محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826651775
چرا سفارت آمریکا تسخیر شد؟
واضح آرشیو وب فارسی:مشرق نیوز: شکی نیست که تسخیر سفارت ، حرکتی خودجوش ، مردمی و غیر دولتی بود که عده ای از دانشجویان مسلمان دانشگاه ها انجام دادند. آنان بعدها برای اثبات استقلال خود از گروه های سیاسی و پیروی بی چون و چرا از امام ، عنوان «دانشجویان مسلمان پیرو خط امام » را برای خود برگزیدند.به گزارش گروه تاریخ مشرق ؛ در شکل گیری حادثه تسخیر لانه جاسوسی آمریکا، عوامل متعددی دخیل و موثر بودند که تقریباً همه ی این عوامل ، متأثر از عملکرد دولت آمریکا، درقبال انقلاب اسلامی ایران بود. واقعیت این است که دولت آمریکا با وجودپیروزی انقلاب ، دست از مداخله گری در امور ایران برنداشت . در طول 9 ماه بین 22 بهمن 1357 تا 13 آبان 1358، انواع و اقسام حرکت های توطئه آمیز درسراسر کشور، علیه انقلاب شکل گرفت . که به گونه ای آشکار، دست آمریکایی هادر وقوع آنها دیده می شد و عملاً سفارت آمریکا، به صورت یک مرکز جاسوسی ، برای سازماندهی حرکت های تفرقه افکن و تجزیه طلبانه ، درآمده بود.پیش از آن حضرت امام بر این مسأله واقف بودند ولذا در این مدت ، در تمامی سخنرانی ها و اعلام مواضع خودشان ، طلاب و دانشجویان و جوانان را به هشیاری در برابر آمریکا و ضرورت مقابله با توطئه های این دولت ، فرامی خواندند. همین هشدارها، باعث می شد تا دانشجویان به این یقین برسند که حضرت امام ، به عنوان رهبری انقلاب ، اخبار و گزارش های دقیقی به حضورشان واصل می شود که این گونه نسبت به اقدامات آمریکا، هشدار می دهند و همگان را به مقابله با این اقدامات ، دعوت می کنند. شکی نیست که تسخیر سفارت ، حرکتی خودجوش ، مردمی و غیر دولتی بود که عده ای از دانشجویان مسلمان دانشگاه ها انجام دادند. آنان بعدها برای اثبات استقلال خود از گروه های سیاسی و پیروی بی چون و چرا از امام ، عنوان «دانشجویان مسلمان پیرو خط امام » را برای خود برگزیدند. انگیزه های اصلی این حرکت ، مقابله با احتمال سلطه دوباره ی آمریکا برایران ، اعتراض به جنایت های 25 ساله ی آمریکا در ایران که به طور مشخص با کودتای 28 مرداد 32 آغاز شده بود، اعتراض به حضور شاه مخلوع در آمریکا و تثبیت جریان ارزشی و اصولگرا و همچنین مقابله با حرکت های کند و غیر انقلابی دولت موقت بود که اندک اندک زمینه ی دلسردی مردم و انقلابیون واقعی را از انقلاب و دستاوردهای آن ،فراهم می کرد. چنین به نظر می رسد که دانشجویان پیش بینی می کردند که با این حرکت ،دولت موقت استعفا دهد. خانم مهندس «فروز رجایی فر» که در آن زمان در رشته ی مهندسی شیمی ، گرایش پلیمر، در دانشگاه امیرکبیر (پلی تکنیک سابق ) تحصیل می کرد، می گوید: «شب قبل از 13 آبان ، از طرف انجمن اسلامی دانشکده با ما تماس گرفتند و از ماخواستند که ساعت 7 صبح روز 13 آبان ، در محل دانشکده حضور داشته باشیم و این مساله ، در چهار دانشگاه دیگری هم که هماهنگ شده بود (دانشگاه های پلی تکنیک ، ملی ، صنعتی شریف و تهران ) صورت گرفت ...صبح 13 آبان ،جلسات توجیهی در هر کدام از این دانشگاه ها، برای بچه ها برگزار شد و جریان تسخیر انجام شد...در این جلسات ، ضرورت این کار بیان و به زمینه های آن اشاره شد، مثل سفر شاه به آمریکا و فرمایش حضرت امام که فرموده بودندطلبه ها و دانشجویان و دانش آموزان ، حملات خود را نسبت به آمریکا زیاد کنندو این کشور را وادار به استرداد شاه کنند، یا ملاقاتی که نخست وزیر دولت موقت (مهندس بازرگان ) با برژینسکی در الجزایر انجام داده بود که آنها همه زمینه ی اعتراض را فراهم کرده بودند. در آن جلسه ، عنوان شد که ما این کار را به عنوان اعتراض به عمل آمریکا، انجام خواهیم داد و اگر ـ احیاناً ـ حضرت امام بااین کار مخالف باشند، چون اسم خودمان را دانشجویان پیرو خط امام گذاشته ایم ، قطعاً تبعیت می کنیم و جریان را خاتمه می دهیم و اگر ایشان تاییدفرمودند که ـ طبیعتاً ـ برای ما وضعیت بسیار ایده آلی پدید می آمد. از مطالب دیگری که در آن جلسه مطرح شد، این پیش بینی بود که در اثر این تسخیر، دولت موقت استعفا دهد که از نظر ما، خسران به حساب نمی آمد. چون ما به این تحلیل و نتیجه رسیده بودیم که دولت موقت ، با مسیر انقلاب همخوانی لازم را ندارد و می توانم بگویم از این پیش بینی که امکان دارد دولت موقت استعفا دهد، خوشحال و راضی بودیم . البته این را باید اضافه کنم که اصلاًقرار بر این نبود که بحث تسخیر، تا این مدت طول بکشد. برنامه ی ما چندساعت و در نهایت ، یکی دو روز بود. هدف مان هم جمع آوری نمایندگان رسانه های بین المللی بود، به صورتی که این خبر در دنیا انعکاس پیدا کند و این اعتراض دانشجویان ، به عنوان نمایندگان ملت ایران به گوش جهان برسد. درواقع ، ابعاد ماجرایی که انجام شد به هیچ وجه برای بچه ها پیش بینی شده نبود.» دکتر محمود احمدی نژاد، از اعضای سابق دفتر تحکیم وحدت ، نیز نکاتی خواندنی در این مورد دارد: «حضرت امام (ره )، در یک سخنرانی فرمودند که من دردهایی دارم که نمی توانم بگویم . به طور طبیعی در داخل (دفتر) تحکیم وحدت ، این سخنان حضرت امام (ره ) انعکاس پیدا کرد. در جلسه ای بحث کردیم که باید ببینیم این دردها چیست ؟و مشکلات چیست ؟ و ما باید چکار کنیم ؟... در نتیجه گیری ، همه مشترک بودیم که باید با یک حرکت بزرگ و تند، اقدامی انجام دهیم و فضایی در کشور ایجادکنیم که زمینه ی بیان آن دردها فراهم شود. بحث های مختلفی شد و پیشنهادی که به تصویب رسید، این بود که بیاییم حرکتی را برای 13 آبان ، به صورت راهپیمایی ، سازمان بدهیم . در آن شرایط ، وضعیت به این صورت بود که شاه ازایران به آمریکا رفته بود و آمریکا او را تحت حمایت کامل خودش قرار داده بود.