تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835558010
نقاشی: میتوانیم با هر کشوری در سطوح مختلف اقتصادی، سیاسی، فرهنگی رابطه داشته باشیم/ اسلامی: خیلی از جاها شاهد بودیم که دشمنان ما آغازگر قطع رابطه بودند
واضح آرشیو وب فارسی:بهاران نیوز: مبارزه با استکبار و نظام سلطه، براساس مبانی قرآنی، به خصوص از سوی جمهوری اسلامی ایران هیچگاه تعطیل پذیر نیست. مقامات عالی رتبه کشورمان نیز مبارزه با استکبار را جزء مبانی انقلاب و از کارهای اساسی برشمرده اند. خبرگزاری ایسنا بر همین مبنا و به بهانه فرا رسیدن سی و ششمین سالروز تسخیر لانه جاسوسی در ۱۳ آبان ماه ۱۳۵۸ نشستی مناظره ای با محوریت استکبارستیزی و راه های آن با حضور نمایندگان جوانی از حزب موتلفه اسلامی و حزب اتحاد ملت برگزار کرد، در این نشست هر دو طرف در فضایی اخلاق مدار دیدگاه های خود را مطرح و انتقادات شان نسبت به یکدیگر را پاسخ گفتند و در نهایت با رسیدن به نظری مشترک در ضرورت استکبارستیزی با یکدیگر عکس یادگاری گرفتند تا ثابت کنند می توان با وجود اختلاف سلایق دوستانه در کنار هم نشست، عقاید را مطرح کرد، یکدیگر را دشمن ننامید، همدلانه وحدت کرد و در برابر دشمنان موضعی مقتدرانه گرفت. متن مناظره اسلامی عضو حزب موتلفه اسلامی و نقاشی عضو حزب اتحاد ملت به شرح زیر است: در ابتدای این نشست اسلامی با تاکید بر ضرورت توجه به قانون اساسی جمهوری اسلامی و جایگاه استکبارستیزی در این قانون اظهار کرد: قانون اساسی که یکی از مهمترین اصول و ارکان کشور ما است چند ویژگی دارد؛ اول این که با رای مستقیم مردم تصویب شده است. دوم آن که نویسندگانش اندیشه های متفاوتی داشته اند. از بنی صدر و منتظری تا شهید بهشتی و شهدای محراب در تدوین این قانون تاثیرگذار بودند. پس قانونی است که برخاسته از رای مستقیم مردم است و با توجه به سلایق مختلف تصویب شده و به فاصله ده سال پس از تصویب اولیه دوباره رای مردم را کسب کرده است. قانون اساسی فرادستی ترین قانون کشور ماست، پس خوب است که با توجه به قانون اساسی به موضع جمهوری اسلامی ایران نسبت به آمریکا و سلطه ستیزی نگاهی بیندازیم. وی با اشاره به اصولی از قانون اساسی که به موضوع مبارزه با سلطه و دفاع از مظلوم پرداخته است، گفت : در مقدمه قانون اساسی شاهد تاکید بر مبارزه با سلطه ای که مقابل مظلوم قرار می گیرد هستیم. دراصل دوم بند شش در ذیل توصیف کرامت و ارزش انسانی قانون بر نفی هرگونه ستمگری و ستمکشی، سلطه گری و سلطه پذیری اصرار می کند، یعنی یک بار دیگر ستمکشی وسلطه پذیری را در روح قانون اساسی مان می بینیم. در اصل سوم قانون اساسی باز هم شاهد رد کردن کامل استعمار به اجانب هستیم. در اصل ۴۳ قانون اساسی ذیل بند هشت که درباره استقلال است جلوگیری از سلطه اقتصادی نیز مطرح می شود. اصل ۱۵۲ بر حفظ استقلال همه جانبه، دفاع از حقوق همه مسلمان ها در برابر قدرت های سلطه گر و روابط صلح آمیز با کشورهای غیرمحارب استوار است. اصل ۱۵۳ هرگونه قراردادی که موجب سلطه بیگانگان شود را نقد می کند. اصل ۱۵۴ دفاع از مظلومان جهان را آرمان جمهوری اسلامی ایران می داند و بنابراین قانون می گوید کشور ما علاوه بر خودداری از دخالت در کشورهای دیگر از مستضعفین در برابر مستکبرین دفاع می کند، یعنی علاوه بر آن که ما مخالف استکبار هستیم حامی مستضعفین نیز هستیم. اصول دیگری در قانون اساسی هم وجود دارد که به صورت ضمنی به استکبارستیزی اشاره می کند. وی خاطرنشان کرد: صحبتم آن است که بخش های مهم قانون اساسی ما به استکبارستیزی پرداخته است، موضوعی خدشه ناپذیر که با رای مردم تصویب شده است. پس نتیجه می گیریم که بر اساس منافع زودگذر عده ای می خواهند با استکبار رابطه داشته باشند که این خلاف قانون اساسی است. نقاشی نیز در ادامه همین بحث اظهار کرد: در مقدمه قانون اساسی و در بحث سیاست خارجی به یکی از قوانینی که توجه ویژه ای شده نفی ستم پذیری و سلطه پذیری است. طبیعتا قانون اساسی به عنوان میثاق ملی تمام جریان های موثر و وفادار به انقلاب است. نکته ای که می خواهم به آن اشاره کنم تفاوت در رویکرد جریان های وفادار به قانون اساسی و موثر در وقوع انقلاب اسلامی است. این جریان ها در سه مرحله وقوع انقلاب، استقرار و تثبیتش، موثر بودند و به استکبارستیزی نیز اعتقاد دارند و به اهمیت آن واقف هستند. هرکدام از این جریان ها هم در رفتار سیاسی شان این امر را نشان داده اند. وی ادامه داد:اختلاف در نوع رویکردهاست نه در اصل مطلب استکبارستیز بودن. از نظر ما جریان اصلاح طلب نسبت به کسانی که دگراندیش اند سعه صدر دارد. منظورم در این جا از دگراندیش کسانی هستند که به نوعی تمایل به سیاست های غربی داشته و نسبت به سلطه و هژمونی خواهی غرب و آمریکا حساسیت منفی ندارند. آن ها عقیده دارند که باید رابطه نزدیک تری با غرب به ویژه ایالت متحده داشته باشند؛ چراکه منافع خودشان در راستای منافع ایالت متحده می بینند. ممکن است تعداد این افراد زیاد نباشد اما این نوع تفکر در کشور ما وجود دارد. وی با اشاره به تفاوت دیدگاه دو جریان اصلاح طلب و اصولگر تصریح کرد: اختلاف سلیقه ما با جریان اصولگرایی این است که ما برای دگراندیشان آزادی بیان و داشتن تشکیلات سازمانی هم قائلیم. تشکیلات اصیل انقلابی مجموعه ای است که در سال ۵۷ با عقاید مختلفی به رهبری امام(ره) در انقلاب پیروز شدند. نمی شود به بخشی از این مجموعه که مطابق علاقه ما است قائل باشیم و در بقیه موارد آن را رد کنیم. اختلاف