واضح آرشیو وب فارسی:قدس آنلاین: قدس انلاین: همه ساله هزاران انسان شیفته سیدالشهدا (ع) با قلبی سرشار از عشق و امید، از خانه و کاشانه خود دل کنده، راهیِ مرقد این امام معصوم می شوند تا روح و جان خویش را با آن پیوند زده، زمینه را برای دستیابی به کمال و قُرب پروردگار فراهم سازند، اما بنا بر توصیه های روایی، شایسته است تا اموری در هنگام سفر از سوی زائرین مد نظر قرار گیرد.مدارا با بیماران به گزارش قدس انلاین، در مسافرت ها بسیار پیش می آید که یکی از همراهان، بیمار می شود و دوستانش به وی کم توجه یا بی توجهی می کنند. چه بسا می توانند او را همراه خود به زیارت ببرند، لیکن به دلیل سختی کار، از مسؤولیت پذیری خودداری می کنند. این عمل با جوانمردی و اخلاق اسلامی در سفر سازگاری ندارد. در این باره آمده است روزی مفضّل بن عُمَر خدمت امام صادق (ع) آمد، امام از او پرسید: با چه کسی همسفر بودی؟ مفضّل گفت: مردی از برادرانم. حضرت فرمود: او چه شد؟ گفتم: از وقتی که وارد مدینه شده ام، نمی دانم مکان او کجاست! امام به من فرمود: آیا نمی دانی کسی که چهل گام با مؤمنی همسفر شود، خداوند در روز قیامت درباره او از وی سؤال می کند؟ همچنین این امام همام در حدیثی دیگر فرموده اند: حَقُّ الْمُسَافِرِ أَنْ یُقِیمَ عَلَیْهِ إِخْوَانُهُ إِذَا مَرِضَ ثَلاثاً؛ حق مسافر آن است که اگر بیمار شد، برادرانش تا سه روز کنار او بمانند. همچنین بیان داشته اند: هر کس در راهی با برادر دینی خود همراه شود، سپس از او پیش افتد، به اندازه ای که از جلوی چشم رفیق خود پنهان گردد، به او ستم کرده است. حلّ مشکلات همسفران گاهی در سفر، برای برخی از زائران، مشکلاتی؛ مانند گم شدن پول، بیماری و غیره پیش می آید که شایسته است همسفران، آن ها را یاری دهند و مشکلاتشان را برطرف کنند. ابان بن تغلب می گوید: با امام صادق (ع) طواف می کردم، مردی از اصحاب ما پیش آمد و با اشاره از من خواست تا برای انجام کاری همراه او بروم، لیکن من دوست نمی داشتم طواف با امام صادق (ع) را رها کرده، او را همراهی کنم. پس در همان حال که طواف می کردم، بار دیگر به من اشاره کرد و اما م او را دید و به من فرمود: ابان، این مرد تو را می خواهد؟ عرض کردم: آری. فرمودند: او کیست؟ عرض کردم: مردی از اصحاب و یاران ما می باشد. حضرت پرسید: آیا با تو هم عقیده و هم مذهب است؟عرض کردم: آری. حضرت فرمود: نزد او برو. عرض کردم: طواف را قطع کنم؟ فرمودند: آری. پرسیدم: اگرچه طواف واجب باشد؟ فرمودند: آری. ابان می گوید: با او رفتم و پس از انجام کار وی، نزد آن حضرت بازگشتم و به ایشان عرض کردم: سرورم مرا از حقی که مؤمن به گردن مؤمن دیگر دارد باخبر سازید. حضرت بیان داشتند: آنان را واگذار و پاسخش را نخواه. عرض کردم: فدای شما شوم پاسخ آن را خواهانم و برخواسته ام اصرار کردم. آنگاه فرمودند: ای ابان، تا آن جا حق دارد که نیمی از مالت را به او بدهی! سپس به من نگریست و عکس العمل مرا در برابر آن مشاهده نموده، فرمودند: ای ابان، آیا نمی دانی خداوند عزّوجلّ از آن ها (افراد با ایمان و متّقی) این گونه یاد کرده که دیگران را بر خود مقدم می دارند؟ عرض کردم: آری، فدایت شوم. فرمودند: پس اگر تو مالت را با او قسمت کنی، او را بر خود مقدم نداشتی، بلکه او را با خود برابر داشتی، همانا وقتی او را بر خود مقدم داشته ای که آن نیمه ای که برای خود نگاه داشته ای به او دهی. در روایت تنبّه آفرین دیگری، یکی از یاران امام باقر (ع) نقل کرده است که: به امام باقر (ع) عرض کردم: فدای شما، شیعه نزد ما فراوان است. فرمودند: آیا ثروتمندان به مستمندان کمک می کنند؟ آیا نیکوکار از بدکار می گذرد؟ آیا با هم برابری و مساوات دارند؟ عرض کردم: خیر! پس امام (ع) بیان داشتند: لَیْسَ هَؤُلاءِ شِیعَةً، الشِّیعَةُ مَنْ یَفْعَلُ هَذَا؛ این ها شیعه نیستند، شیعه کسی است که این چنین عمل کند. همچنین جمیل گوید از امام صادق (ع) شنیدم که فرمودند: مؤمنان خدمتگزار یکدیگرند. پرسیدم: چگونه؟ فرمودند: یعنی برای هم سودمند هستند و بعضی برای بعضی دیگر مفید می باشند و دیکدیگر را یاری می دهند. منابع: 1-کلینی، کافی، ج 2: 171، 173. 2-علامه مجلسی، بحارالأنوار، ج 73: 273، 275 3-قاضی عسکر، آداب سفر و زیارت عتبات عالیات: 93-97.
شنبه ، ۳۰آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: قدس آنلاین]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]