واضح آرشیو وب فارسی:پایتخت: ایران در افق سال 2030 میلادی یعنی کمتر از 15 سال دیگر در منطقه کاملا خشک جهان قرار خواهد گرفت؛ پدیده ای که220 میلیون نفر را در جهان وادار به مهاجرت خواهد کرد. آیا آماده ایم؟به گزارش پایتخت ، دکتر محمد جواد بلورچی مشاور رئیس و سخنگوی سازمان زمین شناسی گفت: « طی سه دهه اخیر مباحث گوناگونی پیرامون تغییر اقلیم ازسوی دانشمندان اعم از موافق یا مخالف مطرح شده است، ولی آنچه مورد قبول همگان است، وقوع رخدادهایی در جهان است که تعداد، شدت و میزان آسیبهای ناشی از آنها به مراتب بیشتر از حد طبیعی است. رخدادهایی مانند وقوع پدیده گردوغبار، خشکسالی، فرونشست زمین، نابودی آبخوان ها، نابودی تالاب ها و دریاچه ها، آلودگی و تغییرات کمی و کیفی آبخوان ها، از وقوع یک پدیده خبر می دهد».وی ادامه داد: « تا سال های 2000 تا 2009 میلادی نیمی از پهنه سرزمین ایران در وضعیت خشکسالی قرار دارد ولی در افق 2030 میلادی این وضعیت تمام پهنه ایران را در برمی گیرد. طبق مطالعات جهانی برای سال 2025 میلادی تا 2.5 میلیارد نفر، عدم دسترسی به آب آشامیدنی سالم پیش بینی شده که متاسفانه باید گفت 30 کشور از این مسئله آسیب جدی می بینند وایران را نیز جزو این کشورها است». امنیت تمام زیرساختها این کارشناسی سازمان زمین شناسی افزود:« فرونشست زمین پدیده ای است خزنده و آرام که کمتر مورد توجه قرار می گیرد اما امنیت تمام زیرساخت های کشور مانند راه، راه آهن، شریان های حیاتی، پل ها، فرودگاه ها، ساختمان ها، پالایشگاه ها و نیروگاه ها را تهدید می کند. در واقع در بعضی از نقاط کشور به دلیل شرایط کوهستانی و زلزله خیز بودن، امکان ساخت وساز وجود ندارد و در دشت های کشور نیز به دلیل برداشت بی رویه از منابع آب زیرزمینی و فرونشست زمین، امکان ایجاد سایت ایمن برای پروژه های مهم وجود ندارد. تغییر اقلیم؛ پدیده ای است که موجب می شود برخی مناطق مرطوب، مرطوب تر و مناطق خشک، خشک تر شوند. همچنین سیکلهای هفت ساله معروف به النینو و لانینو نیز دیگر رخ نمی دهد. بلکه طوفان های قاره ای چندین بار طی سال و در همه فصول رخ می دهد. آب تجدیدشونده در حدود ده هزار کیلومتر مکعب در سال است که یک دهم درصد کل آب زیرزمینی در جهان است. یعنی هر سال میزان بسیار اندک از آبی که به صورت تجدیدشونده دریافت می شود، جایگزین آب های مصرفی می شود و لذا اگر این میزان برداشت کنترل نشود، می تواند عواقب بسیار نگران کننده ای داشته باشد». معدن حیاتی به نام آب زیرزمینی بلورچی گفت:« چرخه آب زیرزمینی، چرخه ای طولانی است. برخی معتقدند حدود 1500 تا 2000 سال زمان می برد تا ظرفیت آبخوانی به طور معمولی تجدید و ترمیم شود، همچنین پذیرفته شده که آبخوان ها در زمان زمین شناسی کنونی تغذیه نشده اند بلکه مثلاً در اقلیم ایران در دوره عصر یخ، آبخوان ها پر شده باشند. حال با توجه به نکات فوق و اینکه ایران کشوری است با حدود 222 میلیمتر بارندگی در سال، ضرورت دارد که برداشت از منابع آب زیرزمینی را یک نوع معدنکاری تلقی کرد و بهره برداری از آن را به متخصص واگذار کرد. درواقع آب زیرزمینی در مناطق خشک یک معدن حیاتی و جبران ناپذیر و یک بار مصرف است».مشاور رئیس سازمان زمین شناسی گفت:« عواملی که در افزایش برداشت موثر بوده اند شامل افزایش جمعیت، گرمایش جهانی، اضافه برداشت، بهره وری پایین، توسعه ناپایدار، به همراه مشکلات اجرایی در قوانین و مقررات کشور لذا این وضعیت در کوتاه مدت شکل نگرفته بلکه حاصل 22 سال تجربه ناموفق در زمینه مدیریت آب است». بلورچی افزود:« مطابق مطالعات زمین شناسی، هجده هزار سال پیش که حدوداً انتهای عصر یخبندان بوده است، از حدود ده هزار سال انتهایی گرم شدن سیاره زمین آغاز شده است، تا حدود سه هزار سال پیش که مجدد فرآیند خنک و گرم شدن را تجربه می کند تا حدود هشتصد سال پیش که زمین مجدد دوره خنک شدن را طی می کند. همه این موارد در لایه های زمین ثبت شده است. براساس این مطالعات و بررسی وضعیت های اقلیمی، پیش بینی می شود در بدترین شرایط تا سال 2100 میلادی، ممکن است افزایش درجه حرارت سیاره زمین به 6 درجه گرمایش برسد و این در قیاس با دوران عصر یخبندان که تغییرات 4 درجه ای گرمای زمین موجبات پایان آن عصر شد، بسیار معنادار خواهد بود. درواقع این 6 درجه افزایش در صد سال، سیاره زمین را در بدترین شرایط حرارتی قرار می دهد که در عمر 40 میلیون ساله سیاره زمین بی سابقه است. از جمله پیامدهای این پدیده نوظهور این است که حدود 222 میلیون نفر در جهان آواره خواهند شد. همچنین گرمایش باعث ذوب شدن یخ های قطبی و بالا آمدن آب دریاها خواهد شد که ایران نیز در بخش هایی از خوزستان درگیر این موضوع خواهد شد».
دوشنبه ، ۱۱آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پایتخت]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 16]