احمد سميعي گيلاني: عبدالعظيم قريب سرمشقي براي كار معلمي است

واضح آرشیو وب فارسی:ايسنا: احمد سميعي گيلاني: عبدالعظيم قريب سرمشقي براي كار معلمي است

خبرگزاري دانشجويان ايران - تهران
سرويس: فرهنگ و ادب - ادبيات

احمد سميعي گيلاني گفت: چنان‌چه مي‌خواهيم سرمشقي براي كار معلمي اختيار كنيم، يكي از بهترين سرمشق‌ها، عبدالعظيم قريب است.

به گزارش خبرنگار بخش ادب خبرگزاري دانشجويان ايران (ايسنا)، عضو پيوسته‌ي فرهنگستان زبان و ادب فارسي روز گذشته (سه‌شنبه) در همايش يك‌روزه‌ي بزرگداشت «عبدالعظيم قريب» (سير تحول دستور زبان فارسي از آغاز تا امروز) در تالار فردوسي دانشكده‌ي ادبيات دانشگاه تهران در سخناني عنوان كرد: عبدالعظيم قريب در سال 1257 شمسي متولد شد و در فروردين 1344 به ديار باقي شتافت. او در گركان متولد شد و اكنون ‌نيز خانه‌ي مسكوني‌اش به همان صورت اول باقي ‌است و فرهنگستان زبان و ادب فارسي اين خانه را تعمير كرده و قرار شده براي تحقيق در حوزه‌ي زبان فارسي استفاده شود، كه البته كم‌تر محققي گذرش به آن‌جا مي‌رسد؛ اما اين خانه به رسم ياد‌بود نگهداري مي‌شود كه معماري قديمي و زيبايي دارد.

او در ادامه يادآور شد: قريب مقدمات زبان فارسي را در گركان آموخت و در 15سالگي به تهران آمد تا به تكميل تحصيلات خود بپردازد. در سن 20، 21سالگي، شروع به كار تدريس مي‌كند كه مي‌توان گفت از 87 سال عمر استاد، 60 سال آن به تدريس گذشت، كه البته ضمن كار معلمي، به تحقيق و تأليف هم مي‌پرداخت. در ابتدا در مدرسه‌ي علميه مشغول به تدريس مي‌شود و در ادامه در مدرسه‌ي نظام، مدرسه‌ي سياسي، مدرسه‌ي ايران و آلمان، دارالفنون، دانش‌سراي عالي و دانشكده‌ي ادبيات به تدريس مي‌پردازد.

اين استاد زبان و ادب فارسي در ادامه خاطرنشان كرد: قريب تأليفات متعددي دارد؛ اما آن‌چه از تأليفات وي مشهور است، تأليفاتي ‌است كه در زمينه‌ي دستور زبان فارسي انجام داده است.

وقتي دستور زبان تدريس مي‌كرد، در اين زمينه اثر مدوني وجود نداشت. حتا‌ ميرزا حبيب اصفهاني هم دستور زبان تدريس نمي‌كرد؛ بنابراين معلمي كه مي‌خواست دستور زبان تدريس كند، كتابي نداشت و مي‌بايست خود كتاب و جزوه‌اي تدوين كند؛ از همين‌رو بود كه عبدالعظيم قريب در آن زمان به فكر تدوين كتابي در حوزه‌ي دستور زبان برآمد و آن را در سه‌ دوره به سبك كتاب‌هاي دستور اروپايي تأليف كرد.

سميعي گيلاني با اشاره به اين‌كه آن موقع معمولا دستور زبان عربي مي‌خواندند و به دستور زبان فارسي توجهي نمي‌شد، با بيان اين مطلب كه زبان فارسي با زبان‌هاي اروپايي هم‌خانواده است، تا زبان عربي، يادآور شد: از اين‌رو وجه اشتراكي بين زبان فارسي و اروپايي است و اگر عبدالعظيم قريب كتاب خود را به سبك دستور اروپايي تأليف كرده، به همين دليل بوده است.

او همچنين متذكر شد: ما در مدرسه، دستور عبدالعظيم ‌خان را مي‌خوانديم، كه آن كتاب علاوه بر قواعد، تمرين داشت، كه بيش‌تر اين تمرينات انتخاب‌شده بود؛ از اين‌رو ما تنها درس دستور زبان نمي‌خوانديم؛ بلكه براي ما درس‌ ادبيات هم بود. به عبارتي در عين حالي كه مشق دستور زبان مي‌كرديم، با ادبيات فارسي آشنا مي‌شديم. عبدالعظيم قريب در زمينه‌ي ادبيات فارسي هم تأليفي داشت كه منتخباتي از نظم و نثر فارسي را در كتابي منتشر كرده بود. در انتخاب اشعار هم بيش‌تر نظرش بر اين بود كه آن شعر، شعريت داشته باشد و تنها جنبه‌ي تعليمي نداشته باشد.

سميعي گيلاني در ادامه با برشمردن برخي از آثار قريب به تصحيح «گلستان و بوستان» توسط اين استاد اشاره كرد و از مقدمه‌اي كه بر «گلستان» سعدي نوشته است، با عنوان مقدمه‌اي انتقادي ياد كرد كه در اين مقدمه، علاوه بر طرح مباحثي جديد درباره‌ي سعدي، اين شاعر را نقد هم مي‌كند.

او در ادامه با بيان خاطراتي از عبدالعظيم قريب، وي را انساني وظيفه‌شناس و وقت‌شناس دانست و افزود: نسبت به وقت‌شناسي، عجيب وسواس داشت و خودم از زبانش ماجرايي را شنيدم كه نشان وقت‌شناسي اين استاد براي حضور در كلاس درس بود.

اين پژوهشگر با اشاره به كلاس‌هاي دوره‌ي دكتري‌اش كه از محضر عبدالعظيم قريب بهره‌ها برده است، در پايان به بيان خاطراتي از اين مقطع پرداخت.

انتهاي پيام
چهارشنبه 8 خرداد 1387

این صفحه را در گوگل محبوب کنید

[ارسال شده از: ايسنا]

[مشاهده در: www.isna.ir]

[تعداد بازديد از اين مطلب: 250]