محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1829788684
روایتی از یک روز پشت صحنه فصل دوم سریال «در حاشیه» مدیری/ جایی شبیه هیچ جا
واضح آرشیو وب فارسی:صدای ایران: اینجا همه چیز آرام و بی صداست. در اطراف ساختمان استوانه ای شکلی که مقابلش ایستاده ام کسی دیده نمی شود. از سنگفرش های مقابل ساختان رد می شوم، از پله ها بالا می روم، در را باز می کنم. نگهبانان جلو در مشغول دیدن بازی فوتبال هستند و از آنها سراغ عوامل را می گیرم. جواد رضویان تنها کسی است که از پله های مدور ساختمان با متنی در دست به سمت لابی می آید و چند دقیقه ای را مقابل تلویزیون مشغول دیدن فوتبال می شود. خوش و بشی با هم می کنیم. رضویان لباسی آبی به تن دارد و گریمش همان «زهتاب» معروف «در حاشیه» است. رضویان در مجموعه «در حاشیه» یکی از جذاب ترین نقش های دوران بازیگری اش را ایفا کرد. آن قدر که تکیه کلام هایش ماه ها بعد از پخش سریال هنوز هم از زبان مردم شنیده می شود. وفا ملک زاده، مدیر روابط عمومی مجموعه، به استقبال ما می آید و مثل همیشه با صبر و حوصله برای دیدن دکور، همراهی مان می کند. حقیقتش این است که همیشه قبل از پخش مجموعه های مهران مدیری، دیدن دکورهای سریال، جذابیت عجیبی دارد. هوا بارانی است و کارِ گروه در لوکیشن خارجی پشت ساختمان تمام شده؛ جایی که یکی از لوکیشن های اصلی مجموعه است: «هواخوری اردوگاه». در فصل دوم سریال «در حاشیه» افرادی که در فاز اول در حوزه پزشکی تخلف کرده اند، دوران محکومیت شان را بین زندانیان سابقه دار می گذرانند و درگیر ماجراهایی می شوند. نیمکت های قرمزرنگ محوطه هواخوری با دیوارهای فلزی سفید و قرمز، حس و حال عجیبی به فضا داده است. تور بسکتبالی در گوشه حیاط است. در راه با ملک زاده از طراحی دکور حرف می زنیم؛ اینکه تا چه حد ظریف و باجزئیات روی همه چیز کار شده است. این نکات وقتی به دکورهای داخلی مجموعه می رسیم، چشم گیر تر می شود. اتاق ملاقات اردوگاه با ردیفی از صندلی های زردرنگ در پایین شیشه هایی که با آیفونی در کنارش از سمت دیگر جدا شده است و در طرف دیگر، ردیف دیگری از صندلی ها، محل نشستن ملاقات کننده هاست یا اتاق ورزش اردوگاه که تقریبا مجهز است و انواع و اقسام وسایل ورزشی در آن هست. اتاق بازجویی با دیوارهای سرمه ای رنگ و یک میز و دو صندلی در کنارش هم از دیگر دکورهای اصلی این مجموعه است؛ اما نکته جذاب این دکور، سلول های انفرادی و چندنفره ای است که با جزئیات تمام، طراحی شده است. نوع این سلول ها با سلول های معمول کمی فرق می کند. در اینجا هم می توان انواع وسایل رفاهی، مثل دستگاه قهوه ساز و... را دید. حسین مجد در کارگاه اردوگاه مشغول کار است؛ کارگاهی که مثل دیگر دکورهای این مجموعه، جذاب و دیدنی است. قفسه هایی که با چوب و کاموا و نخ های رنگی پر شده است و در طرفی، دار قالی هم دیده می شود و ظاهرا جایی است که افرادِ این اردوگاه مشغول کار می شوند. از حسین مجد درباره طراحی دکور ها و زمانی که برای ساخت و ساز صرف شده است، می پرسم: «طراحی دکور با مشورت و نظرات آقای مدیری شکل گرفت. اساسا لازم نبود همه چیز واقعی به نظر برسد و فانتزی باید در طراحی ها رعایت می شد که بخشی