تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان میشوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836617487
چرا تلویزیون عاشق برنامه زنده است؟
واضح آرشیو وب فارسی:مرآت: برنامه های زنده همیشه بخش عمده ای از تولیدات رسانه ملی را به خود اختصاص داده اند؛ اما چند درصد این برنامه ها موفق بوده و توان تاثیرگذاری دارند؟به گزارش مرآت نیوز به نقل از خبرگزاری تسنیم، در تمام دنیا برنامه های زنده جزو پربیننده ترین و محبوب ترین برنامه ها هستند. برنامه هایی که برای بیان حرف های چالشی ساخته می شوند و نسبت به سایر برنامه ها عمر بیشتری هم دارند. اینگونه برنامه ها که نسبتا با هزینه بالایی ساخته می شوند، در ایران هم مورد استقبال قرار می گیرند؛ اما کیفیت و کمیت آن ها فرق قابل توجهی با نمونه های خارجی خود دارد. حال باید ببینیم که فرق برنامه های زنده با برنامه های تولیدی چیست و اصلا معیارهای زنده بودن یک برنامه تلویزیونی کدام اند؟ چرا برنامه زنده؟ معمولا برنامه های زنده با یک دکور مشخص، اتاق فکری معین و با یک موضوع ثابت و چالشی کار خود را شروع می کنند و همچنین جزو برنامه های ثابت و دنباله دار هر رسانه ای محسوب می شوند. برنامه زنده به جهت اینکه مخاطب به طور مستقیم با مجری و مهمان برنامه در ارتباط است، این اطمینان را دارد که تمام حرف های مهمان برنامه را بی کم وکاست دریافت می کند و این باعث می شود که او به برنامه اعتماد کند و با هیجان بیشتری هم آن را دنبال کند. پس شاید اولین لازمه یک برنامه زنده جنس حرف ها و مهمان برنامه باشد به نحوی که تولیدی بودن آن شائبه حذف قسمتی از آن را به مخاطب خود منتقل نکند. دلیل دیگر زنده بودن برنامه هم می تواند ضرورت ارتباط مجری برنامه با مخاطب در خانه باشد. مسابقه های تلویزیونی و برخی برنامه های تبلیغاتی از این دست برنامه ها هستند. علاوه بر ضرورت این امر، برنامه های زنده یک فرق بزرگ دیگر هم با بقیه برنامه ها دارند و آن داشتن یک مجری کاربلد است. مجری برنامه زنده باید بتواند به خوبی از عهده اجرا بربیاید. نباید تپق بزند و در صورت هر اتفاقی در استودیو بتواند آن را به خوبی مدیریت کند. برای همین معمولا مجری برنامه های زنده بیشتر از بقیه مجری ها بر خود، مهمان برنامه و فضای اطراف تسلط دارند. در تلویزیون هم برنامه زنده، برای اولین بار با برنامه های آشپزی و خانوادگی امتحان شد و بعد از آن با موضوعات دیگر ادامه پیدا کرد. به طور میانگین روزانه 25 برنامه زنده داریم! اگر فقط یک بار شبکه های تلویزیون را نگاه کنید، حتما با انبوه برنامه های زنده مواجه خواهید شد. برنامه هایی که انگار جزو جدانشدنی تلویزیون ما به حساب می آیند. بیشتر این برنامه های ریز و درشت فرق چندانی با هم ندارند. برای همین شاید بد نباشد که بر یک روز رسانه ملی مروری بکنیم. شبکه یک سیما به عنوان باسابقه ترین شبکه تلویزیونی همیشه آمار بالایی از برنامه های زنده را به خود اختصاص می دهد. برای مثال در روز بیست و ششم آبان ماه در این شبکه، چهار برنامه زنده «آفتاب شرقی»، «سیمای خانواده»، «بچه های مردم» و «ثریا» را روی آنتن برده است. شبکه دوم سیما هم همیشه برنامه های زنده زیادی را تولید کرده و در بهترین و پربیننده ترین زمان، به