محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1827589729
ليبل گذاري يک انگ است/به جاي واردات محصولات تراريخته بايد صاحب اين تکنولوژي باشيم
واضح آرشیو وب فارسی:خبرگزاری موج:
۲۴ آبان ۱۳۹۴ (۱۱:۲۹ق.ظ)
يک پژوهشگر کشاوري در گفت و گو با موج: ليبل گذاري يک انگ است/به جاي واردات محصولات تراريخته بايد صاحب اين تکنولوژي باشيم موج - يکي از پژوهشگران کشاورزي، در گفت و گوي اختصاصي با موج، از مسائل تازه اي در مورد تراريخته پرده برداشت.
به گزارش خبرنگار خبرگزاري موج، مهندس نورمند خنجري که تحصيلات تکميلي کشاورزي خود را در ايران گذرانده چندسالي ست که ساکن امريکا بوده و درحال سپري کردن دوره هاي آموزشي درخصوص اصلاح و توليد محصولات زراعي است. علاقه ايشان به انتقال دانش و تکنولوژي هاي پيشرفته جهاني در زمينه هاي مختلف کشاورزي را مي توان از پروژه هايي که دنبال کرده است، دريافت.
14 سال پيش وقتي در بازيهاي آسيايي، خرابي زمين فوتبال استاديوم آزادي باعث آبروريزي شد، مهندس خنجري سيستم نوين احداث زمين هاي ورزشي چمن را به کشور معرفي کرد و باهمکاري بزرگترين شرکت احداث زمين هاي فوتبال در اروپا، باعث انتقال اين دانش به کشور و توليد اولين زمين چمن رل در ايران شد.
وي در توسعه کشت هاي گلخانه اي، به عنوان باني معرفي و موجب ورود دانش سيستم هاي هيدروپونيک، سيستم هاي تغذيه کامپيوتري و سيستم هاي کنترل کامپيوتري به کشور شد و با احداث چندين پروژه مدرن گلخانه اي شيشه اي در ايران، با همکاري شرکت هاي تراز اول هلندي، به انتقال فن نوين گلخانه داري کمک شاياني کرد.
در سال هاي گذشته، مهندس خنجري سعي کرده تا با انتقال يافته هاي زراعت امريکا به ايران، امکان دسترسي به ارقام پرمحصول زراعي را فراهم کند.
حال از آنجا که وي در حوزه تراريخته نيز ايده ها و نظرات قابل توجهي دارد و طرح اين موضوع اکنون در جامعه گسترش يافته و با موافقت ها و مخالفت هاي فراواني همراه است، سعي کرديم موضع ايشان را درخصوص تراريخته جويا شديم که به طرح برخي ايده ها و نظرات شان در حوزه کشاورزي نيز منتهي شد. آنچه در ادامه مي خوانيد گفت و گوي مفصل «موج» با اين پژوهشگر کشاورزي است.
سوال: آيا شما از موافقان محصولات تراريخته هستيد يا از مخالفان آن؟
جواب: علائق يا حساسيت هاي ما به نوع محصولات مي تواند متفاوت باشد اما هيچ يک از ما امروز نمي توانيم دليلي براي مخالفت با مصرف محصولات تراريخته داشته باشيم.
کشاورزي دنيا، اين تکنولوژي را بکار گرفته است و تصور من اين است که درآينده، ايران نيز از اين تکنولوژي بهره خواهد گرفت، به همين دليل تاکيد دارم که ما در ايران بايد از بحث پذيرش يا عدم پذيرش تراريخته بگذريم و بر اين موضوع بحث و بررسي کنيم که چگونه مي خواهيم از امکانات علمي موجود در کشور در تکنولوژي تراريخته استفاده کنيم.
بايد قبل از اينکه به واردکننده ارقام تراريخته تبديل شويم، سعي کنيم تا صاحب اين تکنولوژي شده و آن را در توليد ارقام تراريخته بکار گيريم.
تعلل ما باعث هدررفتن فرصت و نيروي متخصص خواهد شد و درنهايت ايران صرفا واردکننده اين تکنولوژي خواهد شد!
سوال: بنابراين شما محصول تراريخته را پذيرفته شده مي دانيد؟ شايد در امريکا اينگونه باشد اما به نظر مي رسد که بسياري از کشورها تراريخته را نپذيرفته اند.