بین جریان اصلاح طلبی و اصولگرایی در مورد استکبارستیزی در همین جاست که ما می گوییم آن هایی که مانند ما رابطه شان را با غرب و سرمایه داری ایالات متحده آمریکا تنظیم نمی کنند نیز باید بتوانند از حقوق سیاسی و مدنی کافی برخوردار باشند. این فعال سیاسی اصلاح طلب افزود: احزاب اصلاح طلبی که تاریخچه و پیشینه مشخصی دارند هم استکبارستیز هستند، اما در این مسأله اختلاف رویکردی با سایر گروه های سیاسی کشور دارند. ما معتقدیم کسانی که عقیده دارند سیاست خارجی و منافع ملی ما با رویکردی غیرانتقادی و تنگاتنگ با غرب و آمریکا تامین می شود، نباید از رسانه ها و داشتن ابزارهای آزادی بیان محروم شوند. آن ها هم حق زیست سیاسی، اجتماعی و رسانه ای دارند. ما باید این حق را برای آن ها قائل شویم و آزادی بیان آن ها را تضمین کنیم. اگر واقعیت را نبینیم که آمریکا در مقاطع مختلف سعی داشت ما را به زیر سلطه خود ببرد ناگذریم که دوباره تجربه ای مثل کودتای ۲۸ مرداد را داشته باشیم. مناظره ای به مناسبت ۱۳ آبان اسلامی در پاسخ به پرسشی درباره دیدگاه کسانی مانند صادق زیباکلام درباره استکبارستیزی و این که چه طور می توان با استکبار مقابله معقولانه داشت تا عده ای از جریان مبارزه سوءاستفاده نکنند، گفت: نفی استکبار به معنی سوء استفاده کردن از فضای سیاسی نیست. زمانی که عده ای می گویند مقابله معقولانه با استکبارستیزی انجام دهیم باید بدانیم که دو نوع تعریف از عقل داریم؛ یک تعریف که می گوید عقل برای پرستش خداوند است. تعریف دیگری که از عقل می شود عقل مصلحت اندیش است. نمی خواهم مواجهه کنم اما شیوه تفکر برخی دوستان مثل آقای زیباکلام به گونه ای است که به راحتی می توان فهمید که آن ها نوعی از تسلط را پذیرفته اند. این گونه تفکر خلاف مواجهه معقولانه است. مواجهه معقولانه نفی کامل سلطه آمریکا بر ایران است. وی ادامه داد: اگر هم بخواهیم به منافعمان فکر کنیم طبیعت آن است که باید نگاهی به گذشته داشته باشیم و از شیوه مواجهه مان با آمریکا در گذشته عبرت بگیریم؛ عموما مواجهه اولیه ایران با آمریکا را از سال ۳۲ می دانند. اما قبل تر ازآن هم زمانی که روزولت به عنوان ریاست جمهوری ایالت متحده همراه دو رئیس جمهور دیگر به ایران آمد و با نادیده گرفتن حاکمیت ایران در کنفرانس تهران شرکت کرد ،آغاز مواجه منفی ایران و آمریکا است. ما حاکمیت آن زمان را قبول نداریم اما به هرحال آن ها به پادشاه کشور توهین کردند و خاک کشور را بین خودشان تقسیم کردند. آمریکا در آن میان نقش جدی برعهده داشت. بعدها تغییر پادشاه کشور به واسطه اعمال نفوذ انگلیس رخ داد و محمدرضا شاه گرچه شروعی انگلیسی داشت اما ارتباط خوبی با آمریکا برقرار کرد. اشتباه مصدق همین بود که فکر می کرد در سال ۱۳۳۲نوعی مصلحت اندیشی انجام داده است. او هم از انگلیس به دامن آمریکا پناه برد برای مقابله با کودتای انگلیسی دیداری با لویی اندرسن در سفارت آمریکا داشت اما این دیدار و پناه بردن منتهی به این شد که آمریکا توانست در کودتای ۲۸ مرداد بسیار موفق عمل کند. در واقع می خواهم بگویم اگر واقعیت را نبینیم که آمریکا در مقاطع مختلف سعی داشت ما را به زیر سلطه خود ببرد ناگذریم که دوباره تجربه ای مثل کودتای ۲۸ مرداد را داشته باشیم. وی جنایات آمریکا علیه ایران را روندی تاریخی خواند و گفت: نکاتی که عرض خواهم کرد تجربه مشترک میان مردم ایران در مواجهه با آمریکا است. آقای اوباما اخیرا به موضوع دخالت آمریکا در ۲۸مرداد اعتراف کرده است. اگرچه قبل از این هم برخی از دولت مردان آمریکا به آن اعتراف کرده بودند. موضوع دیگری که اوباما مطرح کرد کمک به صدام در جنگ تحمیلی بود. علیرغم به علم استفاده رژیم بعثی از سلاح شیمیایی آمریکایی ها برای مقاله با ایران به بعثی ها کمک کردند. جدای از این دو اعتراف موارد متعددی از تحمیل کاپیتولاسیون بعد از آن که امام (ره) به مقابله با آن پرداختند، اصرار به تبعید امام (ره) ، در زمان پهلوی نقششان در تعیین نخست وزیرها نیز وجود دارد. این فعال سیاسی اصولگرا ادامه داد: منصور برای آن که کاپیتولاسیون را تصویب کند به شاه فشار می آورد که به سمت نخست وزیری منصوبش کنند، کاپیتولاسیونی که مصداق بارز سلطه بر ما بود. همچنین۱۷ شهریوری که کشتار بزرگ مردم ما را در خود جای داد به دستور آمریکایی ها بود. حادثه انفجار نخست وزیری نیز یکی دیگر از جنایاتی است که آمریکایی ها انجام دادند. در اسنادی که وجود داشته یکی از رسالت های مسعود کشمیری؛عامل انفجار نخست وزیری ،مربوط به پاک کردن دخالت آمریکا در انفجار این حادثه است. همچنین در کشتاری که در هشت بهمن ۵۷ با مدیریت ژنرال هایزر اتفاق افتاد و بعد از پیروزی انقلاب دوباره در کودتاهای متعددی که اوایل انقلاب با جدایی طلبی هایی که وجود داشت رد پای مستقیم آمریکا واضح است. در جنایات تروریستی سازمان منافقین هم حضور مستقیم شان مشخص است. در فیلمی که از صدام و مسعود رجوی منتشر شده اعلام می شود که کاخ سفید از جنایات آن ها خبر داشته است. جالب آن است که به تازگی جان کری از یک سازمان تروریستی که علیه ایران فعالیت داشته دفاع کرده و گفته که چرا مردم عراق آن تروریست ها را مورد حمله قرار داده اند. وی با بیان این که «آمریکا قبل از انقلاب تا امروز به دنبال تضعیف ایران است» خاطرنشان کرد: در برخی حادثه ها رد پای شان کاملا مشخص است؛ در سقوط هواپیمای مسافربری و اعطای مدال افتخار به عامل این حادثه، مقابله های اقتصادی مختلفی که از سال ۵۹ با ما