محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1846722433
تحلیل روانشناختی، رسانه ای، هنری و جامعه شناختی پدیده «پستچی»
واضح آرشیو وب فارسی:عصر امروز: پرویز امینی جامعه شناس طی یادداشتی در اینستاگرام خود به تحلیل روانشناختی، رسانه ای، هنری و جامعه شناختی پدیده «پستچی» چیستا یثربی پرداخت.به گزارش عصرامروز به نقل از تسنیم، پرویز امینی جامعه شناس و استاد دانشگاه در تحلیلی پیرامون داستان پستچی جیستا یثربی که این روزها در فضای مجازی بازتاب گسترده ای پیدا کرده است، در صفحه اینستاگرام خود نوشت: آنچه این روزها در صفحات رسانه های مجازی تبدیل به یک پدیده نسبتاً اجتماعی شده است، «پستچی» داستان زندگی خصوصی «چیستا یثربی» در قالب پاورقی هایی در اینستاگرام شخصی اوست. در این حد که به موضوع بخشی از گفت وگوهای روزمره تعداد قابل توجهی از مردم تبدیل شده و صفحه اینستاگرام یثربی را به یک صفحه پربازدید تبدیل کرده است. این پدیده، هر مطالعه کننده اجتماعی را ترغیب می کند که در این باره تأمل کند و در حد وسع و داشته های خود از منظر این رویداد، به فهم از جامعه ایرانی به صورت «اکنون و این جایی» راهی باز کند. درباره این پدیده به نظر دو پرسش کلان می توان مطرح کرد: الف) چرا فردی از جامعه نخبگانی کشور که دستی در تألیف و ترجمه کتاب تا هشتاد جلد، نمایش نامه نویسی و کارگردانی تئاتر دارد و آنطور که خود گفته است، روزنامه نگاری بین المللی است و نویسنده یکی از فیلم نامه های یکی از مقبول ترین یا پرطرفداران ترین چهره های سینمایی کشور یعنی حاتمی کیا نیز هست، این چنین بی محابا زوایای زندگی شخصی خود را در فضای عمومی طرح می کند و گفته است که جزئیات بیشتری را در کتاب زیر چاپ از این داستان، که حالت مشروح تری دارد، خواهد آورد؟ ب) چرا داستان پستچی یثربی با چنین بازخوردی اجتماعی روبرو می شود که خوانندگان هر روز منتظرند که قسمت بعدی داستان را بخوانند؟ تلاش من این است که در چهار بخش «روانشناختی»، «رسانه ای»، «هنری» و نهایتاً «جامعه شناختی» درباره این پدید سخن بگویم که نوعی بازگشایی یک دریچه برای تأمل در اینجا و اکنون جامعه ایران است و هر کس چنین دغدغه ای دارد، نمی تواند از این فرصت به دست آمده صرف نظر کند. (تحلیل روانشناختی) یک نظریه در روانشناسی است که به نظریه «پنج من» معروف است. لب این نظریه می گوید برخلاف انتظار، هرکسی تنها یک «من» ندارد؛ بلکه هر فرد توأمان پنج «من» دارد. یکی خودش واقعا آنچنانی که هست. دوم تصوری که هرکس از خود دارد. سوم تصوری که دیگران از فرد دارند. چهارم تصوری که فرد از تصور دیگران درباره خود دارد. پنجم تصوری که دیگران از تصور فرد از خودش دارند. وقتی از یک طرف به فهرست بلند تلاش های چیستا پثربی از نگارش کتاب و فیلم نامه تا کارگردانی و روزنامه نگاری نگاه می کنیم و از طرف دیگر به موضوعیت چیستا یثربی در فضای اجتماعی توجه می کنیم، این برداشت می تواند شکل بگیرد که بین «تصور چیستا یثربی از خود» و «تصور جامعه از او» یعنی بین منِ دوم و منِ سوم یک شکافی وجود دارد که در برخی کامنت ها نیز جلوه گر است؛ مثل موردی که چیستا یثربی خود به آن اعتراض می کند که پرسیده اند که شما به غیر این داستان یا رمان کتابی دیگری نیز دارید؟!!! در