امام و مردم اصرار داشتند که شاه به خاطر جنایاتش به ایران باز گردانده شود، تامحاکمه گردد؛ اما حکومت آمریکا از این کار ممانعت می کرد و این برای مردم خیلی سنگین بود. ضمن اینکه یک سابقه ی تاریخی هم این اعتراض را تقویت می کرد. چرا که مردم ما، در طول بیش از 25 سال ، از حضور آمریکایی ها درکشورمان ، هیچ خاطره ی خوشی نداشتند و تنها در ذهن آنها خاطره ی تحقیر وفشار، چپاول ، ظلم و فساد نقش بسته بود. لذا، زمینه ی اقدام علیه آمریکا، به طورطبیعی ، وجود داشت . به هر حال ، در دانشگاه های مختلف ، مراسم مختلفی پیش بینی شد و عده ای هم قرار شد بروند مقابل سفارت آمریکا. در این فاصله ،بخشی از بچه های تحکیم ، مصمم شدند که وارد سفارت شوند و به حالت اعتراض ، سه روز آنجا تحصن کنند.» ابراهیم اصغرزاده ، از دیگر دانشجویان پیرو خط امام ، نیز علت اشغال سفارت آمریکا را چنین توضیح می دهد: «بهتر می دانم ابتدا فضایی را که در آن تصمیم گرفتیم برای شما ترسیم کنم . بیشتر،خود فضا و شرایط آن بود که یک عده را به اینجا رساند تا این کار را بکنند. نه اینکه عده ای از پیش ، سیاست شان این بود که بیایند و چنین اقدامی انجام دهند.اگر ما این کار را نمی کردیم ، به حکم آن وضعیتی که در جامعه بود، قطعاً و قهراًاین کار انجام می گرفت . اگر ما این کار را نمی کردیم ، عده ی دیگری دست به اقدام می زدند. پس این حرکت ، دقیقاً در بستر عینی جامعه اتفاق افتاد. این وضعیت چه بود؟ ما یک حکومت وابسته و یک رژیم دست نشانده ی آمریکا را در منطقه سر نگون کرده بودیم و برداشت مان این بود که در داخل این حکومت ، ظرف دودهه ، حداقل ، تمام سیاست گزاری ها و برنامه ریزی ها، براساس محورهایی صورت گرفته بود که خط اصلی آن را، هیات حاکمه ی آمریکا ترسیم می کرد.تحلیل این بود که انقلاب برای مبارزه با شاه ، قطعاً باید در برابر آمریکا هم بایستد. مبارزه با رژیم دست نشانده ، طبعاً، منافع آمریکا را هم تهدید خواهد کردو با آن در خواهد افتاد. این واقعیتی بود و ما اول انقلاب با این تصور پایه ی جمهوری اسلامی را گذاشتیم ؛ یعنی وقتی حکومت جمهوری اسلامی ، ترسیم شد و شکل گرفت و رای مردم به آن داده شد، همه بر این باور بودند که مبارزه ی با شاه ، مبارزه با آمریکا را به دنبال دارد؛ یعنی از دست دادن شاه برای آمریکا درمنطقه ، در حقیقت از دست دادن منافع حیاتی آمریکا است و از دست دادن ژاندارم منطقه ، یعنی شاه بود. این اتفاق روی داد و ما انتظار داشتیم که نقش دولت موقت باید نقشی باشد که منافع آمریکا را باز هم تهدید کند و باز هم درمقابل آمریکا بایستد، چه در داخل کشور و چه در منطقه ؛ اما این اتفاق نیفتاد.دولت موقت ، حتی در برابر ساده ترین واکنش هایی که باید یک کشور برای حفظ منافع ملی خود داشته باشد، عاجز بود. دولت موقت ، در سیاست خود، بنا را براین می گذارد که برای حفظ موقعیت خود، ناگزیر به برقراری رابطه ی دوستی باآمریکا می شود.» ابراهیم اصغرزاده ، با انتقاد از ملاقات اعضای دولت موقت با برژینسکی ـ مشاورامنیت ملی کاخ سفید ـ و همچنین مدارای دولت موقت در برخورد با مساله ی پناهندگی شاه سابق به آمریکا، عامل این رفتارها را تشریح کرد و آن را ناشی از دیدگاه دولت موقت دانست : «این درست ناشی از دیدگاهی بود که دولت موقت داشت . دولت موقت ، دیدگاه مبنایی شان راجع به انقلاب ، اصلاً این نبود که مبارزه با شاه ، مبارزه باآمریکاست ؛ یعنی مبارزه با شاه را مبارزه ای منطقه ای و درون مرزی می دیدند.می گفتند ما که شاه را کنار گذاشتیم ، دیگر کار به دنیا نداریم . در صورتی که مامعتقد بودیم و دیدگاه انقلاب در حقیقت این است که نمی توان شاه را جدا ازمنافع آمریکا تصور کرد...این شرایط و همچنین خواستی که به وسیله ی عموم مردم و توسط رهبر انقلاب ، دامن زده می شد و دائم مطرح بود ـ یعنی ادامه ی مبارزه با آمریکا و جلوگیری از توطئه های آمریکا ـ ما را بر آن داشت که کاری کنیم ...تصرف سفارت آمریکا، در حقیقت ، راهی بود که از طرفی مسایل داخلی ما را حل می کرد، یعنی با دولت موقت برخورد داشت ]و[ از طرفی مسایل ما رادر منطقه و جهان در برابر سیاست های امپریالیستی آمریکا حل می کرد. به همین دلیل بود که ما قبل از تصرف لانه ی جاسوسی تحلیل می کردیم ، با تصرف سفارت آمریکا، دولت وقت هم ساقط خواهد شد و این تحلیل درست از آب درآمد. شاید اصلی ترین انگیزه ها هم همین ها بودند.» آقای مهندس ضرغامی ـ رئیس سازمان صدا و سیما ـ نیز که خود در آن زمان ازدانشجویان پیرو خط امام بود، در مورد دلایل شکل گیری حرکت تسخیر لانه ی جاسوسی می گوید: «در شکل گیری حادثه ی تسخیر لانه ی جاسوسی آمریکا، عوامل متعددی دخیل و موثر بودند که تقریباً همه ی این عوامل ، متأثر از عملکرد دولت آمریکا، درقبال انقلاب اسلامی ایران بود. واقعیت این است که دولت آمریکا با وجودپیروزی انقلاب ، دست از مداخله گری در امور ایران برنداشت . در طول 9 ماه بین 22 بهمن 1357 تا 13 آبان 1358، انواع و اقسام حرکت های توطئه آمیز درسراسر کشور، علیه انقلاب شکل گرفت . که به گونه ای آشکار، دست آمریکایی هادر وقوع آنها دیده می شد و عملاً سفارت آمریکا، به صورت یک مرکزجاسوسی ، برای سازماندهی حرکت های تفرقه افکن و تجزیه طلبانه ، درآمده بود.