تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1836619280
سخنرانی شهید همت درباره تسخیر لانه جاسوسی/ سازش و صلح با کفر حرام است
واضح آرشیو وب فارسی:نبض سحر: فراز هائی از صحبت های شهید همت در مورد آمریکا را در ادامه می خوانیم. به گزارش نبض سحر، تا پیش از وقوع انقلاب اسلامی، آمریکا در منطقه ی خاورمیانه، مثلثی را ایجاد کرده بود، متشکّل از سه ضلع: دولت شاهنشاهی ایران، رژیم اَنوَرسادات([۱]) در مصر و رژیم اسرائیل، یا به قول امام؛ غُدّه ی سرطانیِ منطقه ی خاورمیانه. اسرائیل از بدو موجودیت خودش، نقش یک غدّه ی سرطانی را در منطقه ایفاء می کرد، مصر؛ از فردای خاتمه ی جنگِ اکتبر ۱۹۷۳، نقش تأمین کننده ی منافع آمریکا و تحمیل کننده ی سیاست های خاورمیانه ای آمریکا به کشورهای عربی را به عهده گرفته بود و دولت شاهنشاهی ایران هم؛ عهده دار نقش تأمین کننده ی نیازهای نظامی، سیاسی، اقتصادی و نفتی ابرقدرت جنایتکار آمریکا در خلیج فارس و خاورمیانه بود. انقلاب اسلامی در ایران، قدرت طراحی منسجم را از آمریکا گرفت به محض سقوط رژیم شاه، بر اثر آن حرکت عظیم و شتاب سریع و پویای انقلاب اسلامی در ایران، این سرنگونی چنان آمریکای جنایتکار را به وحشت انداخت، که قدرت تفکّرِ خلّاق و طراحی واکنش های منسجم و منظم برای مقابله با این واقعه را، از حکّام آمریکا سلب کرد. این؛ خودش یکی از خصلت های ویژه و بزرگ انقلاب ما بود. آمریکا که قادر نبود پیروزی این جریان عظیم را تحمّل کند، به انواع دسیسه ها دست زد. مقابله با انقلاب اسلامی با سوق دادن انقلاب به روند سازش حرکت اوّل آمریکا، بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، در جهت سوق دادن انقلاب به رَوَند سازش، آغاز شد. در آن مقطع، سیاست آمریکا در قبال ایران، به طور کلّی، دنبال تحقق دو روند بود: اوّل؛ کُند کردن سیر و مانع تراشی در جهت گیری انقلاب اسلامی، و دوّم؛ به سقوط منتهی کردنِ انقلاب اسلامی. در جریان اجرایی کردن رَوَند اوّل و کُند کردنِ سیر انقلاب، آمریکا از شیوه های متنوع سازش و حمایت از جریان های انحرافی، به صورت مرحله ای و قدم به قدم استفاده می کرد و در هر مرحله از این روند، تجاربی هم کسب می کرد. در رَوَند دوّم، آمریکا به عنوان آخرین راه چاره، تحمیل جنگ را برای به سقوط کشاندن انقلاب اسلامی، در نظر گرفته بود… از آن جا که انقلابی با عظمت تر و پویاتر و بامحتواتر و بدون وابستگی عقیدتی یا سیاسی به قطب های قدرت استکباری، نظیر انقلاب اسلامی ایران در جهان رخ نداده بود، پس طبیعی است که در این جا هم، آمریکا مجبور شد که برای مقابله با انقلاب ما، عناصر این چنینی خودش را، وارد عمل کند. آمریکایی ها بنا داشتند نظیر همان حرکت براندازانه ای را که طی دوره ی نهضت ملی شدن صنعت نفت؛ از ۱۳۲۹ تا ۱۳۳۲ و دوران به قدرت رسیدن و زمامداری دولت مصدّق انجام داده بودند، یک بار دیگر در زمان نظام جمهوری اسلامی هم، به مورد اجراء بگذارند. یعنی با پر و بال دادن به جریان طرفدار سازش با آمریکا، از طریق گروه های دست نشانده ای نظیر “نهضت آزادی ایران” و “جبهه ی ملّی”، رَوَندِ اوّلِ به سازش کشیدن انقلاب اسلامی را آغاز کردند. در جنبِ این روند، توطئه ها و تشنج آفرینی های دیگر عناصر آمریکایی، در کردستان، گنبد، خوزستان و…، به خوبی مشهود بود و حوادث آن زمان را، فراموش نمی کنیم… شکست توطئه آمریکا با حرکت به موقع دانشجویان در تصرف لانه جاسوسی رویکردی که دولت موقّت در برخورد با مسائل سیاسی کشور در پیش گرفته بود، دقیقاً از جنس به بازی گرفتن آرمان های این امّت رزمنده و با