محبوبترینها
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان میشوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستورانها و کافهها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیههای کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
سه برند برتر کلید و پریز خارجی، لگراند، ویکو و اشنایدر
مراحل قانونی انحصار وراثت در یک نگاه: از کجا شروع کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1824992466
چگونه چندین هارد درایو را با یکدیگر یکپارچه کنیم؟
واضح آرشیو وب فارسی:سافت گذر: اگر خواهان افزایش میزان فضای قابل ذخیره سازی در پی سی خود هستید یا کامپیوتر قدیمی خود را تعویض کرده اید با این حال به دلیل مهم بودن اطلاعات، می خواهید هارد آن را بر روی سیستم جدید نصب کنید، در ادامه با ما در فارنت همراه باشید تا با یکدیگر مراحل ادغام چندین هارد درایو را مرور کنیم. به گزارش سافت گذر به نقل از فارنت؛ در بدو آغاز باید این نکته را یادآور شویم که تعویض یا افزودن یک هارددیسک به یک کامپیوتر که دارای یک یا چند هارددیسک است دارای دو مرحله است. اول، نصب فیزیکی هارد جدید بر روی مادربرد و دیگری نرم افزاریست که بایستی دیسک را پارتیشن بندی کرده و فرمت نمایید. به دلیل اینکه هارددیسک ها به وفور ممکن است آسیب ببیند، به صورت جداگانه ای از مین برد اصلی پی سی قرار گرفته اند،از این رو تعویض آن ها به راحتی آب خوردن همچون جایگزین کردن یک پازل است. این روزها هارددیسک های مکانیکی در رنج های قیمتی متفاوت در بازار یافت می شوند از این رو اگر صرفاً به فضای بیشتری نیازمندید بهتر است به جای تعویض کل سیستم، یک هارد جانبی به آن اضافه کنید. البته این تصمیم در زمان های دیگری همچون نیاز به یکپارچه سازی فایل های ضبط شده از تلویزیون، نیاز به فضای بیشتر برای انجام کارهای گرافیکی و یا تبدیل کردن سیستم به یک سرور بازی نیز اتخاذ می شود. پس از آنکه به تفاوت های میان هارد های HHD و حافظه های SSD با مطالعه مقابله از سیر تا پیاز؛ مقایسه کامل درایو SSD در برابر هارددیسک HDD ؛ یک بار برای همیشه! پی بردید، نوبت به انتخاب قطعه مورد نظر با توجه به بودجه، فضای مورد نظر و صد البته میزبان ابعاد و ضخامت آن می رسد. به طور معمول هارد های 2.5 در سه رنج 12.5 ، 9.5 و 7 میلی متری تولید می کنند که از مدل 12.5 میلی متری بیشتری در سیستم های رومیزی با توجه به فضا بیشتر استفاده می شود. در شرایط عادی اصولاً از هارددیسک ها و SSD هایی با ضخامت 9.5 استفاده می شود، البته جایگزینی آن ها با مدل 7 میلی متری هیچ تبعاتی به همراه نخواهد داشت. روش اول: ایجاد لینک های نمادین پس از انتخاب، خرید و نصب هارد جدید در کامپیوتر، نوبت به ایجاد فضایی بر استفاده از آن می رسد. اولین روش ساخت درایو مجازی است که به نوعی هارد جدید شما را در قالب یک میان بر پوشه نمایش خواهد داد؛ بنابراین این پوشه نمادین نقش پلی میان فایل های شما و هارد جدید را ایفا می کند. لازم به ذکر است که در این روش دیگر خبری از درایورهای مختلف نبوده و صرفاً باید با ساخت پوشه های مجاز در آن فایل ها را طبقه بندی کنید. برای ساخت درایو رابط با هارد جدید در سیستم عامل ویندوز ابتدا پوشه ای که می خواهید نقش رابط ایفا