محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826626358
مهرجویی؛ فیلسوف سینمای ایران
واضح آرشیو وب فارسی:ناصرون: «داریوش مهرجویی» نویسنده و کارگردان پیشکسوت سینمای ایران در کنار هنر سینما، مترجم سرشناسی است. وی سینماگری با دغدغه های فلسفی و عرفانی است.به گزارش "ناصرون " مهرجویی ۱۷ آذر ۱۳۱۸ در تهران به دنیا آمد. در نوجوانی به موسیقی علاقه مند شد و مدت کوتاهی به کلاس آموزش موسیقی رفت. نزد پدرش که موسیقی ایرانی را خوب می شناخت به نواختن سنتور پرداخت و سپس با موسیقی کلاسیک غربی آشنا شد و به نواختن پیانو و نوشتن قطعاتی برای پیانو پرداخت. وی در ۱۷ سالگی به سینما علاقه مند شد و برای درک بهتر فیلم های روز به آموختن زبان انگلیسی پرداخت. تحصیل مقدماتی را در تهران به پایان برد و زمانی که بیست ساله بود برای ادامه ی تحصیل به کالیفرنیای آمریکا رفت. نخست به خواندن سینما روی آورد اما خیلی زود سینما را رها کرد و به فلسفه پرداخت و در سال ۱۳۴۴ از دانشگاه «یو سی ال» لس آنجلس لیسانس فلسفه گرفت. در همین سال سردبیری نشریه ی «پارس ریویو» در لس آنجلس را به عهده گرفت و سال بعد به تهران آمد. مهرجویی در سال ۱۳۴۶ نخستین فیلم خود را به نام «الماس ۳۳» که فیلمی بسیار پرهزینه بود ساخت. این فیلم سال ۱۳۴۶ در تهران اکران شد و به فروش متوسطی دست پیدا کرد. با توجه به پرهزینه بودن این فیلم، ساخت آن شکستی تجاری محسوب شد و توجه منتقدان را هم چندان به خود جلب نکرد. در ۱۳۴۸ با همکاری «غلامحسین ساعدی» فیلمنامه ی «گاو» را بر اساس یکی از داستان های کوتاه مجموعه ی «عزادارن بیل» اثر ساعدی نوشت و فیلم را کارگردانی کرد. این فیلم برای مهرجویی و سینمای ایران جوایز متعددی را در جشنواره های بین المللی به ارمغان آورد. گاو هم از نظر تجاری و هم از نظر هنری فیلم موفقی از کار درآمد و فصل جدیدی در سینمای ایران گشود. مهرجویی از جشنواره ی فیلم فجر نیز سیمرغ های بلورین بهترین فیلمنامه و کارگردانی را برای «هامون»، «سارا» و «پری» دریافت کرد. بیشتر فیلم های مهرجویی در زمینه ی مسایل واقعی و سرنوشت بشر است که به نوعی روحیه ی اجتماعی در آن ها مطرح می شود. فیلم های مهرجویی عبارتند از: «الماس 33»(1364)، «گاو»(1348)، «آقای هالو»(1349)، «پستچی» (1350)، «دایره مینا»(1353)، «مدرسه ای که می رفتیم»(1359)، «اجاره نشین ها»(1365)، «هامون» (1368)، «بانو»(1370)، «سارا»(1371)، «پری»(1373)، «لیلا»(1375)، «درخت گلابی» (1376)، «میکس»(1378)، «دختر دایی گمشده»(1378)، «بمانی»(1380)، «مهمان مامان» (1382)، «سنتوری» (۱۳۸۵)، «طهران: روزهای آشنایی» (اپیزود اول، طهران تهران)(۱۳۸۷)»، «آسمان محبوب» (۱۳۸۸)، «نارنجی پوش» (۱۳۹۰)، «چه خوبه که برگشتی» (۱۳۹۱) و «اشباح» (۱۳۹۲) اشاره کرد. بیشتر افراد مهرجویی را به عنوان یک سینماگر می دانند و کمتر او را با عنوان نویسنده و مترجم می شناسند؛ در حالی که وی در زمینه ی ترجمه نیز دارای توانمندی است. مهرجویی مترجم کتاب هایی همچون «بعد زیبایی شناختی» اثر «هربرت مارکوزه»، «جهان هولوگرافیک» اثر «مایکل تالبوت»، «یونگ، خدایان و انسان مدرن» اثر «آنتونیو مورنو» و نمایشنامه های «غرب واقعی» اثر«سام شپارد» و «ترس» اثر «اوژن یونسکو» است. ***اقتباس ادبی یکی از فراگیرترین و مهم ترین گونه(ژانر) های سینما، گونه ی اقتباسی است. در ژانر اقتباس از یک منبع اولیه برای نوشتن سناریو و سپس ساخت فیلم استفاده می شود. اقتباس سینما وامدار همیشگی دیگر هنرها است. در این مدتی که از عمرش می گذرد، ادبیات