محبوبترینها
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
مشاوره حقوقی تلفنی با کمترین هزینه
دکتر عرفان فدایی وکیل پایه یک دادگستری
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1802797491
آیا طرح تحول سلامت برای پزشکان جاذبه دارد؟
واضح آرشیو وب فارسی:ایران: فریبا خان احمدی از قدیم گفته اند «تنها دیکته نانوشته غلط ندارد.» این جمله ای است که وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی اندکی بعد از اجرای طرح تحول سلامت در وبلاگ شخصی اش نوشت. فراموش نکنیم هر کاری که برای نخستین بار انجام شود، قطعاً نقاط ضعفی هم خواهد داشت. حالا یک سال و نیم از حرکت قطار طرح تحول سلامت می گذرد. قطاری که تا به راه افتاد، سنگ اندازی ها به طرفش آغاز شد اما قطار تحول در سلامت چه در زمانی که وارد ایستگاه درمان شد و چه زمانی که به ایستگاه بهداشت رسید توانست رضایتمندی 80 درصدی بیماران را جلب کند. کاهش پرداختی از جیب مردم تا 6 درصد و ایجاد خانه های بهداشت تنها گوشه ای از بسته های طرحی است که از اردیبهشت پارسال کلید خورد و بی تردید رفته رفته استقبال بیماران نیز از آن افزایش می یابد. اما همین که طرح تحول نظام سلامت گام سوم را برداشت و با واقعی کردن تعرفه های پزشکی بساط پزشکان متخلف و زیر میزی بگیر را برچید نقطه عطفی شد برای شروع انتقاد از طرحی که به عنوان جراحی بزرگ حوزه سلامت شناخته می شود. انتقاد این پزشکان متخلف که از گوشه و کنار به گوش می رسد، بیشتر متوجه مطرح کردن بحث زیر میزی بین جامعه پزشکی است. آنها معتقدند نحوه بیان دریافتی پزشکان در راستای اجرای طرح تحول سلامت این شائبه را ایجاد کرد که پزشکان افرادی مادی هستند و این مسأله به قداست پزشکان خدشه وارد می کند. دکتر «رضا جباری» متخصص مغز و اعصاب پزشک جوانی است که در گفت و گو با روزنامه ایران از زاویه نگاه پزشکان به طرح تحول سلامت می گوید. او معتقد است، درد دل های واقعی جامعه پزشکی را باید از زبان پزشکان جوان شنید چرا که طرح تحول سلامت برای پزشکان تازه فارغ التحصیل شده چندان جاذبه ندارد و این مسأله ممکن است آینده شغل پزشکی را با مشکل مواجه کند. مهاجرت و کوچ پزشکان به بخش خصوصی تنها گوشه ای از آسیب های احتمالی این طرح است. اما و اگرهای طرح تحول را در گفت و گوی ما با این نماینده جوان جامعه پزشکی در ادامه می خوانید: آقای دکتر شما به عنوان پزشک متخصصی که هم در بخش دولتی و هم در بخش خصوصی فعالیت می کنید، زاویه نگاه پزشکان به طرح تحول سلامت را چگونه ارزیابی می کنید و اینکه طرح تحول سلامت برای پزشکان چقدر جاذبه دارد؟ شروع و برنامه ریزی هر موضوعی در ابتدا چالش هایی ایجاد می کند. طرح تحول سلامت نیز همچون سایر طرح ها چون در ابتدای راه است ممکن است، ایراداتی داشته باشد حتی شاید از توقف بایستد ولی باید هدف را نشانه بگیرد و به سمت آن حرکت کند. هدف تأمین سلامت مردم است بدون اینکه دغدغه ای از نظر مسائل مالی داشته باشد. به نوبه خودم به عنوان یک پزشک جراح مغز و اعصاب که مدتی قبل از طرح سلامت مشغول به ارائه خدمت