تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835647461
نامه خوانندگان پاپ به رئیس جمهور
واضح آرشیو وب فارسی:پیک هشترود: تعدادی از خوانندگان موسیقی پاپ در نامه ای سرگشاده خطاب به رییس جمهور مسائلی را با محوریت «وضعیت حال حاضر موسیقی پاپ کشور، تبعیض ها، کمبودها و مشکلات آن» مطرح کرداند.به گزارش پیک هشترود به نقل از شبکه اطلاع رسانی راه دانا ؛ متن نامه ی یادشده به این شرح است: تبعیض ها در هنر، هیچ سبک و شاخه ای بر دیگری برتری ندارد. اما متأسفانه در موسیقی کشور ما از برابری خبری نیست. موسیقی پاپ همیشه از نظر مسؤولان، بی هویت و کم ارزش و موسیقی سنتی ارزشی و فاخر به شمار می آید. در حالی که ارزش یک اثر هنری را صرفا کیفیت وجودی آن اثر تعیین می کند نه این که در چه سبکی قرار گرفته است. همانطور که می توان یک قطعه ی کلاسیک یا سنتی سخیف و مبتذل ساخت، می توان اثری بسیار ارزشمند در سبک پاپ، راک و … ارائه کرد. در این موضوع که موسیقی نواحی، فولک یا کلاسیک و بخشی از موسیقی سنتی که خطر فراموشی آن را تهدید می کند باید مورد حمایت دولت قرار گیرد شکی نیست، اما آیا آن نوع موسیقی که تنها تفاوتش با موسیقی پاپ استفاده از چند ساز ایرانی در کنار سازهای غیر ایرانی و یا اضافه کردن چهچه به تحریرهاست هم باید مورد حمایت ویژه قرار گیرد؟ آیا اصلا خوانندگان موسیقی سنتی که بسیاری از آن ها از مخاطبان زیادی برخوردارند و پاپیولار محسوب می شوند، نیاز به حمایت ویژه دارند؟ چرا مرزبندی ژانرهای مختلف موسیقی و تصمیم گیری برای حمایت یا عدم حمایت و تخصیص امکانات یا محروم کردن از بدیهی ترین حقوق و امکانات از سوی دولت باید تا این حد سطحی نگرانه باشد؟ موارد زیر نمونه هایی از امکاناتی است که فقط به موسیقی سنتی و تلفیقی تعلق دارد و موسیقی پاپ از آن محروم است: ۱- اجرا در سالن همایش های برج میلاد، فضای باز برج میلاد، تالار وحدت، باغ عفیف شیراز، عمارت مسعودیه تهران، سالن خلیج فارس کیش و … که همگی جزو بیت المال به حساب می آیند. ۲- اجازه تبلیغات محیطی (بیلبورد، بنر و …) برای تبلیغ کنسرت و آلبوم. ۳- برگزاری مراسم رونمایی از آلبوم های جدید یا کنفرانس های خبری در اماکن تاریخی و اماکن با فضای باز مانند کاخ نیاوران و یا حافظیه شیراز. ۴- صدور مجوز برای برگزاری کنسرت در حالتی بسیار سهل تر و سریع تر نسبت به موسیقی پاپ در شهرستان ها. آیا حمایت از موسیقی سنتی و تلفیقی باید به معنی سلب امکانات اولیه و بدیهی از موسیقی پاپ باشد؟ آیا منطقی است که با هدف حمایت از کُشتی ، پخش تلویزیونی فوتبال را ممنوع و استادیوم فوتبال را از فوتبالیست ها گرفته و آن ها را روانه زمین خاکی کنیم؟ آیا با این روش می توان از محبوبیت فوتبال کاست و به محبوبیت و اقبال عمومی از کشتی افزود؟ کمبودها و مشکلات عدم وجود یک رسانه (تصویری و شنیداری) برای موسیقی مجاز کشور که باعث ترویج هرچه بیشتر موسیقی غیرمجاز در کشور و رقابت نابرابر بین موسیقی قانونی و غیرقانونی شده است. موسیقی غیرمجاز بدون هیچ فیلتری و محدودیتی و با قوی ترین ابزار رسانه ای در بین تک تک افراد جامعه نفوذ می کند، حال آن که موسیقی مجاز پس از گذر از انواع فیلترها و ممیزی ها و پس از صرف زمان زیاد به مرحله انتشار می رسد. مرحله ای که فاقد هرگونه رسانه برای شنیده شدن و تبلیغات است. تصور کنید جوانی علاقه مند به موسیقی را که پس از سال ها تلاش می خواهد برای کار در حرفه مورد علاقه اش و احتمالا تولید یک آلبوم موسیقی تصمیم بگیرد. دو راه پیش روی اوست: ۱- راه مجاز که نتیجه اش صرف زمان طولانی برای اخذ مجوز و صرف هزینه های سنگین برای تولید آلبوم و پیدا کردن شرکتی که حاضر به پخش آلبوم باشد است. ۲- راه غیرمجاز؛ تولید آهنگ بدون در نظر گرفتن ممیزی و پخش اثر خود در تمام کانال های ماهواره ای و سایت ها. در حالت منطقی با انتخاب راه اول کمترین شانس برای شنیده شدن آثار وجود دارد و در مقابل با انتخاب راه دوم میتواند کار خود را به گوش همه برساند. سوالی که پیش می آید این است که آیا هدف وزارت ارشاد اسلامی هدایت جوانان به سمت موسیقی قانونی است یا هدایت آن ها به سمت ماهواره ها و موسیقی غیرقانونی ؟ حال نه تنها هیچ رسانه ای برای ارائه آثار مجاز وجود ندارد، بلکه اخیرا پخش آثار مجوزدار از برخی رسانه های غیرمجاز (سایت رادیو جوان و برخی کانال های ماهواره ای) باعث ممنوع الکاری و ایجاد دردسرهای فراوان برای اهالی موسیقی مجاز نیز شده است. نکته حائز اهمیت در این مسأله، مجوزدار بودن و قانونی بودن آثار مذکور است. حال اگر رسانه ای بیگانه یک اثر قانونی را سرخود پخش کند، آیا تقصیر بر گردن کسی است که کار قانونی را انجام داده است؟ آیا اگر سخنان رئیس جمهور محترم کشور، یک فیلم سینمایی مجوزدار یا یک بازی فوتبال داخلی از کانال های بیگانه پخش شود، این افراد مقصر شناخته می شوند؟ با اندکی تأمل می توان به این نتیجه رسید که وظیفه خوانندگان، اخذ مجوزهای لازم از وزارت فرهنگ و ارشاد است و همچنین پخش آثارشان به صورت مجاز. در این میان اگر رسانه ای با هدف شیطنت و یا هر هدف دیگری اقدام به پخش این آثار قانونی کند، نباید کوچکترین مسؤولیتی بر گردن خوانندگان مجاز باشد. به راستی چگونه می توان بدون هیچ مدرک، تفهیم اتهام و دادگاهی صدها نفر را از کار بی کار کرد؟ خوانندگان و به تبع آن ها تهیه کنندگان، نوازندگان، صدابرداران، نورپردازان، بلیت فروش ها، عوامل اجرایی و صدها نفر دیگر که به واسطه این شغل کسب درآمد و امرار معاش می کنند٬ به راحتی از حقوق خود محروم می شوند. آن هم در حالی که موسیقی پاپ، بدون استفاده از هرگونه اعتبارات دولتی، بالاترین نرخ کارآفرینی را در بین تمام شاخه های هنر دارد. فرضیه همکاری خوانندگان با رسانه های بیگانه باید از طرف طرح کنندگان این فرضیه ثابت شود، نه از طرف خوانندگان، زیرا طبق اصل ۳۷ قانون اساسی: اصل، برائت است و هیچ کس از نظر قانون مجرم شناخته نمی شود، مگر این که جرم او در دادگاه صالح ثابت گردد. همچنین به اشتراک گذاشتن لینک دانلود آهنگ ها از سایت رادیو جوان در گذشته، و قبل از