محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830028588
نروم شرمنده حضرت زینب(س) می شوم
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری تسنیم: قافله عشق در حرکت است، قافله ای مملو از انسان هایی که رنگ و بوی خدا را دارند، شهیدان مدافع حرم نیز از قافله عشق جدا نمانده و خود را به این قافله رساندند و سبک بال در کنار پروردگارشان آرام گرفتند.به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم ، روزنامه کیهان نوشت: شهید قدیر سرلک یکی از این شهدای مدافع حرم است که برای اجرای عملیات مستشاری به منظور دفاع از حرم حضرت زینب (س) و مبارزه با گروهک های تروریستی به سوریه رفته بود سرانجام در روز سیزدهم آبان سال جاری در حومه حلب به دست تروریست های داعش به شهادت رسید. او که از ساکنان قدیمی محله شهرک رضویه بود با شهادت خود شوک بزرگی را به دوستان و هم محلی های خود داد، به طوری که انگار خبر شهادت او رنگ و بوی این محله را عوض کرد و همه جا غرق در ماتم شد، فقدان او در باور دوستانش نمی گنجد و تحملش را برایشان سخت کرده است. جسم این شهید بزرگوار طی مراسمی باشکوه در گلستان شهدای پاکدشت آرام گرفت. مراسم این شهید بزرگوار در مسجد امام سجاد(ع) شهرک رضویه برگزار شد. همچنین خانواده سردار شهید همدانی برای تسلی دل خانواده شهید سرلک به منزل این شهید بزرگوار آمدند. به همین بهانه با خانواده، نزدیکان، دوستان و همرزمان شهید سرلک، گفت وگو کردیم. هر چیزی که نوید شهادت می داد قدیر را خوشحال می کرد عبدالحسین سرلک (پدر شهید): تمام 33 سال عمر قدیر خاطره است، به یاد دارم وقتی به تازگی دیپلم گرفته بود، آمد و از من حلالیت طلبید و اجازه گرفت به کربلا برود، همان روز رفت. من باورم نمی شد که به تنهایی برود،عاشق امام حسین و اهل بیت بود و همیشه آرزوی کربلا را در سر داشت. در تمام این مدتی که قدیر در پادگان ها و هیئت ها فعالیت می کرد فقط به دنبال راه شهادت بود، راه قدیر از راه ما جدا و آرزویش فقط شهادت بود. او کسی بود که تحت هیچ عنوانی از بیت المال استفاده نمی کرد حتی همسرش را سوار ماشین بیت المال نمی کرد. خیلی برای کارهای پادگان تلاش می کرد، گاهی من می گفتم مگر شما پادگان را کنترات گرفته ای که جای چند نفر کار می کنی؟ می گفت؛ پدرجان! من یک روز در هفته را به دانشگاه می روم باید در طول هفته آن قدر سر کار بمانم و کار کنم که آن یک روز را جبران کنم تا لقمه ای که به خانه می آورم حلال باشد. به یاد دارم که یک روز قدیر پیش من آمد و گفت وقتی سردار کاظمی می خواست به ماموریت برود من رفتم و با ایشان عکس گرفتم، سردار کاظمی گفت بچه ها من که شهید نشدم اما هر کسی که با من عکس گرفته شهید شده است، هر چیزی که نوید شهادت می داد قدیر را خوشحال می کرد. مادر شهید: همیشه می گفت مادر برای برآورده شدن آرزوهایم دعا کن، آرزوی من شهادت است دعا کن که شهید بشوم، آخرین باری که با من تماس گرفت پرسیدم؛ کجایی؟ ما خیلی چشم انتظارت هستیم! خیلی دلتنگش می شدیم؛ هر سوالی که از قدیر می پرسیدم فقط می گفت توکل بر خدا. به من نگفت که کجاست و کجا خدمت می کند. ما از همه کارهای قدیر بی اطلاع بودیم. فقط می گفت در گرمسار سربازها را آموزش می دهد. همیشه به من و پدرش احترام می گذاشت و وقتی ما داخل اتاقی می شدیم به احترام ما تمام قد می ایستاد ودست ما را می بوسید. حتی گاهی پاهای من را می بوسید.