کند را انتخاب کنید؛ نام پوشه ما در این روش Portal بوده و در مسیر C:GamesSteamsteamappscommonPortal قرار دارد. پوشه مذکور را ابتدا به هارد دوم که اینجا با مسیر D:GamesPortal مشخص شده ببرید. سپس منور استارت را باز کرده و خط فرمان ویندوز را با تایپ کلمه “cmd” فراخوانید. اکنون فرمان زیر را در آن اعمال نمایید mklink /J C:GamesSteamsteamappscommonPortal D:GamesPortal توجه داشته باشید که آدرس فوق بسته به نام درایوهای شما تغییر خواهد کرد. از این رو مسیر اول مکان اصلی پوشه رابط را نشان می دهد و مسیر دوم محل قرارگیری نهایی آن را. البته اگر این روش برای شما کمی مشکل ساز است، می توانید از نرم افزارهایی همچون Link Shell Extension و یا برای استریم کردن بازی از Steam Mover استفاده کنید. برای پیاده سازی این روش در سیستم عامل مکینتاش، مجدد پوشه مدنظر را انتخاب کنید و میانبر آن را در هارد دوم قرار دهید. در اینجا مسیر اولیه پوشه ما /Users/yourusername/Library/Application Support/Steam/SteamApps/common/Portal می باشد، زیرا از آن به منظور دسترسی بیشتر برای استریم بازی استفاده می کنیم. مسیر نهایی نیز /Volumes/Games/Portal است. حال ترمینال فرمان را در پوشه نهایی باز کرده و سپس فرمان زیر را در آن تایپ کنید. ln -s /Volumes/Games/Portal “/Users/yourusername/Library/Application Support/Steam/SteamApps/common/Portal” مجدد نیز یادآور می شویم که مسیر ابتدا و انتهای فرمان فوق بسته به مکان مدنظر و نام درایوهای شما تغییر خواهد کرد؛ مسیر اول آدرس اولیه فایل می باشد و مسیر دوم نیز آدرس نهایی که می خواهیم با آنجا میانبر بزنیم. از جمله مزایای این روش می توان به سادگی انجام و تعیین مکان نهایی پوشه یا فایل مدنظر اشاره کرد که با هر نوع هارددیسکی با هر میزان سرعت فعالیت سازگار است. این روش به شما امکان حذف اطلاعات هارد دوم را در زمان خراب شدن هارد اول می دهد. البته در صورتی که به کررات از آن استفاده کنید ممکن است کمی کسل کننده شود. روش دوم: ساخت پارتیشن مجزا با بهره گیری از فضای اشتراکی (Spanned Volumes) پارتیشن مجزا یا همان Spanned Volumes قابلیتی است که اجازه ترکیب میزان فضای مشخصی از هر هارد را برای ساخت یک پارتیشن جدید می دهد. به عنوان مثال اگر شما دارای دو هارد با ظرفیت های 50 و 20 گیگابایت هستید، می توانید یک Spanned Volumes با حجم 70 گیگابایت ایجاد کنید. بر روی این پارتیشن داده ها به صورت منظم ذخیره می شوند، به طوری که ابتدا از 50 گیگابایت و سپس 20 گیگابایت استفاده خواهد شد. از این روش زمانی استفاده می شود که فضای ذخیره سازی کم باشد و مجبور به استفاده از فضای سایر دیسک ها باشیم. اصطلاحاً به این کار JBOD کردن نیز گفته می شود که مخفف کلمه های Just a Bunch Of Disks یا Just a Bunch Of Drives به معنی چند هارد درایو یا چند دیسک است. در این روش اصولاً تداخلی در روند کار هیچ یک از هارددیسک ها به وجود نخواهد آمد. برای پیاده سازی این روش در ویندوز ابتدا از محتویات درایوهای دخیل فایل پشتیبان تهیه کنید. برای ایجاد نسخه پشتیبان کامل می توانید از نرم افزارهای مخصوص این کار و یا قابلیت پشتیبان گیری ویندوز استفاده کنید. از آنجایی که پشتیبان کامل نیاز به فضای زیادی دارد، این نرم افزارها پس از تهیه نسخه اولیه پشتیبان در زمان های بعدی تنها از فایل هایی که تغییر کر ده اند پشتیبان تهیه می کنند تا در زمان ذخیره سازی و فضای هارد شما صرفه جویی شود. بهترین راه پشتیبان گیری اطلاعات چیست؟ پس از اطمینان از تهیه فایل پشتیبان، منوی استارت را باز کرده و سپس ” diskmgmt.msc” را در آن تایپ کنید. اکنون در صفحه باز شده بر روی درایوی که می خواهید حجم آن را افزایش دهید کلیک راست کرده و سپس گزینه “Delete Volume.” کلیک کنید. مطمئن شوید که پاک شدن تمامی اطلاعات به درسی انجام می شود. اکنون بار دیگر بر روی همان درایو که اکنون دیگر خالی شده کلیک راست کنید و سپس گزینه “Create New Spanned Volume.” را انتخاب نمایید. مراحل بعدی را با زدن گزینه Next یکی پس از دیگری طی نمایید تا هنگامی که از شما آدرس درایو دیگری که می خواهید حجمی از آن قرض گرفته شود خواسته شود. اکنون دکمه Add button را انتخاب کرده و پس از انتخاب درایو دوم، میزان فضای مورد نیاز را هم بر حسب مگابیت تعیین کنید. در مرحله آخر از شما نوع پارتیشن بندی خواسته می شود که پیشنهاد می کنیم “NTFS” را انتخاب نمایید. برای انجام این ترفند در سیستم مک نیز ابتدا از محتویات درایو اصلی پشتیبان گیری کنید و سپس مسیر /Applications/Utilities/Disk Utility را طی نمایید. اکنون پس از انتخاب درایو اول به سربرگ “Erase” رفته و گزینه “Mac OS Extended” را انتخاب نمایید. از منوی کشویی سمت چپ بار دیگر این روند را طی کرده با این حال این بار درایو دوم را انتخاب نمایید. حال درایو خالی اول را انتخاب کنید و سپس به سربرگ “RAID” بروید. در این قسمت اطلاعات پایه از جمله نام درایو جدید و میزان فضای اختصاص یافته به آن را بایستی مشخص کرد. پس از پر کردن فیلدهای خالی، “Concatenated Disk Set” for “RAID type.” را باز کرده و سپس درایوی که می خواهید با نمونه اولی ادغام شود را از لیست کناری انتخاب نمایید. در انتها نیز کافیست گزینه Create to create the spanned volume را برای شروع ادغام انتخاب کنید. ساخت پارتیشن مجزا با بهره گیری از فضای اشتراکی بسیار کاربردی تر از روش اول است، زیرا در آن شما یک درایو و پارتیشن مستقل ایجاد کرده اید و نه اختصاص یک فضای محدود از یک هارد برای هارد دیگر. بدین ترتیب هر میزان که دلتان خواست می توانید درایوهای جدید با میزان فضای دلخواه را با ادغام نمونه های دیگر ایجاد نمایید. این روش نیز با هر نوع هارددیسکی و با هر سرعت تبادل اطلاعاتی کار خواهد کرد. البته بزرگ ترین عیب Spanned Volumes نیز به دلیل آنکه فشار زیادی به هارد وارد می کند، احتمال از بین رفتن اطلاعات و یا بد سکتور شدن هارددیسک می باشد. به طور معمول پیشنهاد نمی شود بیش از سه بار این کار را بر روی هر هارد انجام دهید. روش سوم: ایجاد آرایه ای از دیسک های اضافه بر سازمان (RAID Array) استفاده از این روش مستلزم آشنای بودن با مبانی شبکه و اصطلاحات مرتبط با آن است. با این حال اگر بخواهیم به طور خلاصه بگوییم منظور از RAID Array، استفاده از چندین هارد با یک سری اطلاعات یکسان به صورت همزمان در کنار هم است.RAID در اصل برای سازمان ها و شرکت هایی طراحی شده است که خطاپذیری دیسک ها و بالا بودن کارایی دستگاهاز