واضح آرشیو وب فارسی:گیل نگاه:
گیل نگاه: دولت تصویب کرده است که بانکها برای خرید خودرو، ۲۵ میلیون تومان وام بدهند.حال سود این وام چقدر است و آیا اساساً خرید خودرویی که مدام مستعملتر میشود و قیمتاش کمتر، با وامی که روز به روز سود بانکیاش افزونتر میشود، به صرفه هست یا نه؟ موضوع دیگری است که مقال و مجالی دیگر میطلبد.در این یادداشت میخواهم نگاهی به وام خودرو، از منظری دیگر داشته باشم:۱ – وقتی به دلیل راه اندازی کمپین «نه به خودروی بیکیفیت» و «رکود اقتصادی»، خودروهای تولیدی خودروسازان روی دستشان ماند، دولت به تکاپو افتاد تا مشکل آنها، به ویژه دو شرکت ایران خودرو و سایپا را حل کند.از این رو، ارائه کمکها و تسهیلات صدها میلیارد تومانی به این دو مجموعه را در دستور کار خود قرار داد و بعد از آنکه دید این اقدامات مؤثر نیستند، وام خودرو را به رقم بیسابقه ۲۵ میلیون تومان و ۸۰ درصد قیمت خودرو رساند تا مردم تشویق به خرید از خودروسازان داخلی شوند.چرا دولت این کارها را انجام داد؟ پاسخ مشخص است: چون خودروسازان به مشکل برخورده بودند.حال سؤال اینجاست که در این کشور، آیا فقط خودروسازان مشکل دارند و بقیه بخشهای اقتصادی کشور، از صنعت نساجی و کیف و کفش گرفته تا مواد غذایی و لوازم خانگی و ساختمانی، بدون مشکل در حال فعالیت و شکوفاییاند؟!آیا بقیه صنایع کشور، فرزند ناتنی دولتاند و دو خودروساز معروف، نورچشمیاند؟!اگر دولت همین دغدغه و همتی که برای رفع مشکل خودروسازان دارد را درباره سایر مشکلات میداشت، آیا ایران بهتری نداشتیم؟!آیا این یک بام و هوا، شائبه برانگیز نیست؟!۲ – شاید گفته شود که این وام برای آن است که با خرید خودرو، صنایع وابسته به آن نیز به حرکت درآیند و رشد اقتصادی ایجاد شود.این، نابخردانهترین راه برای ایجاد رشد اقتصادی در کشور است چرا که هر چند ممکن است با فروش چند صد هزار خودرو در کوتاه مدت، خونی به رگهای اقتصاد تزریق شود ولی در دراز مدت، به دلیل آنکه تحولی اساسی در کیفیت خودروها و مدیریت کلان خودروسازی (دولتی و شبه دولتی بودنشان)، صورت نمیگیرد، مشکل عمیقتر هم میشود.این موضوع یادآور تصمیمی است که در دوران ریاست جمهوری هاشمی رفسنجانی درباره خودروسازان گرفته شد.در آن زمان، موضوع بحث در هیأت دولت این بود که برای نوسازی خودروهای کشور در دوران بعد از جنگ چه کنیم؟ طرح اولیه این بود که بودجهای یک میلیارد دلاری برای خرید خودرو از خارج اختصاص یابد.با این حال، وزرای صنعتی دولت، رأی دولت را عوض کردند و قرار شد این مبلغ، به خودروسازان داخلی اختصاص یابد تا بتوانند خود را بازسازی و خودروهای جدید تولید کنند.هر چند در آن زمان، با این مصوبه از خروج یک میلیارد دلار ارز از کشور جلوگیری شد و دو خودروساز داخلی، نفسی تازه کردند ولی این پول که نه حاصل زحمات خودروسازها که محصول یک تصمیم سیاسی بود، خودروسازی ایران را رانت محورتر و غیر رقابتیتر کرد و فاجعه تشدید شد.بعد از آن هم مصائبی مانند آلودگی هوا، تصادفات رانندگی، مصرف بیرویه بنزین و… باعث شد که بسیار بیشتر از آن یک میلیارد دلار، از کشور خارج شود؛ هزینههای غیرقابل جبران جانی هم که جای خود را دارد.امروز هم با تقدیم رسمی رانت جدید به خودروسازان، نه تنها به خودروسازی کشور کمک نمیکنند بلکه این «نوزاد ۵۰ ساله» را لوستر و بیمسؤولیتتر میکنند تا «مصیبت خودروهای بیکیفیت در ایران»، همچنان ادامه یابد.۳ – واقعاً جای تأسف و حیرت است که در این کشور وام ازدواج برای جوانانی که قصد تشکیل خانواده دارند، سه میلیون تومان است ولی برای خرید یک خودروی بیکیفیت ۲۵ میلیون تومان میدهند.غم انگیز است که بیماری در شرف مرگ، برای گرفتن وام درمان ۳ تا ۵ میلیون تومانی (آن هم اگر بدهند) باید کلی مدارک و اسناد و ضامن و چک و سفته و… به بانک ببرد و مراحل طولانی را طی کند تا اگر نمرد، وام بگیرد ولی دولت محترم با گشاده دستی و مهربانی اعلام میکند که دریافت وام خودرو، نه تنها ضامن نمیخواهد بلکه اصلاً نیازی به مراجعه به بانک هم نیست و فقط کافی است خریداران به نمایندگیهای خودروسازی بروند و پیش پرداخت بدهند.به راستی چه شده است که نظام بانکی که همیشه در جواب متقاضیان وام، مینالد و بهانه میآورد که وام ندهد، وقتی به خودروسازان میرسد، رنگ عوض میکند و دست و دلباز میشود؟!آیا در نظر دولت، فروش خودروهای باد کرد در انبار دو خودروساز مهمتر است یا جان و سلامتی مردم و ازدواج جوانان؟!معلوم است که برای دولت، دو شرکت خودروسازی که مدعی خصوصی بودن هم هستند، از میلیونها جوان در آستانه ازدواج و بیماران نیازمند مهم ترند و الّا این گونه اولویت بندی نمیکرد!… و تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل!
۱۸ آبان ۱۳۹۴
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: گیل نگاه]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 147]