محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1826558598
اعدام، به جرم خیانت به زبان فارسی؟!
واضح آرشیو وب فارسی:بولتن نیوز: غلامحسین سالمی از نقش ویراستار در افزایش کیفیت آثار ادبی گفت. او همچنین اظهار کرد: گوینده های تلویزیون و گزارشگران از اصلی ترین کسانی هستند که واژه ها را نادرست به کار می برند.به گزارش بولتن نیوز این مترجم و ویراستار در گفت وگو با خبرنگار ادبیات و نشر ایسنا، درباره لزوم وجود و نقش ویراستار در انتشار و ارتقای کیفیت یک کتاب گفت: در تمام دنیا موسسه های انتشاراتی، برای کتاب های مختلفی که چاپ می کنند، ویراستار ویژه دارند؛ مثلا اگر بخواهیم در این زمینه نمونه بیاوریم، می توانیم از انتشارات گالیمار در فرانسه نام ببریم که برای تمام کتاب ها در موضوع تاریخ ، جغرافی ، حقوق ، ادبیات و ... ویراستار ویژه دارد. او با بیان این که ویراستار مثل یک باغبان کارکشته است که کارش را با عشق انجام می دهد، ادامه داد: اصولا هر نوشته هم مانند یک درخت می ماند که باید هرس شود. ویراستار کسی است که نوشته را هرس می کند و با حذف زواید یک کارِ شسته رفته تحویل می دهد، چه از نظر دستوری و چه اصالت واژگان. اثری که ویراستار داشته باشد، اصولی است و درهم و برهم نیست. او در ادامه متذکر شد: تفاوت ما و اعراب در زبان در این است که ما در الفبا 32 حرف داریم ولی آن ها 28 حرف دارند. آن ها حرف های «گ، چ، پ، ژ» را ندارند و یک ویراستار خوب می داند وقتی واژه ای یکی از این حرف ها را داشته باشد آن واژه مهر و شناسنامه ایرانی دارد؛ مثلا «تیراژه « که به معنی رنگین کمان است؛ بنابراین هیچ موردی ندارد که ما از واژه قوس و قزح استفاده کنیم که آن هم «قوس قزح» است نه قوس و قزح. یعنی بین این دو، حرف واو وجود ندارد. یک ویراستار جلو این اشتباه ها را می گیرد. سالمی به هجوم واژه های بیگانه به زبان فارسی در کتاب ها در صورت رعایت نشدن اصول ویراستاری اشاره کرد و گفت: اعراب واژه «گوهر» را از ما گرفته اند و چون حرف «گاف» ندارند آن را به «جوهر» تبدیل کرده اند. اما در این جا مسخره تر آن است که با یک فرم ابلهانه آن را جمع بسته اند و به شکل «جواهرات» درآورده اند. به طوری که الان سردر بسیاری از طلافروشی های ما نوشته شده است، «جواهری» یا «جواهرفروشی» در حالی که ساده تر این است که بنویسند «گوهری» یا «گوهرگری». او افزود: خیلی ها باید بدانند واژه ای که حرف های «گچ، پژ» دارد هرگز نه تنوین می گیرد و نه با «الف» و «ت» جمع می شود، چون این کلمات مهر ایرانی بودن دارند. این واژه ها را نمی توانیم با «الف» و «ت» جمع ببندیم و به آن ها تنوین بدهیم. برای مثال «پیشنهاد» که یک واژه ایرانی است، «الف» و «ت» نمی گیرد. یا گزارش . اگر کسی به این کلمه ها «الف» و «ت» اضافه کرد و مثلا نوشت «پیشنهادات» یا «گزارشات» باید او را به جرم خیانت به زبان فارسی اعدام کرد! کلمه هایی مثل پیشنهاد و گزارش که متاسفانه در صدا و سیما بی شمار با «الف» و «ت» جمع بسته می شوند باید با «ها» جمع بسته شوند. یا مثلا واژه ناچار، هرگز تنوین نمی گیرد و اگر کسی به آن تنوین بدهد باید او را هم به جرم خیانت به زبان فارسی اعدام کرد! چون این واژه حرف «چ» دارد و به روشنی می گوید من فارسی و ایرانی هستم. در این جا می توانیم از واژه های به ناچار یا از سر ناچاری استفاده کنیم. اخیرا هم مد شده است واژه خیلی فارسی خواهش را می گویند خواهشا، که این هم از آن غلط های زیادی است! او در ادامه درباره لزوم ویراستاری آثار در