حالیکه همچنانی که وی بیان کرده است، تا هشتاد مجلد کتاب دارد. این میل طبیعی در همه وجود دارد که می خواهند دیده شوند و از نظر اجتماعی موضوعیت داشته باشند. آنچنان که یک وجه افراطی آن مثلی است که می گوید من مشهور باشم ولو به بدنامی بهتر است از این که گمنام باشم. این میل به دیده شدن به دلیل ارزشی است که در احترام دیگران به خود احساس می کنند و معتقدند موضوعیت اجتماعی داشتن موجب بالارفتن جایگاه اجتماعی آنها خواهد شد، یعنی انسان ها خواهان احترام دیگران به خود هستند و از این احترام لذت می برند و احساس رضایت می کنند. غالب کسانی که به دنبال ثروت یا قدرت یا طی کردن مدارج عالی در حوزه علم و هنر مخصوصاً سینما یا موسیقی هستند، اینها به خودی خود برایشان اصل نیست بلکه اصل ایجاد احساس احترام از سوی دیگران برای خود است و برخی فکر می کنند این احترام از قدرتمند یا ثروتمند یا هنرمند شدن به دست می آید. عموماً همه ما کم و بیش دارای چنین میلی هستیم. به نظر می رسد این رمان که به صورت پاورقی منتشر شده، برای نویسنده به مثابه فرصتی است که بتواند این شکاف من دوم با من سوم را پر کند و این احساس را که تاکنون حق او در جامعه آنچنانی که او از خودش متصور است، ادا نشده است را جبران کند، البته این کار هزینه هایی برای نویسنده دارد که جمع وسیعی از مردم را وارد عرصه زندگی خصوصی خود می کند و به ناچار او و اطرافیانش را در معرض مسایلی ناخواسته قرار می دهد. این هزینه ها در حدی هست که نویسنده اذعان دارد که تاکنون این ماجرا را حتی برای دخترش با این جزئیات نگفته است و در نوشته ای دیگر تنها خود را پاسخگوی این داستان می داند و از دیگران می خواهد که آرامش دخترش و ریحانه و... را بهم نزنند. در واقع چیزی که هزینه این گشودن زندگی خصوصی با جزئیات بسیار را به عرصه عمومی توجیه می کند، احتمالاً شیرینی این موفقیت بدست آمده از نزدیک شدن من سوم به من دوم نویسنده است. ذوق زدگی از استقبال مردم از این رمان و نیز نگرانی از به حاشیه کشاندن این موفقیت اجتماعی می تواند چنین برداشتی را تقویت کند. (تحلیل رسانه ای) طرح روایت پستچی در رسانه های کلاسیک مثل کتاب یا مطبوعات یا مجلات رخ نداده است بلکه در رسانه های خاصی شکل گرفته است که در برابر رسانه های کلاسیک می توان به آنها رسانه های جدید یا به تعبیر دقیق تر در برابر رسانه های مدرنی مثل تلویزیون، «رسانه های پست مدرن» نامگذاری کرد. در واقع پدیده پستچی یثربی در بستر یک تحول رسانه ای بزرگ صورت گرفته است که عمری ۱۵ تا ۲۰ ساله دارد. در فضای پست مدرن بر تکثر و تفاوت و نفی سلسله مراتب و مرکز زدایی تاکید می شود که در این رسانه های نوپدید تا حدود زیادی ظهور دارد. این تحولات در چهار سطح قابل ذکر است: اولین تحول شکسته شدن انحصار رسانه ای و ایجاد نوعی تکثر. در گذشته مثلا ۲۰ تا ۲۵ سال قبل یک انحصار در ابزار رسانه ای در دنیا وجود داشت به طوری که جنگ اول خلیج فارس را تنها یک رسانه در اوایل دهه ۹۰ یعنی سی ان ان پوشش می داد و افرادی مانند «بودریار»؛ پست مدرن فرانسوی، اساسا منکر جنگ شدند و گفتند جنگی رخ نداده مگر در رسانه. اما حالا شما با انواع و اقسام رسانه های ریز و درشت روبرویید که در حال ساختن تصویر ما از واقعیت های جهانند. این