از آن، به وسیله رنگ ها اجرا شد و برخی دیگر با لوازمی که در صحنه می بینید.» مجد می گوید: «ساخت و ساز دکور حدود یک ماه و نیم زمان برد و خوشبختانه با وجود فضایی که می توان در آن ساخت و ساز انجام داد، دستِ طراح برای ایجاد فضای جدید باز است. هرچند هزینه ها بیشتر می شود؛ اما می توان کار را در آرامش بیشتری انجام داد». رفت وآمد در دکور لابی اردوگاه زیاد است. از دور مهران مدیری را می بینم که پشت مانیتور نشسته است. وارد لابی می شوم. ردیفی از صندلی های زردرنگ کنار دیوار چیده شده است و تعداد زیادی از بازیگران با لباس های فرمِ آبی رنگی، که بسیار شیک و متفاوت طراحی شده اند، روی این صندلی ها نشسته اند و منتظر شروع ضبط پلان هستند. تلویزیونی بزرگ با چند تابلو نقاشی هم روی دیوار دیده می شود. مهران غفوریان، سیامک انصاری، نصرالله رادش و جواد رضویان، چند قدمی از مدیری فاصله دارند و مشغول تمرین دیالوگ ها هستند. ما هم با فاصله ای از مانیتور تمرین ها را دنبال می کنیم. مدیری آماده ضبط پلان است. همه در جای خود ثابت می شوند و ضبط شروع می شود. هومن صحرایی: به خاطر لطفی که بچه ها به من دارن، ترجیح دادم که یک سری فعالیت خیرخواهانه در اینجا انجام بدم... زهتاب: چی هه هو؟ بهروز عشقی: یعنی چی هست این؟ بعد دکتر می شه لطفا برای من یه کم بازش کنید؟ هومن صحرایی: خب این یعنی کسایی که وضع مالی خوبی ندارن رو بهشون کمک کنیم. بهروز عشقی: من حاضرم نصف غذامو با نصف ماستمو برای آدمای دیگه بدم. بالشم هم قابل نداره ...جورابام هست ... سیروس تکراری: کار خیرخواهانه به من نمی سازه دکتر... یعنی به بدنم نمی سازه، دست خودم نیست تا میام یه پنج تومنی از تو جیبم دربیارم، دستم می لرزه تشنج می گیرم؛ اما وقتی دوباره تو جیبم می ذارم، حالم خوب می شه... آن قدر دیالوگ ها خنده دار نوشته و اجرا می شود که به سختی می شود جلو خندیدن را گرفت. بچه های پشت صحنه هم همین حال وهوا را دارند و گهگاه لبخندی گوشه لب مدیری هم نقش می بندد. مدیری کات می دهد و فکر می کند ادای دیالوگ ها انرژی ای را که باید ندارند و این را به بازیگران گوشزد می کند. مدیری نکاتی را به بازیگرانش می گوید و در برداشت بعدی همه چیز تغییر می کند. از مدیری چیزی جز این نیز بعید نیست؛ مردی که در تمام این سال ها چه در زمانی که از تلویزیون دور بود و در مدیوم دیگر فعالیت می کرد و چه حالا که با مجموعه ای پرطرفدار مجددا قدم به تلویزیون گذاشته است، توانسته مخاطبان بسیاری را با خود همراه کند و بعد از گذشت این همه سال ها، محبوب ترین بازیگر و کارگردان طنز ایران لقب بگیرد؛ کارگردانی که در تمام این سال ها، فقط به کارش فکر کرده، نسبت به حواشی اطرافش موضع گیری خاصی نداشته و فقط با کارش حرف زده است. نظم عجیبی در پشت صحنه وجود دارد و کارها طبق برنامه ریزی مشخصی جلو می رود. مدیری برداشت آخر را چک می کند و از نظر او همه چیز خوب است. او در این فصل، برخلاف فصل پیشین، بازی نمی کند. نقش های پرتعدادی که مردان ایفاگر این نقش ها هستند و تعداد معدود بازیگران خانم، از ویژگی های این فصل از سریال است. طراحی لباس و آماده شدن هر روز این تعداد بازیگر، کار مشکلی به نظر می رسد. «شادی