پیش از آن حضرت امام بر این مسأله واقف بودند ولذا در این مدت ، در تمامی سخنرانی ها و اعلام مواضع خودشان ، طلاب و دانشجویان و جوانان را به هشیاری در برابر آمریکا و ضرورت مقابله با توطئه های این دولت ، فرامی خواندند. همین هشدارها، باعث می شد تا دانشجویان به این یقین برسند که حضرت امام ، به عنوان رهبری انقلاب ، اخبار و گزارش های دقیقی به حضورشان واصل می شود که این گونه نسبت به اقدامات آمریکا، هشدار می دهند و همگان را به مقابله با این اقدامات ، دعوت می کنند.» و به عنوان آخرین نقل قولی که تبیین کننده ی چرایی اشغال سفارت آمریکاست ، به اظهارات محسن میردامادی ، یکی دیگر از سازمان دهندگان این حرکت ، اشاره می کنیم : «زمینه ی موضوع به این صورت بود که در اولین سال پس از پیروزی انقلاب که حکومت طاغوت فرو ریخته بود، هنوز حاکمیت انقلاب تشکیلات مقتدری برای اداره ی کشور نداشت . از یک سو، استان های مرزی کشور دستخوش حرکت های جدایی طلبانه شدند و از سوی دیگر، در سایر استان ها، گروه های ریزو درشت ق ضدانقلاب ، دست به آشوب و فتنه زدند. اعتصاب و تحصن و درگیری و اغتشاش در ادارات و کارخانه ها و دیگر جاها، امری عادی و روزانه شده بود.شواهد و قرائنی در دست داشتیم که این وضع ، طبیعی نیست . این احساس دربین دانشجویان وجود داشت که کارهایی که صورت می گیرد، نباید ناهماهنگ وخود به خودی باشد. به نظر می رسید این کارها، باید از جایی هدایت شود و این تصور در بین دوستان وجود داشت که این کارها، به نحوی مستقیم ، یا غیرمستقیم به وسیله ی آمریکا هدایت می شود؛ زیرا بحث اشغال سفارت آمریکا به عنوان مرکزی که اگر اشغال شود، کل توطئه ها از بین خواهد رفت پیش آمد وهمین طور هم شد. به طوری که وقتی سفارت اشغال شد، تمام این برنامه هاتعطیل شد و شور و شوقی گسترده در ملت به وجود آمد که همه چیز راتحت الشعاع قرار داد.» به نظر می رسد که مطالعه ی مجموعه ی مطالب نقل شده ، از شرایط حاکم بر کشوردر زمان تسخیر لانه ی جاسوسی و همچنین دلایل این کار، تصویر مناسبی ارائه دهد. به طور خلاصه ، می توان در تشریح دلایل اشغال لانه ی جاسوسی به عوامل زیر اشاره کرد: الف ) تصرف 444 روزه ی سفارت آمریکا، حاصل دخالت های 25 ساله ی آمریکا درایران بود که از دهه ی 30 به بعد و با تضعیف قدرت انگلستان پس از جنگ جهانی دوم ،نقش پررنگ تری در کل منطقه ی خاورمیانه پیدا کرده بود. واقعه ی کودتای 28 مرداد1332ه.ش ، که باعث بازگشت شاه به قدرت شد، توطئه ی ننگینی بود که هیچ گاه ازحافظه ی تاریخ ملت مسلمان ایران پاک نشد. پس از آن نیز، آمریکا با تداوم حمایت ازشاه و تقویت او، به عنوان یک دیکتاتور وابسته ، تلاش کرد تا امکان سرنگونی رژیم پهلوی را به حداقل برساند. در همین زمینه ، آمریکا با همکاری اسرائیل ، ساواک را به عنوان یکی از مخوف ترین سازمان های اطلاعاتی جهان ، راه اندازی کرد و برای سرکوب انقلابیون ایران تلاش بسیاری نمود و همچنین با اجرای طرح های سیاسی ، اقتصادی ونظامی ق مد نظر خود، وابستگی ایران را به آمریکا افزایش داد. بر این اساس ، تسخیرلانه ی جاسوسی واکنش طبیعی به 25 سال توهین و تحقیر ملت ایران بود. ب ) به دنبال پیروزی انقلاب اسلامی ، آمریکا که از این واقعه زخم خورده بود، به علت تهدید منافعش در ایران ، تلاش می کرد تا با این پدیده مقابله کند. به همین علت ،برنامه ها و نقشه هایی را که اسناد سفارت گواه آن است ، به اجرا درآورد. با تصرف جاسوس خانه ی آمریکا، این تلاش ها ناکام ماند. تسخیر لانه ی جاسوسی برای مقابله باسنگ اندازی های آمریکا در برابر حرکت رو به جلوی انقلاب اسلامی اقدامی پیشگیرانه بود. ج ) چند ماه قبل از حمله به سفارت آمریکا، دولت کارتر، به بهانه ی معالجه ی پزشکی ، به شاه اجازه ی ورود به این کشور را داده بود. ملت ایران که هنوز خاطره ی کودتای 28 مرداد سال 1332ه.ش را به یاد داشت ، این عمل را مقدمه ای برای طرح ریزی یک توطئه ی جدید، در سرنگونی جمهوری اسلامی دانست . در این میان ،تسخیر لانه ی جاسوسی واکنشی به این اقدام مداخله جویانه ی آمریکا و اقدامی بازدارنده ، برای مقابله با هرگونه توطئه ضدنظام بود. د) با توجه به مشی غیر انقلابی و مماشات گونه ی دولت موقت که موجب دلسردی مردم و نیروهای انقلابی شده بود، اشغال سفارت خانه ی آمریکا، باعث می شد تا دولت موقت ، در تنگنا قرار بگیرد و استعفا دهد. و با استعفای این دولت ، زمینه برای روی کارآمدن و قدرت گرفتن نیروهای انقلابی و ارزشی فراهم شود. همچنین این اقدام ،گروه های چپ را نیز که خود را ضد امپریالیست می دانستند، خلع سلاح کرد و به عقب راند. تاریخچه و سیر توصیفی مجموعه ی عواملی که در صفحه های قبل ذکر شد، دانشجویان ارزشی و اصولگرای طرفدار انقلاب و امام را به این نتیجه رساند که باید برای حفظ انقلاب و نیز رابطه ی سازمان یافته با امام ، برای تشکیل یک تشکل دانشجویی اقدام کنند. محسن میردامادی ،از دانشجویان پیرو خط امام ، در این باره می گوید: «این مسایل به انتخاب نمایندگانی از طرف دانشجویان سراسر کشور منجر شد وبرای طرح مسایل با امام ، جمعی مشخص شد. در این ارتباط ، دو بار خدمت امام رسیدیم . در ملاقات ها گفته شد ما نیاز داریم که حلقه ی وصلی با شما داشته باشیم و نظرات شما را در دانشگاه ها پیاده کنیم و گزارش دانشگاه ها را خدمت شما بدهیم و اگر نظراتی در مورد دانشگاه ها دارید، ما مطلع شویم ؛ امام خیلی تشویق و ترغیب به این کارکردند. پیگیری های بعدی ، منجر به این شد که شورایی مرکب از هفت نفر نمایندگان دانشجویان که از کل دانشگاه های کشور انتخاب شده