واضح آرشیو وب فارسی:رادکانا: ایرانی ها اعتماد به نفس پایینی دارند واین امر را می توان در نوع پوشش، آرایش مو و صورت افراطی و حتی پیشی گرفتن از سایر کشور ها در عمل های جراحی زیبایی به خوبی مشاهده کرد. این روزها کافی است به یک مرکز خرید…به گزارش رادکانا به نقل از شفاف،ایرانی ها اعتماد به نفس پایینی دارند واین امر را می توان در نوع پوشش، آرایش مو و صورت افراطی و حتی پیشی گرفتن از سایر کشور ها در عمل های جراحی زیبایی به خوبی مشاهده کرد. این روزها کافی است به یک مرکز خرید در بالای شهر تهران مراجعه کرد تا تلاش بسیاری از مردم از زن گرفته تا مرد و از پیر تا جوان را برای دیده شدن به خوبی مشاهده کرد. دخترها با آرایش های غلیظ و عطرهای تند و لباس های رنگارنگ و کفش های آنچنانی و پسرها هم با لباس های خاص و تنگ و آرایش مو، ریش های داعشی و ابروی خاص! در این میان زنان و مردان میانسال هم از قافله عقب نمانده اند و با پوشش خود به نوعی به دنبال جلب توجه میان عموم هستند اما در هر حالی این مساله میان جوان تر ها به خصوص دختران جوان بسیار مشهود تر است و وسواس بیمارگونه آنها را برای جلب نگاه دیگران نمایان می کند. این اتفاق اما در حالی رخ می دهد که لباس و پوشش برای مردان و زنان امری فطری و ذاتی قلمداد می شود.تاریخ بشریت نشان می دهد که زن و مرد از بدو خلقت؛ تلاش کرده اند تا به هر شکل ممکن خود را بپوشانند. در حقیقت این عمل پاسخ به ندای فطرت آنها بوده است.فطرتی که سرچشمه در ذات انسان دارد. قرآن کریم در سوره مبارکه اعراف . 22) می فرماید :«هنگامی که آدم و حوا پس از چشیدن از آن درخت بهشتی که از آن نهی شده بودند از بهشت اخراج شدند خود را برهنه یافتند و شروع کردند با قرار دادن برگ های بهشتی بر یکدیگر تا همدیگر را بپوشانند.» به این ترتیب است که می توان گفت، نوع و کیفیت لباس افراد مبتنی بر جهان بینی و ارزش های حاکم بر جامعه ای است که در آن زندگی می کنند. از این رو لباس نه تنها متأثر از فرهنگ جامعه است بلکه آیینه ی شخصیت یکایک افراد جامعه نیز محسوب می شود. با این تفاسیر می توان گفت، در فرهنگ ایرانی – اسلامی موضوع لباس جایگاه والایی دارد. طرح، مدل ، رنگ و تزئینات لباس از منظر اینکه متناسب با سن افراد و شرایط اجتماعی، اقتصادی ، جغرافیایی و محیطی باشد، اهمیت به سزا دارد. اما نکته اساسی اینجاست که امروزه طراحان لباس؛ با طراحی لباس به دلیل عدم مطالعه و آشنایی همه جانبه در فرهنگ سنتی اقوام ایرانی، نتوانسته اند متناسب با شرایط جامعه آثار و الگوهای قابل قبولی با پشتوانه و معیارهای فرهنگی ایرانی ـ اسلامی ارائه دهند و این خلاء موجب شده که طراحان لباس در جوامع عمدتاً غربی، نبض سلیقه مردم و بازار مد و لباس کشورهای در حال توسعه از جمله کشور ما را به دست گیرند و اصطلاحاً «مد آفرینی» کنند. با توجه به این شرایط است که گاهی طراحان مد داخلی نیز راه را به اشتباه طی می کنند و در طراحی لباس افراط می کنند.ماجرا هم از این قرار است که هر چند پوشش و لباس هر جامعه ای بیانگر نگرش و فرهنگ آن جامعه است اما گاهی افراط در وارد کردن فرهنگ به لباس ، هم باعث بی حرمتی ارزش های فرهنگی و دینی می شود و هم از لباس وسیله ای برای جلب توجه می سازد.این موضوع را می توان به خوبی در نوع طراحی مانتوها یا تی شرت ها ی پسرانه دید.حتی طراحی شال ها و روسری ها نیز بهنوعی است که به جای فرهنگ،ضد فرهنگ را تبلیغ می کند. نظر یک جامعه شناس درباره مدهای عجیب و غریب امیر محمود حریرچی، جامعه شناس در خصوص گرایش به مدها و لباس های عجیب و غریب در جوانان می گوید: هرگاه در مورد جوانی صحبت می کنیم باید بدانیم که فرد در این دوران گرایش زیادی به استقلال در رفتار، اندیشیدن، سبک زندگی و حتی نوع پوشش خود دارد. همچنین آنکه جوانان به شدت خواهان همگرایی و همراهی با گروه های دوستی همسالان خود هستند. وی در خصوص این گروه های دوستی تصریح کرده: جوان ممکن است با این گروه ها ارتباط مستقیم، غیر مستقیم، پنهانی و یا مجازی داشته باشد. جوان برای اینکه بتواند این استقلال را به اطرافیان خود نشان دهد در وهله اول چنانچه راه های بروز استعدادش انسداد یافته باشد به مد روی خواهد آورد. این مد ممکن است به استفاده جوان به یک نوع لباس و یا آرایشی خاص اختصاص یابد. وی ادامه داده: گاهی این گرایشات به شکلی هستند که جوان با استفاده از آنها به ارزش ها و هنجارهای جامعه خود دهن کجی می کند؛ در جامعه ما متاسفانه مدت زیادی است که جوانان را ندیده و به آنها اهمیت نداده ایم و یا چنانچه جوان اعتماد به نفس کافی در عرضه خود را داشته باشد هیچگاه به سمت چنین مسائلی گرایش نخواهد یافت.