تکثر رسانه ای در حدی است که ما مثل جزیره ای در محاصره این اقیانوس رسانه ای هستیم. تقریبا تمام ارتباط ما با جهان از دریچه رسانه هاست. جهان مستقل از رسانه ها اگر باشد خیلی کوچکتر از جهانی است که از طریق رسانه ها در دسترس ما قرار می گیرد. ظهور در این رسانه ها با «وجود داشتن» هم معنا شده است. هر که «ظهور»ی در این رسانه ها ندارد انگار «وجود» ندارد. در نسبت بعد روانشناسی و رسانه ای این نکته مهم است که واجد احترام شدن، منوط به دیده شدن است و دیده شدن منوط به ظهور در این رسانه هاست. بنابراین طبیعی است که جمع کثیری از کسانی که خواهان دیده شدن هستند؛ مانند خوانندگان و آرتیستهای سینما، دارای ظهور و بروز قابل توجهی اند و چیستا یثربی نیز احتمالا استثناء نیست و در رقابت برای دیده شدن، با سوژه مهمی در این فضا ظاهر شده است. دومین تغییر رسانه ای تغییر در مدیدم اصلی است. در هر دوره ای در بین رسانه های موجود، یک رسانه، رسانه غالب است. مثلا یک دوره مطبوعات، یک دوره رادیو در جنگ جهانی دوم و در چند دهه گذشته، ما در حال تجربه تلویزیون به عنوان رسانه غالب هستیم اما تلویزیون یک رسانه در حال افول است. اینترنت و فضای مجازی در حال تبدیل به رسانه غالبند که آمارها چه در سطح جهانی و چه داخلی و حجم پوششی که به رویدادها از این طریق داده می شود، این نکته را تایید می کند. دلایل زیادی وجود دارد مثل دسترسی آسان و ارزان و تقریبا همه جایی اما دلایل مهمتری را می توان تاکید کرد. چسبندگی این ظرفیت رسانه ای به زندگی که عملا اینترنت و فضای مجازی را به محیط زیست دوم تبدیل کرده است. خرید و فروش و انجام کارهای روزمره اداری و بانکی و شکل گیری دوستی ها و ازدواج ها و حتی صله رحم و مانند اینها یکی از این ویژگی هاست. عنصر دیگر، به توانایی فضای مجازی در بازتولید همه رسانه ها در خود بر می گردد. در واقع چون که صد آید، نود هم پیش ماست. یعنی فضای مجازی این امکان را دارد که شما همزمان مطبوعات و رسانه های دیجیتال و کتاب و رادیو و رسانه های شنیداری و تلویزیون و پیام های دیداری را توامان داشته باشید. و ویژگی مهمتر که شاید مهمترین تمایز بین اینترنت و سایر رسانه هاست، در این است که شما در برابر سایر رسانه ها فقط مصرف کننده هستید اما در فضای مجازی اجازه و امکان تولید پیام دارید. تحول دوم نیز در رسانه ها برای شکل گیری پدیده پستچی یثربی موضوعیت دارد. اولا داستان در رسانه ای متروک طرح نشده بلکه در رسانه ای که در حال تبدیل به رسانه غالب است طرح می شود و ثانیا رسانه در دسترس است و ثالثا این رسانه به یثربی امکان می دهد که تولید کننده پیام باشد. سومین تحول، شکل گیری یک هویت جدید رسانه ای تحت عنوان رسانه های خرد است. از وبلاگها تا وبسایت ها تا صفحات افراد در شبکه های اجتماعی مختلف یک هویت جدید رسانه ای اند که دو دستاورد دارند. یک اینکه هر فرد را به یک رسانه تبدیل می کنند. این تحول عظیمی است. دوم اینکه قدرت مهار رسانه های بزرگ را به رسانه های کوچک و خرد می دهد. رسانه های بزرگ نمی توانند قطع نظر از این رسانه ها عمل کنند. بایکوت و تحریف دو استراتژی رسانه های بزرگ در برابر رسانه ها و پیام های رسانه ای رقیب است. اما با حضور گسترده رسانه های خرد، هر دو استراتژی