محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان میشوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826949487
نامه خوانندگان پاپ به رئیس جمهور؛ اتهام ما را اثبات کنید+ عکس
واضح آرشیو وب فارسی:ساری نیوز: نامه خوانندگان پاپ� ماجرای ممنوع الکاری برخی از چهره های شناخته شده موسیقی در کشورمان این روزها شکل جدی به خود گرفته است.معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی این ماجرا را از بیخ و بُن انکار می کند، سرپرست دفتر موسیقی ماجرا را تایید می کند و سخنگوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برای خوانندگان متخلف خط و نشان می کشد. در نهایت نیز خوانندگان موسیقی پاپ شکایت خود را در نامه ای به نزد رئیس جمهور برده اند تا ماجرا به طور کامل تایید و شکلی دیگر به خود بگیرد. جمعی خوانندگان شناخته شده موسیقی پاپ با نوشتن نامه ای و بیان اعتراض نسبت به ممنوع الکاریشان خواهان وقت ملاقات حضوری با رئیس جمهور شده اند. به نظر می رسد نامه یاد شده طی جلسه ای میان خوانندگان پاپ نوشته شده و صبح امروز در اختیار رسانه ها قرار گرفته است. متن نامه خوانندگان پاپ به شرح زیر است: به نام خدا ریاست محترم جمهور ، وزارت محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی و مسئولین محترم ذیربط ضمن عرض سلام ، احتراماً بدینوسیله به عرض می رساند که نوشته های زیر حرفهای دل خوانندگان پاپ در مورد وضعیت حال حاضر موسیقی پاپ کشور ، تبعیضها ، کمبودها و مشکلات آن می باشد. *** تبعیضها: در هنر هیچ سبک و شاخه ای بر دیگری برتری ندارد. اما متاسفانه در موسیقی کشور ما از برابری خبری نیست. موسیقی پاپ همیشه از نظر مسئولین ، بی هویت و کم ارزش و موسیقی سنتی ارزشی و فاخر به شمار میاید. در حالی که ارزش یک اثر هنری را صرفاً کیفیت وجودی آن اثر تعیین می کند نه اینکه در چه سبکی قرار گرفته. همانطور که می توان یک قطعه ی کلاسیک یا سنتی سخیف و مبتذل ساخت ، می توان اثری بسیار ارزشمند در سبک پاپ ، راک و غیر ارائه کرد. در این موضوع که موسیقی نواحی ، فولک یا کلاسیک و بخشی از موسیقی سنتی که خطر فراموشی آن را تهدید می کند باید مورد حمایت دولت قرار گیرد شکی نیست ، اما آیا آن نوع موسیقی که تنها تفاوتش با موسیقی پاپ استفاده از چند ساز ایرانی در کنار سازهای غیر ایرانی و یا اضافه کردن چهچه به تحریر هاست هم باید مورد حمایت ویژه قرار گیرد؟ و آیا اصلا خوانندگان موسیقی سنتی که بسیاری از آنها از مخاطبان زیادی برخوردارند و پاپیولار محسوب میشوند ، نیاز به حمایت ویژه دارند؟ چرا مرزبندی ژانرهای مختلف موسیقی و تصمیم گیری برای حمایت یا عدم حمایت و تخصیص امکانات یا محروم کردن از بدیهی ترین حقوق و امکانات از سوی دولت باید تا این حد سطحی نگرانه باشد؟ موارد زیر نمونه هایی از امکاناتی است که فقط به موسیقی سنتی و تلفیقی تعلق دارد و موسیقی پاپ از آن محروم است؛ 1- اجرا در سالن همایشهای برج میلاد ، فضای باز برج میلاد ، تالار وحدت ، باغ عفیف شیراز ، عمارت مسعودیه تهران ، سالن خلیج فارس کیش و … که همگی جزو بیت المال به حساب می آیند. 2- اجازهٔ تبلیغات محیطی (بیلبورد ، بنر ، …) برای تبلیغ کنسرت و آلبوم. 3- برگزاری مراسم رونمایی از آلبومهای جدید و یا کنفرانسهای خبری در اماکن تاریخی و اماکن با فضای باز مانند کاخ نیاوران و یا حافظیه شیراز. 