محبوبترینها
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1845600282
یک اقتصاد بنجل نصیب دولت یازدهم شده است
واضح آرشیو وب فارسی:ایستانیوز: ایستانیوز:این سیستم هیچ گاه نمی تواند نو شود تا زمانی که بانک های خارجی به ایران نیایند و شرکای خارجی برای بانکداری نگیریم. عموما بانکداری ایران نسبت به ۳۵، ۴۰ سال قبل هیچ رشدی نداشته و همین طور درجا زده است.به گزارش پایگاه اطلاع رسانی بازارهای مالی (ایستانیوز)، محسن صفایی فراهانی را تقریبا کمتر کسی است که نشناسد؛ خیلی ها او را به عنوان چهره فوتبالی به خاطر دارند. صفایی فراهانی در سال های 1377 تا 1381 رییس فدراسیون فوتبال ایران بود و کارشناسان عرصه ورزش می گویند «مدیریت او، فوتبال ایران را به سمت حرفه ای شدن هدایت کرد.» به همین دلیل، برخی از اقشار مردم با شنیدن نام صفایی فراهانی عنوان می کنند «جای او در فدراسیون فوتبال خالی است.» او البته در حوزه اقتصاد نیز فعالیت داشته است. قائم مقام و معاون طرح و برنامه وزات صنایع سنگین در زمان وزارت هادی نژادحسینیان و سابقه مشاور وزیر نیرو و قائم مقام وزیر اقتصاد را نیز در کارنامه دارد. در مجلس ششم نیز نماینده مردم تهران، عضو کمیسیون برنامه و بودجه و سخنگوی کمیسیون تلفیق بود. صفایی فراهانی معتقد است که «اقتصاد ایران در شرایط بسیار پیچیده ای قرار دارد و میراثی که بر این دولت مانده، میراث بسیار بد و سنگینی است.» به گفته وی، «هم اکنون یک اقتصاد بنجل نصیب یک دولتی شده و فرار از آن کار سنگینی است، بنابراین اگر دولت در طول 4 سال اول خود بتواند از دست این اقتصاد جان سالم به در ببرد، شاهکار کرده است.» آنچه در ادامه می خوانید، مشروح گفت وگوی خبرآنلاین با محسن صفایی فراهانی در کسوت یک کارشناس اقتصادی است. ****** * در حال حاضر اقتصاد ایران در شرایط پساتحریم قرار دارد و دولت باید از فرصت هایی که در این دوران به دست می آورد، استفاده کند تا اتفاقی که در دولت قبلی افتاد و به عبارتی، تمامی فرصت ها تبدیل به تهدید شد، نیفتد. برای مثال، دولت نهم و دهم با 700 میلیارد دلار درآمد نفت روبه رو بود که همه این درآمدها بر باد رفت. بر این اساس، در این شرایط باید یک سری سیاست ها اتخاذ شود و یک سری از سیاست ها نیز تغییر کند. به نظر شما در شرایط کنونی چه اصلاحاتی در ساختار اقتصادی کشور باید رخ دهد؟ من خیلی به گذشته برنمی گردم، اما فقط یک اشاره زودگذر می کنم به آنچه که در حال حاضر در کشور رخ داده است. هم اکنون شرایط بسیار نگران کننده و نامناسب است. بدهی های زیاد، ارزش پایین ریال، قیمت پایین نفت، صادرات محدود نفت و اقتصاد در حال رکود، هر کدام برای یک کشور می تواند مشکلات زیادی را ایجاد کند. حالا اگر همه این مشکلات همزمان با یکدیگر وجود داشته باشد، مشکلات سنگین تر می شود. بنابراین همین شرایط موجود، یک مساله است که باید به آن توجه کرد. اما در رابطه با این که زمانی که تحریم ها برداشته شود، شرایط چگونه خواهد شد، باید بگویم که اگر تصور این است که درآمد نفتی همچون گذشته خواهیم داشت، مطلقا این اتفاق دیگر نمی افتد و منابع مالی قابل توجهی به دست نمی