تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1833919038
گزارشی از تفاوت رفتار رسانه های جهان در قبال دو حادثه ی تروریستی/ از انفجار لبنان تا حمله به پاریس
واضح آرشیو وب فارسی: ایران راوی: حبیب بطاح: از آنجا که جامعه لبنانی های استرالیا یکی از بزرگترین و قدیمی ترین گروه های مهاجر ساکن این کشور هستند، دیدن عکسی که در آن پرچم لبنان بر ساختمان اپرای معروف سیدنی دیده شود، برای بسیاری باور پذیر و نشان دهنده حمایت این کشور از قربانیان حملات تروریستی لبنان است اما این تصویر تقلبی است و در نهایت باز هم نشان دهنده استانداردهای دوگانه ی نهفته در افسانه ی همدردی جامعه جهانی با حملاتی از این دست است. پس از حملات تروریستی پاریس بسیاری از بناهای معروف در سراسر جهان برای نشان دادن همدردی با قربانیان این حادثه به رنگ پرچم فرانسه درآمد، که اتفاقا یکی از این بناها ساختمان اپرای سیدنی بود. پس از این بود که وبلاگ نویسان و کاربران توئیتر لبنانی بلافاصله به عدم اقدامی مشابه به حادثه تروریستی روز پیش در بیروت واکنش نشان دادند. جمعیت مهاجران لبنانی در استرالیا سه برابر فرانسوی ها است، اما نخست وزیر این کشور بلافاصله مراتب همدردی خود از حادثه پاریس را در توئیتر اعلام می کند و طنز ماجرا این جاست که باز هم اشاره ای به لبنان وجود ندارد. کریس گراهام در یکی از رسانه های استرالیا به نام «نیوماتیلدا» نوشت : «اگر قرار باشد در این موضوع با گروهی همزادپنداری کنیم، آن گروه لبنانی های استرالیا که بسیاری از آن ها در میان چهره های دوست داشتنی ملت قرار دارند و مشارکت بزرگی در زندگی عمومی دارند، خواهند بود.» در همین حین، در واشنگتن هم ماجرای مشابهی اتفاق می افتد، باراک اوباما رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا بمب گذاری های پاریس را «حمله به انسانیت» می خواند، اما دوباره همانگونه که سریع مقدیسی توئیت می کند، بمب گذاری های بیروت ارزش مطرح شدن را ندارند. اما در این میان، نکته ای که بیش از نادیده گرفتن حملات تروریستی بیروت آزاردهنده می نماید، این است که تعدادی از خبرگزاری های غربی به جای سوگواری برای قربانیان دنبال دسته بندی کردن آن ها هستند. برای درک این منظور کافی است که تیتر مخابره اخبار این دو حادثه را با هم مقایسه کنیم. در حالی که نخستین عنوان اخبار درباره حوادث پاریس اگر حاوی حس همدردی نباشد، حداقل توصیفی است. نیویورک تایمز نوشت : « حملات پاریس بیش از ۱۰۰ کشته برجای گذاشت، کنترل مرزها تشدید شد.» رویترز نوشت : «افراد مسلح در پاریس قتل عام به راه انداختند.» اما در بیروت به جای توصیف خشونت و اضطراب گسترده، سرتیتر اخبار کشتار را کمرنگ کرده و بیشتر به موقعیت جغرافیایی و وابستگی احتمالی قربانیان به یک گروه خاص پرداخته می شود. نیویورک تایمز تیتر می زند : «انفجارهای مرگبار سنگر حزب الله در جنوب بیروت را لرزاند.» در حالی که رویترز نوشت : «ضربه دو بمب گذار انتحاری به سنگر حزب الله در لبنان» پاراگراف نخست از خبرهای نیویورک تایمز و رویترز درباره حملات پاریس به روایت صحنه های وحشت همراه با نقل قول هایی از شاهدان حادثه، قربانیان و تلاش های پلیس برای دستگیر کردن تروریست های اختصاص دارد. پائین تر در متن خبر اشاره ی کوتاهی به دخالت نظامی فرانسه در سوریه می شود. اما بر خلاف آن درباره حملات بیروت تمرکز اخبار روی جزئیات ژئوپولتیک و نظامی است و تقریبا در هر پاراگراف شاهد اشاراتی به دخالت های حزب الله در سوریه هستیم و تقریبا خبری از نقل قول های قربانیان نیست و به ندرت شاهد استفاده از واژه «تروریسم» هستیم. در پاریس محل برگزاری کنسرت و استادیوم ورزشی که هدف حمله قرار گرفته اند، با جزئیات توصیف می شوند، اما درباره بیروت اشاره ای به فروشگاه، مسجد یا مدرسه ی آسیب دیده از بمب گذاری نمی شود. کمتر از ۲۴ ساعت پس از حملات بیروت نشریه هافینگتون پست تحلیلی بر