به سادگی قابل اعمال نیست. این تحول نیز در پدیده پستچی یثربی به خوبی ظهور کرده است و یک نفر را به یک رسانه بدل کرده است. چهارمین تحول رسانه ای که شاید برآیند تغییرات گذشته را با خود دارد، تغییر معادله یک طرفه رسانه پیام است. که به نظر مهمترین تحول است. پیش از این گفته می شد که این؛ رسانه ها هستند که پیام سازند و داشتن رسانه مزیت اصلی بود. اما با تحولات صورت گرفته و شرایط متکثر رسانه ای که در موارد سه گانه ذکر شد، دیگر داشتن رسانه مزیت اصلی نیست بلکه دارندگی پیام است که مزیت آفرین بین شما و دیگر رسانه هاست. در واقع این معادله، سویه دیگری پیدا کرده است که عبارت است از اینکه این پیام ها هستند که رسانه سازنند و داده های ما اگر تبدیل به پیام شود؛ یعنی ارزش خواندن یا دیدن یا شنیدن پیدا کند، رسانه خود را پیدا خواهد کرد. پدیده پاشایی یا امیر تتلو در چنین بستری شکل گرفته اند. بنابراین آنچه پستچی یثربی را موضوعیت بخشیده است قدرت پیامی است که با خود دارد که آن را خواندنی کرده است و گرنه این رسانه (اینستاگرام) انحصاری به او ندارد. (تحلیل هنری) وجه هنری داستان پستچی در شکل دادن به فضای پربازخورد اجتماعی آن موثر است. چرا که این ماجرا نه به صورت یک مقاله یا یادداشت، بلکه به صورت رمان و داستان به عنوان عضوی از خانواده هنر روایت شده است. ظرفیت لازم دراماتیک در پستچی وجود دارد. هم موضوع عشق و هم روایت پرحادثه و پرماجرای این عشق، سبب شده است که نیازهای دراماتیک داستان تامین شود و داستان به جای یک روایت تخت، از فراز و نشیب لازم برخوردار است. ظرفیت دراماتیک یک عنصر اساسی در ادبیات نمایشی و داستانی است. مثلا داستان زندگی حضرت یوسف(ع) به دلیل فراز و فرودهای فراوان از گرفتاری در ته چاه تا فروخته شدن به عنوان برده و سپس تبدیل شدن به معشوق زلیخا و ماجرای ترنج و زندانی شدن و بعد تعبیر خواب و تبدبل شدن به عزیز مصر و ماجرای قحطی و تدبیر یوسف در برابر آن و مبارزه با کاهنان و... نشان از ظرفیت دراماتیک بالای داستان یوسف را دارد و خداوند در قران از آن به احسن القصص یعنی به تعبیر جناب آقای جوادی آملی؛ بهترین قصه گویی تعبیر کرده است. اما در عوض زندگی عموم دانشمندان و متفکران، زندگی یکنواخت و بدون حادثه و ماجرای خاصی است و بنابراین صورت داستانی یا نمایشی دادن به آن بسیار دشوار است. صداوسیما فکر کنم دو تجربه شکست خورده از نوع الف ویژه در این باره دارد که یکی از آنها مربوط به زندگی ملاصدرا بود. در داستان پستچی، از لحظه ملاقات چیستا با یک پستچی و عشق در اولین ملاقات، تا دعوا با کسی بخاطر چیستا و پیدا کردن اتفاقی آن در اداره پست، و سپس عمد بر گرفته شدن از طرف کمیته، تا عقدشان کنند، تا ماجراهای بوسنی، تا کار ریحانه و قطع امید از علی و ازدواج و طلاق و مجددا پیدا کردن علی و... مجموعه حوادثی است که نیاز دراماتیک داستان را خصوصا این که بر محور یک روابط عاشقانه است، تامین می کند. دومین ویژگی هنری این است که کاراکترهای اصلی یعنی چیستا و علی بیشتر شخصیت هستند تا تیپ. فرق شخصیت با تیپ این است که تیپ دارای نمونه های مشابه بیرونی است و تقریبا تا پایان داستان، تصور مخاطب از آن تغییر نمی کند اما شخصیت یک جورهایی دارای وجه یونیک و منحصر به فرد