واضح آرشیو وب فارسی:حمایت: «وحید چاووش» مستندسازی است که در چند سال اخیر خودش را وقف ثبت پیاده روی اربعین کرده است و با ساخت و تهیه ی آثار درخشانی مانند «یادداشت های یک پیاده»، «شما چه کسی هستید؟»، «ماما نَزیهه»، «حاشیه ای کوتاه از یک متن بلند»، «قصه های ناخوانده»، «صبحی که نزدیک است» و... تبدیل به یکی از پرکارترین مستندسازان ایران در به تصویر کشیدن بزرگترین راهپیمایی مذهبی جهان شده است. وی جزء مستندسازانی است که در گسترده شدن هرساله ی این واقعه در چند سال اخیر نقش به سزایی داشته اند. وی در گفت وگو با «سوره سینما» درباره شرایط امروز مستندسازی نسبت به گذشته اظهارکرد: الان شرایط خیلی آسان شده است. دوستانی را می بینم که دل شان می خواهد فیلمساز شوند، ولی نمی شوند. تحلیل من این است که اینها دارند در شرایط استاندارد و راحتی زندگی می کنند؛ الان دوربین و باکس مونتاژ ارزان شده و شما با کامپیوتر می توانید خیلی از کارها را انجام دهید. شما هرقدر دل تان بخواهد می توانید روی هارد کامپیوتر راش بگیرید و ذخیره کنید اما قبلا اینطور نوبد. این مستندساز درباره دلایل ساخت مستندهایی درباره اربعین هم خاطرنشان کرد: اولین مستند من با موضوع اربعین، «یادداشت های یک پیاده» بود که در سال ۹۰ ساخته شد. در آن زمان اربعین تا این حد در بین مردم ما جا نیفتاده بود.ولی من می دیدم که در عراق یک اتفاق فوق العاده در حال رخ دادن است. زواری که می رفتند و می آمدند قصه هایی را برای من تعریف می کردند که عجیب بود. این حرص و جوش را داشتم که ما چرا درباره ی این راه پیمایی بزرگ فیلم نمی سازیم؟ چون عراقی هستند؟ ما و مردم عراق هر دو شعار مرگ بر آمریکا می دهیم و این حرکت، حرکتی است که می تواند تن آمریکایی ها را بلرزاند. داشتم تصور می کردم شش تا هشت میلیون آماری که می گویند چه جمعیتی است؟ از خودم می پرسیدم زیر سقف آسمان دنیا کدام رئیس جمهوری می تواند این تعداد جمعیت را در یک جا جمع کند؟ حتی اگر پول هم بدهد، چنین جمعیتی نمی آید . اما اینجا هرکسی از جیب خودش هزینه می کند و مایه می گذارد . چاووش اضافه کرد: به خاطر دارم آن سالها تلویزیون چندین بار به خاطر فعالیت های دفاع مقدس از من دعوت کرده بود. در آن زمان با خود فکر کردم چرا در ایام محرم از من دعوت نمی شود. زیرا من درباره محرم هم فیلم ساخته بودم. این پرسش را با دست اندر کاران تلویزیون درمیان گذاشتم اما آنها در پاسخ به این حرف گفتند: برای محرم فیلم مناسبی که حرف برای گفتن داشته باشد نداریم. این سخن برای من خیلی سنگین تمام شد. به جرات می گویم که من از پای دیگ امام حسین(ع) یاد گرفتم که چگونه پای دوربین کار کنم. می توانم برای شما بازگو کنم کارکردن پای دیگ امام حسین(ع) و کار کردن پای دوربین چه شباهت هایی با هم دارند. در پیاده روی اربعین، هر زائر یک سوژه مستند است وی همچنین در پاسخ به پرسشی مبنی براینکه مستندهای شما خیلی خاکی و عامه پسند هستند. آیا برای این مستندهای اربعین سناریو می نویسید یا می روید که سوژه خاصی پیدا کنید؟ خاطرنشان کرد: واقعیت این است که اصلاً نمی دانم چه می خواهم بسازم. شما در نظر بگیرید که سیلی دارد می رود. این طرف را نگاه می کنی که یک عده آدم دارند می روند و می گویی این یک سوژه است. این پیرمرد، این پیرزن. می خواهی این را بگیری، می بینی آن طرف تر یک بچه ای هم سوژه است. بعد می خواهی بچه را بگیری، می بینی یک معلول سوژه است و دوربین تو روی هرکدام که متمرکز شود، بقیه را از دست می دهی. حرصی که از آن حرف می زنم این است. متحیر می مانی که کدام را بگیری؟ با این سیل چه کار کنی؟ کجا بایستی؟ چه کسی را بگیری؟ کدام را انتخاب کنی؟ این مستنساز ادامه داد: برای انتخاب سوژه و فیلم گفتم آقا! آفتاب که زد، من با سه پایه و دوربینم می ایستم. اگر قسمتم شد و شما منت گذاشتید که من بفهمم چه چیزی را باید بگیرم، خیلی خوشحال خواهم شد، اما اگر هم نشود اعتراضی به شما ندارم. ولی شما می دانید که دلم چقدر می سوزد. آفتاب که سر زد بلند شدم و شروع کردم به دویدن تا پاسی از شب . وی بیان کرد: واقعیت این است که درمستند اربعین تک تک افرادی که در این سیل پیاده روی حضور دارند یک سوژه هستند. من مدعی هستم که به قدر وسع ام کوشیده ام، ولی مدعی نتیجه نیستم که چه از کار درآمده است. دوستان ما می گویند امام حسین(ع) خودش کمک می کند ولی این شرط غیرت و مردانگی نیست که بنشینی و پا روی پا بیندازی و بگویی آقا! کمک کن. چاوش در ادامه در خصوص مستند پراستقبال «شما چه کسی هستید؟» نیز توضیح داد: من در ضبط این فیلم تلاش کردم پای دیگ بایستم و این طوری نگاه می کردم. هرقدر که لازم است بدو. اگر تو نکنی، کس دیگری هست که جای تو کار کند. به خاطر همین خروجی من در آن ۲۰ روز، ۱۲۰ دقیقه شد. یک ۹۰ دقیقه ای به نام «شما چه کسی هستید؟» به علاوه فیلم دیگری به نام «زبان سکوت». بازخوردهای عجیب وی افزود: این مستند برای سازمان رسانه ای اوج ساخته شد. مدیر این سازمان به من گفت مردم نامه هایی ارسال کرده اند که خواندنش اشک را از چشم سرازیر می کند. این نامه ها حدود ۲۰۰ صفحه بود. من از ساعت ۱۲ شب تا 4صبح مشغول خواندن نامه ها بودم. واقعاً اشکم در یک جاهایی قطع نمی شد. مردم بسیار دعا کرده بودند و دیدم چقدر لطف امام حسین(ع) شامل حال من شده است. همیشه آرزویم این بود که کاش می توانستم روضه بخوانم. این فیلم ها یک جورهایی روضه خوانی مدرن شد. خوشحالم که به اندازه خودم توانستم روضه بخوانم و به حضرت سیدالشهدا (ع) عرض ادب کنم.
دوشنبه ، ۱۱آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: حمایت]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]