نمایش درآورده است. این شبکه هم در این روز چهار برنامه «دایره زندگی»، «عصر خانواده» و «خوبی از خودتونه» را در جدول پخش خود داشت. شبکه سوم سیما هم که به شبکه جوان معروف است، همیشه تعدادی برنامه زنده و چالشی زیادی برای مخاطبان خود به همراه داشته است. این شبکه هم در این روز با برنامه های «پله هشتم»، «سمت خدا» و «مسابقه جدول» و «مردم چی می گن» میزبان مخاطبان خود بوده است. شبکه چهار هم به فراخور رسالت خود برنامه های زنده تخصصی تر را تولید و پخش می کند و برنامه های «طلوع دانش» و «چرخ» را به روی آنتن برده است. شبکه پنجم هم برنامه های «به خانه برمی گردیم»، «ایرانشهر» و «همراهان» و شبکه آموزش هم «صبحی دیگر»، «مشاور» و «مسابقه زنگ 7» را پخش کرده است. شبکه ورزش هم «موج» و شبکه قرآن هم «مجله قرآنی»، «مسابقه فردوس»، «مسابقه اسرا» و «بینات» را روی آنتن برده است. این تعداد در بعضی روزهای هفته بیشتر و در برخی روزها کمتر می شود؛ اما با این مقدمه می توانیم بگوییم تلویزیون در طول یک روز به طور میانگین 25 برنامه زنده پخش می کند. با اینکه الان تعداد برنامه های زنده نسبت به قبل کمتر شده و سیاست سازمان صداوسیما هم بر کمتر شدن این برنامه هاست؛ اما دهه 80 تلویزیون شاهد آمار بالایی از برنامه های سیاسی و اقتصادی زنده شده بود. قصه این امر به سال ها پیش و اواخر دوره ریاست لاریجانی بر سازمان صداوسیما برمی گردد؛ اما اجرایی شدن آن عملا در دهه 80 اتفاق افتاد. برنامه زنده؛ آری یا خیر!؟ روی هم رفته تعداد برنامه های زنده تلویزیون، همیشه میزان بالایی را به خود اختصاص داده اند؛ اما زنده بودن چند درصد این برنامه ها الزامی است و چقدر این برنامه ها موفق هستند؟ شاید بین تمام برنامه های زنده تلویزیون، برنامه نود از موفق ترین تجربه های برنامه های زنده باشد. برنامه ای چالشی و دنباله دار که هنوز بعد از گذشت نزدیک به 16 سال مخاطبان خاص خود و جنجال های ویژه ای دارد. برنامه های اجتماعی و بامدادی زیادی هم بوده اند که در طول سال های مختلف با فراز و نشیب های زیاد و اقبال های مختلفی روبه رو بوده اند. «صبح بخیر ایران» و «سیمای خانواده» از برنامه هایی هستند که در دوره ای با استقبال عمده ای روبه رو شدند و در مقاطعی هم این استقبال کمتر شد. علاوه بر این برنامه های دنباله دار، برنامه های ریز و درشت زیادی هم در کنار این برنامه ها ساخته می شوند که هرچندوقت یک بار مهمان تلویزیون می شوند و برنامه دیگری به سرعت جای آن ها را می گیرد. نکته مهم در مورد این برنامه ها این است که گاهی اوقات موضوع برنامه اصلا کشش یک برنامه زنده را ندارد؛ نه موضوع برنامه و نه صحبت های مطرح شده در آن آنقدر برای مخاطب مهم و حیاتی نیست که در صورت تولیدی بودن، خدشه ای به آن وارد شود. از طرفی دیگر بعضا موضوعات آن ها با یکدیگر فرق چندانی ندارند و بالاخره مجری آنقدر توانمند نیست که بتواند برنامه را به خوبی مدیریت و مخاطب خود را راضی نگه دارد. در کشور ما همیشه برنامه های زنده با استقبال بهتری مواجه شده اند؛ اما در سال های اخیر برخی این تفکر را به چالش کشیده اند. «خندوانه» با اجرای «رامبد جوان» پربیننده ترین برنامه رسانه ملی بود و به رغم توانایی جوان در مدیریت برنامه زنده، مسئولان برنامه