اولویت ها محسوب می شود و کارایی سرور یک باید است و نه اینکه یک امر تجملاتی برای سرور در نظر گرفته شده باشد.RAID چندین دسته دارد که ادامه به صورت مختصر با آن ها آشنا خواهیم شد. RAID 0: این نوع RAID اطلاعات را به طور مساوی بین دو یا چند هارد تقسیم می کند و هدف اصلی آن ساخت یک پارتیشن بزرگ تر است. البته برخی آن را با نام Disk Striping نیز می شناسند و به دلیل آنکه تمامی اطلاعات به طور لحظه ای از چند هارد خوانده می شوند برای سرعت بالا، به منظور افزایش کارایی مورد استفاده قرار می گیرد. از طرفی این نوع RAID هم به صورت نرم افزاری و هم به صورت سخت افزاری قابل پیاده سازی است. تنها نکته منفی این RAID، عدم برخورداری از قابلیت Fault Tolerance یا خطاپذیری آن است. بدین ترتیب اگر در هر یک از هاردهای مورد استفاده دچار اختلال عملکرد شود، داده های ذخیره سازی شده بر روی سایر هارددیسک ها نیز دچار مشکل و غیرقابل بازیابی می شوند. RAID 1: در واقع این RAID، نمونه ارتقا یافته RAID 0 است که برای اجرا حداقل به دو هارددیسک نیاز دارد. در این روش دو هارد به طور موازی با یکدیگر بارگذاری می شوند به طوری که اگر هارد اول دچار اختلال شود، هارد دوم بدون هیچ مشکلی به کار خود ادامه خواهد داد و آسیبی به اطلاعات وارد نمی شود. نکته منفی در خصوص استفاده از RAID Level 1 سرعت پایین این نوع RAID به دلیل بارگذاری دوباره اطلاعات است. RAID 10: این RAID درواقع ترکیبی از RAID 0 و RAID 1 است که گاهی با RAID 1+0 نیز شناخته می شود. در RAID 10 قابلیت تصویرسازی یا آینه کردن RAID Level 1 با قابلیت Striping در RAID Level 0 ادغام شده است. این نوع RAID برای سرورهای پایگاه داده ای که دارای فرآیندهای نوشتن و خواندن زیادی هستند بسیار مناسب است با این حال علی رغم پیاده سازی نرم افزاری و سخت افزاری، برای آن حداقل به چهار هارد نیاز دارید. از جمله معایب آن می توان به هزینه بالای پیاده سازی اشاره کرد. RAID 5: در این نوع RAID داده ها زمانی که بر روی دیسک ها نوشته می شوند همزمان نوعی داده به نام Parity نیز بر روی دیسک های دیگر به صورت منظم نوشته می شود که این Parity برای بازیابی اطلاعات در صورت بروز مشکل استفاده می شود. در این RAID به دلیل برخورداری از قابلیت خطاپذیری اگر یکی از هارددیسک های دچار مشکل و اختلال شود، داده ها از سایر دیسک های موجود قابل بازیابی خواهد. البته یک عیب بزرگ این RAID، خاموش شدن کل سیستم در هنگام تعویض یکی از هارددیسک ها می باشد. البته RAID دیگری نیز وجود دارند که برای راه اندازی نیاز به تخصص خود دارند و بسته به نیاز کاربران مورد استفاده قرار می گیرند. به طور کل از این روش صرفاً در سازمان ها و شرکت هایی که سرعت و امنیت اطلاعات از نکات حائز اهمیت به شمار می آیند مورد استفاده قرار می گیرد. البته همان طور که گفته شد، استفاده از سری RAID مستلزم دسترسی به منابع مالی کافی برای تهیه حداقل دو سری هارددیسک بوده و سرعت فعالیت کل سیستم بسته به سرعت ضعیف ترین هارددیسک تنظیم می شود.
جمعه ، ۲۲آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: سافت گذر]
[مشاهده در: www.softgozar.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]
-
گوناگون
پربازدیدترینها