تمام افراد در تمام سنین دوست دارند خود را به نمایش بگذارند که البته این نمایش صرفا نمایشی منفی و با استفاده از مدهای ناهنجار و ضد ارزشی نیست بلکه در صورت وجود شرایط کافی برای بروز استعدادها و مهارت های فرد این نمایش می تواند به نوعی جلوه گر استعدادهای فردی جوان باشد. حریرچی در ادامه ضمن تاکید بر آنکه ما به جوانان خود نه گفتن را یاد نداده ایم، اظهار کرده: از کودکی انتظار داریم که هرچه به فرزندمان می گوییم بدون چون و چرا و بدون قدرت اظهار نظر در خصوص امر و نهی های خانواده چشم بگوید؛ در چنین شرایطی چطور انتظار داریم که فرد در بزرگسالی در مقابل بسیاری از مسائل از جمله انحرافات، آسیب های اجتماعی و یا خواسته های برخی از همسالان خود پاسخ منفی بدهد؟. وی ادامه داده: بسیاری از این گرایشات اصلا جنبه زیبایی شناختی ندارد. برای مثال شلوار پاره پوشیدن، ریش داعشی گذاشتن، آرایش های غلیظ در دختران و غیره تیپ های زیبایی نیستند و جوان خود می داند که بسیاری از این مدها نازیبااند اما با این وجود برای جلب توجه بیشتر آنها را می پذیرد. حریرچی ادامه داده: باید از خود بپرسیم که چطور یک جوان با وجود آگاهی از این نازیبایی ها آنها را برای جلب توجه بیشتر می پذیرد؟. این بدان علت است که در جامعه فرصت ها را برای رشد و بروز استعدادها و علایق جوان بسته ایم و به علت آنکه فرد فرصتی برای بروز استعدادهای خود نمی بیند به چنین مسائلی روی می آورد. چرا در جامعه فرصتی برای جوانان فراهم نمی کنیم که در عرصه هایی که دارای استعداد هستند ورود پیدا کنند؟ زمانی که ما راه های پرورش استعداد جوان را می بندیم تنها راه ورود به استعدادهای آن را تحصیلاتی قرار می دهیم که همواره با فشارهای بسیار زیاد از سوی خانواده برای قبول شدن در فلان دانشگاه و فلان رشته همراه هستند لذا باید بپذیریم که ضد ارزش ها ناهنجاری ها و نازیبایی ها در جامعه گسترش خواهند یافت. این جامعه شناس در خصوص نحوه صحیح رفتار با جوانان نیز اظهار کرده: باید جوانان را درک کنیم و به بزرگسالان و پدر و مادران یادآور شویم که خود آنها نیز روزی جوان بوده اند و با برخوردهای اینچنینی تنها جوانانشان را در تقابل با خود قرار می دهند زیرا در حال حاضر به علت افزایش ارتباطات جوان راهی جز درک و شناخت نیازهای آنها وجود ندارد. وی همچنین عنوان کرهد: خانواده ها باید بدانند ایجاد تغییر در جوانی و یا بزرگسالی کار بسیار سختی است زیرا یک جوان از ابتدای کودکی خود با این مسائل رشد کرده و جامعه و خانواده به وی آموزش هایی را داده اند که تمامی آنها در نهایت منجر به چنین رفتارهایی از سوی جوان شده اند. به این ترتیب نمی توان با انجام رفتارهای سطحی، کلاس های آموزشی و غیره انتظار تحول در فرد را داشته باشیم. در هر حال با وجود همه این سخنان، نکته مهم حداقل در مورد نوع پوشش ها اینجاست که ایرانیان فرهنگ چند هزار ساله دارند و بسیاری از مدهایی که غربی ها توسط آن بازار خود و دیگر کشورها را احاطه کرده اند از پوشش مردمان و اقوام اصیل ایرانی الهام گرفته شده است. این در شرایطی است که تولید کنندگان و دست اندرکاران مد و لباس کشور ما هنوز نتوانسته اند از پوشش های زیبای مناطق مختلف کشور و تلفیق این پوشش ها و الگو برداری از آنها به تولید لباس و ارائه مد بهره برداری کنند و غربی ها نیز ازاین خلاء و فرصت ها نهایت بهره برداری را برده و می برند و با نفوذ در میان جوانان ایران زمین، فرهنگ خود را ترویج می کنند.کافی است مسئولان و طراحان لباس کمی هشیار باشند.
شنبه ، ۹آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: رادکانا]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 22]