این حمله نوشت و آن را قابل انتظار دانست که دیر یا زود در منطقه تحت کنترل حزب الله اتفاق می افتاد. حال سوال این است که آیا کسی تصور این را هم می تواند داشته باشد که درست یک روز پس از کشتار پاریس در تحلیلی اینچنین حمله را امری قابل انتظار دانست. در حقیقت تحلیل هافینگتون پست بیش از توجه به بی رحمی کار بمب گذارها به بازجویی قربانیان می پردازد و به جای این که روی تروریسم و حامیان مالی آن تمرکز کند، روی موضوعاتی مانند جامعه شیعه و مقصر دانستن حزب الله تاکید دارد. در صورتی که هافینگتون پست مقاله ای همانند این درباره حوادث پاریس منتشر می کرد، واکنش ها چگونه بود؟ اگر می نوشت که مردم فرانسه از سوی سیاست های نظامی امپریالیسم گروگان گرفته شده اند و مردم بی گناه پاریس را رهبرانشان به مقتل برده اند، چه اتفاقی می افتاد؟ آیا این چنین نوشته ای اجازه انتشار در یک نشریه معتبر را می یافت، یا به عنوان پروپاگاندای داعش در نظر گرفته و حذف می شد؟ اگر با اشتیاق حملات پاریس را نتیجه غیرقابل اجتناب سیاست های فرانسه در خاورمیانه می دانست چه؟ آیا این نوشته کمتر از ۲۴ ساعت پس از تراژدی پاریس منتشر می شد؟ آیا خوانندگان نشریه و شاید حتی سیاستمدارها بلافاصله پس از انتشار مطلبی با این مضمون درباره حملات پاریس به نشریه حمله نکرده و آن را دهان بمب گذارها لقب نمی دادند؟ می توان این سناریو را یک روز پس از حملات یازده سپتامبر هم تصور کرد و به واکنش مردم در صورت نگارش چنین چیزی درباره آن اتفاقات اندیشید. مشکل بیروت زمانی از این پیچیده تر می شود که دلیل حملات تروریستی لبنان را تنها مشکل جامعه شیعیان لبنان قلمداد می کنند. باز هم در موردی مشابه آیا می توان حمله به یک کلیسا، کنیسه و یا مکان خاص دیگری را به عنوان مشکل مسیحیان و یهودیان و یا هر گروه دیگری توصیف کرد؟ داستان پس از این هم کاملا مشخص است، همانقدر که قربانیان پاریس در رسانه ها حضور می یابند و به از طرق متفاوت بزرگ داشته می شوند، همانگونه قربانیان بیروت، بغداد و حمص به فراموشی سپرده می شوند. اما به لطف تکنولوژی اکنون دیگر همگان صاحب صدا شده اند، و بنگاه های خبری روز به روز با فشار بیشتری برای پاسخ به شکایت هایی روبه رو می شوند که با استفاده از قدرت شبکه های اجتماعی قدرتی بیشتر می یابند. برای مثال نشریه نیویورک تایمز پس از اعتراض گسترده در شبکه های اجتماعی چند بار تیتر خود درباره حملات بیروت را عوض کرد تا «انفجار مرگبار در سنگر حزب الله» به «انفجار مرگبار منطقه حزب الله» و در نهایت به «انفجار مرگبار در یک منطقه شلوغ» تبدیل شود. نیویورک تایمز پیش از این نیز از اصطلاح «سنگر حزب الله» در تیتر خبرهای خود درباره انفجارهای جنوب بیروت استفاده کرده بود. حال سوال این است که این تغییر به عنوان نمونه ای برای کارهای آینده این نشریه در نظر گرفته خواهد شد؟ آیا این تغییر روی خروجی رسانه های دیگر مانند رویترز، سی ان ان، فاکس نیوز و صدها روزنامه انگلیسی زبان که همچنان از عبارت «سنگر حزب الله» استفاده می کنند، اثرگذار خواهد بود؟ مسئله لبنان و عناوین خبر تنها نمونه ای از برخوردهای رسانه ای از این دست است، و همانطور که رولا جبرئیل می گوید : «نیویورک تایمز به جای تغییر تیتر باید ذهن و دیدگاه خود را تغییر دهد.» فراتر از بحث روزنامه نگاری، بسیاری از مردم منطقه در شگفتند که چه زمانی ساختمان اپرای سیدنی و دیگر بناهای مشهور جهان به رنگ پرچم سوریه، یمن، فلسطین، عراق و پرچم مناطق دیگری که بسیار بیشتر از فرانسه آسیب دیده اند، درمی آید. شاید تا آن زمان نیاز باشد که پرچم این قربانیان را با فتوشاپ بر این بناها اضافه کنیم. منبع : الجزیره / ۱۵ نوامبر ۵۷۲۴۱
دوشنبه ، ۲۵آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایران راوی]
[مشاهده در: www.iranravi.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 40]
-
گوناگون
پربازدیدترینها