تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
ساقدوش کیست ؟ | وظیفه ساقدوش در مراسم عقد و عروسی چیست ؟
قایق‌سواری تالاب انزلی؛ تجربه‌ای متفاوت با چاشنی تخفیف
چگونه ویزای توریستی فرانسه را بگیریم؟
معرفی و فروش بوته گرافیتی ریخته گری
بهترین بروکر برای معاملات فارکس در سال 2024
تجربه رانندگی با لندکروز در جزیره قشم؛ لوکس‌ترین انتخاب
اکسپرتاپ: 10 شغل پردرآمد برای مهاجران کاری در کانادا
بهترین سایتهای خرید تیک آبی رسمی اینستاگرام در ایران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1815572127
فراز و فرود حزب توده(قسمت هفتاد و پنجم)
واضح آرشیو وب فارسی:روزنامه خراسان: در قسمت قبل اشاره کردیم که با دستور شوروی، مقر حزب توده ایران به آلمان شرقی منتقل شد. «نورالدین کیانوری» در خاطراتش می گوید:«مسئله انتقال رهبری حزب به جمهوری دموکراتیک آلمان از اواسط سال 1335 مطرح شد و پیشنهاد رفقای شوروی بود. استدلال آنها این بود که ما در اتحاد شوروی امکان بسیار ناچیزی برای ارتباط با ایران و اروپای غربی که تعداد زیادی دانشجوی ایرانی در آن جا مشغول به تحصیل بودند، خواهیم داشت. این استدلال بسیار درستی بود.» با این حال، موضوع انتقال مرکز فعالیت حزب توده به آلمان شرقی، تنها تصمیم حزب کمونیست شوروی درباره توده ای ها نبود. طبق تصمیم جدید روس ها، حزب توده باید با بازماندگان فرقه دموکرات متحد می شد، تصمیمی که اجرای آن، عملاً آبرویی برای حزب توده باقی نمی گذاشت. «کیانوری» در خاطرات خود می گوید:«مسئله وحدت حزب توده ایران و فرقه دموکرات ابتدا از طرف حزب مطرح شد. حزب کمونیست شوروی هم با آن موافق بود. رهبری فرقه دموکرات آذربایجان در آغاز جداً مخالف وحدت بود. استدلال حزب این بود که در یک کشور وجود بیش از یک حزب کارگری مارکسیست لنینیست و تقسیم پیشقراول طبقه کارگر به دو بخش مجزا، درست نیست.» ادعای «کیانوری» چندان با واقعیت مطابقت ندارد. بعید به نظر می رسد حزب توده رأساً در پی اتحاد با فرقه ای باشد که به دلیل کوفتن بر طبل جدایی طلبی، به شدت مورد تنفر مردم ایران بود. «کیانوری» و دوستانش به خوبی آگاه بودند که اتحاد با فرقه دموکرات، نه تنها اندک آبروی باقی مانده آنها را بر باد می دهد، بلکه زمینه را برای سرکوب راحت تر معدود اعضای باقی مانده حزب در ایران، فراهم می کند.«کیانوری» در خاطراتش مدعی است که «غلام یحیی دانشیان»، رهبر وقت فرقه دموکرات، مایل به اتحاد با حزب توده نبوده است. به زعم «کیانوری»، «رهبری فرقه از این می ترسید که در نتیجه وحدت با حزب توده، در حزب تحلیل رود و موقعیت ممتازی را که دارد، از دست بدهد و به همین علت مخالف وحدت بود.» به نظر می رسد شوروی با طرح این نقشه، بیشتر در پی احیای فرقه دموکرات بوده است. نویسنده کتاب «سازمان و سیاست حزب توده» در این باره می نویسد:«در سال های پیش از پلنوم چهارم، مسئله وحدت حزب توده و فرقه، چندین بار مطرح شده بود ولی به دلیل بی تفاوتی یا مخالفت شوروی، به نتیجه نرسیده بود.» ظاهراً در آن سال ها، ریاست فرقه دموکرات برعهده «چشم آذر» بوده و اوست که با اتحاد میان فرقه و حزب توده مخالفت می کند، نه «غلام یحیی دانشیان». به هر حال، با آغاز ریاست «دانشیان» بر فرقه، مقدمات اتحاد با حزب توده فراهم شد و در پلنوم هفتم، حزب توده و فرقه دموکرات، رسماً با هم ادغام شدند.
چهارشنبه ، ۱۳آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: روزنامه خراسان]
[مشاهده در: www.khorasannews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 26]
-
گوناگون
پربازدیدترینها