داشتند، تحریم های متعددی که وضع کردند و حبس اموال مان همه نشان دهنده مقابله آن ها با ماست. این ها مظاهری است که نشان می دهد آمریکا سعی بر تضعیف ایران و استحاله گفتمان انقلاب داشته است و خودش بر این تلاش برای استحاله بارها اذعان کرده است. وی ادامه داد: در این شرایط عقل حکم می کند تا ما از دشمنی که از چنین فرصت هایی برای سواستفاده بهره برده ، دوری کنیم. اگر آمریکا می خواست رفتاری دیپلماتیک نشان دهد می توانست در سال ۳۲ به جای آن که با انگلیس مذاکره کند با مصدق صحبت کند. هم از این کار نفی اقتصادی می برد و هم از خود رفتار متفاوت از رفتار سلطه جویانه اش نشان می داد. اما رویکرد آن ها همیشه رویکرد سلطه بوده است نه برابری. من هرگونه رابطه با آمریکا اعم از فرهنگی، اقتصادی و سیاسی را مضر می دانم و منتقد رویکرد فعلی دولت در برخی از مواجهه ها دیپلماتیک با آمریکا هستم. مثلا دست دادن ، قدم زدن، برای موضوع سوریه سر یک میز نشستن و … را خلاف رویه عقلانی تاریخی خودمان می دانم. با تمام تجاربی که طی این سال ها داشتیم رابطه با آمریکا اشتباه است. معتقدم جریاناتی به ویژه در میان اصولگرایان، در داخل کشور دچار استانداردهای دوگانه هستند. همان طور که ایالات متحده آمریکا دچار استاندارد دوگانه است. سلطه ستیزی بدون دموکراسی خواهی افسانه ای بیش نیست. مناظره ای به مناسبت ۱۳ آبان این در حالی است که نقاشی با اشاره به اولین برخوردهای دو ملت ایران و آمریکا با یکدیگر گفت: برخی فکر می کنند اولین مواجهه ما با آمریکا در کنفرانس تهران یا کودتای سال ۳۲ است. اما خیلی پیش تر از این ها شاهد مواجهه هر دو ملت ایران و آمریکا بودیم. شخصی به نام جردن یک آمریکایی بود که خدمات خیریه ای آموزشی بهداشتی زیادی در ایران انجام داد. پیش تر از آن شخص دیگری به نام باسکورویل در جنبش مشروطه حضور فعال داشته است و در همان دوران به عنوان یکی از شهدای مشروطه به حساب می آمد. او یک آمریکایی بود که به تبریز رفت و در مدارس تدریس می کرد. مواردی از این دست داشته ایم که مواجهه های مدنی ما با آمریکایی ها بوده است. نه جردن کارگزار سیاسی بوده است و نه باسکورویل امیال سیاسی خاص و غربی سازی را دنبال می کرد؛ بنابراین مواجهه دو مردم با یکدیگر باعث ایجاد ذهنیتی مثبت شده بود. وی ادامه داد: خوب است این جا به طرح مونروئه نیزاشاره کنم، با وجود این ذهنیت های مثبت، رئیس جمهور وقت همان دوران، طرحی را مطرح کرد که به عنوان طرح مونروئه معروف شد. آن طرح، استعمار اروپاییان در آمریکا مرکزی حوزه کاراییب و آمریکای شمالی را رد می کرد. این ایده سال ها دستگاه دیپلماسی آمریکا را مجبور می کرد که از استعمار دور باشد. انگلیس هم با این قضیه همراهی می کند و باعث می شود آمریکا چهره ای دور از استعمار از خودش به نمایش بگذارد. البته این طرح به معنای نیک اندیشی آمریکایی ها نبود بلکه سیاست شان ایجاب می کرد که برای تثبیت موقعیت سیاسی و اقتصادی خود این کار را انجام دهد. چهره سلطه جویانه آمریکا، بعد از جنگ جهانی دوم به وقوع پیوست چون کشورهای قدرتمند آن زمان مثل انگلیس، فرانسه و شوروی درگیر جنگ بودند و آمریکا از جنگ دور بود و ضربه چندانی متحمل نشد، جنگ جهانی به نفع اش تمام شد.آمریکا در این جا توانست موقعیتی منحصر به فرد برای خود ایجاد کند و بعد از آن بود که وارد حوزه سلطه گری شد. وی با اشاره به اظهار نظر اسلامی در باره مصدق و ارتباطش با آمریکا یادآور شد: با توجه به این پیشینه مثبت و قدرتمندی که در آمریکا وجود داشت شاید هر جریان دیگری هم که بود در بین دوگانه بریتانیا و آمریکا و با توجه به این که نسبت به شوروی هم مسأله های پیچیده ای داشتیم این گونه عمل می کرد. چند مسأله باعث می شود که امروز نگاه به استکبارستیزی در دو سوی مختلف شکل بگیرد. در یک نگاه کلی یک کشوری وجود دارد با سه ضلع مثلث دانش، قدرت، هژمونی که این سه ضلع به طور دائم یکدیگر را تقویت می کنند. منظورم از دانش مجموعه علومی است که تکنولوژی امروز را برای آمریکا رقم زده است. همین تکنولوژی در دنیای امروز موجب قدرت اقتصادی است و همه این ها برای آمریکا هژمونی به وجود می آورد. این فعال سیاسی اصلاح طلب ادامه داد: بحث ما فقط بحث سلطه گری نیست. از یک دیدگاه سلطه یعنی زور عریان . هژمونی با سلطه گری متفاوت است. آنتوان گرامشی، اندیشمند ایتالیایی در مورد هژمونی می گوید که طبقات اجتماعی سلطه گر علاوه بر سلطه های اجتماعی و اقتصادی یک رضایت نسبی را هم از فرودستان کسب می کنند. یعنی فرا دست از لحاظ فکری، فرودست را مسخر خود می کند و فرهنگ و سبک زندگی و ایدولوژی خود را به عنوان «عقل سلیم» ترویج می کند و فرودست نیز آن چه را ترویج می شود با رضایت به عنوان «نظم طبیعی» می پذیرد. الان بخشی از پیروان مکتب نئولیبرال با این مشکل روبرو هستند. یعنی آن چیزی که ایالات متحده به عنوان ایدئولوژی مطرح می کند عقیده ای می شود در فکر فرودستان، آن ها پیش خود می گویند مگر غیر از این موضوعاتی که آمریکا می گوید هم می شود. ژاپن به عنوان یک کشور آسیایی حتی پیش از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی اسیر این هژمونی شده بود. یعنی یک کشور شرقی با فرهنگی غنی و طولانی، دچار وسترنیزاسیون(غربی شدن)، شده بود. اگرچه بحث هژمونی طلبی ایالات متحده به صورت عمده بعد از فروپاشی شوروی و بالاخص با رویداد ۱۱ سپتامبر بسط و تقویت شد. وی اظهار عقیده کرد: در سراسر کشورهای جهان و به خصوص در کشورهای کمتر توسعه