بودم، فکر می کنم اگر طرح تحول سلامت به طور صحیح مسائل و اهدافی که در آن طراحی شده است، انجام شود رضایت پزشکان را ایجاد خواهد کرد. ولیکن نقدهایی هم وجود دارد که شاید هم از اختیار وزارت بهداشت خارج باشد. در مواقعی به دلیل بحث بودجه ممکن است وزارتخانه در اجرای طرح مشکل داشته باشد. به این دلیل که نحوه هزینه کرد پول هایی که وارد طرح سلامت شده است در قسمت های مختلف از جمله تخت بستری، بیمار، تجهیزات و پزشک برنامه های با دقت بازبینی شده ای نبودند به همین خاطر تقریباً چند بار شاهد تغییر برنامه ها در قسمت های مختلف بودیم. منظور شما از اینکه برنامه های نظام سلامت کشور نیاز به بازبینی دارند، دقیقاً کدام بخش از طرح است؟ به عنوان مثال در بخش مربوط به پزشکان متخصص که صرفاً متعهد به کار در بخش های دولتی وابسته به وزارت بهداشت هستند و در حیطه طرح سلامت مشغول به کار شده اند این تغییرات از نظر مسائل کاری برایشان سختی های خاصی ایجاد می کند. نحوه پرداخت های پرسنل و نوع پرداخت ها در طول این 18ماه تغییرات متفاوتی کرده است. طرح های پلکانی قاصدک و شاپرک به خاطر اختیاراتی که به بیمارستان ها داده اند، گاهی جا به جا شده است از این رو نحوه پرداخت در مراکز مختلف طبق آماری که پزشکان می دهند تا حدودی متفاوت است. در بررسی طرح سلامت به نقد قسمتی از این طرح می پردازیم که اغلب به پزشکان فارغ التحصیل منتهی می شود. پزشکانی که نیازمند کار و درآمد ماهیانه هستند و اجازه کار در بخش خصوصی و ایجاد مطب را ندارند. از آنجایی که یکی از رسالت های طرح سلامت مرتفع کردن موانع توانمندی های این پزشکان نسبت به قبل بود طی این مدت به خاطر اینکه از ابتدای امسال تاکنون بیشتر بیمارستان ها یا پرداختی نداشته اند یا اینکه پرداخت های شان منظم نبوده باعث شده اغلب پزشکانی که در طرح تحول سلامت مشغول به کار هستند هنوز از بیمارستان ها طلب داشته باشند. فکر می کنم این مسائل تا حدودی برای این گروه از پزشکان مشکلاتی ایجاد کرده است. به نظرم راه حل آن به دست شخص وزیر امکان پذیر است که آن بخش را که مربوط به پزشکان شاغل در طرح سلامت است با نگرشی مثبت ارتقا دهند و هم انگیزه لازم برای پزشکان شاغل در این بخش ایجاد کنند. در چنین شرایطی است که بخش دولتی توان رقابت با بخش خصوصی را خواهد داشت و انگیزه ماندن پزشکان در بخش دولتی را بیشتر خواهد کرد. در حال حاضر نحوه پرداخت های پزشکان شاغل در طرح سلامت انگیزه کار را در این بیمارستان ها تحت تأثیر قرار داده است. با بازبینی و اصلاح این بخش از طرح بتدریج بخش دولتی و خصوصی از نظر سطح و کیفیت ارائه خدمات در تمامی بخش ها بهتر و نزدیک تر می شود. گفته می شود اجرای طرح های پلکانی و قاصدک در بیمارستان ها موجب شده پرداختی پزشکی که در دو بیمارستان مختلف ارائه خدمت می کند، متفاوت باشد؟ درست است ولی این موضوع قابل بیان نیست. به خاطر اختیاراتی که به بیمارستان ها داده اند، گاهی سلیقه ای عمل می کنند به همین خاطر پرداختی پزشکان در بیمارستان ها متفاوت از هم است. پس می توانیم بگوییم بحث تفاوت در پرداخت ها موجب شده پزشکان برای خدمت در بخش دولتی رغبت نداشته باشند و منجر به کوچ پزشکان به بیمارستان های خصوصی شود؟ این مسأله دو دلیل همزمان دارد. یکی اینکه مباحث درآمدی در بخش خصوصی و دولتی کاملاً متفاوت است، به عبارتی یک تفاوت 10برابری در این دو بخش وجود دارد اگرچه تفاوت ضریب «کا» جراحی (حق العمل جراحی) در دو بخش دولتی و خصوصی 5 برابر است اما در حال حاضر این تفاوت حداقل 7 برابر است عجیب تر آنکه پیش از اجرای طرح تحول سلامت به خاطر بحث زیرمیزی تفاوت 100برابری در حق العمل جراحی وجود داشت. همچنین نکته بعدی آن است که احساس می شود نوع کرامت و احترام به پزشکان از طرف مجموعه بیمارستان در بخش خصوصی با بیمارستان های دولتی متفاوت است. مثال می زنید؟ پزشکان در بخش خصوصی نسبت به بخش دولتی با آرامش بیشتری کار می کنند. تنها نگرانی پزشکان در بخش های خصوصی نگرانی های مربوط به رضایتمندی بیماران شان است. اما در بخش های دولتی هر روز یک نفر داستان جدیدی درست می کند. بوروکراسی کاری در بخش دولتی در این قضیه دخیل است. بحث تجمیع نبودن بیمه ها هم تأثیر دارد؟ نگاه کنید در بخش خصوصی اگربیمار بیمه اش آزاد باشد در مدت یک هفته و چنانچه بیمار تحت پوشش بیمه باشد بیمه ها معمولاً بین یک تا سه ماه بدهی های شان را تسویه می کنند و پزشک می تواند حق العمل اش را دریافت کند که البته مقداری هم به عنوان فرانشیز بیمارستان پرداخت می شود؛ اما در بیمارستان دولتی پرداختی پزشکان گاهی چند ماه طول می کشد. من خودم در بیمارستان دولتی نیز مشغول هستم. گاهی 6تا 10ماه پرداخت کارانه ام عقب می افتد. از این جهت تجمیع بیمه ها می تواند به این مسأله کمک کند. نکته دیگری که بعد از اجرای طرح سلامت شروع شد، هجمه ای بود که علیه پزشکان درست شد در این مورد نظرتان چیست؟ جامعه طرح مسائل مادی از سوی پزشکان را خودخواهانه می داند؟ پزشکان نسل فرهیخته جامعه هستند. هر پدر و مادری دوست دارد فرزندش پزشک شود و البته تمامی تلاش شان را هم برای رسیدن به این هدف انجام می دهند. حال در نظر بگیرید وقتی فردی پزشک می شود اولاً که از سن 18 سالگی وارد دانشگاه می شوند، 7 سال پزشکی عمومی را می خوانند. معمولاً طرح شان حدود دو تا سه سال طول می کشد بعد از آن اگر بتوانند بلافاصله وارد دوره تخصص شوند و در مجموع حدود 14 تا 15 سال طول می کشد تا به بازار کار راه پیدا کنند. پزشکان افرادی هستند که از سطح سواد بالایی در جامعه برخوردارند اما در دوران دانشجویی و دستیاری در سطح بسیار پایین جامعه زندگی می کنند. اگر حساب کنیم یک پزشک وقتی که فارغ التحصیل می شود حداقل در سن 33تا 35 سالگی تازه وارد بازار کار می شود آن هم بعد از تحصیل و مشقت فراوان باید به مناطق محروم برود. آنها معمولاً در این مدت ازدواج می کنند و صاحب فرزند می شوند. بعد از دو سال خدمت در مناطق محروم همین که کارشان بخواهد جا بیفتد، باید جابه جا شوند. این پروسه 5 سال طول می کشد. یک پزشک معمولاً از 40 سالگی در شهرهای بزرگ یا در مراکز استان ها کار را شروع می کند. پزشک عمومی نیز مجبور است یا جایی استخدام شود یا