محبوبترینها
آیا میشود فیستول را عمل نکرد و به خودی خود خوب میشود؟
مزایای آستر مدول الیاف سرامیکی یا زد بلوک
سررسید تبلیغاتی 1404 چگونه می‌تواند برندینگ کسب‌وکارتان را تقویت کند؟
چگونه با ثبت آگهی رایگان در سایت های نیازمندیها، کسب و کارتان را به دیگران معرفی کنید؟
بهترین لوله برای لوله کشی آب ساختمان
دانلود آهنگ های برتر ایرانی و خارجی 2024
ماندگاری بیشتر محصولات باغ شما با این روش ساده!
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1855559052
کاش همه مسئولان ما دیپلمات بودند!
واضح آرشیو وب فارسی:تابناک: کاش همه مسئولان ما دیپلمات بودند!
محمود ملکی
کد خبر: ۵۴۶۳۱۷
تاریخ انتشار: ۱۹ آبان ۱۳۹۴ - ۱۸:۴۶ - 10 November 2015
این روزها که دولت و مخالفین از باب تحقیر، همدیگر را تحریم و تهدید و عموما منفعت مردم و کشور را در این نزاع درونی قربانی می کنند،بد نیست از آنان خواست که برای مدت کوتاهی هم که شده «آیین دیپلمات بودن» بیاموزند تا به جای قربانی کردن منافع ملت، شکوفا کننده باشد. می پرسیدچرا آیین دیپلمات بودن بیاموزند؟
برای اینکه یک دیپلمات می آموزد که با محاسبه حرف اضافه حرف بزند. به او می آموزند که هر حرف او و هر کلامش بر منافع ملی مردمش و کشور مستقیما تاثیر می گذارد. دیپلمات باید بیاموزد که چه بگوید و چه نگوید. کجا بگوید و کجا نگوید؛ کم بگوید یا زیاد و... کاش همه مسئولان دیپلمات بودند تا با محاسبه حرف اضافه سخن بگویند. کاش می دانستند که سخنان و عبارات آنان، مستقیما بر منافع مردم کشورشان تاثیر می گذارد. کاش می دانستند که نزاع های بی حاصل آنان کاهنده منفعت مردم است.
به یک دیپلمات می آموزند که به نفع مردم کشورش و برای ملتش در محیط بین الملل، اجماع سازی کند؛ به او آموزش می دهند که زبان و فرهنگ دیگران را بیاموزد تا بتواند با آنان تعامل کند و قادر باشد آنان را قانع کند به انجام آنچه برای ملتش لازم و مفید است. یک دیپلمات اگر نتواند با دیگران صحبت کند، اگر نتواند حرف های آنان را گوش کند و اگر نتواند با استدلال و منطق، دیگران را به نفع منافع مردمش، قانع کند، دیگر دیپلمات نیست.کاش مسئولان هم دیپلمات بودند و می آموختند که باید بازبان مردم با آنان سخن بگویند، می آموختند که گاهی به جای ابلاغ، باید با آنان صحبت کرد؛ گاهی به حرفشان گوش کرد و.... کاش مسئولان همه دیپلمات بودند!
به یک دیپلمات می آموزند به دو کلمه حساس باشد و همیشه آماده برای کنش و یا واکنش. یک دیپلمات به دو کلمه ایران و ایرانیان تعهد تام دارد. هر کجا نامی از ایران و ایرانی باشد، یک دیپلمات باید حاضر باشد، رصد کند، مشاهده کند، مشارکت کند و هیچگاه غائب نباشد وقتی از ایران و ایرانی سخن در میان است. کاش همه مسئولان دیپلمات بودند و همیشه حساس به کلمه ایران و ایرانیان بودند، به جای جناح و فرقه و باند.