رستگارپور»، که به عنوان سرپرست لباس سال هاست با مهران مدیری کار می کند، پشت صحنه نیز مدام در حال چک کردن جزئیات لباس است. از او درباره طراحی لباس های این فصل می پرسم و اینکه طراحی لباس ها چطور اتفاق افتاده است. می گوید: «در این فصل بیش از ٩٠ درصد بازیگران آقا هستند و با توجه به اینکه قصه در یک اردوگاه روایت می شود، طبعا لباس ها به صورت فرمی طراحی شد. طراحی این لباس ها با آقای مدیری بود و براساس ایده ای که در ذهن داشت، لباسی مد نظرشان بود که ایستایی و فرم لباس حتی کفش، خیلی شیک به نظر برسد و طبعا به شکلی نباشد که در واقعیت وجود دارد. لباس های این اردوگاه، در دو نوع طراحی شده است: یقه قرمز ها که جرم بیشتری دارند و یقه آبی ها که به نسبت گروه اول، خلافکار حرفه ای نیستند». ظاهرا هنوز کار مدیری و گروهش در لابی اردوگاه تمام نشده است. باید بازیگر دیگری به جمع بازیگران اصلی گروه اضافه شود. مدیری از نیما فلاح می پرسد آماده است یا نه و او از پشت دیوار، آمادگی اش را اعلام می کند. با شمارش مدیری، ضبط شروع می شود. فلاح با لباسی سراسر آبی و یقه قرمز و سبیل هایی که از پشت لب ها تا چانه اش آمده و ظاهر خلافکاری از او ساخته است، از پشت دیوار به سمت بازیگران دیگر می آید و خط و نشان هایی برای هومن صحرایی می کشد. ظاهرا نیما فلاح از خلافکاران باسابقه این اردوگاه است. بعد از اینکه مدیری ضبط سکانس را تأیید کرد، گروه باید قسمت دیگری را برای تصویربرداری آماده کنند. در این فاصله به طبقه اول این ساختمان سر می زنم؛ طبقه ای که اتاق گریم و لباس هم در آنجاست. اتاق گریم هم با این تعداد از بازیگران قطعا جای پُررفت وآمدی است. این را از عکس های تست گریمی که به دیوارهای این اتاق نصب شده است می توان متوجه شد. مهرداد شکرابی طراح گریم مجموعه، چند دقیقه ای فرصت گفت و گو پیدا می کند و از حال وهوای سریال برایمان می گوید: «قصه در زمان حال روایت می شود و اتفاقا گریم ها در این فصل خیلی غلوشده نیست. در فصل قبل، گریم تعدادی از بازیگران مثل جواد رضویان یا محمدرضا هدایتی، با توجه به نقش، کمی اغراق داشت؛ اما در این فصل باید روی تیپ خلافکاران متمرکز می شدیم و گریم ها بیشتر به این سمت رفته است؛ هرچند باید راکورد گریم های فصل قبل را تا حدممکن حفظ می کردیم. اتاق بازیگران، در طبقه دوم این ساختمان مدور قرار دارد؛ جایی که بعد از ضبط سکانس می توان چند دقیقه ای با بازیگران اصلی مجموعه صحبت کرد. سیامک انصاری چند دقیقه ای را با ما درباره حال وهوای سریال صحبت می کند: «در این فصل از مجموعه، اشتباهی صورت می گیرد و من را با یک خلافکار در اردوگاه اشتباه می گیرند. تخصص من پلاستولیز سلول های بینابینی است و کسی که من با او اشتباه گرفته می شوم، تیمور بینابینی است و اتفاقات از اینجا شروع می شود». انصاری معتقد است که فصل دوم سریال در حاشیه، تفاوت های محسوسی با فصل اول دارد. او می گوید: «فکر می کنم داستان ها از فصل اول جذاب تر است و حداقل در ١٠ قسمتی که ضبط شده است، این را متوجه شدم و البته نظر مردم مهم تر است و امیدوارم با این مجموعه، سرگرم شوند و از دیدنش لذت ببرند؛ چراکه حقیقتا هدف ما هم سرگرم سازی مخاطب است و