واضح آرشیو وب فارسی:کسب و کار: افزایش تعرفه ورودی موزه ها اگر برای آنهایی که قلبا علاقه مند به بازدید از محوطه ها و بناهای تاریخی هستند تردید به وجود نیاورد، حداقل برای تورها به ویژه تورهای خارجی داستان متفاوتی را رقم می زند؛ گروه هایی که معمولا برنامه تورهای خود را به صورت فصلی می بندند، اما در این شرایط - که گفته می شود در برخی موارد قیمت ها حتی تا 50 درصد افزایش می یابد - قضیه احتمالا دردآور خواهد شد.به گزارش ایسنا، دورِ سوم افزایش تعرفه ورودی موزه ها که قرار است از اول آذرماه اجرایی شود، نظرات متفاوتی را از سوی کارشناسان موزه داری به همراه داشته است که محوریت بیشتر این انتقادات در حمایت از گردشگرانی است که با برنامه ریزی به ایران می آیند، اما با این تغییرات ناگهانی مواجه می شوند. رضا دبیری نژاد، کارشناس موزه داری معتقد است: باید نخست با مقایسه آماری این بحث را بررسی کرد که افزایش تعرفه ورودی موزه ها چه میزان می تواند در ریزش یا افزایش تعداد مخاطبان تاثیرگذار باشد؟ او با تاکید بر مهم بودن زمان اعلام افزایش تعرفه ورودی موزه ها به گردشگران و تورهای داخلی و خارجی، اظهار می کند: تورهای خارجی برنامه ریزی کاری خود را در پاییز و زمستان به حساب قیمت ریالی اعلام شده در گذشته انجام می دهند، بنابراین وقتی در چنین شرایطی ناگهان با افزایش تعرفه ورودی ها مواجه می شوند، آژانس مسافرتی یا باید ضرر را از جیب خود بپردازد یا تعداد موزه های کمتری را در فهرست بازدیدهایش قرار دهد. وی از سوی دیگر علاوه بر طبیعی دانستن روند افزایش تعرفه ورودی موزه ها، نسبت به این قضیه تاکید می کند که شاید اگر افزایش تعرفه ها را نخست در محوطه ها و موزه هایی عملیاتی می کردند که با افزایش زیاد مخاطبان روبه روست (مانند موزه های تفریحی) و پس از بررسی احتمالی ضررهای مالی در زمان پیش آمدن چنین شرایطی برای موزه های فرهنگی برنامه ریزی هایی بعدی انجام می شد، شاید به نتایج و شرایط بهتری دست پیدا می کردیم. این کارشناس موزه داری با بیان این نکته که در اصل موزه ها در بروز چنین اتفاقاتی دخیل نیستند، می گوید: باید اینگونه مسائل از پایه و اساس و از طرف مسئولان بررسی و مشکلاتش شناسایی شود. در واقع بهتر است بناها و محوطه هایی که با مردم سروکار دارند، نوع واکنش مردم به این افزایش و مخاطب شناسی آن بررسی شود، نه اینکه یک مسئول در بالاترین جایگاه در این زمینه نظر دهد، چون موزه ها پدیده های فرهنگی - اجتماعی هستند. دبیری نژاد با اشاره به درجه بندی کردن موزه ها و افزایش تعرفه به نسبت این درجه بندی ها، این اقدام را در شهرستان هایی مانند اصفهان ، تبریز ، تهران، مشهد و شیراز دارای مشکلات زیادی نمی داند و ادامه می دهد: با این وجود برخی از موزه های محلی به دلیل تورم، پس از این اقدام با استقبال کمتری مو اجه می شوند. وی موزه گردی را به مثابه یک پدیده اجتماعی می داند و می گوید: با این تعریف می توان به افزایش تعرفه ورودی موزه ها به مثابه یک امر اقتصادی نگاه کرد، نخست باید هدف از افزایش تعرفه ها را دید. اگر این افزایش درآمد را تامین کند، با در نظر گرفتن این بحث که برای برخی از بناها و محوطه ها مفید و خوب است، اما برای محوطه ای که در کل 50 بازدید کننده دارد، با امکان ریزش مخاطب مواجه می شود. فشاری که به دانش آموزان و والدین شان وارد می شود دبیری نژاد ادامه می دهد: بهتر است رتبه بندی موزه ها را به نسبت خود موزه ها و شرایط فرهنگی اجتماعی آنها انجام دهیم. در واقع هر موزه خود باید جداگانه سنجیده و چنین اقداماتی