واضح آرشیو وب فارسی:آبادگران جوان: بنا به هزاران دلیلی که هزاران بار از زبان های مختلف تکرار شده اند، همین شوراهای شهرداری در ثبت نام، تائید صلاحیت ها، انتخابات و ... محتاج و نیازمند بازنگری به قوانین هستند که البته تاکنون صورت نگرفته است. همه اینها دست به دست هم داده اند تا شوراها نتوانند توقع شهروندان را برآورده سازند و هر چه فرهنگ قومیتی و قبیله گی در شهرها قوی تر، به همان نسبت شوراها در شهرها ضیعف تر هستند. شورای اسلامی شهر کرمانشاه هم از تمام آسیب هایی که دیگر استان ها را رنج می دهد بی نصیب نیست و به دلیل فرهنگ قوی و غیرقابل نفوذ قوم گرایی در برخی امور این آسیب ها جدی تر و وسیع تر جلوه می کنند. تا جایی که شورا برای مردم کرمانشاه به یکی داستان پر آب چشم تبدیل شده است و آن چنان که نه تنها انتظار معجزتی از آنان نمی رود بلکه مردم و حتی رسانه ها دیگر به آن نمی پردازند و صد البته این خاموشی به نفع کسانی است که نیاز به تاریکی و تیرگی دارند! هر چند سال ها نقد و امربه معروف و نهی از منکر هم چاره کار نبوده است. اما داستان این دوره شورا به راستی »پر آب چشم« است. چرا؟ دردسرهای اعلام نتایج انتخابات این دوره ی شورا که عجیب ترین اتفاقات در آن رخ داد را هرگز نمی توان فراموش کرد. کرمانشاه یکی از آخرین استان هایی بود که با فرازوفرودهای فراوان نتایج انتخاباتش همه را شگفت زده کرد و فضای سیاسی و اجتماعی کرمانشاه تا مدت ها تحت تاثیر آن اتفاقات شگفت انگیزی بود که هیچ وقت پی گیری نشد! از ترکیب اعضا پیش بینی انواع برخوردها، قریب و دور از انتظار نبود که قهر و قهربازی های زیادی را دامن زد. انتخاب رئیس مثل همیشه پرتنش بود و در سال دوم منجر به بازی شد که در آن سالار احمد زاده رئیس شد و در کمال حیرت و تعجب در سال سوم، عضو نورسیده شورا، رئیس شد! درگیری ها و شکایت اعضا از یکدیگر و کشاندن اختلافات به فضای رسانه ای و عمومی جامعه و ... اما از یک سال پیش تا امروز موضوع سلب عضویت اعضای شورا، به یکی از پیچیده ترین موضوعات استان تبدیل شده است. پارسال شاید همین ایام بود که بحث سلب عضویت دو عضو شورا مطرح شد و نامه هایی که وزارت کشور از استاندار وقت تقاضای سلب عضویت دو نفر از اعضای شورا را کرده بود در فضای رسانه ای بارها و بارها منتشر شد و استاندار سابق هم هیچ تلاشی برای توضیح و اقناع افکار عمومی نکرد و تقریبا یک سال طول کشید تا شورای حل اختلاف استان همزمان با اعلام سلب عضویت رضا حیدریان و رضا زین الدین، جواد جعفری را هم سلب عضویت کرد و دبیر شورا پا را فراتر گذاشت و از سلب عضویت تعداد بیشتری از اعضای شورا گفت و حتی موضوع انحلال به میان آمد. زمان زیادی نیاز نبود که یک باره آبی بر آتش سلب عضویت و انحلال ریخته شد که هیچ وقت منبع و بانی اش مشخص نشد و نخواهد شد. پرونده سلب عضویت سه عضو به شورای مرکزی ارسال و پس از مدتی جواد جعفری از اتهامات تبرئه و سلب عضویت دو نفر دیگر تائید شد اما به علت سفر دو نفر از اعضای محترم شورای