بودند ـ و بنده هم توفیق حضور داشتم ـ و پنج نفر از شخصیت های مملکتی که عبارت بودند از: مقام رهبری فعلی و آقایان موسوی خوئینی ها، دکتر حبیبی ، محمد مجتهد شبستری و بنی صدر. این مجموعه قرار بود روی مساله ی دانشگاه ها کار کنند و گزارشی خدمت امام بدهند و پس از آن حلقه ی واسطه بین امام و دانشگاه ها را داشته باشند... در ارتباط با اینکه مساله ی لانه چطور پیش آمد، ما در همان جلساتی که در جمع هفت نفره داشتیم که جلسات زیادی هم بود و مسایل دانشگاه ها مطرح می شد و برنامه ریزی برای فعالیت های دانشجویی می شد، در یکی از آن جلسات ، پیشنهاد اشغال سفارت آمریکا به وسیله ی یکی از برادران مطرح شد.» آقای مهندس ضرغامی ، در مورد شاکله ی تشکیلاتی اولیه ی دانشجویان پیرو خط امام می گوید: «شاکله ی اصلی دانشجویان مسلمان پیرو خط امام را اعضای انجمن های اسلامی دانشجویان دانشگاه تهران ، صنعتی شریف و پلی تکنیک (امیرکبیر) تشکیل می دادند. دانشجویان مسلمان دانشگاه صنعتی شریف ، پلی تکنیک ، دانشکده ی فنی دانشگاه تهران ، تقریباً از اول انقلاب جلسات هماهنگی با هم داشتند وسعی می کردند در قبال مسایل انقلاب ، مواضع مشترکی اتخاذ کنند، تصمیم برای تسخیر لانه ی جاسوسی هم در همین جلسات اتخاذ شد. البته ، ابتدا در یک جمع محدودتر و بعد هم به طور عمومی تر در انجمن های اسلامی هر سه دانشگاه . بعد هم دانشجویان مسلمان دانشگاه شهید بهشتی ، به این سه دانشگاه اضافه شدند.» در این میان ، حجة الاسلام موسوی خوئینی ها، حلقه ی وصل و عامل کلیدی ارتباط دانشجویان و امام شد. وی نحوه ی تعامل خود با دانشجویان و نیز واکنش احتمالی امام رادر قبال تسخیر جاسوس خانه ی آمریکا چنین توصیف می کند: «اولین باری که طرح تسخیر لانه ی جاسوسی (سفارت سابق آمریکا) با بنده درمیان گذاشته شد، یکی به دلیل مشورت در مورد اصل انجام کار و دوم از نظراطلاع و کسب نظر و اجازه از حضرت امام ـ سلام الله علیه ـ بود. در آن زمان ،بنده به نمایندگی امام ، در صدا و سیما بودم . سه نفر از برادران دانشجو، آقایان میردامادی ، بیطرف و اصغرزاده ، طبق قرار قبلی به محل کار بنده ـ در جام جم ـآمدند. ابتدا پس از گفت و گوی کوتاهی ، از اوضاع جاری کشور و از عملکرددولت موقت و بازتاب منفی آن در جامعه ، خصوصاً در میان نیروهای انقلابی ،مبنی بر اینکه سمت و سوی جهت دولت ]موقت [ به سوی آمریکاست ، برادران طرح خود را در میان گذاشتند و در بیان لزوم طرح ، اضافه کردند که طبق اطلاعات به دست آمده ، یکی از عناصر مهم سیا در پوشش یک دیپلمات آمریکایی وارد ایران شده و گویا به دنبال اهداف خاصی در مقابله با انقلاب است . به هر حال ، ابتدا نظر بنده را جویا شدند که من هم موافق بودم و تایید کردم وسپس پرسیدند کهبه نظر شما، حضرت امام با چنین اقدامی ، موافق خواهند بودیا نه ؟ بنده ، ضمن تحلیل کوتاهی چنین نتیجه گرفتم که ایشان قطعاً موافق خواهند بود. در اینجا، از من خواستند که بروم قم و طرح برادران را با حضرت امام (ره )، در میان بگذارم و به اطلاع ایشان برسانم و نظر ایشان را بخواهم تادرصورتی که موافق باشند، اقدام شود. بنده با طرح قضیه خدمت امام ، مخالفت کردم و دلایل خودم را برای این مخالفت توضیح دادم که برادران نیز قانع شدند وقرار بر این شد که پس از تصرف لانه ]ی جاسوسی [ بلافاصله به اطلاع ایشان (امام ) برسانیم و چنانچه مخالفت کردند، سریعاً محل را ترک کنیم و نیز ساعت شروع کار، در همان جلسه ، مشخص شد و قرار بر این شد که بنده در ساعتی مقابل در «لانه » حاضر شوم که تا حدودی روشن شده باشد که کار طبق برنامه پیش رود. که همین کار هم انجام شد.» آقای میردامادی ملاقات با حجة الاسلام خوئینی ها را به این شکل بازگو می کند: «تصمیم بزرگی بود. از ابتدا و قبل از اقدام ، درصدد بودیم که در صورت امکان ،نظر امام را دریابیم . راهی که به نظرمان رسید این بود که مشورتی با آقای موسوی خوئینی ها داشته باشیم و قبل از اشغال لانه ، به جز دانشجویان ، تنهاکسی که از قضیه مطلع بود، آقای موسوی خوئینی ها بودند. با ایشان مفصلاًمشورت کردیم و تحلیل خودمان را گفتیم که مرکز توطئه علیه انقلاب را سفارت آمریکا می بینیم و تصمیم به چنین کاری گرفته ایم و می خواهیم نظر امام را هم بدانیم . تحلیل ما را ایشان قبول داشتند؛ اما در این مورد که نظر امام را جویاشوند، موافق نبودند. ایشان می گفتند ما از مجموعه ی نظرات امام ، این طور درک می کنیم که امام مخالفتی ـ قاعدتاً ـ نباید داشته باشند، اما اگر از ایشان سؤال شود، احتمالاً به دلیل محظوراتی ، نتوانند اعلام موافقت کنند و احتیاج به سؤال نیست . موقعی که ما با ایشان صحبت کردیم ، فکر می کنم 8 روز تا 13 آبان مانده بود و دو سه روز قبل از 13 آبان ، به مناسبت کشتار دانش آموزان در حکومت نظامی سال قبل ، امام پیامی دادند که در آن پیام به پذیرفتن شاه به وسیله ی آمریکایی ها اعتراض کردند و (نقل به مضمون ) گفتند که بر دانشجویان ،دانش آموزان و طلاب علوم دینی است که حملات خود را علیه آمریکا گسترش دهند و خواهان استرداد شاه مخلوع شوند. ما ابتدا تصورمان این بود که موضوع به امام گفته شده و امام این طور نظرشان را بیان کرده اند، ولی بعداً که تحقیق کردیم ، مشخص شد که این طور نبوده است و امام از مساله مطلع نبوده اند. به هرحال ، این پیام ما را مطمئن تر کرد که اگر این کار را هم بکنیم ، در تعارض بادیدگاه ها و خواسته های امام نیست و وقتی هم که اقدام شد، حضرت امام حمایت کردند.» ابراهیم اصغرزاده ، یکی از افراد اصلی