محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826688632
علم نعمتی است که اگر استفاده نشود یا بد به کار رود، ضایع می شود
واضح آرشیو وب فارسی:وارث: جلسه درس شرح نهج البلاغه با سخنرانی دکتر محسن اسماعیلی در مجموعه یادمان شهدای هفتم تیر (سرچشمه) برگزار شد.وارث : دکتر محسن اسماعیلی در این جلسه به بررسی نامه ۶۹ نهج البلاغه پرداخته و یکی از نعمت های الهی را عدم استفاده از آن گناه بزرگی محسوب می شود، علم و دانش عنوان کرد. دکتر اسماعیلی تصریح کرد: در فرازی از نامه شصت و نهم نهج البلاغه، حضرت امیرالمؤمنین امام علی (ع) می فرمایند که «وَاسْتَصْلِحْ کُلَّ نِعْمَة أَنْعَمَهَا اللهُ عَلَیْکَ، وَلاَ تُضَیِّعَنَّ نِعْمَةً مِنْ نِعَمِ اللهِ عِنْدَکَ، وَلْیُرَ عَلَیْکَ أَثَرُ مَا أَنْعَمَ اللهُ بِهِ عَلَیْکَ» و یکی از نعمت هایی که تضییع آن گناه محسوب می شود، نعمت علم و دانش است. در ادامه بخش هایی از سخنان دکتر اسماعیلی را بخوانید: - ابتدایی ترین و بدترین شکل تضییع نعمت این است که انسان از علم خود برای بهره های خودش نیز استفاده نکند. یعنی علم او نه به دیگران سودی برساند و نه نفعی برای خودش داشته باشد. در عین حال شرمندگی انسان در دنیا و آخرت از این طریق بیشتر از جاهل است. - حضرت امیرالمؤمنین امام علی (ع) در خطبه 110 نهج البلاغه می فرمایند: «نَّ اَلْعَالِمَ اَلْعَامِلَ بِغَیْرِ عِلْمِهِ کَالْجَاهِلِ اَلْحَائِرِ اَلَّذِی لاَ یَسْتَفِیقُ مِنْ جَهْلِهِ بَلِ اَلْحُجَّةُ عَلَیْهِ أَعْظَمُ وَ اَلْحَسْرَةُ لَهُ أَلْزَمُ وَ هُوَ عِنْدَ اَللَّهِ أَلْوَمُ» به این مفهوم کسی که برخلاف علم خود عمل می کند مانند انسان نادان است چرا که حیرت زده و سرگردان است و از بیماری جهل و نادانی رها نمی شود، اما حتی بدتر از جاهل است چرا که حجت و مدرک خدا علیه او قوی تر است و حسرت و افسوس بیشتری دارد و در پیشگاه خدا قابل سرزنش تر است. - خداوند متعال در آیه 149 سوره مبارکه انعام می فرماید: «قُلْ فَلِلَّهِ الْحُجَّةُ الْبالِغَةُ فَلَوْ شاءَ لَهَداکُمْ أَجْمَعینَ؛ بگو دلیل رسا تنها از آن خداست، پس اگر می خواست همه شما را هدایت می نمود» در واقع طبق این آیه شریفه خداوند حجت و مدرکی قاطع در برابر همه انسان ها دارد که هیچ کسی نمی تواند منکر آن شود. در این باره از امام صادق (ع) سوال کردند که این حجت کامل و بالغ نزد خداوند چیست؟ آن حضرت در پاسخ فرمودند: «ان اللَّه تعالی یقول للعبد یوم القیامة عبدی أ کنت عالما فان قال نعم، قال له أ فلا عملت بما علمت؟ و ان قال کنت جاهلا قال له أ فلا تعلمت حتی تعمل؟ فیخصمه فتلک الحجة البالغة؛ خداوند در روز رستاخیز به بنده خویش می گوید بنده من! آیا می دانستی (و گناه کردی) اگر بگوید آری، می فرماید چرا به آنچه می دانستی عمل نکردی؟ و اگر بگوید نمی دانستم، می گوید: چرا یاد نگرفتی تا عمل کنی؟ در این موقع فرو می ماند، و این است معنی حجت بالغه.» بنابراین حجت بالغه هم بر محور علم قرار دارد. - علمی که انسان از آن برای استفاده خودش استفاده نمی کند و آن را به دیگران یاد نمی دهد، مانند مال و دارایی است که جمع می کند و نه خودش و نه دیگران از آن بهره می برند و باعث عذاب قیامت می شود. همان طور که پیامبر اسلام (ص) می فرمایند : «علمی که انسان به آن عمل نمی کند مانند مالی است که به کسی نمی دهد. خودش را بدبخت کرده و آن را جمع کرده اما سودی از آن نبرده است.» اگر به علم عمل نکنیم، شکل اول تضییع علم است. - شکل دوم تضییع علم این است که آن را کتمان و پنهان کنیم. اگر انسان چیزی را می داند و با گفتن آن، مشکلی را از مشکلات مردم حل می کند نباید سکوت کند، چون در این صورت مرتکب کتمان شده که گناه بزرگی شده است. آیات تکان دهنده ای در باره افرادی که