بگذاريد به آمار و اطلاعات نگاهي بيندازيم. براساس گزارش فائو حدود 18 ميليون کشاورز درسطح 181 ميليون هکتار در28 کشور جهان در سال 2014 به کشت محصولات تراريخته مشغول بوده اند. بيش از 90 درصد يعني حدود 16.5 ميليون از اينها کشاورزان کوچک هستند. اين درحالي است که سطح زيرکشت محصولات تراريخته در1996 حدود 20 ميليون هکتار بوده است. امروزه بيش از 81 درصد سوياي توليدي جهان از ارقام تراريخته هستند. در سال 2014 بيش از 94درصد سوياي توليدي امريکا، تراريخته بوده و 93 درصد از کل ذرت و 96 درصد از کل پنبه توليدي امريکا، تراريخته است.
همچنين 95درصد از چغندرقند توليدي امريکا در سال 2014 ارقام تراريخته هستند که به علف کش مقاوم بوده و اين درحالي است که فقط سه سال از معرفي ارقام تراريخته چغندرقند در سال 2008 مي گذرد.
اينها بدان معني است که بخش عمده اي از غذاي مصرفي جهان از گياهان تراريخته به دست مي آيند و تقريبا مرزي براي اين محصولات وجود ندارد. آنچه شما به عنوان محدوديت برخي کشورها مي گوييد مربوط به کشت گياهان تراريخته است نه محصول تراريخته.
با فرض اينکه ما ارقام گياهي تراريخته هم توليد کنيم. براي احتياط، سمومي که اين ارقام به آن مقاوم هستند را بايد وارد کنيم. بنابراين با توليد ارقام تراريخته، هنوز عملا به توليدکنندگان خارجي سم وابسته خواهيم بود.
اول اينکه بدون ارقام تراريخته هم ما در کشاورزي بسيار از سم استفاده مي کنيم و اگر دراين مصرف وابسته هستيم خب اين وابستگي در شرايط حاضر هم وجود دارد.
دوم و مهمتر اينکه تيمارهاي مقاوم به سموم، همه روشهاي تراريخته در توليد ارقام نيست. در حال حاضر بيشترين تکنولوژي تراريخته در ذرت و پنبه در امريکا مربوط به انتقال ژن مقاوم به حشره (آفات) است که معروف به «بي.تي» است و در واقع انتقال ژن باکتري خاکزي باسيليوس ترينجنسيس (که براي حشرات سمي است)، به گياه بوده تا آن را از خطرآفات در امان دارد.
مدافعان تراريخته مدعي هستند که با کاشت ارقام تراريخته ميزان مصرف سموم در کشاورزي کاهش مي يابد و ميزان عملکرد گياه افرايش مي يابد. آيا اين ادعا درست است؟
بله؛ اين ادعا درست است اما دقيق نيست.
چرا دقيق نيست؟
ارقام تراريخته مقاوم شده به علف کش، عملکرد توليد بالاتري نسبت به ارقام غيرتراريخته ندارند اما از آن جهت که احتمالا فقط با يک بار سم پاشي بتوان علف هاي هرز مزرعه را مهار کرد و لزومي به تکرار سم پاشي که اثرسوء روي گياه اصلي مي گذارد، نيست، مي توان صدمه به عملکرد توليد گياه را کاهش داد.
در انواع «بي.تي» نيز ميزان عملکرد گياه افزايش نيافته بلکه با کاهش خسارت آفات به گياه، عملکرد مزرعه افزايش مي بابد. البته با کاهش مصرف حشره کش نيز همراه است.
درعين حال شواهدي در برخي نقاط وجود دارد که کاشت مداوم ذرت هاي «بي.تي» منجر به افزايش مقاومت حشرات به سموم حشره کش شده است.
مخالفان محصولات تراريخته مدعي هستند که مصرف اين محصولات باعث افزايش احتمال سرطان و بيماري هاي لاعلاج ديگر مي شود. نظر شما دراين خصوص چيست؟
تاکنون گزارشي از تاثير مضر محصولات تراريخته برروي انسان ارائه نشده است. اين ادعاي مخالفان تراريخته عملا سنديت ندارد.
اگر اين محصولات ضرري ندارند پس چرا شرکت هاي توليدکننده محصولات تراريخته، با ليبل زدن محصولات شان مخالف هستند؟ مردم حق دارند که بدانند محصولي که مصرف مي کنند چگونه توليد شده است. آيا حق عموم مردم به خاطر منافع چند شرکت نظير مونسانتو و دوپونت زيرپا گذاشته نشده؟
خير؛ درحال حاضر 64کشور در دنيا، ليبل تراريخته روي محصولات مي گذارند. کشورهايي نظير ژاپن، مالزي، نيوزيلند و استراليا.