موسسه های انتشاراتی اظهار کرد: متاسفانه در ایران بسیاری از ناشران حاضر نیستند مبلغی به ویراستار بدهند تا آن ها کار را ببینند و تصحیح کنند؛ به همین دلیل است کتاب هایی که منتشر می شوند پر از غلط های زشت و نامانوس اند که مقدارشان از حد گذشته است. مثلا در کتاب می نویسند «به من اذن و اجازه می دهید» که این غلط است. چون اذن و اجازه هر دو یک معنی دارند و کنار هم قرار نمی گیرند. این مترجم و ویراستار پیشکسوت همچنین گفت: ویرایش کاری تکنیکی و بسیار مهم است اما شاید تنها پنج درصد ناشران ما برای آثاری که منتشر می کنند ویراستار دارند. همین مسائل باعث شده آسیب زیادی به زبان فارسی وارد شود. مثلا در بسیاری از کتاب ها از واژه شئونات استفاده می کنند که اصلا معنی ندارد. اصل این واژه شأن است که جمع آن می شود شئون اما حالا چگونه خود واژه شئون را که جمع است دوباره جمع می بندند؟! یا مثلا در فیش های حقوقی ما مبلغ هایی را که از ما کم می کنند می نویسند جمع کسورات؟! یا در همین صدا و سیما به شعبه های بانک شعبات گفته می شود؟! او با اشاره به این که بسیاری از این اشتباه ها از سوی گزارشگرها و گوینده های اخبار در تلویزیون رخ می دهد ، گفت: بعضی وقت ها اخبار تلویزیون من را دیوانه می کند. تا به حال 500 بار هم به تلویزیون زنگ زده ام و اشتباه ها را گفته ام. آن ها هم ظاهرا شنیده اند اما هیچ گاه رعایت نمی کنند. از دیگر مشکلات آن ها این است که هر وقت دلشان بخواهد حرف های گزارشگر و مدعو خود را قطع می کنند. مثلا گوینده اخبار با خبرنگار تلویزیون در زنجان درباره مراسم بعد از روز عاشورا صحبت می کند اما هنگامی که خبرنگار در حال گزارش دادن است ، گوینده حرف او را قطع و خداحافظی می کند. یا این که معاون وزیر بهداشت و درمان درباره وضعیت بهداشت دهان و دندان کودکان در حال صحبت است اما گوینده وسط حرف او می پرد و حرف او را قطع می کند و به سراغ خبر دیگری می رود. خب اصلا اگر حرف او اهمیتی ندارد پس چرا به او زنگ زده می شود؟ این کار بسیار غلط است. غلامحسین سالمی گفت: برای تلویزیون متاسفم که حتی گویندگانش شعر حافظ را هم غلط می خوانند و جالب این جاست که بارها همان غلط را تکرار می کنند. خود من سه بار برای غلط خواندن یک شعر از سوی یک هنرپیشه و مجری به تلویزیون زنگ زده ام اما هر بار به من گفته شد، بله بله درست می گویید؛ ولی باز همان خانم هنرپیشه که خیال می کند بسیار فهمیده هم هست، شعر را اشتباه می خواند! اصلا انگار که در آن دستگاه عریض و طویل صدا و سیما یک نفر نیست که به این امور رسیدگی کند! این ویراستار در ادامه با اشاره به تجربه اش در ویراستاری کتاب گفت: من تا به حال حداقل 150 متاب را با ویراستاری به کتاب تبدیل کرده ام. اما به خاطر حفظ آبرو حاضر نشده ام اسمم بر روی برخی از کتاب ها بخورد. مثلا کتاب هایی مثل ترجمه های نوشته های دانیل استیل و... . ولی به خاطر غم نان مجبور شده ام که شرافتمندانه آن ها را ویراستاری کنم. اگر من یک ناشر خوب باشم همین الان یک ویراستار استخدام می کنم و تمام کتاب های ذبیح الله منصوری را دوباره ویراستاری می کنم. اما متاسفانه در ایران ویراستاری جدی گرفته نمی شود و این موضوع بسیار تلخ است. چون ویرایش لازمه نشر است و امیدوارم در آینده این اتفاق رخ بدهد. او تاکید کرد: ویراستار باید زبان روز را بداند چون یک مترجم می تواند با یک دیکشنری حییم یک کتاب 500 صفحه ای را ترجمه کند، اما شرط دارد؛ این که شان نزول کلمات را بداند و به زبان فارسی مسلط باشد. کار