تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836615826
نویسنده ایرانی که اگر ادا داشت، برای نوبل پیشنهادش می کردند+ عکس
واضح آرشیو وب فارسی:ثلاث: کارنامه محمود حکیمی با بیش از ۱۵۰ عنوان کتاب، آن قدر برجسته و درخشان هست که لازم نباشد از سرویس های جست وجوی اینترنتی برای شناختن این نویسنده استفاده کنیم. اگر نسل سوم و چهارم با آثار و خدماتش آشنایی کامل ندارد، اما نسل های پیشین، خود را مدیون هدایت های قلمی او برای ایستادگی در برابر ظلم و ناعدالتی […] کارنامه محمود حکیمی با بیش از ۱۵۰ عنوان کتاب، آن قدر برجسته و درخشان هست که لازم نباشد از سرویس های جست وجوی اینترنتی برای شناختن این نویسنده استفاده کنیم. اگر نسل سوم و چهارم با آثار و خدماتش آشنایی کاملکارنامه محمود حکیمی با بیش از ۱۵۰ عنوان کتاب، آن قدر برجسته و درخشان هست که لازم نباشد از سرویس های جست وجوی اینترنتی برای شناختن این نویسنده استفاده کنیم. اگر نسل سوم و چهارم با آثار و خدماتش آشنایی کامل ندارد، اما نسل های پیشین، خود را مدیون هدایت های قلمی او برای ایستادگی در برابر ظلم و ناعدالتی طاغوت می داند. گروه فرهنگی مشرق ـ شاید ۳۰ سال پیش و بلکه بیش تر، محمود حکیمی را با کتاب «نقابداران جوان» شناختم. سال های بعد، اما او را در آثاری مانند «هزار و یک حکایت تاریخی» و «داستان هایی از عصر ناصرالدین شاه» یافتم. این کتاب ها، ده ها هزار نسخه تیراژ خوردند و در کنار «وجدان» و مجموعه ۲۱ جلدی «تاریخ تمدن یا داستان زندگی انسان» بارها و بارها تجدید چاپ شدند. چند سال قبل در یکی از خبرگزاری فرهنگی فعالیت می کردم و پس از سال ها استاد محمود حکیمی را از نزدیک می دیدم. وقتی با آن کیف حجیم و البته مندرسش پا به تحریریه گذاشت، به یکباره همه خبرنگاران دست از کار کشیدند و با چشم و ابرو به هم اشاره کردند که: «این، باز اومد!» چون با صدای بلند به همه سلام کرد و خسته نباشید گفت. نشست و سرش را با یکی از کتاب های درون کیفش گرم کرد. هر کس از مقابل میز عسلی جلوی او می گذشت، برمی خاست و با او دست می داد و احترام می گذاشت. بعضی ها را هم به شنیدن خاطره ای از سال های دور مهمان می کرد؛ بدون این که طرف از او بخواهد! حتی گاهی در حالی که حکیمی مشغول تعریف کردن خاطره یا حکایتی بود، خبرنگار جوان، زنگ خوردن گوشی اش را بهانه می کرد و می رفت دنبال کارش! بعد، بقیه با نگاهشان به او می فهماندند که: «چه حوصله ای داری تو!» این نگاه های سرد به مردی که تاریخ و ادبیات این کشور با ده ها کتاب کوچک و بزرگ، مدیون اوست و نسل اول انقلاب با تعالیم مکتوب او راهی کارزار انقلاب اسلامی شده و دست پر بازگشته، هر وجدانی را ناراحت می کند. اگر محمود حکیمی، مثل خیلی از نویسندگان پرکار، خودش را از دسترس رسانه ها دور می کرد، کمی به ظاهرش بیش تر می رسید، مصاحبه های تند و آتشین علیه این و آن می کرد، نسخه های تجدید چاپ شده و جدید حدود ۱۶۰ کتابش را