چیزی را می دانند و باید بگویند اما سکوت می کنند، وجود دارد. در فقه هم تاکید شده است که کتمان شهادت حرام است. - اگر علمای یهود و نصارا در زمان صدر اسلام علم خود را کتمان نمی کردند و با صراحت اعلام می کنند شخصی که ادعای نبوت می کند بر حق است و نشانه های او در آیین حضرت موسی و حضرت عیسی علیهما السلام آمده، در آن صورت این اندازه کافر در دنیا نبود. چون آن ها به خوبی بر حقانیت رسول اکرم (ص) آگاه بودند اما از ترس اینکه مبادا مقام و کسب خود را از دست بدهند، علم خود را کتمان کردند. به این ترتیب تا قیامت دچار عذاب خواهند بود. خداوند متعال در این باره در آیه 159 سوره بقره می فرماید: « إِنَّ الَّذِینَ یَکْتُمُونَ مَا أَنزَلْنَا مِنَ الْبَیِّنَاتِ وَالْهُدَى مِن بَعْدِ مَا بَیَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِی الْکِتَابِ أُولَـئِکَ یَلعَنُهُمُ اللّهُ وَیَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ ؛ کسانی را که دلایل روشن و هدایت کننده ما را ، پس از آنکه در کتاب برای ، مردم بیانشان کرده ایم، کتمان می کنند هم خدا لعنت می کند و هم دیگر لعنت کنندگان.» - نمونه دیگر کتمان علم در مورد ماجرای غدیر است که اگر کسانی که در غدیر حاضر بودند و با چشم خود دیده بودند که رسول اکرم (ص) حضرت امیرالمؤمنین (ع) را بعد از خود به خلافت منصوب کردند، در این صورت تاریخ به شیوه بهتری رقم می خورد، اما سکوت کردند. در خطبه 26 نهج البلاغه هم آن حضرت تاکید می فرمایند که همه این افراد که درباره حق سکوت کرده اند، در غدیر حاضر بوده و با چشم های خود دیده بودند و شنیده بودند: «فَنَظَرْتُ فَإِذَا لَیْسَ لِی مُعِینٌ إِلاَّ أَهْلُ بَیْتِی فَضَنِنْتُ بِهِمْ عَنِ اَلْمَوْتِ وَ أَغْضَیْتُ عَلَى اَلْقَذَى وَ شَرِبْتُ عَلَى اَلشَّجَا وَ صَبَرْتُ عَلَى أَخْذِ اَلْکَظَمِ وَ عَلَى أَمَرَّ مِنْ طَعْمِ اَلْعَلْقَمِ و منها؛ و هم از این خطبه به هر جاى نگریستم، براى خود یاورى جز اهل بیتم نیافتم و نخواستم که آنها به کام مرگ روند. دیده فرو بستم، با آنکه خاشاک در دیده داشتم و شرنگ نامرادى نوشیدم، با آنکه استخوان در گلویم شکسته بود و غم گلویم را فشرده بود و من شکیبایى مى ورزیدم و به چیزى تلخ تر از حنظل، که به کامم ریخته بودند، صبر کردم.» - همه بدبختی ها و بدعت هایی که در طول تاریخ به وجود آمده از طیف سکوت صاحبان علم است که باید علم خود را ابراز می کردند اما سکوت کردند. هر وقت به نام دین مطلبی را گفتند که از دین نبوده و دیگرانی که می دانستند سکوت کردند، کتمان علم کرده اند. پیامبر اسلام (ص) در این باره فرمودند: «لعنت خدا بر کسانی که هر وقت بدعتی در دین ظاهر می شود می دانند و باید علم خود را آشکار کنند، اما هیچ نمی گویند.» - حضرت امیرالمؤمنین به ما یاد داده اند که اگر علمی دارید که اظهار آن به سود مردم و جامعه است اما کتمانش کنید، تضییع نعمت کرده اید و در این صورت در قیامت بدبوترین موجودی خواهید بود که محشور می شوید و تمام جنبده های زمین چنین فردی را لعنت می کنند. - تضییع نعمت علم است در تعلیم آن. به این مفهوم که انسان چیزی را که می داند انبار کند و به کسی یاد ندهد و یا به کسی آموزش بدهد که نباید. در روایت ها تاکید شده است که برخی از احادیث را برای هر کسی نخوانید چون ممکن است شخص نفهمد یا بد متوجه شود و یا اثر عکس داشته باشد. در این صورت تضییع علم شده است. برخی مطالب درست است اما وقتی به کسی بگوییم که قابلیت درک آن را نداشته باشد، از دین گریزان می شود. /1102101305
شنبه ، ۲۳آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: وارث]
[مشاهده در: www.vareth.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]
-
گوناگون
پربازدیدترینها