نمایشی همواره هنر هفتم را تغذیه کرده است. نزدیک به نیمی از فیلم های مهرجویی بر اساس اقتباس آثار ادبی ساخته شده است. در این زمینه فیلمنامه های فیلم های گاو متاثر از کتاب «عزاداران بیل، ساعدی»، آقای هالو متاثر از کتاب «آقای هالو،علی نصیریان»، دایره مینا متاثر از کتاب «غلامحسین ساعدی»، درخت گلابی متاثر از داستان «درخت گلابی» از «گلی ترقی» و میهمان مامان متاثر از داستان «مهمان مامان» از «هوشنگ مرادی کرمانی» نوشته شده اند. همچنین چند فیلم وی اقتباس آزادی از آثار خارجی هستند از جمله فیلم های بانو متاثر از کتاب «ویریدیانای بونوئل»، سارا متاثر از کتاب «خانه عروسکِ ایبسن» و پری متاثر از «فرانی و زویی، سالینجر». (1) این آثار آینه ی تمام نمای طرز تفکر، اعتقاد و حساسیت های درونی خالق خود هستند. اگرچه نیمی از واقعیت این پژواک به نویسندگان اصل اثر وابسته است اما در بخش گسترده یی از آن ها ذهنیت و نگرش مهرجویی دخیل است. همچنین درهمه ی این آثار فاکتورهای مشخص سینمای مهرجویی به شکل تقویت کننده ی اصل اثر به صورت پررنگ، مانند حلقه های متصل به هم قابل شناسایی است. این موضوع با توجه به این نکته که به طور معمول در هر اقتباس با افت اثر اولیه مواجه خواهیم بود به شکل قابل اهمیتی نقش مهرجویی را به عنوان آفریننده ی دوباره ی اثر آشکار می کند.(2) ***موج نو و سبک فیلم سازی مهرجویی سال 1348 در تاریخ سینمای ایران نقطه ی عطف به حساب می آید و سالی متفاوت را برای سینمای رو به زوال و انحطاط ایران نوید می دهد. در آن سال مهرجویی با فیلم گاو و «مسعود کیمیایی» با فیلم «قیصر» پیشگام حرکتی نو در سینمای ایران شدند و با در انداختن طرحی نو، موج نوی سینمای ایران را رقم زدند. از این رو با گسترش موج نوی سینمای ایران فیلم هایی ساخته شدند که حرف هایی برای گفتن داشتند و سینمای ایران را متحول کردند. از نظر سبک فیلمسازی، داریوش مهرجویی در فیلم هایش قید زمان و مکان را برمی دارد و در ماورای این ارکان اصلی وجودی پیش می رود و همین حرکت ها و رخدادها هستند که تصور مخاطب را بی پروا با خود به هر طرف می کشانند. در واقع مخاطب در خدمت داستان است چرا که قصه بدون هیچ محدودیتی پیش می رود و در این شرایط است که به تکرار پیش می آید که مخاطبان فیلمهایش، بارها و بارها فیلم را مرور می کنند و سعی می کنند که ذهن سیالشان، درون این مفاهیم فلسفی جای بگیرد و در نهایت به مفهوم نهایی و نگاه کارگردان برسند.(3) مهرجویی به ویژه در فیلم های پیش از دهه ی هشتاد خود در پرداختن به شخصیت های داستانش به طور مشخص یک مسیر را در نظر می گیرد و در همان یک مسیر پیش می رود. با آن که نگاه عمیق و متفاوتی به سینما دارد در تمام داستان هایش می توان یک پیچیدگی و سردرگمی را احساس کرد. همچنین بیشتر شخصیت های فیلم هایش در حاشیه ی روابط طبیعی بین انسان ها قرار دارند و همین تفاوت آنها را از تمام اطرافیانشان متمایز می کند. فیلم های داریوش مهرجوی در دهه ی 90 رنگ و بوی دیگری می گیرد؛ به طور کلی فضای درونی فیلم های این کارگردان از آن تعریف فلسفی خاص و متفاوت جدا می شوند. البته این به مفهوم ضعف در تولید آثار بعدی او نیست بلکه فضای فیلمسازی مهرجویی دگرگونی دارد و ما در سالهای اخیر آثاری با مفاهیم مختلف را از این کارگردان دیدیم.