واضح آرشیو وب فارسی:دنیای معدن: به نقل از عصر ایران; تهران بارانی بعد از سال ها یک بازی دلچسب دید؛ گرم و پرشور. پر از صحنه های خوب. آن قدر که تماشاگرها بدون چتر زیر باران سیل آسا تا آخرین دقیقه ها به بازی وفادار ماندند. پرسپولیس 1- 1 استقلال. مربی ها بعد از شکست گاهی می گویند این عدالت فوتبال نبود که بازی را ببازیم. دیروز اما انگار فوتبال می خواست نشان بدهد ورزش عادلانه ای است و مزد کسانی که تا آخرین لحظه بجنگند را می دهد. پرسپولیس یک گل بیلیاردی زد. از آن گل هایی که هیچ جا نمی شود برای زدنش تمرین کرد. حتی نمی شود صحنه اش را بازسازی کرد. عادل فردوسی پور برای توصیف گل ثانیه آخر بنگستون مهاجم هندوراسی قرمزها گفت « شانسی شانسیم بود»! اینکه گل پرسپولیس شانسی بود یا محسن ترکی داور بازی وقت اضافه را چند ثانیه بیشتر محاسبه کرد تا قرمزها به گل برسند یا هنوز هم از اتوبان تهران - کرج خبر می رسد که استقلالی ها از اتوبوس پیاده شده اند و دارند دفاع می کنند و ... کُری های بعد از بازی است. جایی که ملت با ذهنی خلاق و سرعت عملی خیره کننده در شبکه های اجتماعی ترول های بامزه تولید می کنند و اسباب خنده و خشم همدیگر را فراهم می آورند. معمول است و با نصحیت و موعظه هم نمی شود آن را حذف کرد. اصلاً لطف ورزش به همین کُری خواندن های محترمانه و روشن نگهداشتن هیجان است و وعده دیدار بعد. این ماجرا چند روزی ادامه دارد و بعد خلایق می روند پی زندگی شان. اینکه مواظب باشند با 100 میلی متر بارندگی یکدفعه سیل خانه و زندگی و ماشین شان را نیست و نابود نکند. اینکه درز گیر بخرند و لای پنجره ها را کیپ کنند که سرمای زمستان هجوم نیاورد داخل اتاق. چند هفته دیگر خیلی ها یادشان می رود که امید عالیشاه چه تک به تکی خراب کرد در عوض نگران اضافه کار و حق ماموریت هستند یا اینکه کاسب جنس تاریخ گذشته به آنها نیندازد. همان طور که حالا کمتر کسی خاطرش مانده که در دربی 63 داور به نفع کدام تیم پنالتی نگرفت یا در دربی 54 کدام تیم بیشتر مالک توپ بود یا کدام بازیکن مستحق دریافت کارت قرمز. اما دیروز بهترین تبانی تاریخ بازی های پرسپولیس – استقلال شکل گرفت. جایی که در دقیقه 24 تماشاگران دو تیم یکصدا هادی نوروزی کاپیتان فقید پرسپولیس را تشویق کردند. اتفاقی که اگر در ورزشگاه بودید قلب تان فشرده می شد و اشک و باران توامان صورت تان را می شست. شاید برای نخستین بار بود که تماشاگران دو تیم ستاره های هم را سوگمندانه تشویق کردند. پرسپولیسی دقایقی بعد مهربانی هواداران استقلال را با تشویق بی امان ناصرخان حجازی مرد محبوب و باوقار آبی ها جبران کردند. آن چند دقیقه چه کسی دلش نمی خواست روی سکوهای آزادی باشد؟ لذت ببرد از حس خوب همدلی. از مستی همدردی. چیزی که حس می کنیم کم کم در اداره هاو خانه ها و کف خیابان فراموش مان شده است و دیگر «ما» وجود ندارد و همه فقط در پی «من» هستیم. کُری های این بازی فراموش می شود اما این تبانی خوشایند نه. نباید هم فراموش شود. باید این حس خوب امیدوارکننده را مثل انگشتر عقیق عزیز از دست رفته ای که توی گنجه قایم می کنیم، یکجا قایمش کنیم. مواظب اش باشیم که یک وقت روزگار از ما ندزدد. ما به این همدلی ها، به این همصدایی ها نیاز داریم.
شنبه ، ۹آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دنیای معدن]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 10]