در شهرستان در مطب فعالیت کند. همچنین برخی پزشکان عمومی در تهران جذب کارهایی می شوند که نیاز به علم خاصیندارد مثلاً در کلینیک های پوست و زیبایی مشغول می شوند که البته هر آنچه تحصیل کرده اند حاصلی از آن نمی برند. با این اوصاف وقتی پزشکان وارد بازار کار می شوند، نگرش جامعه به گونه ای است که پزشکان به دنبال مال اندوزی و ثروت اندوزی هستند. واقعیت این است که اگر چنین شخصی در رفاه زندگی نکند پس حاصل تحصیل و تلاشش را چگونه کسب کند؟ فضایی که علیه پزشکان و درآمدهایشان درست شده یک نوع نگرش منفی نسبت به جامعه پزشکی است، البته معتقدم این نگرش خیلی به اجرای طرح تحول سلامت ارتباطی ندارد. فکر می کنید این نگرش منفی چرا به وجود آمد؟ جامعه این نگاه را دارد که بسیاری از پزشکان افرادی مادی هستند. واقعیت امر این است پزشکی شغلی است که مسئولیت زیادی دارد. به عنوان مثال پزشکی که در بخش دانشگاهی فعالیت می کند هر اتفاقی برای بیمارش بیفتد بیمار از پزشکش که ارتباط نزدیکی هم با او داشته و مبلغ بسیار کمی نیز دریافت کرده است، شکایت می کند. پیش از اجرای طرح پزشک حکم جلب و بازداشت داشت و پس از آن هم پزشک مجبور است در اثر خطاهایی که گاهی غیر قابل پیشگیری است، دیه پرداخت کند. به عنوان مثال، چندی پیش در بیمارستان دانشگاهی یکی از رزیدنت ها بدون اینکه پزشک متخصص آنکال در بیمارستان حضور داشته باشد، هنگام عمل جراحی مرتکب خطایی شد در حالی که پزشک اصلاً مطلع نبوده و در بیمارستان حضور نداشته است اما در نهایت پزشک مقصر شناخته شد و جریمه سنگین چند ده میلیونی به عنوان دیه برایش در نظر گرفتند. شما به مسأله مهمی اشاره کردید و آن حضور پزشک های رزیدنت در بیمارستان های دولتی است که موجب شده مردم کمتر به این بیمارستان ها اعتماد کنند، زیرا احتمال دارد پزشک متخصص در اتاق عمل حضور نداشته باشد که به نظر می رسد همین امر هم موجب شده خطاهای رزیدنت ها در بیمارستان های دولتی زیاد شود. بالاخره پزشک هایی که در بخش آموزش و دانشگاه فعالیت می کنند، مسئولیت خطیری دارند و باید جوابگوی اشتباه و خطاهای کسانی که قرار است در آینده پزشک متخصص شوند، باشند. به اعتقاد من هر کسی را که می خواهیم نقد کنیم حداقل مدتی خودمان را جای آن فرد بگذاریم. اگر دانشجوی تخصصی خطایی را هنگام عمل جراحی که پزشک متخصص هم در اتاق عمل حضور دارد، مرتکب شود و منجربه فوت بیمار شود پزشک متخصص باید جوابگو باشد. واقعیت این است که یکسری از اتفاق ها از کنترل پزشک خارج است و پزشک باید جوابگو باشد. بنابراین چنین اتفاق هایی جزو بخش های منفی کار ما است. بعد از تبلیغات منفی علیه پزشکان و بحث زیر میزی که به دنبال اجرای طرح تحول به وجود آمد، آمار شکایت ها بسیار بالا رفت. اصولاً ما اعتقادمان این است که زمانی که اعمال انسان ها زیر ذره بین باشد زندگی برای همه انسان ها سخت می شود. به اعتقاد من حساسیت نسبت به جامعه پزشکی همزمان با طرح سلامت ایجاد شد. مگر قرار نیست پزشک در ازای کاری که می کند دستمزدش را بگیرد؟ چه کسی تا حالا به شیرینی فروشی مراجعه کرده و جعبه شیرینی گرفته و پولی نداده است چه کسی تا الان به فروشگاه مراجعه کرده و لباسی خریده و پولش را نداده است؟ این مثال به نظر شما درست است؟ کاملاً درست است. بسیاری از پزشکانی که ارائه خدمت می کنند هر بیماری که مراجعه می کند اگر پول نداشته باشد از بیمار ویزیت نمی گیرند. من تعجب می کنم چطور با وجود همه این کارها بازهم این نگرش نسبت به پزشکان وجود دارد. دولت بزرگ ترین کاری که می تواند انجام دهد باید ارتباط مالی پزشک و بیمار را قطع کند. به اعتقاد من دولت هنوز نتوانسته ارتباط مالی پزشک و بیمار را قطع کند. اگر این اتفاق بیفتد، بیمه های پایه موظف هستند همانگونه که در بیمارستان های وزارت بهداشت ارائه خدمت می کنند در بیمارستان های بخش خصوصی هم با بیماران شان قرارداد ببندند. چنانچه مثلاً بیمه خدمات درمانی نیروهای مسلح این کار را می کند یعنی این بیمه ها در بخش خصوصی نیز قرارداد دارند. این موضوع باعث شده بیماران تحت پوشش بیمه خدمات درمانی نیروهای مسلح این مشکلات را نداشته باشند. در حال حاضر که بحث زیر میزی هم کلاً منتفی شده است چنانچه بتواند تمام مردم را تحت پوشش بیمه ببرد که این بیمه هم در بخش دولتی و هم در بخش خصوصی مؤثر باشد و تفاوت بخش دولتی و خصوصی در یک فرانشیز 20درصدی تعریف شود آن وقت می توان مدعی شد که ارتباط مالی پزشک و بیمار قطع شده است. کاهش فرانشیز در بخش خصوصی و دولتی موجب اعتراض پزشکان شاغل در بخش خصوصی نمی شود؟ چرا باید این پزشکان اعتراض کنند بلکه به خاطر اینکه کاهش فرانشیز رقابت بین بخش دولتی و خصوصی را زیاد می کند، برای بخش خصوصی نیز بی نظیر خواهد بود و مریض رغبت بیشتری برای مراجعه به بخش خصوصی خواهد داشت. در چنین شرایطی بیمار مجبور نیست مثلاً برای جراحی تومور مغز 20میلیون تومان در بخش خصوصی هزینه کند و به جای آن 4 میلیون هزینه می کند. آن موقع از نظر مالی بیمار تحت فشار قرار نمی گیرد و همه می توانند به طور یکسان از خدمات به نحو احسن استفاده کنند. پزشکان متخصص سهم بزرگی از درمان را بر عهده دارند اما در کنار آن گروه های دیگری هم در حوزه درمان هستند که نسبت به اینکه منافع طرح تحول بیشتر متوجه پزشک متخصص بوده و درآمدزایی این پزشکان بعد از طرح تحول زیاد شده است، معترض اند؟ من فکر می کنم طرح تحول برای افراد مختلف مزایای مختلفی داشت اما نگرش افراد مختلف به طرح سلامت مقداری متفاوت است چرا که افراد دریافتی های کلی شان را قبل و بعد از طرح سلامت نگاه می کنند نه پرداخت هایی که از طریق بیمه ها انجام می شود. در نتیجه طرح تحول سلامت در بخش های خصوصی باعث شده درآمدزایی یکسری پزشکان کم شود. طرح تحول سلامت در بخش دولتی نیز درآمد پزشکان و همچنین درآمد سایر کارکنان از جمله پرستاری را هم افزایش داده است. اینکه کدام رشته ها تغییرات زیادی داشتند به تعرفه های وزارت بهداشت بر می گردد. به عنوان مثال کدهای جراحی برای رشته های مختلف متفاوت است. تا جایی که من اطلاع دارم معمولاً تعرفه جراحی برای همه رشته ها تغییر کرده است. در نتیجه منافع جمعی رشته ها را در نظر گرفتند اما باز هم اختلاف