آید. منابعی هم که به دولت تعلق دارد، بسیار محدود است و آنچه را که هم گفته می شود، بیشتر منابع بانک مرکزی است و بخشی هم متعلق به صندوق توسعه ملی است. بنابراین مقدار کمی از منابع متعلق به دولت است. پس دولت منابع مالی قابل توجهی ندارد. ولی در کل شرایط جدیدی به وجود می آید؛ آن هم با توجه به موقعیت سوق الجیشی و وضعیت همسایگان ایران. همسایگان ایران در جنوب خلیج فارس به طور عمده کشورهای کم جمعیت هستند، کشورهای شرق ایران فاقد منابع کافی برای تحرک اقتصادی هستند و عراق نیز با مشکلات خاص خود دست به گریبان است و شرایط مناسبی ندارد؛ چه به لحاظ امنیتی و چه به لحاظ ساختار داخلی اش. بنابراین می شود گفت تنها کشوری که بزرگ است، توانایی های نسبی خوبی دارد، زیرساخت های زیادی در طول 40 سال گذشته در کشورش ایجاد شده، نیروی انسانی تحصیل کرده و قابل توجهی دارد، ایران است. این ها پتانسیل هایی است که می تواند مطرح باشد. از طرف دیگر، سرمایه گذاری در بسیاری از صنایع همچون پتروشیمی صورت گرفته است. بر این اساس، دولت باید بتواند روی محیط کسب وکار کار کند و اصلاحاتی در سیستم بانکداری، سیستم مالیاتی، سیستم گمرکی، حمل ونقل داخلی، مجوز دادن ها، صدور پروانه ها و... داشته باشد تا بتواند مکانیزم هایی را فراهم کند که سرعت سرویس دهی و خدمات بالا رود. مطمئنا این موضوع برای آمدن شرکای خارجی جاذبه ایجاد خواهد کرد. دلیل این موضوع هم که می گویم جاذبه ایجاد خواهد کرد، برای این است که در 7، 8 سال گذشته یک سری شرکای خارجی در ایران حضور داشتند که در صنعت نفت و گاز، پتروشیمی، فولاد و خودرو ایران کار می کردند، اما به دلیل شرایط تحریم کشور را ترک کردند، بنابراین ظرفیت های ایران را به خوبی می شناسند. ما نباید یادمان برود که در ایران برنامه آماده خودروسازی برای ظرفیت های تولید 1.5 خودرو سواری وجود دارد و همین موضوع زیرساخت آماده قابل توجهی است که می تواند نظر هر سرمایه گذاری را جلب کند. یا سرمایه گذاری های واحدهای پتروشیمی کشور انجام شده و می توان با مدیریت مطلوب تر و شرایط بهتر، همکاران و شرکایی را پیدا کرد که در بازارهای جهانی از توفیقات بهتری برخوردار باشند. بنابراین زیرساخت ها، نیروی انسانی، منابع و سابقه صنعتی ایران، فرصت هایی است که شرکای خارجی را می توانیم دومرتبه برگردانیم، اما این بار باید از یک نگاه مبتنی بر دانایی و دانش برخوردار باشیم. در حال حاضر اشکال ما این است که یا به سمت مونتاژ و یا به سمت خودکفایی مطلق می رویم. هیچ کدام از این ها، امروز در دنیا مفهوم ندارد. ما باید یک حد تعادلی را در نظر بگیریم؛ به نحوی که در نهایت بالانس اقتصادی کشور مثبت باشد. به نظر من واردات کالا در صورتی که صادرات نیز وجود داشته باشد، هیچ مساله ای ندارد. شما اگر به اقتصاد کره جنوبی دقت کنید، می بینید 100 درصد مواد اولیه اش وارداتی است، ولی به دلیل صادرات قابل توجهی که دارد، به هیچ وجه کشوری نیست که به او بگویند چرا واردات دارید. این کشور واردات دارد، چون می تواند ارزش افزوده ایجاد کند و با آن ارزش افزوده، تولید ناخالص ملی و درآمد سرانه اش را بالا ببرد. امروز هم