یافته لایه های سیاسی و اجتماعی وجود دارند که مروج این هژمونی هستند و اساسا رویکردی غیرانتقادی و همدلانه با فرهنگ و ایدولوژی ترویجی ایالات متحده آمریکا دارند و به اصطلاح «آمریکنو فیل» هستند. وی خاطرنشان کرد: من با این صحبت ها می خواستم تفاوت بحث سلطه گری صرف با هژمونی را تبیین کنم. در ایران هم جریان هایی عمدتا سکولار هستند که می خواهند پذیرنده این هژمونی باشند و اساسا پیشرفت و منفعت ملی ما را در پذیرش و ذوب شدن در نظم جهانی ترویجی آمریکا می بیند. قاعدتا من چنین رویکردی را قبول ندارم و منتقد و مخالف آن هستم و معتقدم باید با تکیه بر فرهنگ ملی و اسلامی- شیعی و در عین رعایت اصول دیپلماتیک در عرصه روابط بین الملل، تسلیم این هژمونی نشد ولی حق حیات را برای آن دیگرانی که مثل من و امثال ما نمی اندیشند باید قایل بود حتی معتقدیم آن ها در شرایط دموکراتیک باید حرف شان را بزنند و به دلیل اعتقاد و فکرشان از حقوق سیاسی و مدنی محروم نشوند. نقاشی در تبیین صحبت هایش افزود: ما می گوییم پذیرش هژمونی آمریکا و غربی سازی جامعه اشتباه است و حرف مان هم حق است. اما آن ها هم حق ابراز عقیده دارند و حتی نمی توان «حق اکثریت شدن» را ازآن ها گرفت. ما نمی توانیم آن ها را با ابزارهای غیردموکراتیک محدودی کنیم و در موقعیتی قرار دهیم که حق اکثریت شدن نداشته باشند. در واقع ما فکر می کنیم اگرچه خط اصیل انقلاب اسلامی همین رویکرد ترویجی ماست ولی همه چیز در روالی دموکراتیک و با ساز و کارهای مردمسالاری باید پیش برود و به این بهانه که ما تفسیرمان از اصول و اهداف انقلاب این است و لاغیر، نمی توان کسی را محروم کرد. وی همچنین با اشاره به بخشی از صحبت های اسلامی مبنی بر سلطه گر بودن آمریکا گفت: شما موارد متعددی در مورد رفتارهای سلطه جویانه آمریکا مطرح کردید که تمام شان و تک به تک ناقض حقوق بشر بوده است. ناقض اصول متعدد اعلامیه جهانی حقوق بشر ، کنوانسیون حقوق مدنی وسیاسی و کنوانسیون حقوق اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی بوده است.در واقع ما می دانیم که آمریکا حقوق بشر را نقض می کند و با رفتارهایش در عرصه بین المللی باعث ترویج خشونت و افراط گرایی می شود و در عین حال از حقوق بشر حمایت کرده و دموکراسی را به عنوان سبک حکمرانی مناسب مطرح می کند. خب آمریکا دچار استاندارد دوگانه است. حقوق بشر را در حق کشور ما و دیگر کشورهای جهان نقض کرده است. دموکراسی را ترویج می کنند، ادعا می کند که دموکراسی خواه است اما دست کم در خاورمیانه و کشورهای کمتر توسعه یافته حامی و هم پیمان کشورهایی است که یا کودتایی بوده اند و یا رژیم هایی به شدت ارتجاعی و غیردموکراتیک دارند. وی اظهار کرد: سوال جدی من این است که ما چقدر دچار سیاست های دوگانه هستیم؟ در داخل کشور از کشورها و گروه های آزادی خواهی مثل حزب وفاق در بحرین دفاع می کنیم؛ چراکه آن ها دنبال دموکراسی هستند. می خواهند که حقوق سیاسی و مدنی خود را اعمال کنند. بارها در اعلامیه های شان بر دموکراسی تاکید کردند. اعلام کرده اند که حکومت آل خلیفه حکومتی استبدادی است زیرا حقوق اقلیت ها ، آزادی بیان و آزادی سیاسی را رعایت نمی کند، برای منتقدین خودش محدودیت اعمال می کند. یا ما از شیخ باقرالنمر نیز حمایت می کنیم. ایشان رهبر معترضان شرق عربستان است. او دنبال چیست؟ او به دنبال آزادی بیان و ایجاد نظم سیاسی در عربستان است که حقوق سیاسی و مدنی شیعیان را نیز رعایت کند و عامدانه تبعیض ایجاد نکند. ببینید ما از جنبش های حقوق خواه دفاع می کنیم. این فعال سیاسی اصلاح طلب خطاب به نماینده جریان اصولگرا گفت: سوال من این است که چرا این دموکراسی خواهی را برای خودمان نمی خواهیم؟ چرا در داخل کشور نوعی دموکراسی هراسی از سوی جریان اصولگرا و حزب متبوع شما ترویج می شود؟ چرا جریان های نزدیک به حزب متبوع شما مدافع دموکراسی خواهی به صورت تمام عیار نیستند؟ حق تمام عیار نقد، عزل و نصب کارگزاران نظام را در تمام شئون و عرصه ها را که دموکراسی مینیمال می گویند، ارج نمی نهند؟ اگر از حقوق بشر خواهی شیخ باقرالنمر حمایت می کنیم چرا در داخل کشور خودمان کسانی مثل او را به عنوان پیروی از تفکرات غربی دچار محدودیت می کنیم؟ این رفتار در اصولگرایان مشهود است و این از نظر ما به کارگیری استاندارد دوگانه است. وی در عین حال تصریح کرد: ما نیز مانند شما تفکر سلطه ستیزی داریم و معتقد به هژمونی آمریکا نیستیم. این دو عقیده توامان با تفکر دموکراسی خواهی ما است. اما در ادامه هم معتقدیم شما در داخل و خارج از ایران دچار سیاست و استاندار دوگانه هستید. ما هم معتقدیم در عرصه جهانی باید دموکراسی خواهی و رعایت حقوق بشر توام با ضدیت با هژمونی خواهی و سلطه گری گذشته و حال ترویج شود اما نمی شود سلطه ستیز باشیم و برای خودمان برابری خواه و دموکراسی خواه نباشیم. معتقدم جریاناتی به ویژه در میان اصولگرایان، در داخل کشور دچار استانداردهای دوگانه هستند. همان طور که ایالات متحده آمریکا دچار استاندارد دوگانه است. سلطه ستیزی بدون دموکراسی خواهی افسانه ای بیش نیست. ما معتقدیم نه تنها طبق قانون اساسی جمهوری اسلامی طبق بدیهیات حاکمیت هر کشوری کسی که متحد با دشمنان کشورش شود و قصد ضربه زدن به آن ها را داشته باشد برای فعالیت های سیاسی باید منع شود درادامه اسلامی با تاکید بر ضرورت تفکیک دولت – ملت ها در بحث مبارزه با استکبار،گفت: بحث خوبی در مورد تفکیک مردم از دولت مطرح شد و این که افراد خیر آمریکایی در ایران حضور داشتند. ما نافی روابط حسنه مردم ایران و آمریکا با هم نیستیم. جوانان انقلابی ما مدتی در پناه مردم آمریکا علیه شاه مبارزه کردند و در همان مقطع دولتمردان آمریکایی انواع فشار را بر دانشجویان مقیم آمریکا اعمال می کردند. پس تفکیک دولت – ملت در زمان ابراز سلطه جویی کاری واجب است و باید به رسمیت شناخته شود. نکته مهمی وجود دارد و آن این است که نباید با پارادایم ذهنی خودمان مردم آمریکا را تجزیه و تحلیل کنیم. این موضوع به طریق اولی در مورد دولت ها هم صدق می کند. وی ادامه داد: اگر دولتی می گوید من خواهان آزادی در ایران هستم باید ببینیم او با چه چارچوب ذهنی این موضوع را مطرح می کند و منافع دولتش در این رابطه چیست؟ در روابط ملت ها هم به نظرم این نکته را باید رعایت کرد. طبیعتا وقتی نفع متقابلی در یک رابطه برابر وجود دارد آن رابطه خوب است اما آن چه که در کودتای ۲۸ مرداد اتفاق افتاد اعتماد به دولت بود نه ملت. من نقدم به مصدق نیست، من نقدم به امروز ماست که تجربه های آن ها در دست ماست. این که آیا مصدق باید به یکی از دولت بریتانیا یا آمریکا اعتماد می کرد یا نه بحثی جدا است ما در مورد امروز صحبت می کنیم. امروز به ما ثابت شده است که جمهوری خواه و دموکرات از هر نوعی که بر سر کار باشد با هر نوع استراتژی کلان و با هر نوع ادبیات متفاوت علیه منافع ما مواضع روشنی داشته اند. وی تصریح کرد: یکی از مدعی ترین رییس جمهورهای دموکرات آمریکا که تلقی می شد با ما خیلی همکاری می کند کلینتون بود. بیشترین ضربه را ما از او خوردیم. یکی از مدعی ترین های آن ها اوباما بود که ادعای تغییر را در رفتار آمریکا می داد اما هنوز هم می بینیم که ما را تهدید می کند و در مورد موضوع هسته ای ضمن تاکید بر کنار گذاشتن تهدیدهای هسته ای، ایران را استثنا می داند، یعنی هنوز تهدیدهای شان را کنار نگذاشته است. این رفتارها ما را از اعتماد به دولتمردان آمریکایی نهی می کند. ما نباید فریب سیاست های به ظاهر دوستانه آمریکا را بخوریم. این فعال سیاسی اصولگرا همچنین خاطرنشان کرد: در جواب این موضوع که این که آقای نقاشی گفتند ما حق حیات برای کسانی که متفاوت از ما فکر می کنند قائل هستیم باید بگویم که حق زیستن با حق ضربه زدن متفاوت است. ما هم حق زیستن و حق حزبی برای شان قائلیم. حق اعلام مواضع قائلیم. یکی از بدترین احزابی که در کشور ما وجود داشت حزب توده بود. حزبی که تفکرش مغایر با بدیهیات سیاست ما بود یا حتی چریک های فدایی که رسما مارکسیسم بودند و اسلام را نفی می کردند هم تا قبل از آن که بخواهند به نظام ضربه بزنند حق حضور داشتند. وی ادامه داد: اما آن جایی با آقای نقاشی دچار تفاوت برداشت می شویم که ما معتقدیم نه تنها طبق قانون اساسی جمهوری اسلامی طبق بدیهیات حاکمیت هر کشوری کسی که متحد با دشمنان کشورش شود و قصد ضربه زدن به آن ها را داشته باشد برای فعالیت های سیاسی باید منع شود. این ضربه زدن هم ابزارهای مشخصی دارد. وی با انتقاد از برخی رویکردهای اصلاح طلبان تصریح کرد: یکی از انتقادات ما به اصلاح طلبان عدم مرزبندی روشن با برخی از این جریان هایی است که قصد داشتند به نظام ضربه بزنند. خط و مشی برخی اصلاح طلب ها به کسانی می رسد که رسما در سال های ۷۸ و ۸۸ و چه امروز قصد ضربه زدن به نظام را داشتند. کسانی هم ادبیات اصلاح طلبان می شوند که سابقه تروریستی دارند. ما انتظارمان این است که این خط قرمزها روشن شود. منفعت طلبی انتخاباتی و توجه به رای هایی که باید به سبد رای شان برود آن هم توسط برخی اپوزسیون ها و خاکستری ها نباید ما را از اصول انقلابی مان دور کند. این فعال سیاسی اصولگرا ادامه داد: اصلاح طلبان باید خط قرمزهای خودشان را مشخص کنند. اگر اصلاح طلب ها خط قرمزهای خودشان را مشخص می کردند و می گفتند که به طور مثال حمله به مسجد لولاگر را قبول نداریم خیلی شرایط متفاوت می شد تا این که بیایند به طور کلی اظهار نظر کنند. به عنوان مثالی دیگر می توان از فردی یادکرد که در گذشته به عنوان رییس ستاد قسمتی از برنامه اصلاحات فعالیت می کرد اما الان از اپوزسیونی که علیه نظام است حمایت می کند. اصلاح طلب ها باید به طور روشن بیان می کردند که دیگر نسبتی با او ندارند نه این که به طور کلی بیان کنند با خارج نشین ها ارتباط ندارند. وی خطاب به نقاشی مطرح کرد: این که می فرمایید دموکراسی را باید به رسمیت بشناسید تا چه حد دموکراسی مد نظرتان است؟ تا مرز انهدام دموکراسی یا تا مرز بقای دموکراسی ؟ گاهی اوقات افراد با ظاهری بسیاری سیاسی و پیچیده سعی در دموکراتیک نشان دادن تصمیم های شان دارند. وقتی اسنادی وجود داشت که آن ها متحد آمریکا هستند و کمک مالی و تسلیحاتی و رسانه ای گرفتند برای گندم نمایی هژمونی آمریکا، آیا در آن جا هم باید به آن ها اجازه دهیم حرف شان را بزنند؟ بحث من از موضع یک فرد حزبی است. حزب ما چه ابزارهای قدرتی دارد؟ یکی موضع گیری است که همان طور که به آن ها حق می دهید موضع خودشان را اعلام کنند باید به ما هم حق بدهید موضع بگیریم. نباید برآشفته شوید که چرا حزب موتلفه با کسانی که علیه استقلال و جمهوریت فعالیت می کنند هم نظر باشند. وی ادامه داد: دومین اهرم ما از جمله اهرم های دموکراتیک مثل وضع قانون و ارائه شکایت به دستگاه های قضایی است. حزب موتلفه می تواند کیفرخواستی علیه فعالیت کسانی که فکر می کنند برخلاف نظام فعالند ارائه دهند. من نماینده حزب موتلفه هستم و اعلام می کنم که عملکرد حزبی مان نشان می دهد که کاملا در چارچوب دموکراتیک عمل کرده ایم. اجازه ندهیم که دولتمردانی از خارج از ایران بیایند و برای مان تعیین تکلیف کنند که به نفی حاکمیت ملی منتهی شود. باید بپذیرید که تفاوت نگاه ما در آن چه که شما مطرح کرده اید نیست ، بلکه درعدم مرزبندی برخی گروه های مان با دشمنان است. ممکن است شما این دیدگاه ما را غلط بدانید یا درست. این بحثی جداست. ما خواستار نفی سلطه آمریکا هستیم. بخشی از سلطه آن ها را در نفوذ می دانم. در اصل سوم قانون اساسی به همین نفوذ اشاره شده است. ما باید این تضاد را در خودمان حل کنیم. اگر استانداردهای مان را یگانه کنیم همدلی و همزبانی ایجاد می شود نقاشی نیز با تاکید بر ضرورت مراقبت از «نفوذ» سلطه در کشور یادآور شد: یکی از محورهایی که باید به آن اشاره کنیم بحث سلطه و نفوذ است. هر نفوذی بدون زمینه های نفوذ امکان پذیر نیست. هژمونی باید در بستر ایجاد شود. قاعدتا در یک جنگ روانی یا زمینی لازم است که نفوذ را در دشمن خود ایجاد کنیم. اگر مجموعه حاکمیت هر کشوری بسترهای لازم را در اختیار دشمن قرار ندهد نفوذ ایجاد نمی شود. وی همچنین یادآور شد:هنرمندی حاکمیت به این است که زمینه های نفوذ را نه به صورت مکانیکی بلکه به صورت دینامیک کنترل کند. جلوگیری از وجود ماهواره و شبکه های اجتماعی و اینترنت، کنترل مکانیکی است و این کنترل ناموفق خواهد بود؛ چراکه تسلط بیشتر بر علم و تکنولوژی در اختیار آن هاست. هرچه قدر جلوی این موضوعات گرفته شود بدل های دیگری برای نفوذ پیدا می شود. حکومت باید با بسط قدرت معنوی خودش جلوی نفوذ را بگیرد. در فرهنگ، آموزش، بهداشت، اقتصاد و توسعه است که می توان بستر نفوذ را از بین برد. اگر این بسترها فراهم باشد دیگر ایالات متحده آمریکا یا هر کشور دیگری امکان نفوذ به کشور را ندارد. وی ادامه داد: باید به همه جریان های مختلف کشور و نهادهای مدنی اجازه دهیم که فعالیت کنند. همان طور که قبل از انتخابات سال ۹۲ نکته مهمی اعلام شد که همه کسانی که در کشور زندگی می کنند حتی اگر نظام را قبول ندارند به خاطر ایران پای صندوق های رای بیایند. این حرف یعنی به رسمیت شناختن این که ممکن است کسانی به مسایلی اعتقاد نداشته باشند اما حق انتخاب و حضور در عرصه ها را داشته باشند. این حرف تالی دارد یعنی حقوق سیاسی فرهنگی اقتصادی و اجتماعی دگراندیشان را قبول کرده ایم. تالی این کلام برای ما این است که ما باید حقوق آن ها را بپذیریم. اگر حقوق افراد را در چارچوب منطقی و منصفانه بپذیریم سلطه و نفوذ ایجاد نخواهد شد. این فعال سیاسی اصلاح طلب یادآور شد: همه ما نسبت به حق وتو در شورای امنیت انتقاد داریم و می گوییم ظالمانه است و حقی است که معنای حقوقی، انسانی ندارد. وقتی ما این نوع نگاه را در عرصه بین المللی نقد می کنیم باید در داخل کشور هم منتقد هرگونه حرکت سیاسی یا حقوقی حتی در چارچوب قانون علیه حقوق دگراندیشان باشیم. وتو یک امر قانونی است که در سازمان ملل و شورای امنیت تصویب شده با این که قانون است ما آن را نقد می کنیم پس می توانیم برخی قوانین کشورمان را هم نقد کنیم. ما باید این تضاد را در خودمان حل کنیم. اگر استانداردهای مان را یگانه کنیم همدلی و همزبانی ایجاد می شود. ما آقای ظریف را خائن نمی دانیم اما کسانی هستند که ایشان را خائن می دانند. ما به بعضی رفتارهای غلط ایشان اعتراض داریم. ما خودمان را جلوتر از رهبری نمی دانیماسلامی که به موضوع نشستن بر سر میز مذاکره درباره وین به عنوان یکی از انتقاد هایش به با بیان این که «باید به تمام فرمایشات رهبری توجه شود و تنها از یک بخش از سخنان او استفاده نکرد» گفت: نباید ما بخشی از سخن یک فرد را بگیریم و روح سخن او را فراموش کنیم. این یک تکنیک روزنامه نگاری است که تیتر را از حرف فردی بیرون می کشند و آن گونه که خود می خواهند تفسیرش می کنند. مقام معظم رهبری به کلان دستگاه دیپلماتیک ما اعلام اعتماد کردند. این رویکردی مبتنی بر مردم سالاری دینی است. دولتی که برخواسته از آرای ملت است مورد حمایت رهبری اش است. اصلا قصد قیاس ندارم اما در اردیبهشت سال ۶۰ یک ماه قبل از سقوط بنی صدر امام خمینی حمایت های بی نظیری از بنی صدر کردند اما امام در همان صحبت ها مطالب انتقادی خود را بیان کردند باید آن ها را هم لحاظ کنیم تا به روح سخن او پی ببریم. روح سخن رهبری طی سه سال گذشته در مذاکرات با آمریکا مشخص است. نکته اول اینکه ایشان بارها تاکید کردند ما در مذاکره با آمریکا هیچ سودی نداریم. نکته دوم آن بود که گفتند فقط در موضوع هسته ای صحبت می کنیم. آن هم برای کسب تجربه. نکته سوم نفی مذاکرات در سایر موارد بوده است. وی با انتقاد از حضور دستگاه دیپلماسی دولت یازدهم در کنفرانس سوریه اظهار کرد: سوریه یکی از آن سایر موارد بوده است. تصویر نمایی از آن که ما با آمریکا در مورد سوریه صحبت می کنیم خلاف دستور رهبری است. ایشان به ما برای مذاکره با ۱+۵ در مورد هسته ای اجازه دادند. در سخنرانی اخیرشان جدای از تایید تیم دیپلماتیک نکاتی را مطرح کردند. ما هم آقای ظریف و تیم ایشان را تیمی پرتلاش، با عرق ملی و وفادار به آرمان های کشور می دانیم که با آن ها هم اختلاف سلیقه داریم. اخیرا رهبری فرمودند آمریکایی ها به دنبال تحمیل منافع خودشان هستند. پس مذاکره با آن ها معنایی ندارد. پس رهبری مذاکره با آمریکا را رد کردند. ما هم مذاکره با آمریکا در مورد سوریه را رد می کنیم؛ چراکه موضع رهبری صریح در سخنرانی اش بیان شده است. وی ادامه داد: در بخش دیگری فرمودند اجرای سیاست خارجی انقلابی با برخی غفلت ها، ناهوشمندی ها و موانع خارجی رو به رو بوده است اما جایگاه سیاست خارجی کشور مدیون همین سیاست گذاری ها است. پس ایشان تمام رفتار دولت را تایید نکردند. ما هم به همین موضوع قائلیم. ادبیات انتقاد ما با برخی از دوستان تفاوت دارد. یکی از اشکالات فضای سیاسی کشور دو قطبی انگاری است. وقتی می خواهیم نظری ارائه دهیم به ما می گویند شما دلواپسید یا موافق؟ طبیعتا کسانی که دل نگران نفوذ هستند یک تفکر نیستند و دیدگاه های مختلفی دارند. ما آقای ظریف را خائن نمی دانیم اما کسانی هستند که ایشان را خائن می دانند. ما به بعضی رفتارهای غلط ایشان اعتراض داریم. ما نه تنها خودمان را جلوتر از رهبری نمی دانیم بلکه برداشت مان از کلام صریح رهبری همین است که اعلام کردیم. وی در پاسخ به اظهارات نقاشی درباره نفوذ، گفت: از نظر من نفوذ یعنی یارگیری از داخل یک کشور. این به معنای آن نیست که کسی که مورد طمع قرار گرفته فاقد آزادی های شهروندی بوده است. می تواند کسی آزادی شهروندی داشته باشد اما مورد جاسوسی قرار گیرد. اول طمع می کند بعد وارد معامله می شود بعد تبدیل به فردی برای اعمال هژمونی دشمن در داخل کشور می شود. از آن جا به بعد اگر مرزبندی برای به رسمیت شناختن دشمن را قبول نکنند، کم کم به جایگاهی تبدیل می شوند که خودشان هم قبلا چنین اندیشه ای نداشتند. دکتر ابوالحسن بنی صدر عضو شورای انقلاب بود. در راس قدرت، جایگاهی در کنار بنیانگذاران انقلاب مثل آیت الله خامنه ای، آیت الله هاشمی، شهید بهشتی و آیت الله موسوی اردبیلی داشت. در اسناد لانه جاسوسی می بینیم که ایشان وسیله ای برای داد و ستد اطلاعات قرار گرفته بود. این فعال سیاسی اصولگرا همچنین درباره قیاس انتقاد به حق وتو و انتقاد به برخی قوانین کشور هم گفت: ما دو نوع قانون داریم؛ قانون دیگر گذاشته و قانون خود گذاشته. اگر در یک فرایند دموکراتیک یک ملتی یک قانونی برای خودش وضع کرد قانون خودگذاشته است اما حق وتو قانون دیگر گذاشته است. دموکراسی الزاما به معنی اعمال قدرت اکثریت نیست. اکثریت رای می دهند، نمایندگانی به مجلس می روند و آن ها قانونی وضع می کنند. به هر حال آن چیزی که نمایندگان تصویب می کنند رای اکثریت به حساب می آید. وی ادامه داد: برخی می گویند که چرا نسل اول انقلاب که حق تصویب قانون اساسی برای خودش قائل شد برای بعدی ها این حق را قائل نیست. بحث این است که اگر ما این نظام را پذیرفته ایم قوانینش را هم باید قبول کنیم. اگر ما در انتخابات این نظام شرکت کرده ایم باید در چارچوب همین نظام شرکت کنیم. کسی که در انتخابات شرکت کرده است حق ندارد این نظام را نفی کند اما اگر در انتخاباتی شرکت نکردیم و خواستیم با کل نظام مخالفت کنیم کسی حق ندارد به زور مجبورمان کند که قوانین را رعایت کنیم. به نظر می رسد که آن چه که شما مقایسه می کنید در مقابل حق وتوی آمریکا و ایران قیاس مع الفارق و مغالطه است. قوانینی که در داخل کشور ما براساس روند دموکراتیک با اکثریت های خوبی در مقاطعی تصویب شده و حجم زیادی از مردم به آن رای مثبت داده اند باید به دیده تایید نگاه کرد. وی افزود: شما قانون جمهوری اسلامی را با حق وتویی مقایسه می کنید که نماینده ایران در زمان رای دادن به آن کسی بوده که مردم برای برکنار کردنش خون داده اند. دو اشکال به بحث های قبلی شما دارم. یکی آن که آمریکا در کنار هژمونی خود آن نوع از سلطه نظامی خود را دارد ایفا می کند. نکته دوم آن که یک خلط معنایی می شود، سلطه را به دو نوع می توانیم تفسیر کنیم؛ به سلطه نظامی و فیزیکال و یا سلطه را معادل فارسی هژمونی بدانیم. پس وقتی می گوییم نظام سلطه الزاما منظورمان آن نظام جنگ جهانی دوم به بعد نیست. در ادامه این صحبت نقاشی در تبیین نظرش درباره هژمونی آمریکا گفت: قبل از جنگ جهانی دوم کشورهای جهان سوم با زور تسلیم سلطه گران می شدند اما الان آمریکا فضای فرهنگی ایجاد می کند و سلطه های فرهنگی خود را بر آن اعمال می کند. فکر می کنند که آمریکا کعبه آمال است. سپس اسلامی اظهار کرد: من این موضوع را قبول دارم اما اگر ما بخواهیم منفعت گرایانه با شرایط امروز مواجه شویم باید بدانیم که منفعت ما در جلوگیری از نفوذ دولت رو به اضمحلال آمریکاست که سعی در تداوم شیوه های خودش دارد. کسانی که غرب دوست هستند و دنبال پدیده نفی استقلال کشور هستند سعی می کنند اندیشه خود را در دولت تبدیل به راهکار کنند. این به نظر من اشتباه است. اگر می خواهیم منفعت طلبانه عمل کنیم می توانیم با دولت های قوی و نوظهوری مثل بریکس که حاضر هستند با منطق مساوی با ما ارتباط برقرار کنند به شرط مراقبت و مواظبت رابطه برقرار کنیم و دوباره دچار اشتباهات گذشته در سال ۳۲ نشویم که از ترس انگلیس به دامن آمریکا افتادیم. صرف داشتن رابطه با کشورها در سطوح دیپلماتیک با پذیرش سلطه از طرف آن ها متفاوت است. ما هم در منطقه منافع آمریکا را تهدید و تحدید می کنیم. ما هم هرجا زورمان می رسد در عرصه بین الملل علیه منافع آمریکا عمل می کنیم نقاشی هم گفت: شخصا معتقدم ما می توانیم رابطه با آمریکا و هر کشور دیگری را در سطوح مختلف اقتصادی، سیاسی، فرهنگی داشته باشیم. البته رژیم اشغالگر فلسطین طبیعتا از این قاعده مستثنی است. ما در عرصه سیاست خارجی و پیگیری منافع مان دلدادگی و شیفتگی نداریم. داشتن ارتباط دیپلماتیک برمدار منافع ما و وقف اصول روابط بین الملل خواهد بود. می توانیم حتی تا داشتن سفارت