واضح آرشیو وب فارسی:همشهری: - همشهری دو - محمد سرابی: وقتی نخستین نشانه های فصل سرد می رسد پرنده های مهاجر سفر را آغاز می کنند، آدم ها پنجره های خانه هایشان را می بندند و درخت ها آرام به خواب می روند؛ یک خواب عمیق که حدود ۶ ماه طول می کشد.آفتاب و سایه شهر ها با ساختمان ها تعیین می شوند اما هنوز هم معدود درختانی این طرف و آن طرف، کنار خیابان و درون پارک ها هستند که با جوانه زدن و برگ ریختن گذر فصل را نشانمان بدهند. اما هر سال که می گذرد از تعداد درخت های قدیمی کم می شود. اگرچه نهال های جدید سعی می کنند جای آنها را بگیرند ولی نابود شدن تکه ای از فضای سبز شهری که در آن زندگی می کنیم به معنی حذف شدن بخشی از آن است که در طول سال های زیاد به وجود آمده است. ثبات امروزی شهر های ما را خیابان ها و ساختمان ها فراهم می کنند و هرچقدر که بیشتر و بهتر و به هم پیوسته تر باشند اطمینان بیشتری پیدا می کنیم که دنیای اطرافمان از استحکام و اعتبار برخوردار است اما دنیای افسانه ها متفاوت است. در افسانه های ملل مختلف از درختانی صحبت شده است که یگانه و تنها در میانه زمین روییده اند. اسطوره های شمالی از درختی می گویند که 9 لایه آسمان و زمین را به ترتیب روی هم نگه داشته بود و با اینکه حیوانات مختلفی تنه آن را می خوردند و به شاخه هایش آسیب می رساندند همچنان استوار می ماند. 4 گوزن جوانه هایش را می جویدند و مار ها ریشه هایش را اما درخت همچنان برپا بود و آنها را از خود نمی راند.دیدن درختان بزرگ و کهنسال که همیشه پایدار و آسیب ناپذیر بودند این تصور را می سازد که درختان بخش ثابتی از جهان هستند و نبود آنها آسمان و زمین را به هم می ریزد ولی در شهر ها درخت ها دیگر ستون ثبات نیستند و به راحتی از میان می روند. همیشه تصور می کنیم که گرمای تابستان و کمبود آب، درختان شهری را خشک می کند. البته این مهم ترین دلیل از میان رفتن این پوشش سبز قدیمی است اما هر چیزی می تواند مانند یکی از آن گوزن ها ضربه ای به درخت بزند. آلودگی آب های سطحی، ساخت وساز خزنده ای که ریشه های درختان را قطع می کند و آفت هایی که با تغییر زیست بوم افزایش پیدا می کنند آن را ضعیف می کنند. درخت بنا به طبیعتی که دارد تا جای ممکن مقاومت می کند اما زمانی می رسد که دیگر توان رویارویی را از دست می دهد؛ اتفاقی که برای چنار های مشهور تهران افتاده است و تعداد زیادی از آنها تبدیل به کنده های بزرگ در کنار جوی های خشک شده اند. می گویند خواب از جنس مرگ است و شباهت زیادی به آن دارد برای همین است که در ادیان گوناگون دعا هایی برای پیش از خواب شبانگاهی داریم و در آن از قادر متعال می خواهیم که اگر در خواب، جان خود را از دست دادیم ما را مشمول رحمت خود قرار دهد و به جهانی نیکو ببرد. پاییز با نشانه شاعرانه آن یعنی برگ ریزی رنگارنگ شروع می شود. بیشتر درختان در ابتدای فصل سرد به خواب فرو می روند و نزدیک نیمی از سال را در آن می گذرانند. هوا سرد و سرد تر می شود. شاید برف هم بیاید و روی شاخه ها بنشیند ولی درخت آن را حس نمی کند چون در انتظار بهار مانده است اما زمانی که بهار می رسد همه آنها بیدار نمی شوند. بعضی از درخت هایی که الان به خواب رفتنشان را می بینیم در خواب می میرند و به سال بعد نمی رسند.
دوشنبه ، ۱۱آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: همشهری]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 11]