شاهد هستیم که کره جنوبی جزو 17، 18 کشور مطرح دنیا است. بر این اساس، اگر ما هم می خواهیم به آنچه که در اهداف و چشم انداز 20 ساله مطرح بوده، دست یابیم، راهی جز این نداریم که محیط کسب وکار کشور را برای سرمایه گذاران داخلی و خارجی فراهم کنیم تا بتوانیم در محیط داخلی کشور، از توانایی های مدیریتی و تکنولوژیکی دیگر کشورها بهره مند شویم و ارزش افزوده بیشتری در بخش تولید داشته باشیم. این موضوع در نهایت هم در بازارهای داخلی کشور اثر دارد و هم در حضور ایران در بازارهای صادراتی و تاثیر خود را نیز در اقتصاد ملی می گذارد. * شما به حضور و ترغیب سرمایه گذاران خارجی برای سرمایه گذاری در کشور اشاره کردید. در حال حاضر موجی از رفت وآمد و رقابت هیات های تجاری کشورهای مختلف به ایران به راه افتاده است. شما رفتار سرمایه گذاران خارجی به کشور را چطور ارزیابی می کنید؟ به نظر شما، آنها چه نگاهی به بازار ایران دارد؟ آیا به دنبال بازار مصرف ایران هستند؟ ببینید، دنیای اقتصادی مقتضیات خاص خود را دارد. شما حتی در داخل ایران هم از هیچ فروشنده ای نمی توانید توقع داشته باشید که اگر خودتان دقت نکنید، با دلسوزی بخواهد کالای خوب به شما بدهد. تعداد این افراد چه در ایران و چه در دنیا محدود و منحصربه فرد است. هر فردی که می خواهد همکار انتخاب کند، باید خود را آماده کند و به نیروها و دانایی های مسلح شود و بداند چه دارد، چه می خواهد، به کجا می خواهد برسد و با چه کسی و با چه قیمتی می خواهد به اهداف خود برسد. همه این ها به دانایی افراد برمی گردد. بدیهی است که بهترین حالت برای سرمایه گذاران خارجی، فروش کالاست. آنها اگر بتوانند یک بازار 80 میلیونی پیدا کنند که فقط محصولات خود را بفروشند، برایشان ایده آل است. ما باید ببینیم که چقدر نیروهای ما در ایران، چه در بخش های پولی و بانکی و چه در بخش های صنعتی و اقتصادی آمادگی دارند که با چنین کسانی بتوانند به خوبی دیالوگ کنند و از قبل با برنامه آماده ای به سراغ شان بروند و در مذاکرات بتوانند طرح موضوع کنند تا به آنچه که هدف گذاری شده، دست یابند. بدیهی است که اگر آمادگی نداشته باشند، هیچ شرکت خارجی و هیچ موسسه ای را پیدا نمی کنید که بگوید چون شما افراد خوبی هستید، من در کشور شما سرمایه گذاری می کنم، امکانات به شما می دهم و کمک می کنم که رشد کنید. در هیچ کجای دنیا این اتفاق نیفتاده و دلیلی ندارد که برای ایران هم این اتفاق بیفتد. ما باید خودمان را آماده کنیم و دقت کنیم که دیگر نمی توانیم متکی به نفت بمانیم. ما 10 بار نفت را آزمایش کردیم و دیدیم که نوسانات قیمت نفت می تواند لطمات زیادی را به اقتصاد کشور بزند و مشکلات زیادی را ایجاد کند. فکر می کنم این دفعه باید این قدر عاقل شده باشیم که دیگر پایبند به نفت و منابع گاز نباشیم. پس ما باید ببینیم نگاه مان به چه صورت است و با چه نگاهی می رویم با هیات های اقتصادی و تجاری صحبت می کنیم. هم اکنون مسوولان کشورهای اروپایی و آسیایی و نیز مدیران شرکت های بزرگ دنیا به ایران می آیند و در حال مذاکره هستند. مدیران زیادی هم از ایران در دنیا با شرکای خود صحبت می کنند. مهم این است که آیا ما واقعا مصالح ملی را در نظر گرفته ایم؟ به نظر من دولت باید یک استراتژی مشخصی را در این زمینه در نظر بگیرد و این استراتژی را به مدیران صنایع ارائه دهد و مشخص کند در چه زمینه هایی، با چه شرایطی و چگونه حمایت هایی خواهد داشت تا سرمایه ها به بخش های مختلف جذب شود. * شما این تغییر نگاه را می بینید یا این که همچنان به همان سبک و سیاق گذشته عمل می شود؟ اگر هم دولت این نگاه را داشته باشد، به دلیل این که هنوز استراتژی های خود را اعلام نکرده، نمی دانم وضعیت چگونه است. اما مطمئنا دولت باید برای ورود به شرایط جدید و برون رفت از شرایط گذشته برنامه داشته باشد. ببینید، ما دو دوره را پشت سر هم گذاشتیم که هر دو دوره دارای ایراد است. یک دوره از انقلاب شروع می شود تا سال 1383. در این دوره ما بیشتر به دنبال خودکفایی و جایگزینی واردات بودیم و تمام صنایع را به این سمت سوق دادیم. یک دوره هم از سال 1383 به بعد بود که متاسفانه به دلیل درآمدهای هنگفت ارز که از محل صادرات نفت خام به دست آمده بود، به سراغ واردات گسترده رفتیم و همان واحدهایی را هم که برای خودکفایی زده بودیم، عملا از حیطه تولید خارج کردیم. در حال حاضر ما داریم وارد یک مرحله جدیدی می شویم و در این مرحله دولت باید سیاست های خود را برای بخش های مختلفی که فکر می کند می توانند مورد حمایت قرار گیرند و این حمایت ها به ایجاد ارزش افزوده، تولید ناخالص ملی و ثروت ملی کمک می کند، اعلام کند. در همین رابطه، برای این بخش ها نیز باید تسهیلات خاصی قایل شود. این تسهیلات اعم از این است که مکانیزم های بانک ها آسان تر شود، مجوزها راحت تر ارائه شود، سیستم واردات کالا آسان تر شود و گمرک تسهیلات بهتری را قایل شود. تمامی این ها می تواند با یک سیاست گذاری منظم و اعلام شده همراه باشد که هم سرمایه گذاران خارجی و هم سرمایه گذاران داخلی بدانند. این مسایل کمک می کند که صاحبان صنایع و فعالان اقتصادی با چشم باز وارد عمل شوند و در یک فضای رقابتی عمل کنند. وقتی ما شرایط را اعلام کنیم، کمپانی های متعددی می توانند آن شرایط را ببینند و بعد تاثیرات آن را در مذاکرات می بینید. * شما عنوان کردید که دولت باید روی اصلاح محیط کسب وکار کار کند. در ماه های گذشته شاهد بودیم که اصلاحیه قانون مالیات های مستقیم ابلاغ شد که با واکنش های متعددی به خصوص از سوی اصناف مواجه بود. برخی از کارشناسان عنوان می کنند که این قانون باعث رکود بیشتر بازار می شود. نظر شما در این زمینه چیست؟ بخش اقتصاد را تک بعدی نمی شود نگاه کرد؛ شما باید تمام این موارد را با هم نگاه کنید و ببینید نیت از اصلاح ساختار چیست. آیا هدف صرفا وصول مالیات است یا تسهیل شرایط برای کار و سرمایه گذاری بیشتر؟ ولی در کل دولت باید در یک مجموعه مشخص، مسایل را با هم ببیند؛ مالیات، گمرک، بانکداری و صدور مجوزها را. در واقع تمامی تسهیلاتی را که می تواند به جذب سرمایه منتهی شود، در خدمت تولید قرار دهد. در حال حاضر عمده مشکل ما در کشور تولید است. اگر تولید بالا رود و رکود از بین رود، شرایط اقتصادی ایران کاملا تغییر خواهد کرد. به همین دلیل اگر دولت برای پساتحریم سیاست گذاری منظمی داشته باشد، باید تیم اقتصادی دولت مامور شوند که با دید باز و نه تنگ نظری برای سرمایه گذار فرش قرمز بیاندازند. در واقع اگر ما علاقه مند هستیم که اقتصاد کشور از این وضعیت خارج شود و متکی به اقتصاد نفتی نباشیم، باید از سرمایه گذاری استقبال کنیم. استقبال فقط در شعار و کلام نباید خلاصه شود، استقبال باید به این مفهوم باشد که در کوتاه ترین زمان ممکن، بهترین سرویس و شرایط را فراهم کنیم تا سرمایه گذار بتواند به راحتی کار کند. وگرنه اگر سرمایه گذار قرار باشد از هفت خوان رستم رد شود تا بتواند سرمایه گذاری داشته باشد، مطمئنا امکاناتی که امروز در کشورهای همسایه همچون ترکیه یا حتی امارات به وجود آمده، جاذبه بیشتری برایشان ایجاد می کند تا این که بخواهند در ایران سرمایه گذاری کنند. * به نظر شما در شرایط رکود افزایش درآمدهای مالیاتی مفهومی دارد؟ بستگی به این دارد که مالیات را بر چه ببندیم. مثلا اگر مالیات بر واردات کالاهای مصرفی باشد، یا مالیات بر خدماتی که به واردات منتهی می شود، ایجاد مشکل نمی کند. ولی اگر این مالیات بخواهد به محیط کسب وکار لطمه بزند و تولید را منحرف کند، مطمئنا نباید از آن استقبال کرد. * شما الان به سراغ تولیدکنندگان یا اصناف که می روید، می گویند فروش ما نسبت به سال گذشته نه تنها افزایش نیافته، حتی کمتر هم شده است. ولی مالیاتی که برای ما تعیین شده، رقم خیلی بالاتری نسبت به سال گذشته داشته است. ما باید ببینیم مالیاتی که می گویند چند برابر شده، به نسبت چه درآمدی بوده است. من به دلیل این که خودم در سال 1383 و 1384 در وزارت امور اقتصادی و دارایی بودم و به صورت تنگاتنگ با بخش مالیاتی همکاری می کردم، می دیدم بسیاری از صنوف ایران از کارمندن جزء دولت هم کمتر مالیات پرداخت می کنند. بنابراین این به مفهوم این نیست که الان مالیات اضافی از صنوف می گیرند، بلکه آنها مالیات نمی دادند و حالا می خواهند مالیات پرداخت کنند. * یعنی اگر فردی قبلا برای مثال 400 هزار تومان مالیات پرداخت می کرده و الان رقم مالیاتش چند برابر شده، او هم مالیات نمی داده است؟ باید درآمد را نگاه کرد. شما دقت کنید که اگر یک کارمند دولت 2 میلیون تومان حقوق بگیرد، نزدیک به 300 هزار تومان مالیات پرداخت می کند. به نظر شما صنوف در ماه بیشتر از 2 میلیون تومان درآمد دارند یا کمتر از 2 میلیون تومان؟ کمتر صنفی را می توانید سراغ داشته باشید که حتی به ماهی 10 میلیون تومان قانع باشد، بنابراین به طور طبیعی باید مالیات خود را پرداخت کند. مالیات ندادن و حالا مالیات گرفتن از او، به معنای بالا رفتن نرخ مالیاتی مفهوم ندارد. این جا نباید مسایل را با یکدیگر اشتباه کنیم. مالیات اگر به تولید بسته شود و از تولیدکننده بخواهیم مالیات اضافی بگیریم، مورد سوال است. در مقابل، گرفتن مالیات از کسانی که تاکنون مالیات نمی دادند، اصلا عیب نیست. در حال حاضر در ایران عموما فقط کسانی که دفاتر رسمی دارند و کارمندان دولت مشمول مالیات هستند و هر کس که دفاتر قانونی ندارد، مشمول مالیات نیست. بسیاری از صنوفی که شما در خیابان ها می بینید، هیچ کدام دفتر قانونی ندارند، بنابراین درآمد این ها را اصلا نمی توانید حساب کنید. یک جواهرساز، پارچه فروش، مبل فروش چقدر در ماه فروش دارد؟ کمتر از یک کارمند درآمد دارد یا بیشتر از یک کارمند؟ اگر بیشتر از یک کارمند درآمد دارد، بنابراین در سال باید به اندازه یک کارمند هم مالیات پرداخت کند. الان یک کارمند به طور متوسط در سال بیشتر از 2.5 میلیون تومان مالیات پرداخت می کند. پس اگر از صنوف هم بیش از این مالیات بگیرند، به نظر من به آنها اجحاف نشده است. یعنی دلیلی وجود ندارد که از کسی که کارمند یا کارگر است و حقوق مشخصی نمی گیرد، اما در دفاتر قانونی حساب و کتاب دارد، مالیات گرفته شود، اما کسانی که در ایران در پوشش قانونی قرار نمی گیرند، از مالیات فرار کنند. این ها را نباید اشتباه کنیم. * الان 60 درصد اقتصاد ایران مالیات پرداخت نمی کنند. به نظر شما این 60 درصد را باید در میان صنوف پیدا کنیم یا در بخش های دیگر؟ بخش های زیادی در ایران وجود دارند که مالیات پرداخت نمی کنند؛ فقط صنوف نیستند. بسیاری از شرکت ها دو دفتره هستند. یعنی یک دفتر قانونی دارند که فقط معاملات دولتی شان را در آن ثبت می کنند و در دفتر دیگرشان نیز تمامی معاملات شان را ثبت می کنند. فرار مالیاتی در ایران زیاد است و شاید تا بیش از 50 درصد در ایران فرار مالیاتی داریم. به هرحال باید کمک کرد که این فرار مالیاتی از بین رود، ولی این که آیا این فرار مالیاتی به این مفهوم است که ما به تولیدکننده فشار بیاوریم، اشتباه است. من می گویم به تولیدکننده نباید فشار آورد، بلکه کسانی را باید شناسایی کرد که درآمد دارند و از پرداخت مالیات فرار می کنند. آنها را باید در قالب و چارچوب های مشخص قانونی آورد و از آنها مالیات گرفت. * در حال حاضر یکی از چالش های پیش روی کسب وکار در کشور، سیستم بانکداری است. شما فعالیت سیستم بانکداری کشور را چطور ارزیابی می کنید؟ بانکداری ایران ضعیف ترین بانکداری منطقه است. قوانین ایران متعلق به گذشته است و اصلا قوانین جدیدی نیست. سیستم های بانکداری ایران سیستم های منسوخ شده ای است و می شود گفت در منطقه منا شاید ما جزو آخرین کشورها هستیم. ما در این منطقه از نظر بانکداری جزو آخرین کشورهایی هستیم که سیستم مان اصلا به روز نیست. به طور قطع این سیستم پاسخ گو برای تجارت روز نخواهد بود. یعنی ما با تجارت روز فاصله بسیاری داریم. شما وقتی با بانک های اروپایی کار می کنید، یک گشایش اعتبار حداکثر 48 یا 72 ساعت وقت می گیرد، اما همان کار را با بانک ایرانی بخواهید انجام بدهید، حدود یک ماه وقت می گیرد. در حال حاضر در دنیا زمان تعیین کننده است. پس این سیستم بانکداری با این زیرساختی که دارد، به روز نیست و اصلا قابل استفاده برای کشور نمی تواند باشد. این سیستم کاملا باید دگرگون شود. * به نظر شما چرا ما تاکنون نتوانستیم سیستم بانکداری را تقویت کنیم؟ به دلیل این که دنبالش نرفتیم. تا برنامه چهارم که بانک های ایران عموما دولتی بودند و اصلا انگیزه ای نداشتند. الان هم که بانک های خصوصی به وجود آمدند، عمدتا از نیروها و بازنشسته های دولتی استفاده می کنند و فکر نو و جدیدی در سیستم بانکداری کشور نیامده است. پس به طریق اولی، این سیستم هیچ گاه نمی تواند نو شود تا زمانی که بانک های خارجی به ایران نیایند و شرکای خارجی برای بانکداری نگیریم. عموما بانکداری ایران نسبت به 35، 40 سال قبل هیچ رشدی نداشته و همین طور درجا زده است. * در حال حاضر نرخ تورم به 13 درصد رسیده و دولت وعده داده است که نرخ تورم را تک رقمی کند. فکر می کنید این وعده تا چه اندازه قابل تحقق است؟ ببینید، اگر قرار باشد تمام درها را ببندیم و انگیزه ای برای خرید ایجاد نکنیم، مطمئن باشید تورم را حتی به صفر هم می توان رساند، اما از آن طرف، رکود عمیقی به وجود می آید. مهم این است که آیا ما قادر هستیم رکود را از بین ببریم و تورم را نیز پایین نگه داریم؟! به صرف این که ما تورم را پایین آوریم، ولی در ازای آن رکود سنگین داشته باشیم، اصلا توصیه نمی شود. * پس شما معتقدید که دولت بهتر است تورم را در همین حد نگه دارد و مشکل رکود را حل کند؟ بله، اگر دولت رکود را از بین ببرد و در کنار آن، تورم را کنترل کند، موفق خواهد بود. در کل وضعیت اقتصادی ایران در حال حاضر بسیار پیچیده است و میراثی که بر این دولت مانده، میراث بسیار بد و سنگینی است. در واقع یک اقتصاد بنجل نصیب یک دولتی شده و فرار از آن کار سنگینی است. اگر دولت در طول 4 سال اول خود بتواند از دست این اقتصاد جان سالم به در ببرد، به نظر من شاهکار کرده است. * به نظر شما، سختی کار دولت بیشتر در حوزه سیاست خارجی است یا اقتصاد؟ هر دو. به هرحال آثار سیاست خارجی روی سیاست داخلی دیده می شود. سیاست خارجی قبلی ما باعث تحریم های سنگین شد و تحریم نیز موجب شد که درآمد نفت کاهش یابد، محدودیت های بانکی برای ایران گذاشته شود و آثار آن را نیز امروز می بینیم. آثار درونی آن، نارضایتی مردم می شود؛ مردمی که مسوول اقتصاد کلان نیستند، نمی توانند مسایل اقتصاد کلان را دائما تحلیل کنند و وظیفه شان هم این موضوع نیست و می خواهند زندگی روزمره خود را داشته باشند، اما در زندگی روزمره شان، هر روز گرفتار مشکلات کم پولی هستند. شما میزان حراج ها را اگر در خیابان ها مشاهده کنید، فوری متوجه می شوید دلیل این حراج ها، پایین بودن قدرت خرید مردم است. حتی امروز حراج ها هم مورد استقبال قرار نمی گیرد، چون قدرت خرید مردم خیلی پایین است. * اگر بخواهید به دو سال عملکرد دولت نمره دهید، چه نمره ای می دهید؟ به نظر من این دولت جلوی بسیاری از ریخت و پاش ها را گرفته و یک بخشی از رانت ها را توانسته است کنترل کند. در حال حاضر دولت جلوی تورم سنگین 40 درصدی را گرفته و کسری بودجه به مردم تحمیل نشده است. این ها اقداماتی است که دولت داشته و سعی هم می کند که مشکلات خارجی را حل کند که حل آن مشکلات روی اقتصاد داخلی ایران نتایج مثبتی به بار خواهد آورد. البته دولت در عین حال باید فرش قرمز جلوی پای بخش خصوصی و سرمایه گذاران بیاندازد تا در آینده مشکلات حل شود.
دوشنبه ، ۲۵آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایستانیوز]
[مشاهده در: www.istanews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]
-
گوناگون
پربازدیدترینها