مرکزی حل اختلاف امضای حکم دو ماه طول کشید و در روز چهارشنبه ای پس از بازگشت دو عضو محترم نامه امضا و روز پنج شنبه به استانداری کرمانشاه ابلاغ شد و روز شنبه که فرماندار کرمانشاه نامه ی سلب عضویت اعضای شورا را دریافت کرد، همزمان خبری مبنی بر ابطال حکم شورای مرکزی حل اختلاف توسط دیوان عدالت دریافت کرد. سرعت عجیب و غریب این ابلاغ واقعا حیرت انگیز بود اما نامه ای از دیوان به استانداری برای توقف حکم صادر شده بود اما این نامه همزمان بود با روز یک شنبه که فرماندار از مراسم معارفه ای اعضای جدید شورا برمی گشت. هر چند غلامرضا امیری به عنوان عضو علی البدل و جایگزین یکی از اعضای سلب عضویت شده هیچ گاه برای معارفه نرفت و تنها حمیدی فر معرفی شد و در ادامه نیز وزارت کشور اجرای حکم را تا صدور حکم رسمی دیوان عدالت خواستار شد و روز چهارشنبه 6 آبان هم حکم دیوان واصل شد و اعضای سلب عضویت شده مجددا به عضویت شورا درآمدند. در واقع یک سال بیشترین خبر در شورای اسلامی شهر کرمانشاه، منهای ماجرای وام 300 میلیونی، ساخت وساز غیرقانونی و یکی دو دعوای کوچولو، مربوط به موضوع سلب عضویت ها بود. این ماجرا هر چه بود و هر چه شد ظاهرا امروز خاتمه یافته است، هر چند در این روند سوالات بی شماری وجود دارد که هیچ کس پاسخی برای آنها ندارد. آیا شوراهای حل اختلاف، بر مبنای مواد قانونی و مستند اقدام به سلب عضویت کرده بودند؟ آیا دیوان عدالت در تمامی پرونده های محوله با چنین سرعتی اعجاب انگیزی، رسیدگی را اعمال می نماید؟ چقدر از وظایف اصلی نمایندگان مردم در شورا انجام می شود؟ وضعیت نظارت بر امور شهری بر عهده چه کسانی است؟ چرا اغلب قریب به اتفاق پروژه ها در کرمانشاه ناقص اجرا می شود؟ اساسا چه نیازی به هزینه کردن 24 میلیارد تومان برای ساختن پل قوسی بود؟ چرا پروژه ده مجنون چندسال معطل بود و چرا اعضای شورا از وظایف نظارتی خود در باره ی رکود چند ساله پروژه که موجب آزار فراوان شهروندان شد، استفاده نکردند؟ چرا شهرداری کرمانشاه در اجرای یک پروژه کوچک ورودی شهر از سمت اسلام آباد عاجز است؟ امور فرهنگی و بودجه های آن کجاست؟ چه شده؟ و ... نقش نظارتی نهادهای ناظر بر شهرداری و شورا چیست؟ آیا اعضای شورا می توانند پاسخ بدهند که بالاخره اعتبار 150 میلیارد تومانی که شهردار وعده داده بود محقق شد؟ چرا محقق نشده است؟ میزان واقعی بدهی های شهرداری کرمانشاه چقدر است؟ چرا شهردار کرمانشاه آن را 500 میلیارد تومان می داند؟ و ... و مهم تر اینکه آیا مردم کرمانشاه از انتخاب چنین اعضای خشنود هستند؟ آیا عملکرد این شورا مردم را راضی می کند؟ هر چند پاسخ به این سوالات سخت نیست! حتما خشنود و راضی هستند که چندین بار این انتخاب را انجام داده اند! حتما خشنود هستند و تا سالیانی که شورا وجود دارد همین اعضای برای عضویت آن انتخاب خواهند شد!
شنبه ، ۹آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: آبادگران جوان]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 14]