تبلیغات
تبلیغات متنی
رسانه حرف تو - مقایسه و اشتراک تجربه خرید
آموزشگاه آرایشگری مردانه شفیع رسالت
تاثیر رنگ لباس بر تعاملات انسانی
محبوبترینها
بررسی دلایل قانع کننده برای خرید صنایع دستی اصفهان
راه های جلوگیری از جریمه های قبض برق
آشنایی با سایت قو ایران بهترین سایت آگهی و تبلیغات در کشور
بهترین شرکت‌های مهندسی در آلمان
صفر تا صد حق بیمه 1403! فرمول محاسبه حق بیمه
نقش هدایای سازمانی در افزایش انگیزه و تعهد کارکنان
کلینیک پروتز و ساخت اندام مصنوعی دکتر اجرائی
چگونه می‌توانیم با ترانسفر وایز پول جابجا کنیم؟
بهترین مدل‌های [صندلی گیمینگ] براساس نقد و بررسی کاربران
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1804317250
انتظار نمی رفت وزارت خارجه «صدرنشینی» آمریکا و «حاشیه نشینی» ایران را بپذیرد
واضح آرشیو وب فارسی:شاخص نیوز: شاخص : دعوت از ایران برای حضور در وین، «نیاز مبرم» آمریکاست و «امتیازی» برای ما نیست، بنابراین وظیفه طرف مقابل است که هزینه کند نه آن که امتیاز بدهیم و حاشیه نشین هم باشیم!به گزارش پایگاه شاخص ، حسین شریعتمداری در یادداشتی با عنوان “جغرافیای میز مذاکره وین!” در روزنامه کیهان نوشت: در گزارش های جنگ جهانی دوم آمده است که وقتی قرار بود موسولینی به دیدار هیتلر برود، گارد محافظ هیتلر که مسئولیت تشریفات دیکتاتور نازی را هم برعهده داشت، صندلی او را نزدیک به ۱۰ سانتیمتر بلندتر از صندلی موسولینی انتخاب کرده بود. موسولینی، دیکتاتور ایتالیا که در جنگ جهانی دوم همپیمان آلمان بود، بلافاصله بعد از ورود به سالن ملاقات متوجه موضوع شد و فهمید که منظور آلمان ها از این چینش، آن است که هیتلر را در جایگاهی برتر از او معرفی کنند. معروف است که موسولینی بعد از فشردن دست هیتلر، روی میزی که جلوی صندلی های دو دیکتاتور قرار داشت، نشست و نقشه نازی ها را نقش برآب کرد. در مثل مناقشه نیست چرا که مثل فقط برای تقریب ذهن است. مثلا وقتی گفته می شود قله دماوند شبیه «کله قند» است، کسی انتظار ندارد که جنس آن نیز از جنس قند و یا اندازه آن هم مانند کله قند، فقط ۳۰ سانتیمتر باشد! چرا که در این تمثیل شکل قله دماوند مورد نظر بوده است و نه جنس و اندازه آن. با این تمثیل که امید است دوستان عزیز وزارت خارجه به آن خرده نگیرند، باید گفت؛ چینش میز مذاکره در نشست روز جمعه وین نه فقط شایسته جایگاه و منزلت جمهوری اسلامی ایران نبود بلکه به گونه ای که حساب شده به نظر می رسید، تحقیرآمیز هم بود! در چینش میز مذاکره از شکل مستطیل استفاده شده بود که پشت ضلع عرضی آن (صدرمجلس) وزرای خارجه آمریکا و روسیه جای گرفته بودند و پشت دو ضلع طولی راست و چپ آن، وزیران خارجه سایر کشورهای شرکت کننده در اجلاس- از جمله وزیرخارجه محترم کشورمان- نشسته بودند. انتخاب این جغرافیا برای میز مذاکره به طور طبیعی برای حاضران و نیز همه کسانی که جریان نشست را از طریق تصاویر دنبال می کردند، این تلقی را به دنبال داشت که آمریکا و روسیه، رهبران و رؤسای اجلاس هستند و سایر کشورها از جمله، جمهوری اسلامی ایران، با نقش های دست چندمی و فرعی در نشست حضور یافته اند! درباره کشورهایی نظیر عربستان، قطر، ترکیه و امثال آن سخنی در میان نیست، چرا که دست نشاندگان بی اختیار آمریکا و متحدانش هستند و اگر وزرای خارجه این کشورها را کنار «پاشنه در»! اجلاس هم جای می دادند، نه فقط جای کمترین ایراد و انتقادی نبود بلکه «حق مسلم»! آنها نیز بود. اما، جمهوری اسلامی ایران اصلی ترین نقش را در مقابله با تروریست های داعش و سایر تکفیری های وحشی برعهده داشته و دارد. و اساسا- و به اعتراف دهها باره آمریکایی ها- هیچ راه حلی برای بحران سوریه، بیرون از تصمیم و اراده و تأمین نظرجمهوری اسلامی ایران در دفاع از مردم مظلوم آن سامان وجود ندارد. آمریکایی ها کمترین تردیدی ندارند که مردم مظلوم سوریه، جمهوری اسلامی ایران را فرشته نجات خود می دانند و به وضوح دیده اند که تدبیر جان برکفانی مانند سردار قاسم سلیمانی و خون شهیدان گرانقدری نظیر سردار همدانی از جان و مال و ناموس آنان در مقابل تروریست های وحشی داعش و گروههای تکفیری تحت حمایت مستقیم آمریکا، اسرائیل و آل سعود میهمان کش دفاع کرده است و… از این روی، بایسته آن بود که جمهوری اسلامی ایران در جغرافیای میز مذاکره وین، «صدرنشین» باشد و نه «حاشیه نشین»! و از تیم وزارت امور خارجه کشورمان نیز انتظار نمی رفت چینش مورد اشاره را بپذیرد و کمترین توقع، آن بود که میز مذاکره دایره ای شکل باشد. گفته می شود که چینش میز مذاکره و انتخاب جایگاه وزرای خارجه کشورهای شرکت کننده براساس مدت زمان سابقه حضور آنان در سمت وزارت خارجه کشورشان بوده است! و این نکته نشان می دهد که چینش میز مذاکره برای حریف نیز از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده و از آنجا که چینش مورد اشاره را غیرقابل توجیه می دانسته است برای توجیه پذیر بودن آن به ترفند یاد شده روی آورده است. این نکته نیز درخور توجه جدی است که دعوت از ایران برای حضور در نشست وین، «نیاز مبرم» آمریکاست و «امتیازی» برای ما نیست، بنابراین وظیفه طرف مقابل است که برای تأمین نیاز خود هزینه کند و نه آن که امتیاز بدهیم و حاشیه نشین هم باشیم! منبع : کیهان انتهای پیام/۱۴۰۴/د
یکشنبه ، ۱۰آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: شاخص نیوز]
[مشاهده در: www.shakhesnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]
-
گوناگون
پربازدیدترینها