درگیری در جریان گروگان گیری که به تازگی ادعا کرده بود پیشنهاد دهنده ی اصلی طرح اشغال سفارت بوده است ، در این باره می گوید: «ما تا حالا، بیان نمی کردیم که چه کسی نظر ابتدایی را بیان و طراحی کرده است و از آن پرهیز می کردیم (به دلایل امنیتی ) و تصمیم گرفته بودیم که فقط سه نفر ازکسانی که در آن جریان دخالت داشتند، معرفی شوند. ولی اخیراً، روزنامه های داخل کشور، طی مصاحبه هایی با دانشجویان ما به موضوع اشاره کردند و من برای نخستین بار می گویم که این فکر را من طراحی کردم .» وی در این باره می افزاید: «سه تن از نمایندگان انجمن های اسلامی (از جمله من ) و از دانشگاه های پلی تکنیک ، تهران و شریف طرحی را می آورند در دفتر تحکیم وحدت . آن طرح ، طرح تسخیر سفارت آمریکا بود. در اواخر تابستان 58، این طرح راپیشنهاد کردیم و تحلیل مان را هم از اوضاع و شرایط سیاسی که توجیه کننده ی طرح بود، ارائه دادیم . در آن جمع ، دو تن از نمایندگان دانشگاه های تربیت معلم وعلم و صنعت ، با طرح ما مخالفت کردند. آنها معتقد بودند که اساساً دشمن اصلی انقلاب ما، کمونیسم و تفکر منتسب به شوروی است و به طور طبیعی ،اگر قرار است حرکتی هم انجام شود، باید با این جهت گیری باشد. البته آن نظر دردفتر تحکیم وحدت ، در اقلیت قرار داشت و اکثر اعضای مرکزی با طرح ما موافق بودند؛ اما نکته ای که وجود داشت این بود که با توجه به ارتباطی که ما باحضرت امام ، از طریق شورای مشورتی منتخب ایشان ، برقرار کرده بودیم وبنای مان بر این بود که هر حرکتی که در دانشگاه ها انجام می دهیم ، با افکار ونظرات امام ، هماهنگ باشد، لازم بود طرح تسخیر سفارت آمریکا را نیز با آنان در میان بگذاریم ؛ ولی با توجه به ترکیب آن شورا، می دانستیم که قطعاً افرادی ازآن جمع مخالف اقدام ما هستند و طرح به نحوی لو خواهد رفت . به همین دلیل ،ما سه نفر به عنوان پیشنهاد دهندگان طرح ، تصمیم گرفتیم موضوع را فقط با دوتن از اعضای شورای مشورتی ، یعنی حضرت آیت الله خامنه ای و حجة الاسلام موسوی خوئینی ها در میان بگذاریم . در آن ایام ، آیت الله خامنه ای به مسافرت (سفر حج ) رفته بودند و در ایران نبودند و به این ترتیب ، ما مساله را فقط با آقای موسوی خوئینی ها درمیان گذاشتیم . در آن جمع ، ابتدا خودمان هم دانشجویان جدیدی را دعوت کردیم تا هسته ی اصلی برنامه ریزی و طراحی عملیات شکل گرفت و از اوایل آبان ماه 58]13[، جلسات برنامه ریزی و طراحی جزئیات عملیات به طور مستمر تشکیل می شد. با توجه به حساسیت موضوع ، سعی می کردیم جلسات به طور کاملاً سری و درجاهای مختلف تشکیل شود. چون اگر طرح ما لو می رفت ، از دو طرف تهدیدمی شدیم . یکی اینکه اگر گروه هایی مثل منافقین یا چریک های فدایی از طرح ماباخبر می شدند، با توجه به انسجام و سازماندهی که داشتند، زودتر از ما به اقدام مشابهی دست می زدند و ابتکار عمل را در دست می گرفتند. طرف دیگر هم دولت موقت بود، که با توجه به حساسیتی که به آمریکا داشت و از نظر عرفی هم مسؤول امنیت سفارت خانه های خارجی بود، اگر متوجه می شد، به شدت برخورد می کرد. به همین دلیل ، تلاش می کردیم که جلسات به شکل کاملاًمخفیانه ای تشکیل شود.» در این جلسه ها، در مورد مسایل گوناگونی بحث و تصمیم گیری می شد. یکی از این مسائل ، انجام دادن فعالیت های شناسایی لازم ، برای اشغال سفارت آمریکا بود. خانم معصومه ابتکار، در این باره می گوید: «یک گروه به عنوان متقاضی ق ویزا وارد سفارت آمریکا شدند، منطقه را شناسایی و نقشه ی مقدماتی محل ساختمان ها و واحدهای داخل مجتمع را تهیه کردند.گروه دیگر، از ساختمان های بلند خیابان طالقانی و سایر خیابان های اطراف مشرف به سفارت ، نقشه ی مجتمع را از بالا تهیه می کرد. گروه دیگری که کوچک بود، وظیفه ی تامین غذا و امکانات برای حداکثر سه روز را بر عهده داشت . در آن زمان ، هیچ کس خوابش را هم نمی دید که اشغال سفارت بیش از این طول بکشد.هدف از این کار، قدرت نمایی و صدور بیانیه ای جسورانه بود. تصاویر امام خمینی و سربندهای قرمز با شعار «الله اکبر» نیز باید برای 250 دانشجو تهیه می شد.» خانم «رجایی فر»، از دیگر دانشجویان پیرو خط امام (ره )، در این باره می گوید: «بچه ها با امکانات محدودی که در اختیار داشتند، توانسته بودند اطلاعاتی رافراهم کنند، به این شکل که خط اتوبوس های شرکت واحد که از خیابان آیت الله طالقانی عبور می کرد، آن موقع اتوبوس های دو طبقه بود. برخی از بچه ها که مسؤول شناسایی محوطه ی داخل لانه بودند، با سوارشدن مکرر در این اتوبوس ها و رفت و آمد از جلوی لانه توانسته بودند تا آنجا که دید اجازه می داد،برخی ساختمان ها و فاصله ی آن را با در ورودی جنوبی ، در داخل خیابان آیت الله طالقانی محاسبه کنند و در آن جلسه ی توجیهی ، با کشیدن این نقشه برروی تخته آن را برای ما توجیه کردند. به هر صورت ، درجه ی اهمیت ساختمان ها، آن موقع خیلی برای ما روشن نبود...ولی در همان ساعات اولیه ی تسخیر و با پیداکردن نقشه ، توانستیم از محیط ، اطلاع کافی کسب کنیم .» یکی دیگر از دانشجویان در این مورد می گوید: «من به همراه یکی دو نفر، از طریق هتلی که مقابل لانه ی جاسوسی بود،ساختمان سفارت را شناسایی کردیم . رفت و آمدها زیر نظر گرفته شد، ابعاد محل اجرای طرح با کیلومترشمار موتور، اندازه گیری شد و اینکه کل مجموعه ی سفارت در چه مساحتی قرار گرفته ؟ ساختمان های اصلی آن کدام است ؟ درهای اصلی و فرعی کجاست ؟ و محل پارک ماشین های سفارت در کجا قرار دارد؟» سرانجام ، هسته ی مرکزی دانشجویان پیرو خط امام ، طرح برنامه ریزی شده ی زیر رابرای حمله و اشغال سه روزه ی سفارت آمریکا پیاده کرد. «به بهانه ی تظاهرات روز 13 آبان ، از مقابل سفارت عبور می کنیم ، وقتی جمعیت از جلوی در سفارت رد شد، حساسیت پلیس برطرف می شود و تصورمی کند که جمعیت کاری با سفارت ندارد. در آن لحظه ، با دستوری که یک نفرمی دهد، بچه ها به سمت در سفارت حمله می کنند، عده ای از در بالا می روند وعده ای هم زنجیر را پاره می کنند و وارد محوطه ی سفارت می شوند. در داخل هم ، جمعیت به دو گروه تقسیم می شود. یک گروه ، به سمت ساختمان های اطراف محوطه می رود و یک گروه هم ، ساختمان اصلی را که ما شناسایی کرده بودیم ، محاصره می کنند. همه ی حرف مان هم با آمریکایی ها این است که ماکاری با شما نداریم و برای اینکه حساسیت شان تحریک نشود و خدای نکرده تیراندازی نکنند یا کارهای خشنی انجام ندهند، تاکید می کنیم که فقط می خواهیم در داخل ساختمان یک تحصن موقت داشته باشیم و برویم . به این ترتیب ، به آنها نزدیک می شویم و اگر توانستیم به داخل ساختمان نفوذ کنیم آنهارا به گروگان می گیریم و همان زمان معینی که بین 48 تا 72 ساعت بود، در آنجامی مانیم و بعد آنجا را ترک می کنیم .» یکی دیگر از دانشجویان نیز در مورد نحوه ی سازماندهی افراد برای تسخیر لانه ی جاسوسی آمریکا چنین می گوید: «ما سازماندهی کار را 48 ساعت قبل از اجرای برنامه ، انجام دادیم . قرار بر این شد که از هر دانشگاهی ، بین 100 تا 150 نفر از دانشجویان شناخته شده و مورداطمینان ، دعوت و انتخاب شوند. برای دعوت افراد هم تنها دو سؤال از آنهامی کردیم : 1ـ آیا می توانید 48 ساعت ، بیرون از خانه یا خوابگاه باشید؟ 2ـ آیا باانجام یک کار اعتراضی علیه آمریکا موافق هستید؟ اگر پاسخ منفی می دادند،می گفتیم حق صحبت کردن با هیچ کس دیگری را در این باره ندارید و اگر پاسخ مثبت بود، می گفتیم فردا ساعت 8 صبح در فلان نقطه ی دانشگاه برای شرکت درجلسه ی توجیهی حاضر شوند. در هر دانشگاه ، 4 نفر از دوستان ، مسؤول مصاحبه و گزینش افراد بودند. در نهایت ، عده ای از خانم ها و یک عده هم ازآقایان انتخاب شدند.» خانم رجایی فر، ادامه ی ماجرا را این گونه شرح می دهد: «بنابر قرار قبلی ، بچه ها ساعت 30:6 صبح روز یکشنبه 13 آبان ، در دانشگاه جمع شدند. پس از توجیه عملیات ، قرار شد تک تک به تقاطع طالقانی ـ بهار رفته و بعد از تجمع ، به سمت سفارت راهپیمایی کنیم و با استفاده از ابزارآلاتی که تهیه شده بود، قفل را شکسته و سفارت را اشغال کنیم .» وی در جای دیگر می گوید: «این طور وانمود شده بود که قرار است به مناسبت گرامیداشت 13 آبان ، به سمت دانشگاه تهران حرکت کنیم ، ولی دانشگاه های ما در مسیری نبود که ازجلوی لانه بتوانیم عبور کنیم . برای اینکه بتوانیم از این مسیر استفاده کنیم ، ازتقاطع خیابان طالقانی و خیابان بهار استفاده کردیم . قرار شد به طور انفرادی ، دراین تقاطع جمع شویم و از آنجا به شکل دسته ی تظاهرکننده ، حرکت کنیم به سمت دانشگاه تهران . آرایش صفوف مان هم در جلوی لانه ی جاسوسی به این شکل بود که خانم ها در صف جلو حرکت می کردند و آقایان در پشت سر آنها.قرار شد برخی خواهرها که چادری بودند، در وسط صف قرار بگیرند تا بتوانندوسایلی مانند: قیچی ، آهن بر و غیره در زیر چادر پنهان کنند و در موقع تسخیر،در اختیار برادرها قرار دهند... برای اینکه ما از بقیه ی مردم که توجیه نبودند،متمایز شویم ، عکس هایی از حضرت امام ، که در قطع کاغذهای A4، چاپ شده بود و زیر آن عنوان «دانشجویان مسلمان پیرو خط امام » دست نویس شده بود، دراختیار بچه ها قرار گرفت . تا با بندی که روی آن قرار داده شده بود، آن را به گردن شان آویزان کنند و همین طور بازو بندهایی که روی آن عبارت «دانشجویان مسلمان پیرو خط امام » نوشته بود را به بازوی شان نصب کردند. این عده که دارای این مشخصه بودند، مامور شدند تا بقیه را به خارج از لانه راهنمایی کنندتا جریان تحت کنترل باشد. بعد از تسخیر هم ، درها دوباره بسته شد و قفل هایی که ما با خودمان برده بودیم ، به درها زده شد. ما با خودمان اسلحه نداشتیم وصحبت هم شده بود که چون مسلح نیستیم و آنها مسلحند، اگر احتمالاً در حین درگیری ، شهادتی هم صورت بگیرد، مثل تظاهرات قبل از انقلاب ، پیکر آن شهیدرا به نشانه ی جنایت آمریکا در تظاهرات مان استفاده می کنیم .» سرانجام در ساعت 30:10 دقیقه ی روز 13 آبان ماه سال 1358ه.ش ، قریب به 50دانشجوی سازماندهی شده ، در تقاطع خیابان طالقانی و بهار به سمت سفارت آمریکاحرکت می کردند و لحظه ی تاریخی اشغال جاسوس خانه ی این کشور این گونه اتفاق افتاد: «وقتی جمعیت به در انتهایی لانه رسید، آقای اصغرزاده به من (مسؤول عملیات ) اشاره کرد که عملیات را شروع کن ، من منتظر ماندم تا صف حدود 50متر از در اصلی سفارت جلو رفت ، به طوری که پلیس مستقر در محل ، منفعل شدو به هیچ وجه احساس نمی کرد قرار است حمله ای به سفارت صورت گیرد. درآن لحظه ، دستور حمله را با بلندگویی که در دست داشتم صادر کردم و دوستان به سمت در هجوم آوردند. 