هدف دور کردن امّت از صحنه حضور در میدان های مبارزه بود. ضمن این که دولت موقّت، هم زمان به جریان های سیاسی یی که خطِ سازش و یک رَوَندِ دلخواه آمریکا را به انقلاب ما تحمیل می کردند، رشد و پر و بال می داد. به حول و قوّه ی الهی و با تلاش ملّت بیدار و به برکت بیداری و هوشیاری حضرت امام و با حرکت به موقعی که دانشجویان مسلمان پیرو خط امام در سیزدهم آبان ۱۳۵۸ در تصرّف لانه ی جاسوسی آمریکا انجام دادند، این توطئه شکست خورد. بنی صدر؛ دوّمین ابزار آمریکا برای مقابله با انقلاب اسلامی فاز ثانوی در روند برخورد آمریکا با انقلاب اسلامی ـ بعد از شکست خط دولت موقّت ـ معطوف بود به انحراف کشانیدن این انقلاب و این کار، از هیچ انسانی ساخته نبود، مگر ابوالحسن بنی صدر. همه ی برادران به خاطر دارند که در جریان اوّلین دوره ی انتخابات ریاست جمهوری در پنجم بهمن ۱۳۵۸، بنی صدر موفق شد اکثریت قریب به اتفاق آراء را به دست بیاورد. یعنی ملّت درست مثل روزهای اوّل شروع به کار دولت بازرگان، احساس می کردند بنی صدر برای احرازِ پُست ریاست جمهوری لیاقت دارد و می تواند در این منصب، به انقلاب و ملّت خدمت کند. بنی صدر با کسب یازده میلیون آراء ملّت، به ریاست جمهوری انتخاب شد، ولی رَوَندِ حرکت بنی صدر و راهی که او از فردای اعلام نتایج انتخابات در پیش گرفت و به موازاتِ او، حرکت منافقین، به سمت چه اهدافی سیر می کرد؟ طبق مدارک موجود، درست بیست و چهار ساعت بعد از اعلام نتایج انتخابات ریاست جمهوری؛ یعنی در روز هشتم بهمن ۱۳۵۸، سران سازمان مجاهدین خلق، مستقیماً با بنی صدر ارتباط برقرار کردند و مسعود رجوی نامه ی مفصّلی به بنی صدر نوشت با این مضمون که؛ آقای دکتر؛ ما هوای شما را داریم، با ما تماس بگیر و برای اداره ی مملکت، از ما نظر بخواه[۲]. همین مستندات، نشان دهنده ی این واقعیت است که بعد از دولت موقّت، بنی صدر دوّمین ابزار و آلت فعل آمریکا برای مقابله با انقلاب اسلامی و کمک به سقوط این انقلاب بوده است. این حرکت سیاسی خطرناک را آمریکا در شرایطی علیه انقلاب اسلامی در پیش گرفته بود که هم زمان با آن، تحریم های اقتصادی اعلام شده توسط آمریکا و کشورهای اروپای غربی از فردای تسخیر لانه ی جاسوسی، داشتند به ساختار اقتصادی مملکت ما ضربه می زدند. به گونه ای که عدم فروش اجناس و کالاهای مورد نیاز مردم توسط کشورهای خارجی، ما را در یک تنگنای اقتصادی و تجاری قرار داده بود. تحمیل جنگ به ایران؛ حربه بعدی آمریکا برای به سقوط کشاندن انقلاب چهار ماه بعد از برکناری دولت بازرگان، بعد از آن که آمریکا دید بر سر لانه ی جاسوسی اش در تهران آن بلا آمده و دست این ابرقدرت برای همه ی اقشار مردم ایران رو شده و فهمید که قرار نیست گروگان هایش را در یک روند بلاقید و شرط از ایران تحویل بگیرد و احساس کرد که دولت بنی صدر هم سست شده و از چنان توانی برخوردار نیست که بتواند این وضعیت ناخوشایند را به وضعیت مطلوب آمریکا تبدیل کند، به آخرین حربه اش برای به سقوط کشانیدن این انقلاب متوسّل شد؛ یعنی تحمیل جنگ به ایران… از هر جهت، به سود آمریکا بود که برای به سقوط کشانیدن انقلاب اسلامی و تحمیل جنگ به ایران، رژیم بعثی عراق را هم بازی بدهند. لذا می بینیم که از شش ماه جلوتر، آمریکا به عراق چراغ سبز می دهد. هیچ کشوری در دنیا به اندازه ی آمریکا، از ریز مسایل سیستم نظامی ما، خبردار نبود. هیچ کشوری مثل آمریکا، خبر از این نداشت که ما چند لشکر داریم، چند تیپ داریم، کِشِشِ سیستم نظامی ما در چه حدّی است، امکانات تسلیحاتی و لجستیکی ما چقدر است، ما چقدر قادریم بجنگیم و کِشِشِ جنگی ما در چه میزانی است و نیروهای زمینی، هوایی، دریایی و هوانیروز ما، از چه میزان استعداد و آمادگی رزمی برخوردارند. هیچ کشوری از ریز این مسایل خبر نداشت؛ مگر آمریکا!