است که تصویر مخاطب در طول داستان از او در حال شکل گیری است و کمتر مانند تیپ قابل پیش بینی است. مثلا کاراکتر حاج کاظم در آژانس شیشه ای یک رزمنده بعد از جنگ به خصوصی است یا مجید در قصه های مجید یک نوجوان و دانش آموز خاص است یا نوجوان فیلم بچه های آسمان و زهرا کارکتر محوری روایت دا که شخصیت هستند. در پستچی هم دو کاراکتر چیستا و علی یک جوری کاراکترهای یونیک با روابط عاشقانه یونیک هستند. دختر نوجوان پرشوری که عاشق پستچی محل است و عاشق فردی است که چهره سرشناس کمیته ای است و در بوسنی ماموریت های خطرناک انجام می دهد و در برابر جوانی به نام علی که عالمی به کل متفاوت با این دختر دارد اما عاشق اوست. تقریبا نه چیستا و نه علی مثل همنوعان فکری خود عمل نمی کنند. سومین ویژگی، وجه تعلیق در روایت پستچی است که قضاوت مخاطب را تا قسمت آخر به تأخیر می اندازد و کشش داستانی برای دنبال کردن ماجرا را تأمین می کند. (تحلیل جامعه شناختی) علاوه بر دلایل روانشناختی، رسانه ای و هنری، علایق و خلاءهای اجتماعی نیز در اتفاق پستچی مؤثراند. برخی موارد اجتماعی تأثیرگذار در پدیده پستچی شکل متعارف و کلاسیک دارند و برخی دیگر به اکنونیت و اینجاییت ما مربوط هستند. عشق به عنوان موضوع محوری داستان از دلایل جذابیت متعارف پستچی است. با جرأت می توان گفت عشق از نظر جذابیت در جامعه ایران نه رقیب و نه جایگزین دارد. در شعر و موسیقی و رمان و داستان و کارهای نمایشی، هیچ موضوعی به اندازه عشق مجال بروز پیدا نکرده و جلب نظر نکرده است. نکته مضاعف ادعای روایت واقعی و رئال از این عشق است که به مخاطب یک احساس زنده از تجربه این عشق را می دهد. روایت واقعی که از زبان کسی که این عشق را خود تجربه کرده است، در مخاطب احساس همدلی بیشتری ایجاد می کند و قدرت همذات پنداری خواننده با نویسنده را افزایش می دهد. اما یکی از نکات در دلایل متعارف شکل گیری پدیده پستچی، روایت این عشق با گشوده شدن حریم خصوصی نویسنده به سوی مخاطبان است که خود فی حد ذاته برای مخاطب کنجکاو ایرانی!!! جذاب است. خوب یا بد، درست یا نادرست، این تمایل به آگاهی از زندگی خصوصی افراد، خصوصا چهره های مشهور اجتماعی، یک خصیصه اجتماعی عموم ما ایرانیان است. حالا این ملاحظه را داشته باشیم که کنجکاوی برای آگاهی از حریم خصوصی، با مسئله ای به نام عشق در آمیخته شده باشد که نتیجه، یک معجون بسیار جذاب برای مخاطب خواهد بود که پستچی یثربی از این معجون برخوردار است. اما شاه مسئله پدیده پستچی که به اکنونیت و اینجاییت ما مربوط است، خلاءیی است که داستان یثربی به نوعی آن را پر می کند. لطفا به پدیده ای مثل روند تسریع طلاق خصوصا در کلان شهر تهران که اکنون به رقم ۱ طلاق به ازای هر ۲.۸ ازدواج رسیده است، خصوصا به رشد شتابنده طلاق های توافقی توجه کنید. در کنار این به ظهور پدیده ای به نام طلاق های عاطفی که رابطه زن و مرد همانطور که یثربی گفته است به حضور دو مسافر در مسافرخانه تقلیل پیدا کرده است. نیز دقت کنید و حالا اضافه کنید مسئله به نام خیانت زوجین که این قدر فراگیر شده است که رسانه ملی و سینما نیز در حال پرداخت نمایشی به آن هستند. باز اضافه کنید افزایش میل به تجرد و اختیار کردن آپارتمان های مجردی و کاهش تمایل به ازدواج