آيا در امريکا محصولات تراريخته ليبل تراريخته دارند؟
خير. اصولا در امريکا، شرکت ها مجاز هستند که در ليبل محصولات شان عنوان کنند که از مواد تراريخته استفاده کرده اند يا خير؛ اما شايد در آينده اين موضوع تغيير کند. برخي از ايالت هاي امريکا تلاش هايي براي اجباري کردن ليبل تراريخته، کرده و مي کنند. مخالفان ليبل گذاري معتقدند که اين ليبل گذاري باعث افزايش قيمت محصولات در فروشگاه ها شده و باعث ايجاد دعوا هاي سبکسرانه عليه شرکت هاي غذايي خواهد شد.
البته دانشمندان بيوتکنولوژي نيز ليبل گذاري را مناسب نمي دانند و معتقدند که با اينکار برخي از مردم هرمشکلي را به اين محصولات نسبت خواهند داد. اين ليبل گذاري بيشتر شبيه انگ زدن است تا ليبل.
تراريخته بودن محصول، لزوما امتيازي براي آن محصول نيست، بنابراين با ليبل زدن تراريخته روي محصول، گويي هشداري داده مي شود! من موافق با اين نظر هستم. آنهايي که اصرار بر ليبل تراريخته روي محصولات دارند، قصد هشدار دادن به خريدار را دارند درحالي که هيچ دليل و سندي براي اين هشدار، ندارند.
درعين حال توجه کنيد ليبل گذاري محصولات تراريخته که در بسياري از کشورهاي دنيا انجام مي شود تاثيرمحسوسي در ميزان مصرف اين محصولات نگذاشته است. بايد ديد اگر در ايران روي محصولات اين ليبل اضافه شود تاثيري در ميزان مصرف آن خواهد داشت يا نه. آنهايي که اصرار بر ليبل دارند بيشتر از همه، بازار مصرف امريکا را هدف قرار داده اند.
موافقان تکنولوژي تراريخته مدعي هستند که اين تکنولوژي براي تغذيه جمعيت جهاني که در حال افزايش است، لازم و ضروري است، نظر شما چيست؟
بله. اين ادعا را دارند و البته بيراه هم نمي گويند. اما لزوما براي تامين غذاي جهان، ضرورت ندارد. برخي پژوهشگران کشاورزي معتقدند بدون تراريخته هم مي شود غذاي فرداي مردم جهان را توليد کرد. راههايي مانند کاهش ضايعات محصولات کشاورزي و غذايي و همچنين افزايش امکان دسترسي کشاورزان مناطق فقير جهان به کودها و تجهيزات کشاورزي مناسب و مدرن، ازجمله راهکارهايي ست که اين پژوهشگران به جاي تکنولوژي هايي نظير تراريخته مطرح مي کنند.
در پاسخ سوال اول، شما گفتيد که ايران قبل از اينکه واردکننده تکنولوژي تراريخته شود، بايد صاحب آن شود. آيا اين توان در کشور ما وجود دارد؟ درحال حاضر بسياري از ارقام گياهي ما وارداتي هستند. چگونه مي توان اميد داشت که ما بتوانيم ارقام تراريخته توليد و معرفي کنيم؟
من تصورم مي کنم که ما در ايران درنهايت واردکننده اين تکنولوژي خواهيم شد. بنابراين بايد سعي کنيم که صاحب آن شويم. اين توان در ايران وجود دارد اما اينکه ايران به اين موفقيت خواهد رسيد که ارقام تراريخته را لااقل براي کشاورزي خودش توليد کند يا خير، داستان ديگري ست. اگر تغيير الگو و مسير ندهيم، موفق نخواهيم شد.
ما در توليد گياهان کشت بافتي نيز، توان بسيار بالايي داشتيم و داريم اما عملا واردکننده گياهان کشت بافتي هستيم. ايران دانش کافي براي توليد بسياري از کودهاي تخصصي کشاورزي را دارد اما واردکننده اين اقلام است. ايران دانش کافي براي توليد سموم کشاورزي را دارد اما واردکننده اين سموم است. واردات ايرادي ندارد اما حجم واردات اين اقلام با توان داخلي همخوان نيست. قبل از هرچيز مديران ارشد و سياست گذاران کشاورزي کشور بايد بپذيرند که راه ها و سياست هايي که پياده کرده اند، موفق نبوده است. تکرار راه هاي رفته، ما را به مقصد مشابهي مي رساند.
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: خبرگزاری موج]
[مشاهده در: www.mojnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]
-
گوناگون
پربازدیدترینها