یکی پس از دیگری برای اهالی خبر و رسانه می فرستاد و در میان خبرنگاران کسانی را داشت که تند و تند کارهایش را تبلیغ کنند، امروز او یک نویسنده درجه یک و بالانشین بود که حتی برای گرفتن نوبل ادبیات پیشنهادش می کردیم! به اعتقاد من، اگر نویسنده ای فقط مجموعه سه جلدی «هزار و یک حکایت تاریخی» و «داستان هایی از عصر ناصرالدین شاه» را با تیراژی حدود نیم میلیون نسخه داشت و قبل از انقلاب، کارهای انقلابی، خواندنی و پرمخاطبی مثل «وجدان» و «نقابداران جوان» را ننوشته بود، همه جا پز این موقعیت را می داد؛ در حالی که در ۳۷ سال پس از پیروزی انقلاب، یک نکوداشت ساده به همت مهدی کاموس (از شاگردان و همکاران محمود حکیمی در نگارش کتاب هایی مثل «مبانی ادبیات دینی کودکان و نوجوانان») از سوی بنیاد ادبیات داستانی ایرانیان در اسفند ۱۳۹۰ برای او برگزار شده است. مردی که بیش از نیم قرن نوشته است محمود حکیمی، زاده ۱۳۲۳ شمسی در تهران است و هرچند اولین قلم آزمایی او به سال ۱۳۳۴ و تهیه نشریه خانوادگی «شادرو» برمی گردد، اما همکاری او با نشریاتی چون مجله «کیهان بچه ها» رسماً از سال ۱۳۳۹ با ارسال مقاله و داستان آغاز شده است. او که در آن سال ها جوانی دبیرستانی بوده، کار ترجمه داستان های پلیسی برای مجله «امید ایران» را نیز پی گرفته و اولین مقاله هدفمند و سیاسی اش با عنوان «اسلام و مسئله گرسنگی» در سال ۱۳۴۵ در مجله پرفروش «مکتب اسلام» به چاپ رسیده است. قلم فرسایی محمود حکیمی، ضمن همکاری با نشریات پرمخاطبی مانند مجله «نجات نسل جوان» ادامه می یابد؛ هرچند که برخی از آن ها به صورت پنهانی و زیرزمینی منتشر می شدند و در دسترس جوانان قرار می گرفتند. حکیمی که به دنبال فرصت های بهتر برای همنشینی با جوانان و آگاه کردن آنان بود، مسیر معلمی را انتخاب کرد و سال ۱۳۴۷ به دانشسرای عالی (تربیت معلم فعلی) رفت تا در رشته زبان انگلیسی تحصیل کند. او برای ارتباط با اندیشه های عدالتخواهانه و ظلم ستیزانه در خارج از مرزهای ایران، باید زبان می دانست. در همین سال بود که در دفتر مجله «مکتب اسلام» مشغول به کار شد. این استاد تاریخ و ادبیات کشورمان پس از ازدواج در سال ۱۳۴۹ به پژوهش هایی درباره ادیان و آموزه های آنان دست زد. حکیم این کار را به پیشنهاد دکتر محمدجواد باهنر آغاز کرد. سه سال بعد که او از دانشسرای عالی با مدرک کارشناسی زبان فارغ التحصیل شد، به استخدام آموزش و پرورش درآمد و تدریس را در شهر مقدس قم آغاز کرد. در همان سال ها بود که داستان «آخرین پیامبر» حکیمی در مجله «مکتب اسلام» به چاپ رسید. شرکت در نخستین کنگره ادبیات کودک و نوجوان در قم، چاپ داستان هایی از زندگی امیرکبیر در مجله «نسل نو» و سفر به هامبورگ از کارهایی است که او طی سال های ۵۲ و ۵۳ انجام داده است. در حالی که آثاری از حکیمی مانند «ماجراهای سندباد» در سال های اولیه دهه ۱۳۵۰ به چاپ رسیده اند، اما اولین تلاش جدی او برای نگارش یک اثر پژوهش مدار