یک دیپلمات یاد می گیرد که در کمین فرصت ها باشد تا از آنان نعمت بسازد برای مردمش. یک دیپلمات باید تهدید را بشناسد، پیش از آنکه تهدید به خطر منجر شود، آن را ببیند و حس کند و بشناسد و رفع تهدید کند! به دیپلمات می اموزند که کنش و واکنش او در بند لحظه ها است. او باید ابن الوقت باشد تا فرصتی از بین نرود و تهدیدی مردمش را تهدید کند. کاش همه مسئولان ما دیپلمات بودند،قدر فرصت ها را می دانستند و تهدیدها را از چهره این کشور می زدودند
یک دیپلمات می آموزد بر خود مسلط باشد و کنترل عواطف و احساساتش را در اختیار داشته باشد و در آوردگاه های حساس بین المللی، خشم و غرور و تعصبش را کنترل کند. هنگامی که از عصبانیت دندان هایش را بر هم فشار می دهد، خشم خود را فرونشاند تا لطمه ای به آنچه که بناست برای مردم منفعت نام گیرد،دست یابد. او می آموزد که خشم و نفرین و عشق و عاطفه را به گونه ای مصرف کند؛ که بهره ای از آن عواطف دردی از مردمانش را در کارازهای مهم دوا کند. کاش همه مسئولان ما دیپلمات بودند تا هنر تسلط بر خود را می آموختند! تا مهارت خندیدن و گریستن به خاطر منفعت مردم را یاد می گرفتند و برای تخلیه هیجان های نهفته خود، کشور و مردمش را دچار تشویش و تنش نمی کردند.
یک دیپلمات باید جغرافیای سرزمینش را بشناسد، بداند که مرزهای کشورش به کجا ختم می شود، برای یک دیپلمات یک رودخانه کم اهمیت مرزی، به اندازه کل کشورش اهمیت دارد.یک دیپلمات وقتی در یک سازمان بین المللی از مردم سرزمینش سخن می گوید باید درک و احساسی اصیل از مردم دورترین مناطق کشورش داشته باشد تا بتواند در مورد آن با دیگران حرف بزند و حق آنان بستاند. ای کاش همه مسئولان ایران جغرافیای کشور را می شناختند و وقتی در هیات دولت و یا در مجلس و یا در شورای معاونان وزارتخانه و یا سازمانشان، تصمیم می گیرند، متوجه باشند که برای که و برای چه تصمیم می گیرند!
به یک دیپلمات های می آموزند که روحیه کار جمعی را در خود تقویت کنند، بتواند با دیگران کار کند، بتواند در یک گروه با رقیب منطقه ای و بین المللی اش با هدف واحد در مورد موضوعی خاص کار کند، در قالب یک تیم بین المللی مسئولویت بپذیرد، در قالب تیم تقش به خود بگیرد. کاش همه مسئولان ایرانی می آموختند که با کار گروهیو مسئولیت پذیری در قالب تیم، می توانند خدمت بیشتری به این مردم و سرزمین کنند.
یک دیپمات می آموزد که ساحت تحلیل و اجرا را از هم جدا کند؛ استاد ما محمد جواد ظریف به ما می آموخت که یک دیپلمات در حوزه تحلیل و کار کارشناسی باید تحلیل دقیق و شخصی خود را حتی اگر صد درجه با تحلیل مقام مافوقش تفاوت داشت، ارائه دهد و تحلیلش را باب میل مافوق تنظیم نکند؛ اما در ساحت اجرا یک دیپلمات مقید و محدود به دستور و مقام مافوق است. او به ما می آموخت که حتی اگر یک تصمیم غلط، خوب اجرا شود، بهتر از این است که یک تصمیم غلط، غلط هم اجرا شود.کاش همه مسئولان و سیاستمداران ما، مانند دیپلمات ها تفاوت این دو حوزه را می دانستند. چه اینکه اکنون خیلی از مسئولان ما تحلیل هایشان را بر اساس میل مافوق خود تنظیم می کنند و اتفاقا در مقام اجرا هم بر خلاف میل مافوق عمل می کنند!
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: تابناک]
[مشاهده در: www.tabnak.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]
-
سیاسی
پربازدیدترینها