محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829716873
ماجراهای سه دختر دهه ی شصتی در تابستان و پاییز / مرعشی: این جایزه بدنام نیست
واضح آرشیو وب فارسی: ایران راوی: شیوا جمالی: نسیم مرعشی، داستان نویس و روزنامه نگار ۳۲ ساله ای است که اولین داستان بلندش به نام «پاییز آخرین فصل سال است» از نشر چشمه، به عنوان یکی از پنج کاندیدای نهایی بهترین رمان «جایزه ادبی جلال آل احمد» معرفی شده است. او داستان نویسی را با نوشتن داستان کوتاه از سال ۸۸ آغاز کرده است و همزمان با نوشتن اولین رمانش، اولین فیلم نامه فیلم بلندش به نام«بهمن» به کارگردانی مرتضی فرشباف را هم به رشته تحریر درآورده است. «پاییز آخرین فصل سال است» روایتگر روایت های موازی سه دختر جوان از وقایع تابستان و پاییز یک سال است که در نهایت همانند قطعات یک پازل تکه های مختلف داستان را در ذهن خواننده کامل می کنند. روجا و لیلا و شبانه سه همکلاسی دوران دانشگاه و متولدین دهه شصت هستند که هر کدام با دغدغه های خاص خود دست و پنجه نرم می کنند. روجا با مسئله مهاجرت دست به گریبان است، لیلا از عشقی ناتمام رنج می برد و شبانه متاثر از جنگ و ناخوشی های دوران کودکی در پیدا کردن هویت شخصی و اجتماعی اش سرگردان است. داستان« پاییز آخرین فصل سال است» مملو از بازی های زمانی و توصیف های دقیق است که لایه لایه ی شخصیت های داستان تا مغز استخوان شان را روایت می کند. با نسیم مرعشی در مورد نامزدی جایزه ادبی جلال آل احمد و رمان «پاییز آخرین فصل سال است» به گفتگو نشستیم. در مورد کم شدن مقدار جایزه جلال شنیده اید؟ به عنوان یکی از کاندیداهای این جایزه نظرتان در مورد این کاهش بیش از هفتاد درصدی چیست؟ من توقع نداشتم که نامزد شوم و راستش اصلا خبرهای مربوط به جایزه جلال را هم پیگیری نمی کردم. این کتاب اولم بود و خودم نقدهای زیادی به کتاب داشتم و اینکه مدت طولانی از نوشتن کتابم می گذشت، به همین دلیل این انتخاب برام غیر منتظره بود. در حال حاضر هم تصور نمی کنم برنده نهایی باشم. در هر صورت اعتبار جایزه جلال برای من مهم است نه مبلغ جایزه اش. به هر حال بردن جایزه ای که ابوتراب خسروی برنده شده است، تصورش هم برای یک نویسنده کار اولی، یک جورهایی وحشت آور است! به نظرتان جایزه جلال توانسته جایگاه خودش را به لحاظ اعتبار میان جامعه ادبی پیدا کند؟ من که کارم را برای جایزه جلال ننوشتم یعنی کار من، یک کار دولتی نیست. الان مهم ترین نقدی که به جایزه جلال وارد می شود، این است که جایزه جلال یک جایزه دولتی است. درست است که جایزه جلال جایزه دولتی است اما دولت عوض شده و این دولت، دولت سابق نیست. وقتی من مجوز کتابم را از این وزارت ارشاد می گیرم و از این دولت حقوق می گیرم و در هوای این دولت نفس می کشم، جایزه گرفتن از این دولت برای من واقعا مسئله نیست. من در گروه های مجازی می بینم که برخی می گویند جایزه را نگیرید، جایزه را پس بدهید. حتی دیروز دیدم یک نفر نوشته:«گرفتن جایزه جلال یعنی تن دادن به سانسور» واقعا هر چه فکر کردم، نفهمیدم منظورشان چیست. به نظر من جایزه ای که ابوتراب خسروی گرفته است، قابل تحمل است و لااقل بدنام نیست. شاید قبلآ بدنام بوده واقعا نمی دانم. چیزی که برای کم مهم است این است که سه نویسنده از جمله عباس پژمان و آقای بایرامی کتاب من را خوانده اند و این برای من افتخار بزرگی است . من کتاب های جنگ آقای بایرامی را خوانده ام و می دانم خودشان جور دیگری می نویسند و شاید سلیقه شان مدل دیگری باشد اما همین که کتاب من را که در یک سلیقه دیگر است، خوانده اند و جزو نامزدها انتخاب کرده اند، برای من با ارزش است. پس اینکه گفته می شود داوری ها دولتی است را رد می کنید؟ من واقعا نمی دانم جهت گیری سیاسی داورها چیست. من می خواهم بگویم من فقط به خودم نگاه می کنم و چیزی که نوشتم. همین که کتاب من که با یک سلیقه خاص نوشته شده توسط کسانی که ممکن است آن سلیقه را نپسندند، انتخاب شده، برای من خوشحال کننده است. کمی راجع به «پاییز فصل آخر سال است» صحبت کنیم. گفتید به کتاب نقد دارید. خودتان کتاب را دوست دارید؟ ماجرای کتاب راستش خیلی پیچیده است. من طرح این کتاب را خیلی وقت پیش یعنی سال ۹۰ نوشتم. آن موقع دوره خوبی نبود. از ۸۸ دو سال گذشته بود. همه چیز سیاه و بد بود، هیچ امیدی به آینده نبود. من آن زمان که طرح کتاب را نوشتم، دوستش داشتم. ۲۸ سالم بود که نوشتن رمان را شروع کردم. نوشتن رمان زمان بر است و من در سنی بودم که مدام سلایق و علایقم در حال تغییر بود. وقتی سال ۹۲ کتاب را به ناشر دادم، من خیلی تغییر کرده بودم. حتی تغییر سلیقه ادبی داشتم. وقتی یکسال از شروع نوشتن کتاب گذشت، نوشتن برای من خیلی سخت شد. با شخصیت ها ارتباط نمی گرفتم. دائم به این فکر می کردم که کاش جور دیگری نوشته بودم، کاش فلان قسمت را عوض کنم، از طرفی هم طرح کتاب را ازقبل نوشته بودم و می دانستم اگر طرح اصلی را عوض کنم، کتاب هرگز تمام نخواهد شد. چون کتاب اولم بود، اگر نمی توانستم کتاب را تمام کنم، اتفاق بدی بود به همین دلیل خودم را مجبور به نوشتن کردم. من عادت دارم چیزی را که می نویسم بعد از گذشت یک زمان طولانی دوباره میخوانم. وقتی رمان را دوباره خواندم، دیدم آنقدرها هم که فکر می کردم بد نیست. در مدت دو سالی که من رمان را می نوشتم با سه شخصیت رمان یعنی روجا و شبانه و لیلا زندگی می کردم و تمام فکر و ذکرم این شخصیت ها بودند. هنوز هم فکر نمی کنم که وجود ندارند. این سه شخصیت برای من خیلی واقعی هستند. اگر الان کتاب را ویرایش کنید،در شخصیت پردازی شخصیت های داستان تجدید نظر می کنید؟ الان اگر کتاب را ادیت می کردم. شخصیت پردازی «میثاق» را خاص تر می کردم، بعضی جاها را حذف می کردم، به بعضی قسمت ها اضافه می کردم. شاید تلخی کتاب را کمتر می کردم. قصه سه راوی داشت که هر کدام با زبان و لحن و توصیفات متفاوتی داستان را روایت می کرد. این صنعت بود یعنی اینکه فکر شده و از پیش طراحی شده روایت ها و جزییات شان را پیاده می کردید یا اینکه فی البداهه روایت ها شکل می گرفت؟ من اصلا نمی توانم فی البداهه بنویسم از پیش همه را طراحی کرده بودم حتی در داستان کوتاه هم من از قبل طرح داستان را می نویسم. اگر بدون طرح کتاب را شروع کنم، می دانم که هرگز تمامش نخواهم کرد. البته این طور نیست که کاملا بر اساس طرح، داستان را پیش ببرم. در جزییات گاهی کاملا خلاف طرح پیش رفته ام مثلا در فصل اول و دوم و سوم کتاب، فکر می کردم که فصل ها طولانی تر باشد اما این طور نشد. در اصل سه شخصیت داستان، یک نفر بود که دوره های مختلف زندگی اش را روایت می کرد. دوره هایی که شاید خود من هم گذرانده باشم. موقع نوشتن متوجه شدم که نوشتن یک شخصیت با این همه گذشته و پیچیدگی، خیلی دشوار است به همین دلیل از دل این شخصیت، سه شخصیت بیرون آمد که شاید عمومیت بیشتری داشتند. آیا آخر داستان را هم طبق طرح اولیه پیش بردید؟ طبق طرحی که نوشته بودم، داستان را تمام کردم. بزرگترین چالش من در نوشتن این داستان این بود که چطور قصه را تمام کنم که شخصیت ها قصه همدیگر را لو ندهند تا مدتها به این موضوع فکر کردم و یک فرم دایره ای را انتخاب کردم که خواننده اول، آخر داستان را می خواند و بعد کم کم به اول داستان برمی گردد. وقتی کتاب تمام می شود، در ذهن خواننده، هنوز کتاب تمام نشده و سعی می کند تکه های داستان را کنار هم بچیند و قصه را تمام کند. برای طراحی ها و فرم های داستان گویی که در نوشته هایتان به کار می برید، آموزش خاصی دیده اید یا با تجربه شخصی و خواندن به این مهارت رسیده اید؟ من رمان را در کارگاه آقای حسین سناپور شروع کردم و بازنویسی اش را در کارگاه آقای شهسواری انجام دادم. البته در کارگاه رمان به آن معنا چیزی آموزش نمی دهند. داستان خوانده می شود و ویرایش می شود. به غیر از این، من از بچگی خیلی خیلی زیاد می خواندم و همه چیز می خواندم. فرم های متفاوت برایم آشنا بود. رمان شما به زعم من، یک رمان سرشار از زنانگی است. عکس العمل مردهایی که کتاب را خوانده اند، چه بود؟ توانسته بودند با شخصیت های کتاب ارتباط برقرار کنند؟ زن ها بیشتر کتاب را خواندند و من از زن ها بازخورد بیشتری گرفتم. اتفاقا برای خودم هم مهم بود از مردها بازخورد بگیرم چون دوست ندارم کتابی بنویسم که صرفا برای زن ها باشد یا صرفا جوانان خواننده اش باشند. زن هایی که کتاب را خوانده بودند، خیلی ها با شخصیت های کتاب همذات پنداری کرده بودند. این زن ها، از سنین خیلی متفاوتی بودند. مردهایی که داستان را خوانده بودند، بازخورد متفاوتی داشتند. بعضی از کتاب خوششان آمده بود. یادم هست که یک نفر هم کتاب را دوست نداشت. مردها بیشتر سازوکار ذهن زن ها برایشان جالب بود به خصوص کارکتر«شبانه». شاید بیشتر مردها بیشتر با شخصیت های مثل شبانه مواجه می شوند، نمی دانم. من فکر می کردم مردها بیشتر از شخصیت «روجا» خوششان بیاید، ولی این طور نبود. در کل از مردها کمتر بازخورد گرفتم. فکر می کنم کمتر کتاب را خوانده اند. در حال حاضر روی رمان جدیدی کار می کنید؟ بله، رمانی که با این رمان خیلی فرق دارد. تقریبآ نصفش را نوشته ام و فکر می کنم تا یک سال و نیم یا دو سال دیگر تمام شود. چه قدر طولانی! بله. من خیلی طولانی کار می کنم و خیلی بین نوشتن هایم فاصله می اندازم. اگر در خوشبینانه ترین حالت بهار سال آینده تمام شود، باید دو ماه صبر کنم تا فاصله بیفتد و فصای داستان از یادم برود تا بتوانم داستان را بازنویسی کنم. بازنویسی این رمان هم احتمالا خیلی طولانی خواهد بود چون به لحاظ فرم و تدوین و موضوع رمان سختی است. فضای رمان در جنوب و در اوایل دهه هفتاد اتفاق می افتد. در« پاییز آخرین فصل سال است» هم شخصیت لیلا جنوبی است و توصیف های دقیقی از جنوب دارد. شما جنوبی هستید؟ بله من خوزستانی هستم و تا ۱۸ سالگی اهواز بوده ام. فکر می کنید برنده شدن جایزه جلال تاثیری در روند نویسندگی شما خواهد داشت؟ بله. حتما. حداقل می دانم کتاب بعدی ام خوانده می شود. یکی از بزرگترین دغدغه های نویسنده های جوان این است که کتاب شان خوانده شود. تعداد زیادی کتاب وارد بازار می شود که خیلی از آنها دیده و خوانده نمی شوند و این خیلی ناراحت کننده است. همین که کتاب من نامزد جایزه جلال شده، می توانم امیدوارم باشم که کتابم خوانده می شود. کسانی که پیگیر اخبار در این حوزه باشند، احتمالا اسم کتاب را شنیده اند و احتمالا ترغیب شده اند که کتاب را بخوانند. این برای من خیلی خوشحال کننده است از طرفی هم برایم ترسناک است و واقعا من وحشت زده ام! چرا وحشت زده؟ چون خیلی وقت از نوشتن کتاب گذشته است و من هم الان جور دیگری فکر می کنم. می ترسم مردم از کتاب خوششان نیاید یا فکر کنند حق این کتاب نبوده است. از طرفی برای رمان دومم می ترسم که خیلی با این رمان متفاوت است و ممکن است کسانی با ذهنیتی که از رمان اولم ایجاد شده، با خواندن کار دومم توی ذوق شان بخورد. کلا جایزه گرفتن به نظر من هم خوشحالی دارد و هم ترس. با سایر آثاری که در بخش رمان جایزه جلال کاندید شده اند، آشنایی دارید؟ متاسفانه کتاب ها را نخوانده ام و تا به حال نویسنده های شان به اسم می شناسم. علاقمندم که در مراسم اختتامیه آنها را از نزدیک بیینم. ۵۷۲۴۸
شنبه ، ۳۰آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایران راوی]
[مشاهده در: www.iranravi.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]
-
گوناگون
پربازدیدترینها