اخلاقیات بسیار خوبی داشت و هرگز در این سال ها ما را رنجیده خاطر نکرد. همسر شهید: شهادتش به نذری که دو سال پیش با رفقایش کردند برمی گردد؛ یک هیئت، زیارت عاشورا برپا کردند و فقط از اهل بیت (علیهم السلام) شهادت را طلب می کرد. همیشه دعای بعد از نماز هایش این بود که مرگش با شهادت رقم بخورد. یکی از خصوصیات اخلاقی بارز شهید این بود که در کارهایش اخلاص زیادی داشت و معتقد بود که هر کاری را باید به نحو شایسته انجام دهد. قولی که به سردار همدانی داده بود پیمان سرلک (برادر شهید): این دو بار آخری که آقا قدیر سوریه می رفت من در جریان بودم. دفعه اول که برگشته بود گوشش در انفجار آسیب دیده بود. پدر و مادرم از این جریان اطلاع نداشتند. برگشته بود که گوشش را درمان کند، اما هنوز گوشش بطور کامل خوب نشده بود که می گفت؛ می خواهم برگردم. من گفتم؛ «تو دین خود را ادا کرده ای! ما بعد از فوت برادرمان داوود، دوران بدی را سپری می کردیم؛ پدر و مادر و همسرت خیلی نگران تو هستند.» هر چه می گفتم منصرف نمی شد. فقط می گفت من باید بروم. در همین اوضاع و احوال بود که آپاندیسش عود کرد و آپاندیسش را عمل کرد. هنوز بخیه هایش را نکشیده بود که می گفت باید بروم. فقط حرف رفتن را می زد. وقتی من مخالفت می کردم می گفت ما اگر آنجا نجنگیم باید در مرزهای خودمان بجنگیم و این بار آخری بود که رفت و به شهادت رسید. خواهر شهید: آن زمانی که آقا قدیر آپاندیسش را عمل کرده بود ما یک هفته پیش ایشان بودیم. بعد از یک هفته که کمی حالش بهتر شده بود به خانه خودشان رفت. فردای آن روز، اول صبح با او تماس گرفتم که حالش را بپرسم. گفت؛ در راه سرکارهستم. گفتم مگر بخیه نداری برادرم، بخیه ها عفونت می کند. گفت نه خواهر جان بادمجان بم آفت ندارد! مهدی سرلک (برادر همسر شهید): همیشه هر کاری می خواستم انجام بدهم با آقا قدیر مشورت می کردم، چند روز قبل از شهادت با ایشان تماس گرفتم پرسیدم که چه زمانی برمی گردید، عکسی که با سردار همدانی داشتند را برای ما فرستاد و گفت؛ «من کارهای زیادی اینجا دارم، سردار همدانی قبل از اینکه به شهادت برسد به من گفت که بمانم و بچه ها را تنها نگذارم، من هم به سردار همدانی قول داده ام که بمانم و هر وقت که کارم تمام شد برگردم.» از خواهرم شنیدم که قدیر مجروح شده، دوباره تماس گرفتم و حالش را پرسیدم گفتم دستت چطور است؟ گفت؛ چیزی نیست، حضرت ابالفضل هر دو دست شان را دادند من که فقط یک دستم مجروح شده! گفتم آقا قدیر برگرد! پدر و مادرت چشم انتظارت هستند. گفت؛ اگر الان بر گردم حضرت زینب(س) ناراحت می شود. همیشه از شهادت صحبت می کرد، همیشه سر نماز برای شهادت دعا می کرد و همه آرزوی او شهادت بود. به حلال و حرام خیلی اهمیت می داد، هیچ وقت به بیت المال خیانت نمی کرد. حتی من یک بار پیاده بودم و شهید سرلک سوار بر موتور سپاه بود، به او گفتم مرا برسان گفت پیاده بیا، این موتور بیت المال است و من نمی توانم در قیامت جواب بدهم. اگر قدیر شهید نمی شد باید تعجب می کردیم. قدیر خیلی ولایتی و پیرو خط امام بود. هیچ کس نمی دانست قدیر کجا می رود. من که از موضوع خبر داشتم یک بار گفتم تا کی می خواهی به اسم گرمسار و سمنان به سوریه بروی؟ می گفت ما اگر نرویم، امام زمان(عج) تنها می ماند، رهبر ما تنهاست. اگر نروم شرمنده حضرت زینب(س) می شوم یونس سرلک (از بستگان شهید): اولین بار قدیر مرا به هیئت برد، او مشوق من برای قرائت قرآن، اذان گفتن و مداحی بود. فکرش را هم نمی کردم که روزی در مراسم ختم او، همان قرآن هایی را بخوانم که از او آموخته بودم. شب بیست و یکم ماه رمضان در حال آماده سازی وسایلی برای مراسم ختم یکی از اقوام بودیم که پس از اتمام کار و خستگی زیاد شهید تصمیم گرفت به احیا برود که حضار آن جمع گفتند با این خستگی لازم نیست دیگر به احیا بروی بگذار برای شب بیست و سوم. قدیر به من نگاه کرد و گفت که شاید آخرین شب قدری باشد که زنده هستم و به احیا رفت. موقع رفتن به سوریه یکی از دوستانش به او گفت؛ خانواده ات یک بار داغ جوان (برادرت که فوت شد) را دیده اند به خاطر این تو بمان و به سوریه نرو اما او گفت، اگر نروم شرمنده حضرت زینب(س) می شوم، ما نباید امام زمان را تنها بگذاریم. یکی دیگر از دوستان به او گفت تو یک بار رفته ای، دیگر بس است بمان سر زندگی و کارت باش. قدیر گفت مگر در هشت سال دفاع مقدس آن هایی که یک بار رفتند دیگر نرفتند؟ در آن هشت سال پس چه کسانی می جنگیدند؟ خستگی ناپذیری قدیر همه را متعجب کرده بود احمد یوسف پور(همرزم شهید): شهید قدیر سرلک یکی از برادران پاسداری بود که با درجه داری وارد سپاه شد و از بحث درس و دانشگاه عقب نیفتاد، در طول خدمت، درس و دانشگاه را در رشته برق صنعتی ادامه داد و پس از ارائه مدرکش به درجه ستوان دومی نائل شد. شهید قدیر سرلک در لشکر 27 محمد رسول الله(ص) خدمت می کرد. وقتی وارد لشکر شد، بنابر تخصص اس پی جی و راکتها، به گردان ادوات و ضد زره پیوست. در گردان ادوات و ضد زره با تلاشی که داشت تفنگ بدون عقب نشینی106 که معروف به توپ 106 است را یاد گرفت و در گردان ادوات ضد زره لشکر که با عنوان گردان ذوالفقار فعالیت می کنند مشغول به خدمت شد. قدیر یک فرد بسیار توانمند و کاری بود. پتانسیل کاری اش بسیار بالا بود. به قدری ایشان کار می کردند که پرسنل زیر دستش خسته می شدند. می گفتند ما نمی توانیم پابه پای برادر سرلک حرکت کنیم؛ تا یک کار تمام می شود بدون هیچ استراحتی کار بعدی را شروع می کند. روز تعطیل برای او معنا نداشت. شهید سرلک می گفت تعطیلی زمانی است که انسان بمیرد! می گفت تعطیلی برای کسی که زنده است و نفس می کشد معنایی ندارد. شهید سرلک وارد گردان های تازه تاسیس امام حسین(ع) شد. این گردان ها به این دلیل که تازه راه اندازی شده بودند کار بسیار زیادی داشتند. گردان 118 یافت آباد را به ایشان تحویل دادند. از جمله فعالیت های او این بود که برای گردان مکان تهیه کرده و ساختمان ساختند. حتی برق کاری آن ساختمان را هم شهید سرلک انجام داد، یک روز یکی از پرسنل شهید سرلک پیش من آمد و گفت برادر احمد می شود به قدیر بگویید کمی آرام تر کار کند، گفتم، چطور؟ گفت؛ قدیر، شب و روز ندارد از بس که کار می کند، ما هم خجالت می کشیم که همراهی نکنیم، گفتم؛ قدیر معتقد است که وقتی از دنیا رفت کار کردن را تعطیل می کند. شهید سرلک خیلی علاقه داشت که به منطقه برود، دائما به دفتر ما می آمد و می گفت برادر احمد من را هم ببرید من به او گفتم که تو فرمانده گردانی، فرمانده لشکر به من اجازه نمیدهد که چند فرمانده گردان را باهم به همراه خود ببرم. خیلی تلاش می کرد که به منطقه برود فرمانده لشکر می گفت که قدیرباید تعدادی کار را همین جا انجام بدهد بعد از اینکه همه