4- صدور مجوز برای برگزاری کنسرت در حالتی بسیار سهل تر و سریع تر نسبت به موسیقی پاپ در شهرستانها. آیا حمایت از موسیقی سنتی و تلفیقی باید به معنی سلب امکانات اولیه و بدیهی از موسیقی پاپ باشد؟ آیا منطقیست که با هدف حمایت از کشتی ، پخش تلویزیونی فوتبال را ممنوع و استادیوم فوتبال را از فوتبالیستها گرفته و آنها را روانهٔ زمینه خاکی کنیم؟ آیا با این روش می توان از محبوبیت فوتبال کاست و به محبوبیت و اقبال عمومی از کشتی افزود؟ *** کمبودها و مشکلات : عدم وجود یک رسانه (تصویری و شنیداری) برای موسیقی مجاز کشور که باعث ترویج هرچه بیشتر موسیقی غیر مجاز در کشور و رقابت نا برابر بین موسیقی قانونی و غیر قانونی شده است. موسیقی غیر مجاز بدون هیچ فیلتر و محدودیتی و با قویترین ابزار رسانه ای در بین تک تک افراد جامعه نفوذ می کند ، حال آنکه موسیقی مجاز پس از گذر از انواع فیلترها و ممیزیها و پس از صرف زمان زیاد به مرحلهٔ انتشار می رسد. مرحله ای که فاقد هرگونه رسانه برای شنیده شدن و تبلیغات است. تصور کنید جوانی علاقمند به موسیقی را که پس از سالها تلاش می خواهد که برای کار در حرفه مورد علاقه اش و احتمالا تولید یک آلبوم موسیقی تصمیم بگیرد. دو راه پیش روی اوست؛ 1- راه مجاز که نتیجه اش صرف زمان طولانی برای اخذ مجوز و صرف هزینه های سنگین برای تولید آلبوم و پیدا کردن شرکتی که حاضر به پخش آلبوم باشد است. 2- راه غیر مجاز؛ تولید آهنگ بدون در نظر گرفتن ممیزی و پخش اثر خود در تمامی کانالهای ماهواره ای و سایت ها. در حالت منطقی با انتخاب راه اول کمترین شانس برای شنیده شدن آثار وجود دارد و در مقابل با انتخاب راه دوم میتواند کار خود را به گوش همه برساند. سوالی که پیش میاید این است که آیا هدف وزارت ارشاد اسلامی هدایت جوانان به سمت موسیقی قانونی است یا هدایت آنها به سمت ماهواره ها و موسیقی غیر قانونی ؟ حال نه تنها هیچ رسانه ای برای ارائه آثار مجاز وجود ندارد ، بلکه اخیرا پخش آثار مجوز دار از برخی رسانه های غیر مجاز (سایت رادیو جوان و برخی کانالهای ماهواره ای) باعث ممنوع الکاری و ایجاد دردسرهای فراوان برای اهالی موسیقی مجاز نیز شده است. نکتهٔ حائز اهمیت در این مساله، مجوز دار بودن و قانونی بودن آثار مذکور است. حال اگر رسانه ای بیگانه یک اثر قانونی را سرخود پخش کند، آیا تقصیر بر گردن کسی است که کار قانونی را انجام داده؟ آیا اگر سخنان رئیس جمهور محترم کشور ، یک فیلم سینمایی مجوز دار و یا یک بازی فوتبال داخلی از کانالهای بیگانه پخش شود، این افراد مقصر شناخته میشوند؟ با اندکی تامل می توان به این نتیجه رسید که وظیفهٔ خوانندگان ، اخذ مجوزهایلازم از وزارت فرهنگ و ارشاد است و همچنین پخش آثارشان به صورت مجاز. در این میان اگر رسانه ای با هدف شیطنت و یا هر هدف دیگری اقدام به پخش این آثار قانونی کند، نباید کوچکترین مسئولیتی بر گردن خوانندگان مجاز باشد. به راستی چگونه می توان بدون هیچ مدرک، تفهیم اتهام و دادگاهی صدها نفر را از کار بیکار کرد؟ خوانندگان و به تبع آنها تهیه کنندگان، نوازندگان، صدابرداران، نورپردازن، بلیت فروشها، عوامل اجرایی و صدها نفر دیگر که به واسطهٔ این شغل کسب درآمد و امرار معاش می کنند٬ به راحتی از حقوق خود محروم می شوند. آن هم در حالى که موسیقى پاپ، بدون استفاده از هرگونه اعتبارات دولتى، بالاترین نرخ کارآفرینى را در بین تمامى شاخه هاى هنر دارد. فرضیه همکارى خوانندگان با رسانه هاى بیگانه باید از طرف طرح کنندگان این فرضیه ثابت شود، نه از طرف خوانندگان. زیرا طبق اصل سى و هفتم قانون اساسى: اصل، برائت است و هیچکس از نظر قانون مجرم شناخته نمی شود، مگر اینکه جرم او در دادگاه صالح ثابت گردد. همچنین به اشتراک گذاشتن لینک دانلود آهنگها از سایت رادیوجوان در گذشته، و قبل از آگاهى از ممنوعیت پخش آهنگها از این سایت، هیچ مسئولیتى را براى خوانندگان به وجود نمى آورد و نمی توان آنها را مجرم قلمداد کرد٬ زیرا طبق اصل یکصد و شصت و نهم قانون اساسى: هیچ فعلى یا ترک فعلى به استناد قانونى که بعد از آن وضع شده است جرم محسوب نمى شود. به نظر می رسد که وقت آن رسیده که رسانه های داخلی و مجاز قوی به حمایت از آثار مجاز داخلی بپردازند. کمبود سالن: در مبحث مربوط به سالن های برگزاری باید توضیح داد که نه تنها بسیاری از سالن های کشور در اختیار خوانندگان پاپ قرار نمی گیرد، بلکه اجازهٔ برگزاری کنسرت در سالن های با ظرفیت بالای تماشاگر نیز صادر نمی شود. به طور مثال چرا خواننده ای که پر مخاطب است به جای یک یا دو شب اجرا در سالن های با ظرفیت بالای 5000 نفر در سال، باید شبهای متعدد در سال و در سالن های کوچک اجرا داشته باشد؟ نتیجهٔ این اجراهای متعدد در سالن های یکسان و با ظرفیت کم، چیزی جز قیمت بالاى بلیت، تکراری شدن، پایین آمدن کیفیت اجرا و دلزدگی مخاطبین و خود گروه از اجراهای تکراری نیست. گذشته از موارد فوق، تهدید سلامتى خوانندگان، از دیگر تبعات اجرا در سالن هاى با ظرفیت کم است. زیرا حنجره نیز یکى از عضلات بدن است و همانطور که یک فوتبالیست نباید در یک روز در بیش از یک مسابقه فوتبال شرکت کند، بدیهى است که یک خواننده نیز نباید بیش از حد استاندارد از حنجره خود استفاده کند. لازم به ذکر است که خوانندگان مجاز پاپ در طی این سال ها نشان داده اند که همواره قشری مظلوم، سر به زیر، به دور از حاشیه و مطیع قوانین کشور عزیزمان بوده اند و هستند و این برای اولین بار است که پس از تمامی این سالها سکوت خود را شکسته اند و حرف های دلشان را به مردم و مسئولین میزنند. هدف از تمام حرفهای گفته شده، تأکید بر تلاش در جهت رشد و اعتلاى موسیقى پاپ بر اساس ارزش هاى فرهنگى جمهورى اسلامى ایران و ایجاد شرایط بهتر برای کار و در نهایت رضایتمندی مردم عزیز کشورمان است که همواره اصلی ترین دلیل و انگیزه کار بوده اند. امیدواریم که با درایت مسئولین محترم وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که نهاد متولی پیگیری حقوق هنرمندان محسوب می شود چرخه ٔ موسیقی پاپ به صنعتی در خور شان مردم عزیز جمهورى اسلامى ایران تبدیل شود. در انتها ضمن سپس از تلاشهای معاونت هنری وزارت ارشاد و دفتر موسیقی در خصوص رفع مشکلات پیش آمده از ریاست محترم جمهور به عنوان حامى همیشگى هنرمندان، خواهشمندیم ترتیبى اتخاذ نمایند که اهالى موسیقى پاپ، در نشستى دوستانه، درخواست ها و مشکلات خود را با ایشان در میان بگذارند. با تجدید احترام حمید حامى، زانیار خسروى، سیروان خسروى، احسان خواجه امیرى، گروه سون، شهرام شکوهى، رضا صادقى، بهنام صفوى، حمید عسگری، فرزاد فرزین، مازیار فلاحى، على لهراسبى، مهدى مدرس، رضا یزدانى، محسن یگانه
یکشنبه ، ۱۰آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: ساری نیوز]
[مشاهده در: www.sarinews.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 13]
-
گوناگون
پربازدیدترینها