سلامت عبور دهند. به هرحال این روش اتخاذشده توسط دولت، اشتباه است اما سیاست دولت بر این اساس بناشده است. بنگاه های بزرگ امروز ثابت کرده اند که بازدهی مناسبی در اقتصاد رکود زده ندارند، چرا دولت کوتاه نمی آید؟ متأسفانه پارادایم حاکم در دولت، توجه به بنگاه های بزرگ است و این موضوع را دربسته خروج از رکود نیز می توان شاهد بود، دلیل آن نیز این است که بازهم کارخانه های خودروسازی محور خروج از رکود قرارگرفته اند. دولت باید به این درک برسد که ارائه تسهیلات و تزریق نقدینگی به بنگاه های بزرگ ورشکسته که تنها باعث تلف شدن منابع می شود، راهکار نیست بلکه تقویت بنگاه های کوچک و متوسط و تقویت اشتغال زایی، تولید و درآمدزایی از این بنگاه ها است. پس به اعتقاد شما، این بسته چندان راهکاری برای تقویت بنگاه های بخش خصوصی ندارد؟ دقیقاً، چون نگاه خاصی مبنی بر تقویت این بنگاه ها نشده است. هنوز که هنوزه در دولت فعلی انتظار تغییرات اساسی در اقتصاد را داریم، البته در برخی موارد شاهد تغییرات جزئی هستیم اما درخصوص تغییر نگاه به بنگاه های کوچک و متوسط به نظر من، تغییری به وجود نیامده و ما هنوز درگیر این پارادایم اقتصاد دولتی هستیم. شاید دولت به خاطر تجربه ناموفق در دولت گذشته نسبت به ارائه تسهیلات به بنگاه های کوچک، دیگر نمی خواهد ریسک ارائه تسهیلات و عدم بازگشت آن را بار دیگر تجربه کن؟ هر اقدامی که مقطعی و بدون برنامه ریزی و استراتژی در کشور اتفاق بی افتد، برای اقتصاد مضر است ؛ حتی اگر مثل دولت قبل نیز می خواست در همین راستا حرکت مثبتی را از خود نشان دهد، باید برنامه ریزی دقیقی را انجام می داد تا بنگاه و صنایع کوچک بار دیگر با خسران عدم مدیریت و برنامه ریزی دولتی صدمه نبینند. امروز تمام چشم داشت دولت به درآمد نفتی است و با کاهش قیمت نفت، شاهد یک عزای عمومی هستیم؟ ایران در تاریخ دچار یک اشتباه عظیم شده و اقتصاد خود را بر منابع زیرزمینی متکی کرد، اگر خودمان را با چین و ترکیه مقایسه کنیم، باید به فقدان منابع زیرزمینی عظیم مانند نفت در این کشورها نیز توجه کنیم. آیا مقایسه اقتصاد یک کشور متکی به نفت با کشورهایی که به صنعت و صادرات متکی هستند، روش درستی است؟ اقتصاد چین که بر محور صادرات می گردد و امروز به یکی از بزرگ ترین اقتصادهای جهان تبدیل شده است، مگر این نیست که با سرمایه گذاری خارجی و واردات مواد اولیه از دیگر کشورها و به کارگیری مواد اولیه داخلی، تولید ناخالص ملی خود را افزایش داده و جایگاه صادراتی کنونی را به دست آورده است؟ این روش باعث شده که این کشور بتواند رشد اقتصادی بالا و حیرت انگیزی را برای خود رقم بزند. این که فکر کنیم صادرات، درد اقتصاد کشور است، نسخه جدیدی در مکاتب اقتصادی دنیا به شمار می آید. این دلیل بسیار عجیبی است که همه مشکلات کشور را در صادرات ببینیم درحالی که کشورهایی مثل چین، آلمان و اتریش توانستند به کمک صادرات، جهش اقتصادی پیدا کنند. این کشورها نه نفت دارند و نه به صندوق پول نفت چشم طمع دوخته اند بلکه با تقویت محیط کسب وکار از طریق بنگاه های کوچک و متوسط توانسته اند که به رشد مثبت و درآمدزایی مناسب دست پیدا کنند. منبع:خبرگزاری موج
شنبه ، ۳۰آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بولتن نیوز]
[مشاهده در: www.bultannews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
گوناگون
پربازدیدترینها