کارهایش را انجام داد می فرستیم. یک روزآمد و گفت شما که من را به همراهتان نبردید اما خودم اقدام کردم و به زودی می روم، پرسیدم کجا، گفت حلب سوریه، چند بار به سوریه رفت از یکی از همرزمانش شنیدم در حالی که به دستش تیر خورده بود اما فقط دستش را بسته بود و عقب نمی آمد می گفت این عملیات که تمام شود و این شهرک را بگیریم به عقب میروم. وقت غذا خوردن که می شد همه غذاها را پخش می کرد وقتی مطمئن می شد که همه غذا دارند بعد غذای خودش را می خورد. قدیر همانند آدم های خوب قصه بود اما قدیر قصه نبود بلکه واقعیت بود. مرگ انسانها زمان مشخصی دارد؛ اگر زمان مرگ کسی فرا برسد هر جایی که باشد این امر اتفاق می افتد، اما بعضی از آدم ها چه خوب بهشت را می خرند. برای رزمندگان لشکر 27 ننگ آور است که در بستر، از دنیا بروند. برای رزمندگان ننگ است که بعد از چندین سال خدمت صادقانه به انقلاب با تصادف یا هر بهانه دیگری از دنیا بروند. اقدام داوطلبانه شهید برای اعزام به سوریه نقی احمدی (همرزم شهید): در طول چهار سال همکاری در لشکر عملیاتی 27 سپاه محمد رسول الله(ص) روحیه، پشتکار، احساس مسئولیت و جدیت بالایی که نسبت به وظایف خود داشت، اورا از دیگران متمایز می کرد. با اطرافیان به خوبی و متواضعانه رفتار می کرد، زمانی که از شهید سرلک درخواست کمکی می شد با تمام وجود سعی و تلاش خود را برای کمک به همکاران به کار می گرفت و از کاری که در توانش بود دریغ نمی کرد. به شهادت عشق می ورزید، در انجام تکالیفش کوتاهی نمی کرد، اهتمام به نماز اول وقت بیان کننده همین امر بود، که به ادای اول وقت این فریضه مقدس بسیار اهمیت داده و دیکران را به این امر سفارش می کردند. در ابتدا شهید سرلک قصد داشت از طریق گردان ادوات به سوریه یا عراق اعزام شود اما این امر میسر نشد و به قول معروف، به صورت خود جوش از طریق قرارگاه امام حسین(ع) تلاش و پی گیری خودشان، قبل از اینکه این لشکر، نیرو به سوریه بفرستد به سوریه رفت؛ او اولین فردی بود که از این لشکر به سوریه رفت. یادم می آید که در آن موقع که با شهید برخوردی داشتم با شوق و خوشحالی گفت که از ادوات نتوانستم بروم ولی بالاخره خودم برای اعزام نامه گرفتم. خندیدم و گفتم که ان شاءالله موفق باشید، لبخندی زد و گفت ان شاءالله شهید بشویم! مهدی عباسی (دوست شهید): یکی دوستان بسیجی قدیمی که همیشه به ایشان افتخار می کردم و از مصاحبت با او لذت می بردم قدیر بود. افتخار داشتم که در مقاطع و رده های مختلف بسیج، با او همکاری کنم. شهید سرلک هم علی رغم پاسدار بودن و داشتن مراتب بالای آموزشی و نظامی، همیشه با صبر و تواضع باهمه بچه های بسیجی همکاری می کرد. اوج همکاری بنده با قدیر در سالهای 86 تا 89 بود. در آن زمان در گردان عاشورای حوزه 928 باهم همکاری داشتیم. از خصوصیات بارز قدیر، می توان به بصیرت بالای او، ولایت پذیری، تواضع، خون گرمی، عدم تکبر و همچنین دستگیری از مستمندان یاد کرد. در خصوص بصیرت و ولایت پذیری او یاد خاطره ای افتادم که مربوط به فتنه سال 88 است که تهران در تب وتاب بود و برخی از افراد قدرت تشخیص حق از باطل را از دست داده بودند. او با صلابت از آرمانهای انقلاب ورهبری دفاع می کرد و در اکثر اغتشاشات آن سال برای مقابله با فتنه گران حضور مستمر داشت. در خصوص کمک به مستمندان هم به یاد خاطره ای افتادم؛ از آنجا که بنده با یک صندوق خیریه در محله رضویه همکاری می کردم لذا قدیر خیلی وقتها پیش ما می آمد و برخی افراد را برای گرفتن وام به ما معرفی می کرد. گاهی پیش می آمد که معرف های ایشان از نظر پرداخت اقساط دچار مشکل شده و اقساط را پرداخت نمی کردند. لذا خود قدیر به عهده می گرفت و اقساط آنها را پرداخت می کرد. یک روز گفتم قدیر تو چقدر درآمد داری که این ها را هم خودت پرداخت می کنی؟ باتوجه به اینکه قبلا هم برایم تعریف کرده بود که جاهای دیگر هم ضامن شده، قسط نداده بودند و از حقوقش کم می کردند خندید و گفت؛ اتفاقا چند روزپیش یکی از رفقا می گفت که شما پاسدارها حقوق های خوبی دریافت می کنید. به او گفتم که این طور نیست. دیدم باور نمی کند! فیش حقوقی ام را نشان دادم. باز باور نکرد و گفت: شما یک مبلغی را می گیرید که در فیش حقوقی ثبت نمی کنند، من هم گفتم بله شما درست می گویید یک چیزی ما درحقوقمان داریم که در فیش قید نمی شود آن هم برکت است،حقوق ما پربرکت است و خدا را شکر با همان دریافتی کم هم، زندگیمان می چرخد. اربعین پارسال که برای زیارت امام حسین (ع) مشرف به عتبات شدیم در حرم امیرالمومنین(ع) با قدیر مواجه شدم. زمانی که پس از نماز صبح از درب باب القبله در حال خارج شدن بودیم ایشان را دیدم که درحال جلوگیری از هجوم زوار به داخل حرم بود تا ازجان زائرانی که پس ازاقامه نماز جماعت صبح در حال خروج از حرم بودند محافظت کند. در آن لحظه که هرکس به فکر خود بود تا بتواند به داخل برود یا خارج شود، قدیر آنجا هم در حال ایثار و کمک به مردم بود و برای آسیب ندیدن زوار از جان خود مایه می گذاشت. اخلاص و وفای به عهد ویژگی بارز شهید بود اکبر ملکی (دوست شهید): از ویژگی های بارز شهید بزرگوار قدیر سرلک اخلاص ایشان بود؛ حضور این شهید بزرگوار در هیئات مذهبی و پایگاه های بسیج با حضور دیگر عزیزان متفاوت بود شهید سرلک سعی می کرد همیشه با وضو وارد جلسات اباعبدالله الحسین(ع) شود. حضور قلب ایشان در جلسات کاملا احساس می شد. به نماز اول وقت بسیارمقید بود، یکی از خاطراتی که بنده از ایشان دارم این است، زمانی که صدای اذان بلند می شد این شهید از همه زودتر وضو می گرفت و برای نماز آماده می شد. خدمت به مردم و دستگیری کردن از آنها از دیگر ویژگی های بارز این شهید بود، همین اواخر یکی از دوستان از ایشان تقاضای کمک کرده بود با اینکه برای این شهید بزرگوار سخت بود اما آن فرد را نا امید نکرده و هر کمکی که می توانست انجام داد تا مشکل فردی که از او درخواست کرده بود حل شود. این ویژگی ها می توانند برای ما الگو باشند چرا که شهدا راهی را طی کرده اند که آخرتی جز سعادت نداشت. شهدای امروز ما که خودشان را فدای حضرت زینب(س) می کنند کسانی هستند که مقام امام را درک نکرده اند، اصحاب کربلا در کنار امام بودند و امام را درک کردند بعضا حضرت اباعبدلله در کربلا حالات افراد را به آنها نشان می دادند اما شهدای مدافع حرم امروز حضور ظاهری امام را درک نکردند اما از عمق جان بصیرت و شناختی بسیار بالا داشتند همان طور که رهبر معظم انقلاب فرمودند وظیفه اصلی ما در این دوره شناخت دشمن و داشتن بصیرت است مدافعین حرم با بصیرت کامل در صحنه حاضر شدند. علی فیروزی (دوست شهید): شهید سرلک برخلاف برخی جوانان امروزی که کار خود را هم به گردن دیگران می اندازند، در کار کردن بسیار فعال بود، معرفت از اخلاق و رفتار