نظر هایی وجود دارد. اما اینکه چرا تفاوت بین پزشکان متخصص و عمومی زیاد است کاملاً مشخص است و از قواعد تصاعدی تبعیت می کند. فرض کنید، درآمد پزشک عمومی باید نسبت به متخصص یک به 5 باشد. مثلاً اگر پزشک عمومی در بخش دولتی یک میلیون تومان درآمد دارد پزشک متخصص در همان بخش 5 میلیون تومان درآمدش است اگر قرار شده درآمد پزشکان در بخش دولتی دو برابر شود در این حالت باید پزشک عمومی دو میلیون تومان و متخصص 10 میلیون تومان بگیرد که این تفاوت 4 برابر می شود. البته وزارت بهداشت سعی کرده درآمد کسانی را که پایین است تا سقف 10میلیون افزایش دهد تا این اختلاف تعدیل شود و همه بتوانند از طرح سلامت بهتر بهره مند شوند. باید به مسأله دیگری هم اشاره کنم. پزشکان جزو نخبگان جامعه هستند. آمار کنکور هم نشان می دهد فرزندان شایسته کشور وارد رشته پزشکی می شوند اما متأسفانه آمار مهاجرت شان بویژه بعد از فارغ التحصیل شدن از پزشکی عمومی بسیار بالا رفته است و البته دامنگیر متخصص ها هم شده است که از نظر من یک فاجعه است. الان در همه جای دنیا نیروی انسانی حرف اول را می زند. اینکه پزشکان درجه یک را با سیاست های اشتباه و عدم جذب شان از دست بدهیم ضررش را چند سال بعد نشان می دهد. مسأله بعدی هم افزایش ورودی های کنکور است که کیفیت آموزش پزشکی را پایین آورده است. نسلی که الان از کشور خارج می شوند بسیار غربال شده بودند بنابراین فکر می کنم هر چه سریع تر باید فکری اندیشیده شود تا مهاجرت ها هم کم شود. مقیم نبودن پزشک های متخصص در بیمارستان های دولتی گلایه همیشگی وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی بوده است بویژه در کشیک های شب که اغلب رزیدنت ها حضور دارند و پزشک متخصص در بیمارستان نیست؟ به نظر من دلیلش کاملاً واضح است. معمولاً افراد کاری را انجام می دهند که برای شان جذابیت داشته باشد. وقتی نتوانیم جذبه ای از نظر مالی ایجاد کنیم این کار را انجام نمی دهند. زور و اجبار همیشه راه فرار و دور زدن زیادی هم همراه دارد. اگر قرار است در بخش دانشگاهی پزشک مقیم حضور داشته باشد و به تک تک عمل های جراحی در بیمارستان نظارت کند درآمدش نیز باید در نظر گرفته شود در حالی که در شرایط فعلی عملاً انگیزه برای ماندن در این بخش با توجه به شرایط اقتصادی خیلی خیلی کم است. حرف آخر؟ مطمئنم تمامی پزشکان در زمانی که کار درمان بیمار را انجام می دهند مهم ترین چیز برای شان سلامت مریض است. هیچ پزشکی بدخواه هیچ بیماری نیست و این را زمانی فرد می تواند درک کند که در جایگاه پزشک باشد. تخلف در هر صنفی وجود دارد بنابراین عملکرد اشتباه عده ای نباید به پای همه نوشته شود. در طرح سلامت بیشترین لطمه ای که به جامعه پزشکی وارد شد، مسائل فرهنگی بود که گریبانگیرش شد. خواهش ما از وزیر بهداشت این است که این زخم را ترمیم کنند تا جامعه پزشکی را التیام بخشند.
سه شنبه ، ۱۲آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ایران]
[مشاهده در: www.iran-newspaper.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
گوناگون
پربازدیدترینها