ترجیح دادند این برنامه به صورت تولیدی ضبط شود. دلیل این امر هم شاید دشواری مدیریت مهمانان داخل استودیو و هماهنگی آنها باشد. یا برنامه «جیوگی» که به تازگی از شبکه دوم سیما در حال پخش است، به رغم داشتن موضوعی جنجالی و بحث برانگیز ترجیح داده به صورت تولیدی روی آنتن برود. برنامه های مناسبتی زنده هم از برنامه های محبوب مردم هستند که در زمان های خاص در قاب تلویزیون ظاهر می شوند. «ماه عسل» با اجرای «احسان علیخانی» شاید رتبه اول محبوبیت را در بین این برنامه ها به خود اختصاص بدهد. علاوه بر این، یک سری از این برنامه های زنده، مخاطبان خاص دارند و افرادی با دغدغه های ویژه به تماشای آن می پردازند. برنامه «هفت» از آن دسته برنامه هایی است که از روزهای اول شروع به کار خود تا به الان با بالا و پایین و جنجال زیادی روبه رو بوده است، با این حال تا همین سری جدید همیشه زنده روی آنتن می رفته است. شبکه چهار به عنوان شبکه فرهیختگان، بار اصلی این برنامه های زنده خاص را به دوش می کشد. برنامه «نقد» که هر شب از این شبکه پخش می شود، هر بار به نقد یک اثر فرهنگی مانند کتاب، سینما، تئاتر و... می پردازد که شاید در بین مخاطبان عام خیلی شناخته شده نباشند؛ اما قطعا مخاطبان تخصصی زیادی دارد. چرا برنامه زنده را بیشتر دوست داریم؟ اصلا کافی است تا عنوان «زنده» زیر لگوی شبکه مورد نظر ما بخورد که ما علاقه مند شویم این برنامه را دنبال کنیم. در سایر کشورهای جهان هم چنین برنامه های زنده پرطرفداری وجود دارند که از محبوبیت بسیار بالایی برخورد هستند. اما معمولا تعداد این برنامه ها کم و مخاطبان آن زیاد است. این در حالی است که در تلویزیون ما این قضیه برعکس است و تعداد این برنامه ها زیاد است و اغلب عمر آن ها کوتاه است. برنامه هایی که از همان اول ضعیف آغاز می شوند و تا به مرحله سوددهی می رسند، تعطیل می شوند. البته در رسانه های خارجی جدول برنامه های تلویزیون با برنامه های زنده کمتری بسته می شود و هزینه زیادی برای تولید مجموعه های تلویزیونی خرج می شود تا بیشتر حجم برنامه ها به سریال ها تعلق بگیرد تا برنامه های گفت وگو محور زنده. با توجه به کمبود بودجه صداوسیما، نتیجه این برنامه های زنده این می شود که مجری بخشی از برنامه خود را به تبلیغات اختصاص دهد تا جایی که گاهی وقت ها این تبلیغات حالت اغراقی پیدا می کند و وارد برنامه کودک و نوجوان هم می شود و حتی گاهی با عنوان و موضوع برنامه در تضاد قرار می گیرد. درواقع و وقتی به جای سرمایه گذاری تلویزیون، تهیه کنندگان خصوصی وارد کار می شوند، کیفیت برنامه مورد نظر هم کاهش پیدا می کند و تبلیغات بین برنامه ای به تبلیغات داخل برنامه تبدیل می شوند و باید دید در نهایت محتوای برنامه زنده ارزش این سرمایه گذاری و اختصاص دادن بهترین وقت رسانه ملی به خود را دارد یا خیر!؟ منبع:مجله مهر انتهای پیام/ خبرگزاری تسنیم : انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه ای بازنشر می شود. انتهای پیام/ پایگاه خبری تحلیلی مرآت نیوز استان سمنان
شنبه ، ۳۰آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مرآت]
[مشاهده در: www.meraatnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 15]
-
گوناگون
پربازدیدترینها