به سال ۵۴ برمی گردد. این نویسنده که تصمیم داشت برای ادامه تحصیل در رشته تعلیم و تربیت راهی لندن شود، یادداشت برداری نخستین جلد «تاریخ تمدن» را آغاز کرد. دو سال بعد که حکیمی با مدرک کارشناسی ارشد از انگلستان بازگشت، مردم ایران خود را برای شدت بخشیدن به مبارزه با رژیم شاه آماده می کردند. این نویسنده با فهم دقیق نیازمندی های نسل جوان، قید انتشار «تاریخ تمدن» را زد و در همان مدت باقی مانده، شروع به نوشتن کارهایی کرد که محتوا و مواد فرهنگی مورد نیاز جوانان برای مقابله با رژیم تلقی شد. آثاری مانند «پرواز به سوی آزادی» که اول بار در سال ۱۳۵۱ به چاپ رسیده بود، بین جوانان دست به دست می شد و هرچند این داستان، یک قصه تخیلی به شمار می رفت، اما پیام «رهایی» و «آزادی» را به خوبی به نسل جوان منتقل می کرد. «سرودهای رهایی» محمود حکیمی نیز از جمله کارهای پرمخاطبی بود که به چگونگی روی کار آمدن حکومت های نژادپرست در آفریقا می پرداخت. هرچند کتاب هایی مانند «غروب بیمار»، «فرار از ظلمت»، «رهبر آزادگان حسین علیه السلام»، «فلسطین آزاد می شود»، «به سوی ساحل»، «نگاهی به حوادث تاریخی» و … همگی در سال های قبل از پیروزی انقلاب اسلامی نوشته و به خوبی دیده شدند، اما «وجدان» و «نقابداران جوان» با داستان های بسیار مهیج و تأثیرگذار، نسل اول مردان و زنان انقلاب را در مبارزه با رژیم طاغوت تشجیع می کرد. به همین دلیل، این دو اثر منتشر شده استاد حکیمی در سال های منتهی به پیروزی انقلاب، دست به دست می شد. نکته جالب درباره این معلم اهل قلم آن بود که با وجودی که تم و مفاهیم مهم ترین کتاب هایش، آزادی و ظلم ستیزی بود، اما آن قدر کنایی، زیرکانه و غیرمستقیم نوشته شده بود که دستگاه اطلاعات و امنیت رژیم پهلوی، حساسیت چندانی نسبت به او نشان نمی داد. از میان بیش از ۱۵۰ کتاب متعددالموضوع استاد محمود حکیمی، «وجدان» در میان پرفروش ترین آثار کشورمان در جایگاه سوم است. دو سال قبل، این کتاب کوچک برای نوزدهمین بار از سوی دفتر نشر فرهنگ اسلامی به بازار نشر کشور راه یافت. داستان «نقابداران جوان» هم درباره جوانانی است که به پیکار با ظالمان می پردازند تا میهن خود را از ستم خودکامگان رهایی بخشند و چون سرود آزادی پیامبر اسلام (ص) به گوش آنان می رسد، به مسلمانان می پیوندند. از معلمی تا عنوان «چهره ماندگار آموزش و پرورش» با پیروزی انقلاب اسلامی، محمود حکیمی به این فکر افتاد که انتشار مجموعه «تاریخ تمدن یا داستان زندگی انسان» را جدی بگیرد. در حالی که یادداشت برداری این کار در سال ۵۴ آغاز شده بود، اما جلد نخست این مجموعه در سال ۱۳۶۰ انتشار یافت. از آن پس بود که حکیمی در دفاتر موسسات بزرگ نشر، مانند دفتر نشر فرهنگ اسلامی، شرکت سهامی انتشار، انتشارات قلم و … مشغول به کار شد و به عضویت هیئت مدیره یا تحریریه آن ها در آمد. ریاست کتابخانه سازمان پژوهش و برنامه ریزی، مسئولیتیبود که طی سال های ۱۳۶۱ تا ۱۳۶۴ به عهده او گذاشته شد. در همان حال، به ویراستاری کتب درسی علوم انسانی پرداخت و تألیف و ترجمه کتاب های علمی را به عنوان یک تجربه تازه آغاز کرد. بنیانگذاری نشریه آوا در زمینه آموزش کودکان استثنایی، تدریس در مدرسه تیزهوشان و ورود به سازمان آموزش کودکان و دانش آموزان استثنایی، همچنین آموزش زبان انگلیسی، ادبیات و تاریخ در مدرسه نابینایان خزائلی و … از جمله مسئولیت ها و کارهای حکیمی در عرصه تعلیم و تربیت طی سال های ۶۴ و ۶۵ بود. در همین سال ها بود که ترجمه «دانشنامه نوین» را دست گرفت و تا سال ۱۳۸۹ که چهره ماندگار آموزش و پرورش کشور شناخته شد، آثاری نوشت که با تعلیم و تربیت نسبتی جدی داشتند. مجموعه کتاب های «در مدرسه …» در دهه ۱۳۸۰ نوشته شدند و شامل «در مدرسه مولانا»، «در مدرسه حکیم توس»، «در مدرسه پیر نیشابور، عطار»، «در مدرسه ناصرخسرو»، «در مدرسه سعدی شیرازی» و … بودند. این در حالی است که قبل از آن او به عناوینی چون «خادم فرهنگ عاشورایی» و دریافت لوح تقدیر از وزیر ارشاد و «پیشکسوت برگزیده ملی در محور ادبی و هنری» در پنجمین جشنواره شهید رجایی دست یافته بود. اگر ناز و ادا داشتی…. در کشور ما چند نویسنده هستند که شمار آثارشان از عدد ۱۰۰ عبور کرده است، اما برخی کتاب های آن ها یک اثر بیست ـ سی صفحه ای مخصوص کودکان و نوجوانان است. محمود حکیمی که لااقل برای سه نسل نوشته است، آثاری برای کودکان، کتاب هایی برای نوجوانان، کارهایی برای جوانان و مکتوباتی برای عموم مخاطبان دارد که بعضی از آن ها آثاری حجیم، پرزحمت و سخت حاصل است. مثلاً کار نگارش مجموعه «تاریخ تمدن» که اثری ۲۲ جلدی برای نوجوانان است، از سال ۵۴ آغاز شده و تا سال ۸۷ ادامه داشته است. با کمال احترام، در میان نویسندگانی که بیش از ۱۰۰ کتاب دارند، کسانی هستند که با کم ترین افتخارات داخلی و خارجی، خود را تافته جدابافته اهالی قلم می دانند و دائم بر شمار آثارشان تأکید می ورزند. در حالی که ایستادن روی اعداد و افتخار به آن، هیچ گاه در مرام محمود حکیمی نبوده است. ذهن این استاد فرهنگ، ادبیات و تاریخ کشورمان، مالامال از حکایات، داستان ها، خاطرات، قصه ها و فولکلورهای جهان است که وقتی کنارش می نشینی، حتماً این ذهن پویا سرریز می کند و یکی از آن ها را به زبان می آورد. همان جایی که تلفن همراه شما زنگ می خورد و به بهانه آن، از استاد عذرخواهی می کنی و می روی پی کارهایت تا دیگران با صدای آهسته بگویند: «چه حوصله ای داری تو!» اگر محمود حکیمی، کمی ناز و ادای روشنفکری داشت و کارهایی می نوشت که به عقاید و تفکرات دینی و مذهبی کاری نداشت، امروز روی سر همه جایش می دادیم و حتی او را در کسب جایزه ادبیات نوبل، صاحب حق می دانستیم. * حمید محمدی محمدی
پنجشنبه ، ۱۴آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ثلاث]
[مشاهده در: www.salas.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 23]
-
گوناگون
پربازدیدترینها