محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855654466
راه مقابله با روسپیگری کدام است؟
واضح آرشیو وب فارسی:سلامانه: سلامانه : واقعیت این است که پرداختن به این حرفه براى هیچ زنى، یک انتخاب نیست و اصولاً یک انتخاب بهتر از میان بدیل هاى گوناگون نیست، بلکه در اغلب اوقات تنها راه است و جایگزین دیگرى وجود ندارد. به همین دلیل به جاى کتمان و یا انکار این پدیده، بهتر است براى حفظ و بازیابى سلامت اجتماعى، به رابطه فقر و انجام یک حرفه ناهنجار و همچنین رابطه بین این حرفه و مصرف مواد مخدر و آسیب هاى چندجانبه این عوامل در هم تنیده، پرداخته شود. مهم این است که براى گفت وگوى خردورزانه و علمی درباره این پدیده، بیاموزیم که انکار آن مشکلى را حل نمی کند.اگر راه هاى رفته ما براى حذف این پدیده موفق نبوده است، حداقل به راه هاى رفته توسط دیگران (بدون تعصب) نگاه کنیم و ببینیم آیا می توانیم از تجربه آن ها استفاده کنیم؟ به گزارش سلامانه به نقل از سلامت نیوز، ژاله شادی طلب؛جامعه شناس و از کارشناسان مدعو نشست معاونت امور زنان، مطلبی با عنوان "راه حل مناسب کدام است؟" به سایت مهرخانه ارسال کرد. با توجه به اهمیت این مسئله اجتماعی و لزوم ارایه راهکارهای مناسب توسط کارشناسان، ضمن انتشار یادداشت ژاله شادی طلب، از سایر کارشناسان نیز می خواهد در این زمینه نظرات خود را ارایه دهند. چندی پیش نشست "سلامت زنان و رفتارهای پرخطر با تمرکز بر تن فروشی" توسط کارگروه آسیب های اجتماعی معاونت امور زنان و خانواده ریاست جمهوری و با حضور دکتر ژاله شادی طلب؛ جامعه شناس و عضو هیئت علمی دانشگاه، دکتر مینو محرز؛ متخصص بیماری های عفونی و رییس مرکز تحقیقات ایدز، هما داوودی؛ حقوق دان و جمعی از فعالان حوزه زنان برگزار شد. ژاله شادی طلب یکی از مدعوین، در این نشست نتایج پژوهشی که سال 1386 توسط وزارت بهداشت در جامعه نمونه زنان تن فروش انجام شده بود را بیان کرد و به تشریح صورت مسئله پرداخت. همچنین سایر کارشناسان حاضر مباحثی را مطرح کردند. پس از این نشست، با توجه به رویکرد متخذه توسط مدعوین در توصیف، تحلیل و نحوه برخورد با این مسئله اجتماعی، مهرخانه، طی مطلبی، نقدهایی با رویکرد آسیب شناسی اجتماعی به این نشست وارد کرد. این نقد، بحث ها و انتقاداتی را در پی داشت؛ به طوری که علاوه بر شبکه های اجتماعی، روزنامه شرق نیز طی یک یادداشت و یک مصاحبه به این نوشته و برخی انتقادات دیگر عکس العمل نشان داد. پس از آن مجدد مهرخانه با توجه به این که نقدهای صورت گرفته و مباحث مطرح شده را ناقص و به نوعی ناشی از برداشت خاصی از نوشته و حتی مصادره به مطلوب کردن برخی جملات آن می دانست، طی مطلبی مبادرت به تشریح بیشتر دیدگاه خود کرد. در همین اثنا ژاله شادی طلب؛ از کارشناسان مدعو نشست معاونت امور زنان، مطلبی با عنوان "راه حل مناسب کدام است؟" به پایگاه تحلیلی- خبری مهرخانه ارسال کرد. با توجه به اهمیت این مسئله اجتماعی و لزوم ارایه راهکارهای مناسب توسط کارشناسان، مهرخانه ضمن انتشار یادداشت ژاله شادی طلب، از سایر کارشناسان نیز می خواهد در این زمینه نظرات خود را ارایه دهند. راه حل مناسب کدام است؟ پژوهش هاى بسیار باارزشى درباره آسیب هاى اجتماعى در کشور ما انجام شده است که گاهى فرصت ارایه براى مخاطبین وسیع ترى می یابند و در برخى موارد نیز ترجیح داده می شود که پنهان نگه داشته شوند. از آن جمله است تحقیقات صورت گرفته در رابطه با پدیده اى به نام "روسپیگرى"، "تن فروشى" و یا هر عنوان دیگرى که براى آن انتخاب شده باشد. در این پژوهش هاى میدانى، همواره پژوهشگران با این پرسش مواجه می گردند که؛ اگر این پدیده در گذشته هاى دور و نزدیک کشور ما و تقریباً تمام کشورهاى دنیا (با میزان هاى گوناگونى از توسعه) وجود داشته و دارد، حال چه باید کرد؟ اگر جامعه اى این حرفه را حرفه اى ناپسند بداند، براى رفع آن چه باید بکند؟ به نظر نگارنده؛ توجه عمیق به دلایل وجود یک پدیده اجتماعى، اقتصادى و یا فرهنگى و شناخت این دلایل، اصلى ترین گام در یافتن راه حل مناسب است. تقریباً همه مطالعاتى که در چند دهه اخیر در کشور ما انجام شده است، رابطه میان فقر (کمبود درآمد) و این حرفه را گزارش کرده اند. مسئولیت تأمین مخارج فرد و چند نفر دیگر از اعضای خانواده، یکى از دلایل اصلى اجبار براى ورود به بازار این حرفه است. واقعیت این است که پرداختن به این حرفه براى هیچ زنى، یک انتخاب نیست و اصولاً یک انتخاب بهتر از میان بدیل هاى گوناگون نیست، بلکه در اغلب اوقات تنها راه است و جایگزین دیگرى وجود ندارد. به همین دلیل به جاى کتمان و یا انکار این پدیده، بهتر است براى حفظ و بازیابى سلامت اجتماعى، به رابطه فقر و انجام یک حرفه ناهنجار و همچنین رابطه بین این حرفه و مصرف مواد مخدر و آسیب هاى چندجانبه این عوامل در هم تنیده، پرداخته شود. مهم این است که براى گفت وگوى خردورزانه و علمی درباره این پدیده، بیاموزیم که انکار آن مشکلى را حل نمی کند. اگر راه هاى رفته ما براى حذف این پدیده موفق نبوده است، حداقل به راه هاى رفته توسط دیگران (بدون تعصب) نگاه کنیم و ببینیم آیا می توانیم از تجربه آن ها استفاده کنیم؟ در دو دهه اخیر دو مدل براى تأمین سلامت اجتماعى و فردى شهروندان در کشورهاى اروپایى طراحى و اجرا شده است: مدل کاهش آسیب؛ Harm reduction و مدل حذف آسیب؛ Harm elimination مدل اول در کشور سوئد (از سال ١٩٩٩) و سپس در کشور نروژ از سال ٢٠٠٩ اجرا شده است. در این مدل که پس از کسب تجربه 10 ساله، سوئد آن را در سال ٢٠٠٩ تکمیل کرده است، قانونى تصویب گردیده که متقاضیان تن فروشى مجرم شناخته شده و مجازات می شوند. این قانون بخشى از یک برنامه وسیع تر است که با تخصیص بودجه، کمک به درمان اختلالات روانى و جسمی ، نسبت به آموزش مهارت هاى گوناگون و فراهم آوردن فرصت هاى اشتغال به عنوان "استراتژى خروج از این حرفه" اقدام می نماید. البته مجازات مجرمین هم به صورت مؤثر توسط سیستم قضایى دنبال می شود. در این مدل، در واقع از اعمال قدرت توسط خریدار، صاحبان زور و زر جلوگیرى می شود. در مدل دوم، هدف کاهش آسیب از طریق پذیرش نوعى از تن فروشى است که داوطلبانه انجام شده باشد. در واقع با انتخاب کنندگان این حرفه مدارا می شود. این مدل در کشور هلند از سال هاى 2000- 1999 تاکنون در حال اجراست. تحقیقات متعدد جهانى در مورد این دو مدل، موفقیت مدل اول را در کشور سوئد گزارش می کنند. آخرین اطلاعات قابل دسترسى نشان می دهد که رقم برآوردشده ٢٥٠٠ تا ٣٠٠٠ نفر در سال ١٩٩٩ به ٦٠٠ نفر در سال ٢٠٠٨ کاهش یافته است. بنابراین گرچه هنوز این حرفه کاملاً حذف نشده است، ولى کاهش چشم گیرى را نشان می دهد؛ یعنى مدلى که خریداران خدمت (مردان) را مجرم شناخته است و علاوه بر این در یک برنامه جامع به آسیب دیدگان کمک می کند تا به حرفه دیگرى بپردازند، نتایج موفق ترى داشته است.
دوشنبه ، ۲۵آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سلامانه]
[مشاهده در: www.salamaneh.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]
-
گوناگون
پربازدیدترینها