ویراستار باید نظم داشته باشد و بداند چه واژه ای چه معنایی می دهد. اما در ایران بسیاری از مترجمان خیلی از واژه ها را نمی شناسند، حتی نویسندگان خوب و درجه یکمان نیز اشتباه های فاحش زیاد دارند. سالمی به نقش ویراستار در موسسه های انتشاراتی بزرگ دنیا از جمله گالیمار در فرانسه اشاره کرد و گفت: اگر من به عنوان یک نویسنده یک کتاب داستان به یک ناشر بدهم و از او بخواهم که این کتاب را منتشر کند مسئول این انتشارات آن را به ویراستار ادبی انتشاراتش می دهد و این ویراستار ادبی است که تصمیم می گیرد کتاب من قابل چاپ است یا نه. اگر قابل چاپ باشد آن وقت روی جلد نام ویراستار نوشته می شود و این نوشته شدن نام ویراستار بر روی جلد تمام آثار ادبی آن موسسه انتشاراتی در آینده به اعتبار این آثار اضافه می کند؛ چون مخاطب با خود می گوید حتما این نویسنده یک گوهری در نوشته اش داشته که این ویراستار حاضر شده کتاب او را ویراستاری کند و این موضوع یعنی فروش و مخاطب بیشتر. اما متاسفانه در ایران به این موضوع توجه نمی کنند و خریداری ندارد. او اضافه کرد: من نمی گویم که ویراستاری تمام کتاب ها را به من بدهند، بلکه می گویم ناشران ویراستار داشته باشند تا در کتاب هایی که منتشر می کنند، اشتباه های زشت و شرم آور رخ ندهد. الان در کتابخانه من از مترجمان نازنین کشورمان کتاب هایی وجود دارد که باورتان نمی شود این اشتباه ها را آن ها مرتکب شده اند. اصلا برخی از آن ها باعث شده که من بیمار شوم. این ویراستار درباره اشتباه های زبانی در حوزه کتاب، نشریه و گفتار در صدا و سیما گفت: الان در بین بازیکنان فوتبال بازیکنی وجود دارد که گزارشگران تلویزیون و نویسندگان روزنامه ها به او جاوی یا ژاوی می گویند در حالی که در زبان اسپانیایی اصلا حرف «ج» یا «ژ» وجود ندارد! نام این فرد چاوی است. من در این باره 10بار به تلویزیون زنگ زده ام و با یکی از مسئولان اخبار ورزشی هم صحبت کرده ام، اما باز هم این اشتباه را تکرار می کنند. یا مثلا نام یک مربی ژوزه مورینیو است اما به او خوزه مورینیو می گویند در حالی که در زبان پرتغالی اصلا حرف «خ» وجود ندارد. این گند را هم فرانسوی ها به تمام زبان ها زده اند. مثلا تنگه مشهوری به نام ماگلان وجود دارد که فرانسوی ها آن را به ماژلان ترجمه کرده اند در حالی که در زبان اسپانیایی حرف «ژ» نداریم. او در ادامه گفت: اگر الان به اسپانیا بروید و اسم «دن کیشوت» را بیاورید، کسی این اسم را نمی شناسد به خاطر این که اسم این آدم «دن کی خوته» است. اما چون آقای قاضی این کتاب را از زبان فرانسه به فارسی برگردانده ، آن را «دن کیشوت» ترجمه کرده است. یا مثلا الان هیچ آدم روسی حاضر نیست اسم بچه اش را میشل بگذارد؛ آن ها نام فرزندشان را میخائیل می گذارند، یا مثلا در آمریکا مایکل و در فرانسه میشل داریم. اما ترجمه هایی که از آثار به فارسی صورت می گیرد پر از این گونه اشتباه هاست. یعنی می بینیم که یک فرانسوی نام فرزندش را مایکل گذاشته است. او در پایان با بیان این که برای رفع مشکلات زبانی و ویرایشی آثاری که منتشر می شود هیچ امیدی ندارد گفت: من این موضوعات را می گویم اما امیدی ندارم که اتفاقی بیفتد؛ چرا که به قول شاعر، گوش اگر گوش تو، ناله اگر ناله من، آن چه البته به جایی نرسد فریاد است. منبع: ایسنا
یکشنبه ، ۱۰آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: بولتن نیوز]
[مشاهده در: www.bultannews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]
-
گوناگون
پربازدیدترینها