شهید سرلک می بارید من همچون قدیر بسیار کم دیده ام، همیشه تلاش می کرد به دیگران احترام بگذارد. بچه های محل را در پایگاه بسیج دور هم جمع می کرد می گفت ما باید کاری کنیم که این بچه ها دلخوشی داشته باشند و این کار را ادامه دهند، پایگاه بسیج محیط سالمی دارد و ما باید بچه ها را جذب بسیج کنیم. به وفای به عهد بسیار پایبند بود، اگر قرار بود کاری را انجام دهد حتما به موقع انجام می داد، بسیار امربه معروف و نهی ازمنکر می کرد، هر جا که مورد خاصی می دید با مهربانی و عطوفت تذکر می داد. در تذکر دادن با هیچ کس رودربایستی نداشت. درحال مجروحیت هم خط مقدم را رها نمی کرد حسین خدادادی (دوست شهید): عاشورای سال 88 بود که با برادران داود و قدیر سرلک در درگیری های خیابانی حضور داشتیم.علی رغم اینکه هیچ گونه آماده باش یا اعزام نیرویی از سوی سپاه و بسیج برای این روز نشده بود، به این دلیل که فکر نمی کردند که در این روز عزیز، چنین اتفاقی رقم بخورد، ولی ما چند نفری بودیم که بعدها دوستان به این گروه لقب عاشورایی دادند. به خیابان انقلاب تقاطع میدان فردوسی رفتیم و متاسفانه با جمعیتی از آشوبگران روبه رو شدیم. سیزده یا چهارده نفری بودیم که میدان فردوسی به پایین را بستیم و نگذاشتیم اغتشاش گران به سمت بالا بروند.آن روز رفقا با دست خالی صف کشیدن و گفتند که هرجوری شده نمی گذاریم از ما رد بشوند که دیدیم سنگ پرانی شروع شد. در آن روز، بصیرت، موقعیت سنجی و شجاعت برادران سرلک مثال زدنی بود. علی طاهری (همرزم شهید): شهید سرلک یکی از بهترین های آموزش ادوات به نیروها بود؛ به بهترین شکل ممکن موضوع را برای نیروها جا می انداخت و در صبوری و حوصله فردی زبانزد بود. شهید قدیر سرلک به دنبال شهادت بود، حتی زمانی که دستش تیر خورده ودوتا از استخوان های دستش خرد شده بود اما باز خط مقدم را رها نکرد شهیدی که آرزوی شهادت را با تمام وجود دنبال می کرد سرانجام به آرزوی خود رسید. سعید شتربانی (دوست شهید): سالهای زیادی است که قدیر را می شناسم؛ بچه هیئتی و بسیجی مخلصی بود، هر وقت هر کسی از قدیر کمک می خواست بدون درنگ انجام می داد. هر کاری که پیش می آمد همیشه پیش قدم بود. در برنامه های هیئت، همیشه خود را خادم اهل بیت می دانست. کاری که به این شهید می سپردند تا انجام نمی داد از پا نمی نشست،خستگی ناپذیر بود و شبانه روزی تلاش می کرد. ارتباط خیلی خوبی با جوانان داشت؛ شادابی و نشاط خاصی در چهره اش نمایان بود و بسیار خوش برخورد و خوش اخلاق بود که این ویژگی ها سبب جذب جوانان به او می شد. قبل از اینکه از لشکر محمدرسول الله(ص) نیرو اعزام شود، از جای دیگر به صورت داوطلبانه برای رفتن به سوریه اقدام کرده بود. به خاطر دارم که یک بار برای انجام کاری با هم بودیم. هنگام خداحافظی گفت؛ من بعد از ماه رمضان دارم به سوریه می روم، گفتم ان شاءالله سفرت بی خطر باشد و صحیح وسالم برگردی. گفت؛ فکر نمی کنم این باری که بروم برگشتی در کار باشد. بازگشت به صفحه رسانه ها بـــــرای دریــــــافـــــت آخــــریــــن اخــــبـــــار عــضـــو کــــانــــال تــــســـــنـــیــــم در تـــــلـــــگــــرام شــــویـــد
یکشنبه ، ۲۴آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری تسنیم]
[مشاهده در: www.tasnimnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]
-
گوناگون
پربازدیدترینها