خانه، سفیر و کاردار رابطه را پیش ببریم. باید بین دو مساله تمایز قائل بود. می توان با همه کشورهای از جمله آمریکا که می دانیم سلطه گر و هژمونی طلب است رابطه در سطوح مختلف داشت و در عین حال مطیع و اقماری او نبود. کما این که ما با کشورهایی چون روسیه و بریتانیا نیز در ادوار مختلف ارتباط دیپلماتیک داشته ایم که لطمات و ضربات کمی از این دو کشور در ۲۰۰ سال اخیر نخورده ایم. در روابط بین الملل اصل بر رابطه است و نه انسداد روابط. وی ادامه داد: صرف داشتن رابطه با کشورها در سطوح دیپلماتیک با پذیرش سلطه از طرف آن ها متفاوت است. ما هم در منطقه منافع آمریکا را تهدید و تحدید می کنیم. ما هم هرجا زورمان می رسد در عرصه بین الملل علیه منافع آمریکا عمل می کنیم. عرصه سیاست خارجی عموما و غالبا عرصه مقابله با قدرت هاست. ما باید هم در عرصه دیپلماتیک و هم در عرصه حقوق بشری رویکرد تنازع طلبانه آمریکا را محدود کنیم و به سمت صلح جهانی هدایت کنیم. بنده هم معتقدم که وظیفه ملی و اسلامی ما حمایت از نیروهای مقاومت در منطقه است. سیاست عرصه بین الملل در تنازع است. ما هم همین هستیم. نفی سلطه و مقابله با هژمونی آمریکا هیچ تضادی با ایجاد رابطه با آمریکا در سطوح مختلف دیپلماتیک ندارد. مگر این که ما نسبت به خودمان مردد باشیم. انگار نسبت به توانایی های فرهنگی و سیاسی خود شک داریم. می ترسیم با هرگونه ارتباط با آمریکا متضرر شویم. چرا فکر نمی کنیم که آن ها ممکن است ضرر کنند؟ چرا فکر نمی کنیم که ممکن است نفوذ ما در عرصه جهانی با فرهنگ اسلامی مان بیشتر شود؟ اگرچه این ها تنها یک نظر و رویکرد است در کشور نهادهای تصمیم گیر در عرصه سیاست خارجی از وزارت خارجه تا شورای امنیت ملی و رهبری انقلاب به عنوان عالی ترین مقام سیاسی کشور، چاره اندیشی های نهایی را می کنند. اسلامی در پاسخ به اظهارنظر نقاشی مبنی عادی شدن رابطه دیپلماتیک با آمریکا گفت: باید واقع بین باشیم و با واقع نگری خودمان و آمریکا را ببینیم و مقایسه کنیم، جنگ امروز جنگ نرم است و ابزار جنگ نرم رسانه است. آمریکا امپراتوری رسانه را در دست دارد. واقعیت آن است که اگر نگاه منطقی داشته باشیم متوجه می شویم که باید گاهی بازی تهاجمی داشته باشیم و گاهی بازی دفاعی. در دنیا رایج است که در مقاطع مختلفی سطح رابطه را به سطوح پایین تر یا بالاتر تغییر می دهند و حتی قطع رابطه می کنند. یکی از عللی که این اتفاق می افتد سواستفاده های دیپلماتیک است که برخی از کشورها دارند. الزاما منحصر به ایران نیست. خیلی از جاها شاهد بودیم که دشمنان ما آغازگر قطع رابطه بودند. واقعیت های عرصه دیپلماتیک را باید ببینیم و بعد مشتاق به برقراری رابطه در هر سطحی باشیم. مرحوم عسگراولادی چندین سال پیش در مصاحبه ای اظهار کرد که کلید رابطه با آمریکا در جیب کلینتون است نه خاتمی یعنی عمده اشکالات ما در آن سو است. تجربه مالزی باید برای ما در زمانی که قرار است رابطه های اقتصادی داشته باشیم نمونه ای باشد. مالزی سال ها از نفوذ اقتصادی آمریکا ضربه دید. اسلامی و نقاشی در حال گرفتن عکس سلفی در پایان این نشست هر دو نماینده اصلاح طلب و اصول گرا در پاسخ به سوالی درباره چگونگی برگزاری مراسم ۱۳ آبان با توجه به تحولات داخلی و بین المللی در نظری مشترک با تاکید بر ضرورت برگزاری این مراسم در عین حال از روند برگزاری روز استکبارستیزی انتقاد کردند و اظهار داشتند که روند مرسوم برای نسل های جدید جذابیت بصری و مفهومی ایجاد نمی کند. نقاشی در همین رابطه اظهار کرد: فضای ۱۳ آبان سنتی و روتین است و برای نسل جدیدتر جذابیتی ندارد. خیلی خوب است که از ابزارهای روز برای جذابیت آن استفاده کنیم. متاسفانه به یک برنامه اداری تبدیل شده و فکر می کنند که متعلق به یک جریان خاصی است. باید از جامعه هنری استفاده کنیم. از سازمان های مردم نهاد بخواهیم که خارج از سیستم اداری دولتی خودشان برنامه هایی را برای اجرایش طرح کنند. فعالان دانشجویی، موسیقدانان، بازیگران، صنعتگران ما افرادی هستند که افکاری ضدسلطه دارند و مایلند تا با ادبیات متفاوت تری عقایدشان را در این زمینه ترویج کنند، وارد کار شوند. ممکن است برخی تولیدات آن ها همراستا با سیاست های مرسوم هم نباشد ولی این رویکرد است که می تواند فضای کسل کننده امروز را تغییر دهد. باید از دولتی و اداری شدن این روز جلوگیری شود. اسلامی نیز در همین راستا گفت: ما در میانه تجربه مذاکره با آمریکا برای مسائل هسته ای هستیم. متاسفانه برخی مذاکرات را با تصویب برجام تمام شده می دانند. آن هم در حالی که حتی اجرای برجام شروع نشده است. نیازمند زمان هستیم برای این که ببینیم چه اتفاقی می افتد و بعد قضاوتش کنیم. در این میانه راه یک رفتار مشهودی ازطرف آمریکا شاهدیم که سعی می کند در شکاندن آیینه واقعیت نمای ایران از چهره شیطانی آمریکا. می خواهند نشان بدهند که آمریکا کشوری دوست است؛ کوبا و ایران با آمریکا دست می دهند پس بقیه کشورها هم بیایند و با او دوست باشند. برای اجرای مراسم ۱۳ آبان گمان می کنم که نیازمند نوعی بهره وری و نوگرایی هستیم. این قالب فعلی فراگیری ندارد. برنامه ریزان متناسب با شرایط روز بهبودی را برای روند اجرای مراسم ۱۳ آبان طراحی کنند. آن چیزی که الان هست متناسب دهه ۶۰ بود.
پنجشنبه ، ۱۴آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بهاران نیوز]
[مشاهده در: www.baharannews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 106]
-
گوناگون
پربازدیدترینها