آگاهی از ممنوعیت پخش آهنگ ها از این سایت، هیچ مسؤولیتی را برای خوانندگان به وجود نمی آورد و نمی توان آن ها را مجرم قلمداد کرد٬ زیرا طبق اصل ۱۶۹ قانون اساسی: هیچ فعلی یا ترک فعلی به استناد قانونی که بعد از آن وضع شده است، جرم محسوب نمی شود. به نظر می رسد که وقت آن رسیده که رسانه های داخلی و مجاز قوی به حمایت از آثار مجاز داخلی بپردازند. کمبود سالن در مبحث مربوط به سالن های برگزاری باید توضیح داد که نه تنها بسیاری از سالن های کشور در اختیار خوانندگان پاپ قرار نمی گیرد، بلکه اجازه برگزاری کنسرت در سالن های با ظرفیت بالای تماشاگر نیز صادر نمی شود. به طور مثال چرا خواننده ای که پرمخاطب است به جای یک یا دو شب اجرا در سالن های با ظرفیت بالای ۵۰۰۰ نفر در سال، باید شب های متعدد در سال و در سالن های کوچک اجرا داشته باشد؟ نتیجه این اجراهای متعدد در سالن های یکسان و با ظرفیت کم، چیزی جز قیمت بالای بلیت، تکراری شدن، پایین آمدن کیفیت اجرا و دلزدگی مخاطبان و خود گروه از اجراهای تکراری نیست. گذشته از موارد فوق، تهدید سلامتی خوانندگان، از دیگر تبعات اجرا در سالن های با ظرفیت کم است، زیرا حنجره نیز یکی از عضلات بدن است و همان طور که یک فوتبالیست نباید در یک روز در بیش از یک مسابقه فوتبال شرکت کند، بدیهی است که یک خواننده نیز نباید بیش از حد استاندارد از حنجره خود استفاده کند. خوانندگان مجاز پاپ در طی این سال ها نشان داده اند که همواره قشری مظلوم، سر به زیر، به دور از حاشیه و مطیع قوانین کشور بوده اند و هستند و این برای اولین بار است که پس از تمام این سال ها، سکوت خود را شکسته اند و حرف های دل شان را به مردم و مسؤولان میزنند. هدف از تمام حرف های گفته شده، تأکید بر تلاش در جهت رشد و اعتلای موسیقی پاپ براساس ارزش های فرهنگی جمهوری اسلامی ایران و ایجاد شرایط بهتر برای کار و در نهایت رضایتمندی مردم کشور است که همواره اصلی ترین دلیل و انگیزه کار بوده اند. امیدواریم که با درایت مسؤولان وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی که نهاد متولی پیگیری حقوق هنرمندان است، چرخه موسیقی پاپ به صنعتی درخور شأن مردم جمهوری اسلامی ایران تبدیل شود. در انتها ضمن سپاس از تلاش های معاونت هنری وزارت ارشاد و دفتر موسیقی درباره رفع مشکلات پیش آمده از ریاست محترم جمهور به عنوان حامی همیشگی هنرمندان خواهشمندیم ترتیبی اتخاذ کنند که اهالی موسیقی پاپ، در نشستی دوستانه، درخواست ها و مشکلات خود را با ایشان در میان بگذارند. با تجدید احترام؛ حمید حامی، زانیار خسروی، سیروان خسروی، گروه سون، شهرام شکوهی، رضا صادقی، بهنام صفوی، حمید عسگری، فرزاد فرزین، مازیار فلاحی، علی لهراسبی، مهدی مدرس، رضا یزدانی و محسن یگانه. انتهای پیام/ پسندیدن ( 0 ) نپسندیدن ( 0 )
چهارشنبه ، ۶آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: پیک هشترود]
[مشاهده در: www.peykehashtrood.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 25]
-
گوناگون
پربازدیدترینها