برای آنها انجام شود، بهتر است اجازه داده شود که موزه ها استقلال تصمیم گیری در این شرایط داشته باشند. او با تاکید به این نکته که در چنین اقداماتی باید بحث مناطق گروه های ویژه نیز مدنظر قرار گیرد، اظهار می کند: هرچند برای مدرسه ها و دانش آموزان تعرفه ورودی موزه ها نیم بها حساب می شود، اما همین نیم بها برای یک دانش آموز در بازدید از گلستان، سعدآباد یا نیاوران به دلیل وجود تعداد زیادی کاخ موزه فشار زیادی را به دنبال دارد. بنابراین سه حالت پیش می آید؛ یا بازدید از موزه ها در مدارس حذف می شود، یا مدت زمان کمتری به این عمل فرهنگی اختصاص پیدا می کند یا به والدین فشار وارد می شود. مردم برای پفک پول می دهند، برای موزه نه وی اضافه می کند: اگر بهای بازدید از همه بخش های کاخ گلستان 75 هزار تومان باشد، می توانند تسهیلاتی را ارائه کنند. به عنوان مثال اگر کسی بخواهد همه کاخ موزه ها را ببیند، می توان به او یک بلیت 50 هزار تومانی به عنوان یک «بلیت طلایی» که تخفیف ویژه ای دارد، ارائه کرد. در چنین شرایطی این اقدام یک اهرم تشویقی برای مردم است. او توضیح می دهد: این نکته را باید در نظر داشت که علاوه بر کرایه زیادی که مردم برای رسیدن به موزه پرداخت می کنند، پول زیادی نیز برای خوراکی در زمان بازدید از موزه هزینه می کنند، اما چون اهمیت فضایی که برای بازدیدش می روند را نمی دانند حتی نسبت به پرداخت ورودیه اندک هم اعتراض می کنند، چون احساس نمی کنند که این پول به یک نهاد عمومی پرداخت شده است. در حالی که اگر موقعیت به شرایط فرهنگی مناسبی تبدیل شود، یعنی هزینه تعرفه را در قالب قبض کمک به موزه به صورت اختیاری در نظر بگیرند و از محل روش های درآمدی و کمک های دیگر استفاده کنند، مردم نیز با رضایت بیشتری پول پرداخت می کنند. دبیری نژاد با اشاره به برخی موزه های موجود در دنیا که گیشه ای برای فروش بلیت ندارند، اما به جای آن صندوقی را برای کمک در کنار ورودی موزه می گذارند، بیان می کند: این روش می تواند مناسب تر از افزایش قیمت موزه در کشور باشد. نه اینکه به صورت مشخص بلیت ورودی موزه را افزایش دهیم، اما در بازه زمانی شرایط و بسترسازی لازم و از سوی دیگر ارائه خدمات را داشته باشیم. او با بیان این نکته که اگر به جای این افزایش، اقدامات دیگری مانند فروش بروشور یا خدمات راهنمایی در سطح موزه ها را انجام دهند، شاید کار معقول تری باشد، ادامه می دهد: با توجه به وضعیت کنونی طبیعی است که افزایش تعرفه ورودی موزه ها فشارهایی را به همراه داشته باشد. حتی مخاطب عام بیشتر احساس کند که در حال پرداخت پول به دولت است، هر چند در شرایط کنونی این تصور فرهنگی جامعه ماست. باید استقلال به موزه ها برگردانده شود او می گوید: در حال حاضر به نظر می رسد هر بهای بلیت با تصور عام فرهنگی مردم روبه رو است، تصوری که با نیاز موزه ها در تضاد است. در حالی که بخشی که برای افزایش ورودی موزه ها تصمیم می گیرد با نگاه مدیریتی انجام می شود نه از دید موزه ها، بنابراین باید اجازه بسترسازی و شرایط استقلال و بهره برداری به خود موزه ها برگردانده شود. به اعتقاد وی موزه های زیرنظر سازمان میراث فرهنگی در شرایط کنونی اجازه مصرف ندارند، چون مانند یک اداره کار می کنند اما موزه های خصوصی به صورت موسسه و مستقل هستند آنها هیات امنای خود را با یک نظام آیین نامه مستقل دارند که بنا به شرایط تصمیم می گیرد.
یکشنبه ، ۲۴آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: کسب و کار]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]