…. سازش و صلح با کفر حرام است اُسوِه ی حرکت نظامی ما، این ملّت اند. تمام بار این انقلاب، بر دوش همین ملّت است؛ واقعیتی که امام عزیز، همیشه به آن اشاره دارند. جواب این مردم چه می شود؟ جواب خون ها را چه جور باید داد؟ لذا ای عزیزان؛ ما هیچ چاره ای نداریم، غیر از ادامه ی این جنگ. پس می بینید که تمام درهای صلح، به روی ما بسته اند. با کفر، سازش و صلح، حرام است. با کفر، بر سر میز مذاکره نشستن، خصلت قاسطین و مارقین وناکثین است؛ نه خصلت مؤمنین و متقّین. ما هیچ چاره ای نداریم، مگر جنگ و جهاد در راه خدا؛ که این راه چاره توسط امام علی (ع) به مؤمنین حقیقی سفارش شده است و اگر همه ی درها بسته باشند، یک در به سوی بهشت باز است و آن در، دَرِ جهاد است؛ دَرِ جهاد!. ما هیچ چاره ای نداریم، مگر آن که در راه خدا بجنگیم؛ فی سبیل الله! نه به خاطر پول، نه ثروت، نه زن و بچّه، نه شهوت، نه هوای نفس، نه مکنت، نه قدرت، نه جاه، نه مقام، نه ریاست… هیچی! ما فقط باید در راه خدا بجنگیم و از خودمان مایه بگذاریم. و سخن جالبی که در اوّلِ جنگ گفته شد، همان فرموده ی امام عزیز است که گفت: ما در این جنگ، چون حسین وارد شده ایم و چون حسین، باید به شهادت برسیم. ما بایستی این جنگ را ادامه بدهیم و بر سر ضرورت تداوم این جنگ، حرفی نیست. یعنی امروز ای عزیزان؛ شرف، حیثیت و آبروی اسلام و انقلاب اسلامی و ملّت مسلمان ایران، به این جنگ و تداوم آن بستگی دارد. و امروز، صلح و سازش و نشستن در پشت میز مذاکره با دشمن، برای ما خواری، ذلّت و افتضاح به دنبال دارد و نسل آینده را به لجن می کشاند و اسلام را هم از بین می برد. همان طور که دیدیم در لبنان، با اسلام چه کردند[۳]! پس ما می جنگیم، و باید بجنگیم و چاره ای جز انتخاب این راهنداریم؛ تا ظهور آقا امام زمان(عج)… سخنرانی برای یگان های تحت امر سپاه ۱۱ قدر، چهار روز پیش از آغاز عملیات والفجر مقدماتی پی نوشت: ۱ـ محمّد انورسادات؛ رئیس جمهور مصر ـ از شهریور ۱۳۴۹ تا پاییز ۱۳۶۰ ـ که در بهار سال ۱۳۵۸ قرارداد صلح با رژیم اشغال گر قدس را در کمپ دیوید آمریکا امضاء کرد. وی سرانجام روز پانزدهم مهر ۱۳۶۰ در جریان رژه ی نظامی سالگرد جنگ اکتبر، توسط تنی چند از اعضای گروه سَلَفی “جهاد”؛ به رهبری دکتر ایمن الظواهری ـ سرکرده ی فعلی گروه القاعده ـ مورد سوء قصد قرار گرفت و کشته شد. ۲ـ جهت اطلاع بیشتر از روند همگرایی بنی صدر و منافقین، ر.ک به: جلد دوّم از مجموعه ی ۳ جلدی “مجاهدین خلق؛ از پیدایی تا فرجام” (۱۳۸۴ ـ ۱۳۴۴)، به کوشش جمعی از پژوهش گران، مؤسسه ی مطالعات و پژوهش های سیاسی، چاپ پنجم، تهران، بهار ۱۳۸۹٫ ۳ـ شهید همّت اشاره دارد به مذاکرات سازش بین مقامات دولت وقت لبنان و رژیم صهیونیستی، که در همان ایّام با میانجی گری فیلیپ حبیب؛ فرستاده ویژه ی ریگان رئیس جمهور آمریکا در بیروت برگزار می شد و سرانجام به عقد معاهده ی ننگین صلح میان دولت دست نشانده ی امین جمیل با اسرائیل در بهار سال ۱۳۶۲ منجر گردید. این معاهده، بعدها بر اثر مقاومت ملّت لبنان و خصوصاً علمای شیعه ی حامی جنبش حزب الله، لغو شد. پژوهش و نگارش: حسین بهزاد ـ گل علی بابایی
چهارشنبه ، ۱۳آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: نبض سحر]
[مشاهده در: www.nabzesahar.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
گوناگون
پربازدیدترینها