و رفتن به سمت الگوهایی مثل ازدواج سفید که تعهد ازدواج را برای طرفین ندارد. یا باز پدیده جدیدی به نام جشن طلاق که با کارت دعوت و مناسک خاصی مثل شکستن حلقه ازدواج توأم است، همگی از شکل گیری یک واقعیت اجتماعی در جامعه ایران سخن می گوید که نمی توان با دلایل پیشین آن را توضیح داد. به نظرم جامعه ما در حال تجربه یک مدرنیزاسیون پرشتاب خصوصا از دو دهه گذشته به این سو است و به طور طبیعی عناصر تفکر مدرن را در زیرساخت معرفتی و وجودی ما عمدتا به صورت ناخودآگاه رسوب می دهد. اندیویژوالیسم که ترجمه مبتذل آن فردگرایی است (برای این که نمی تواند عمق این مفهوم را برای مخاطب ایرانی بر ملا کند) روح مدرنیته است و سایر خصلت های اندیشه مدرن مثل آزادی، مثل سکولاریزم، مثل بی طرفی ایدئولوژیک دولت و دولت حداقل و... معطوف به آن است. یا به عبارت بهتر از پیامدهای آن است. شاید بتوان بر این مسئله تامل کرد که چرا از فرزندان مدرنیته، کمونیسم و فاشیسم دوام نیاوردند و تنها لیبرالیسم باقی ماند. اینجا یک فرضیه قابل طرح است که چون لیبرالیسم نیز متکی بر اندیویژوالیسم است، باقی مانده است اما دو فرزند دیگر مدرنیته که اتفاقا با روح مدرنیته یعنی فردگرایی در تضاد و تخالف بودند، صحنه را ترک کردند به طوری که حالاحالاها امکان بازگشتی برای آنها متصور نمی توان شد. نتیجه طبیعی فردگرایی نفی تعهد به دیگری است. چون اصالت با خواسته ها و آرزوها و علایق فرد است و نباید به پای دیگری به هر نامی ولو عشق، قربانی یا تعدیل شود. حالا یکبار دیگر پدیده های طرح شده را با این عینک بررسی کنیم. چرا تمایل به ازدواج کاهش یافته است؟ چرا طلاق افزایش سرسام آور دارد؟ چرا طلاق توافقی (آنقدر از دست هم خسته اند که هر دو می خواهند زودتر از دست هم رها شوند) رشد دارد؟ و چرا طلاق عاطفی (باهم ولی جدا از هم) به مسئله جامعه ایران تبدیل شده است؟ مسئله آزار دهنده خیانت در زوجین و نیز جشن طلاق و شکستن حلقه ازدواج با ابزار سخت به معنای رهایی، چرا پیش آمده است؟ تمایل به نوعی روابط خاص مثل ازدواج سفید که تعهد ازدواج را نداشته باشد، چرا افزایش یافته است؟ شما در همه این پدیده ها، اصل بودن فرد و نفی تعهد به دیگری را به عنوان یک محور مشترک می بینید. حالا برگردیم به داستان پستچی؛ چه می بینیم و چه احساس می کنیم؟ روح حاکم بر داستان چیستا و علی که اتفاقا دو عالم متفاوت را نیز تجربه کرده اند چیست؟ خوب پاسخ اولیه عشق است اما این کافی نیست بلکه باید گفت ما روایت یک عشق صادقانه و مهمتر وفادارانه را تجربه می کنیم که تعهد طرفین عشق نسبت به یکدیگر و عبور از خود در آن برجسته است. عشقی دهه شصتی و هفتادی که در دهه هشتاد و نود حکم کیمیا را پیدا کرده است و خلاء آن برای عموم ما امروز محسوس است. بنابراین داستان پستچی یثربی به خلاءیی پاسخ می دهد که انگار در روزگار ما عمدتا احساس می کنیم و می خواهیمش اما نمی توانیم به ان پاسخ بدهیم چراکه فردیت چنان در ما ریشه دوانده است که نمی توانیم به ضرورت تعهد به دیگری در عشق، وفادار بمانیم.
جمعه ، ۲۹آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر امروز]
[مشاهده در: www.asremrooz.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 20]
-
گوناگون
پربازدیدترینها