4 تن از دوستان ، با قیچی آهن بر، مشغول بریدن قفل در شدند، اما قفل که از فلز سخت ساخته شده بود، بریده نمی شد. به همین خاطر، زنجیر را بریدند. در این فاصله ، عده ای از نرده های در بالا رفتند و واردمحوطه ی سفارت شدند. با باز شدن در، بقیه ی نیروها به محوطه هجوم آوردندو وقتی احساس کردیم همه ی دوستان وارد شده اند، با زنجیر و قفلی که از قبل خریده بودیم ، در را از داخل بستیم . هر جا قفل و زنجیری وجود داشت ، خودمان هم قفل و زنجیری روی آن زدیم ، تا آمریکایی ها امکان خروج از محوطه وجابجایی در درون آن را نداشته باشند. یک تیم دیگر هم به بالای دیوارهای سفارت رفتند، تا کسی توانایی فرار پیدا نکند. بخش اصلی دانشجویان هم به سمت ساختمان اصلی سفارت که آن را ساختمان مرکزی نامگذاری کرده بودیم ،هجوم آوردند و آن را محاصره کردند. آن هنگام ، تلاش اصلی ما یافتن راهی برای نفوذ به ساختمان بود. همه ی آمریکایی ها درون ساختمان بودند. دوستی از پشت پنجره و با زبان انگلیسی شروع به صحبت کرد و گفت که ما کاری با شما نداریم و هدف دانشجویان آن است که مدت کوتاهی در داخل ساختمان تحصن کنند و از آنها خواست تا در راباز کنند...به دنبال امتناع آمریکایی ها از همکاری ، تصمیم گرفتیم با زور به داخل ساختمان اصلی نفوذ کنیم .» یکی دیگر از دانشجویان پیرو خط امام ، ادامه ی ماجرا را به این گونه شرح می دهد: «تا بچه ها داخل سفارت شدند، آمریکایی ها رفتند داخل ساختمان اصلی و در رابستند. ساختمان مرکزی ، تمام درهایش قفل بود و هیچ راه نفوذی نداشت . پشت آن ، زیرزمین مانندی بود که نرده هایش را بریدند و وارد آن شدند.» اشغال سفارت بنا به گفته ی یکی دیگر از دانشجویان ، به این نحو ادامه می یابد: «حدود 20 تا 30 نفر از دوستان ، به میله های آن پنجره آویزان شدند، «یاعلی یاعلی » می گفتند، تا اینکه بالاخره ، میله های پنجره کنده شد. وقتی از پنجره به داخل پریدیم ، وضع به هم ریخته ای در برابرمان بود، یکی از آمریکایی ها باتفنگ به طرف ما نشانه رفته بود و آرام آرام به سمت عقب حرکت می کرد. رئیس تفنگ دارهای آمریکایی هم به طور وحشت زده ای ، به همکارانش می گفت که شلیک نکنند. ما همان طور پیش رفتیم تا بتوانیم زیر زمین ساختمان را به طورکامل اشغال کنیم .» معصومه ابتکار، در این مورد به نقل از آقای محمد هاشمی اصفهانی ـ همسر خود ـکه از ابتدا در تسخیر لانه حضور داشته است ، می گوید: «نخستین واکنش تفنگداران ، پر کردن و کشیدن ضامن سلاح های خودکارشان بود. تا به این وسیله ، به دانشجویان هشدار دهند. وقتی محمد (همسر خانم ابتکار) با لوله ی تفنگی به سوی خود روبه رو شد، به یادش آمد صبح امروز،برای شهادت آماده شده است . برای ما شهادت ، نه یک خطر، بلکه رستگاری نهایی بود. مستقیم پله ها را طی کردیم و در حالی که مانند گذشته ، زنان در صف مقدم قرار داشتند، بدون توجه به فریادهای تهدیدآمیز تفنگداران به پیش رفتیم .وقتی چشم دانشجویان به یکی از تفنگداران افتاد، فهمید چرا وی شلیک نکرده است . او بسیار ترسیده بود و دست هایش از وحشت ، می لرزید... برخی تفنگ داران ، سعی کردند با شلیک گلوله های اشک آور، اجازه ندهند دانشجویان به طبقات بالا برسند، ولی گاز اشک آور، به طبقه ی بالا راه پیدا کرد و خودتفنگ داران به سرفه افتادند. این تاکتیک نیز مؤثر نیفتاد و ظرف چند دقیقه ،دانشجویان ـ به دلیل تعداد زیاد خود ـ بر تفنگ داران غلبه و آنها را خلع سلاح کردند.» در این میان ، دانشجویان سرانجام موفق می شوند تا قبل از نابودی اسناد کاغذی ومیکروفیلم ها، به بخشی از آنها دست یابند. یکی از دانشجویان در این مورد می گوید: «ما دنبال اسناد و مدارک محرمانه ای می گشتیم که بتواند ماهیت عمل آمریکایی ها را، در سفارت ، به خوبی نشان دهد. در انتهای یکی از راهروها، بایک دیوار فولادی برخورد کردیم که خیلی مشکوک بود و به نظر می رسید نه یک دیوار، بلکه در مخصوصی است که احتمالاً پشت آن ، محوطه ی دیگری وجوددارد. صداهای خفیفی هم ، از آن سوی دیوار، به گوش می رسید که بعدها فهمیدیم صدای دستگاه خردکن اسناد بوده است . یکی از گروگان ها را که در بازجویی ها، فهمیده بودیم توانایی باز کردن قفل های رمزدار را دارد، به کنار آن دیوار آوردیم و گفتیم باید اینجا را باز کنی . اول امتناع می کرد، بالاخره با اصرار زیاد، آن در فولادی را که به شیوه ی خاصی رمز گذاری شده بود، باز کرد. وقتی وارد آن محوطه شدیم ، دیدیم آنجا دنیایی از میکروفیلم ، میکروفیش وانواع وسایل انهدام اسناد موجود است . تعدادی آمریکایی با دستگاه های موجود، مشغول خرد کردن و انهدام اسناد و مدارک محرمانه بودند. بلافاصله ،همه را بازداشت و دستگاه ها را خاموش کردیم . به این ترتیب ، توانستیم به بخشی از اسناد دست پیدا کنیم . در حالی که بخش قابل توجهی هم از بین رفته بود. حدود ساعت 30:1 بعدازظهر، ما کل ساختمان را اشغال کرده بودیم .» به گفته ی آقای ضرغامی اولین کسانی که پس از تسخیر لانه در محل حاضر شدند،نیروهای سپاه بودند: «بچه های سپاه و آقای محسن رضایی که آن موقع مسؤول واحد اطلاعات سپاه بود، سریعاً در محل حاضر شدند. به هر حال ، تسخیر لانه ی جاسوسی در عرض چند ساعت به مهم ترین مسأله ی کشور، بلکه جهان ، تبدیل شد. طبیعی بود که سپاه ، به عنوان مسؤول حراست از انقلاب و دستاوردهای آن ، سریع وارد مسأله شود. نیروهای سپاه در این مقطع ، حفاظت از سفارت را بر عهده گرفتند که نیروهای فرصت طلب ، دست به حرکت های انحرافی نزنند و پس از آنکه حضرت امام از اقدام دانشجویان صراحتاً حمایت کردند، آقای رضایی همکاری خوبی با دانشجویان به عمل آورد و امکاناتی را در اختیار دانشجویان قرار داد، تابه خوبی از اسناد و مدارک محافظت شود.» پس از اشغال کامل سفارت ، دستگیری جاسوسان آمریکایی و دسترسی به اسناد ومدارک ، نخستین کاری که انجام داده شد، آگاه ساختن امام راحل از چگونگی انجام دادن کار بود. به همین منظور، حجة الاسلام موسوی خوئینی ها، طبق برنامه