لذت بردن از ساعاتی که برای دیدن این مجموعه وقت می گذارند». دراین بین، مهران غفوریان هم از راه می رسد و از او هم درباره حس و حال فصل جدید سریال می پرسم. او هم با نظر سیامک انصاری موافق است. غفوریان می گوید: «از نظر من قصه ها جذاب تر از فصل قبل است، علاوه بر اینکه متن های امیرمهدی ژوله را دوست دارم و متن ها خوب نوشته شده است. غفوریان در ادامه صحبت هایش درخواست می کند از روزنامه ما نیز اعلام شود که او هیچ صفحه مجازی ندارد». گروه مدتی استراحت می کنند و برای ضبط سکانسِ بعد آماده می شوند. ساعت نزدیک ٨ شب است و هوا کاملا تاریک شده؛ اما انرژی گروه همچنان بالا و همه چیز برای ضبط آماده است. باید به طبقه پایین برویم به دکور معروفی که همه چیز در آنجا اتفاق می افتد. ریل ها چیده شده است و مدیری پشت دوربین همه چیز را چک می کند. چندین بار با وسواس، حرکت دوربین را کنترل می کند. قسمت ١٠ سریال در حال تصویربرداری است. در این سکانس، زهتاب با کاغذی در دست، از اتاق ملاقات بیرون می آید و با خنده ای روی لب، تلوتلوخوران از مقابل اتاق ورزش رد می شود و به یکی از هم بندانش برخورد و غش می کند. در برداشت اول، مدیری به رضویان می گوید: «جواد خنده یادت نره». مدیری این صحنه را چک می کند. از نظر او همه چیز خوب است. با تمام شدن تصویربرداری، چند دقیقه ای را با جمال شمس، یکی از تصویربرداران و نورپردازان سریال، صحبت می کنم. از او درباره تصویربرداری با پنج دوربین می پرسم و اینکه تا چه حد سرعت کار را بالا می برد؟ شمس می گوید: طبعا سرعت کار بالا می رود و تعدد پلان های متفاوت، بیشتر می شود. ریتم و ضرباهنگ کار نیز به همان نسبت بالا می رود. علاوه بر اینکه شرایط نورپردازی در استودیو به گونه ای است که همه چیز از قبل طراحی می شود تا در میانه های کار، زمان زیادی برای طراحی نور گذاشته نشود. لوکیشن کم کم خلوت می شود. در این فاصله، با ابوالفضل نصیر، مدیرتولید مجموعه، صحبت می کنیم. نصیر از شرایط تولید مجموعه می گوید: «جمع کردن لوکیشن بیمارستان با تمام تجهیزاتی که دیدید و تبدیل آن به اردوگاه، کار آسانی نبود و زحمت زیادی برای آن کشیده شد. حدودا دو ماه برای ساخت دکور جدید زمان صرف شد و از نتیجه کار راضی هستم. از اوایل مهر هم وارد مرحله تصویربرداری شدیم و تا به امروز همه چیز طبق برنامه ریزی پیش رفته است». او در ادامه می گوید: «از نظر من شیرینی قصه های این فصل، به نسبت فصل قبل بیشتر است و امیدوارم مخاطبان هم ازدیدنش لذت ببرند». از او درباره همکاری با مهران مدیری می پرسم که می گوید: «تجربه بسیار خوبی بود. مهران مدیری کارگردان کاربلدی است و بر کارش مسلط است». فصل جدید سریال «در حاشیه» به تهیه کنندگی حمیدرضا مهدوی برای پخش بعد از ایام محرم و صفر آماده می شود و باید دید که نظر مخاطبان درباره سری جدید این مجموعه چه خواهد بود. تقریبا ساختمان خالی شده است. در هوای سرد و بارانی یکی از شب های پاییزی از گروه خداحافظی می کنیم.
یکشنبه ، ۲۴آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: صدای ایران]
[مشاهده در: www.sedayiran.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 69]
-
گوناگون
پربازدیدترینها