(4) ***نگرش روشنفکرانه نام مهرجویی در تاریخ سینما درکنار فیلمسازان موج نوی سینمای ایران آمده است؛ فیلمسازی که با آثارش دغدغه های روشنفکران را بازتاب می دهد و سعی دارد که همیشه تصویری از مصائب روشنفکران را در فیلم هایش بازتاب داده است. هامون یکی از فیلم های مطرح در زمینه ی روشنفکران و واکاوی دغدغه ی آن ها است. مهرجویی با این فیلم غوغایی در سینماها به راه انداخت؛ فیلمی تاثیرگذار که مصائب روشنفکران دیروز و امروز جامعه را برای نسلی روایت کرد که می خواستند عشق ها و شکست هایشان را در سیمای یک «کاراکتر» ببینند. «خسرو شکیبایی» در قامت «حمید هامون» اسطوره شد و نام سازنده ی آن در تاریخ سینمای ایران ماند. این فیلم که در سال 1368 ساخته شد توانست برای داریوش مهرجویی و همین طور شکیبایی اعتبار و محبوبیت فراوانی ایجاد کند. حمید هامون شخصیتی بود که به عنوان نسل روشنفکران دهه ی 60 ایران محسوب می شد. هامون میان «شرق و غرب»، «سنت و مدرنیته» و «فلسفه و عرفان» در رفت و آمد بود که این نوسان و بحران تا پایان فیلم جریان داشت.(5) همچنین زنان فیلم های مهرجویی، الگوی اجتماعی چند لایه و عمیقی از جریان روشنفکری در سینمای ایران هستند. افرادی که در مناسبات روشنفکری به اضمحلال رسیده و در نگاهی هستی شناسانه می توان گفت موجوداتی در ظاهر منفعل و در باطن جستجوگرهستند.(6) ***نقد مهرجویی به مانند بسیاری از هنرمندان دارای کارنامه یی همراه با اوج و فرود است. وی که روزی از نخستین کارگردانانی بود که موج نوی سینمای ایران را رقم می زد اما در سال های اخیر آثار قوی و قدرتمندی را خلق نکرده است. به باور بیشتر صاحبنظران و سینمادوستان حرفه یی چند سالی است که مهرجویی به عنوان کارگردانی دوران ساز، فیلم هایی ضعیف و دور از انتظاری را می سازد. وی که روزی فیلم های درخشانی همچون گاو، هامون، لیلا و پری را ساخته بود حالا دیگر فیلم هایش چنگی به دل نمی زند. بر همین اساس منتقدان کارنامه وی را به 2 دوره تقسیم کرده اند. دوره ی نخست تا قبل از درخت گلابی است اما روند نزولی آثار مهرجویی پس از درخت گلابی آغاز و نوعی آسان گیری در فیلمسازی اش پدیدار شد. در این دوران، تنها فیلمی که تا حدودی توانست نگاه ها را به خود جلب کرده و یادآور روزهای اوج او در پرداخت صحنه آرایی (میزانسن) های قدرتمند و برش فنی(دکوپاژ) های کم نقص باشد، سنتوری بود. وی دیگر در انتخاب قصه هایش بی پروا نبود و در پرداخت شخصیت(کاراکتر) ها و فضاسازی داستانش وسواس سابق را به خرج نمی داد. خطاهای بسیار در صحنه آرایی ، بازی های به شدت تصنعی و پر از ادا و از همه مهمتر شخصیت های کاریکاتوری و فاقد ما به ازای واقعی ، از آسمان محبوب به بعد کار را به جایی رساند که بینندگان سهل پسند سینما را هم ناامید کرد.(7) *پی نوشت ها: 1- نگاهی به زندگی و آثار داریوش مهرجویی، تارنمای تبیان قابل دسترس به نشانی http://www.tebyan.net/QuranIndex.aspx?pid=934&articleID=348360 2-منبع پیشین 3- نقدی بر سینمای داریوش مهرجویی، تارنمای سینما خبر، قابل دسترس به نشانی http://www.cinemakhabar.ir/NewsDetails.aspx?ID=65727 4-منبع پیشین 5- ریاحی مسعود، یادداشتی بر فیلم هامون مهرجویی، تارنمای کانون فرهنگی چوک، قابل دسترس به نشانی: http://www.chouk.ir/maghaleh-naghd-gotogoo/6161-2013-12-29-04-43-56.html 6- اسماعیلی معصومه، تصویر عرفان فمینیستی، گزارشی اجمالی از آثار داریوش مهرجویی، تارنمای پرتال جامع علوم انسانی 7- خشایار سنجری، نگاهی اجمالی به سینمای مهرجویی، قابل دسترس به نشانی http://adambarfiha.com/?p=8724
جمعه ، ۱۵آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ناصرون]
[مشاهده در: www.naseron.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]
-
گوناگون
پربازدیدترینها