ی قبلی ، به سفارت مراجعه می کند؛ ایشان خود در این مورد می گوید: «پس از ورود به داخل لانه ی جاسوسی و آشنایی مختصر با محیط و جریان پیشرفت کار با دفتر حضرت امام (ره ) در قم تماس گرفتم و پس از توضیح مختصرق اصل ق طرح و مراحل انجام شده برای حاج احمد آقا، از ایشان خواستم که سریعاً به اطلاع حضرت امام برسانند و به ایشان ـ از قول من ـ عرض کنند که نسبت به برادران و خواهرانی که دست به این کار زده اند، مطمئن باشند که نیروهای مسلمان و تابع رهبری و مقلد حضرت امام هستند؛ لکن اگر نسبت به اصل کار، نظر مخالفی دارند، ما منتظر جواب هستیم که پس از قطع تلفن تافاصله ی پاسخ حاج احمد آقا، با مجلس خبرگان تماس گرفتیم و به همان ترتیب ، جریان را به اطلاع رئیس مجلس خبرگان رساندم . البته صرفاً جهت اطلاع بود و به هر حال ، پس از چند دقیقه ، حاج احمد آقا از قم تلفنی اطلاع دادندکه حضرت امام (ره ) فرموده اند: «خوب جایی را گرفته اید، محکم نگه دارید.»پس از این تلفن و اعلام نظر حضرت امام ، در درون لانه هیجان و شور و نشاط عجیبی پیدا شد که به دنبال آن ، پس از دو سه ساعت که جلسه ی علنی مجلس خبرگان شروع شد، حمایت خبرگان نیز از تریبون مجلس ، رسماً از اقدام دانشجویان اعلام گردید.» مطالب بالا که به منظور تشریح وقایع منتهی به تسخیر سفارت از قول شخصیت ها و دانشجویان دخیل در این واقعه نقل شد، نشان دهنده ی آن است که : الف ) دانشجویان پیرو خط امام ، با عملی صد در صد انقلابی و مطابق خواست امام ودر جهت حفظ ارزش های انقلاب در برابر خطر انحراف ، چنین اقدامی انجام داده اند. ب ) دانشجویان پیرو خط امام ، همان طور که خود گفته اند، در ادعای پیروی بی چون وچرا از امام ، صادق بوده اند. ج ) امام ، پیشاپیش ، از طرح دانشجویان برای تسخیر سفارت اطلاع نداشته اند، اماسخنان و عملکرد ایشان ، حاکی از رضایت قلبی امام از این حرکت انقلابی داشت . چنانچه بلافاصله پس از موفقیت طرح ، آن را تایید کردند. د) ادعای برخی افراد که گفته اند امام سه روز پس از اشغال لانه ، به علت استقبال شدید مردم ، این کار را تایید کرده اند، صحت ندارد. و امام به فاصله ی چند ساعت ازواقعه آگاه شده و آن را تایید کرده اند. خانم رجایی فر در مورد اهمیت تایید حرکت از سوی امام (ره ) می گوید: «برای ما خیلی مهم بود که بدانیم موضع حضرت امام در این باره چیست ؟ چون ماجرای تسخیر، بعدها طولانی شد و از طرف دیگر، به واسطه ی سر و صدایی که به پا شده بود، فشارها هر لحظه بیشتر می شد و خستگی ها و بی خوابی ها والتهابات و نگرانی از عدم پذیرش این واقعه توسط امام ، جو خیلی سنگینی را درداخل لانه حاکم کرده بود. روز 14 آبان ، گمان می کنم ساعت 2 بعد از ظهر بود که در اخبار سراسری ، جریان ملاقات مردمی حضرت امام پخش شد که امام فرموده بودند این مرکزی که جوانان ما آن را گرفتند، مرکز جاسوسی بوده است وبه این شکل این واقعه را تایید فرمودند. این بزرگ ترین و بهترین لحظه ی زندگی من بود. بعد از تایید ایشان هم ، حمایت های انفجارآمیز مردمی را داشتیم ، که باعث شد این جریان ، قوام خاصی به خود بگیرد، خود را کامل تر کرده و ادامه پیدا کند.» در تکمیل اظهارات بالا باید گفت که مرحوم حاج سیداحمد خمینی ، در شامگاه روز13 آبان ، به نمایندگی از حضرت امام ، در جمع دانشجویان حضور می یابند و سپس به قم بازگشته و رهبر انقلاب را از جزئیات آنچه رخ داده بود، مطلع می سازند. امام هم درسخنرانی خود ـ در روز 14 آبان ـ و به فاصله ی یک روز از اشغال سفارت ، آمریکا را«شیطان بزرگ » نامیدند و به سفارت آمریکا لقب «لانه ی جاسوسی » دادند و به طورعلنی ، اقدام دانشجویان را تایید کردند و گروه ها و دسته های سیاسی مخالف را مجبور به سکوت و همراهی ظاهری با این اقدام نمودند. البته در فصل بعدی ، به طور مفصل ، به بررسی مواضع و خط امام ، در اشغال لانه ی جاسوسی خواهیم پرداخت ؛ اما به عنوان حسن ختام این بخش ، در اینجا به نقل سخنان گهربار پرچمدار انقلاب اسلامی ، در اولین موضع گیری علنی ، پس از اشغال لانه ی جاسوسی اکتفا می کنیم : «امروز خیانت های زیرزمینی و توطئه های زیرزمینی ... در همین سفارت خانه ها... دارد درست می شود که مهمش و عمده اش مال شیطان بزرگ است که آمریکا باشد. و نمی شود... آنها توطئه ... بکنند، یک وقت ما بفهمیم که از بین رفت یک مملکتی ... و شاه خزائن ما را برده است و در بانک ها مقادیربسیار زیادی که ما حالا شاید بعضی از آنها را مطلع باشیم در بانک ها سپرده است و همه ی آنها مال ملت است . تا این ]پول ها[ را برنگرداند و اگر این ]شاه [ رابرنگردانند، ما طور دیگری با آنها ]آمریکایی ها[ رفتار می کنیم . اینها خیال نکنند که همین طور نشستیم ، گوش می کنیم که اینها هر غلطی می خواهند بکنند، نه خیر این طور نیست . مساله ، مساله ی انقلاب است . یک انقلاب بزرگ تر از انقلاب اول خواهد شد. باید سر جای خودشان بنشینند و این خائن ]شاه [ را او ]آمریکا[ برگرداند و آن بختیار خائن را هم برگردانند... آن مرکزی که جوان های ما رفتند، آن طور که اطلاع دادند، مرکز جاسوسی و مرکز توطئه بوده است . آمریکا توقع دارد که شاه را ببرد به آنجا مشغول توطئه کند، پایگاهی هم اینجا برای توطئه درست کند و جوان های ما بنشینند و تماشا کنند.» مرکز اسناد انقلاب اسلامی
چهارشنبه ، ۱۳آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: مشرق نیوز]
[مشاهده در: www.mashreghnews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 19]
-
گوناگون
پربازدیدترینها