تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1834041879
قمر بنی هاشم(ع) در کتاب مقدس مسیحیان
واضح آرشیو وب فارسی:دولت بهار: دولت بهار: مسیحیانی که پیرو مسیح(ع) هستند و تفسیرهای افراطی و مستکبرانه از عبارات و آیات کتاب مقدس، آن ها را از درک مفاهیم این عبارات باز نداشته است، مانند مسلمانان عزادار حسین بن علی(ع) هستند.فارس: برای خیلی از افراد این سؤال مطرح است که آیا درباره امام حسین(ع) در کتاب مقدس مسیحیان هم مطلبی مطرح شده است یا خیر. بارها این سوال را می پرسند. در پاسخ باید بگوییم که بله. چندین بار به امام حسین(ع) و ماجرای کربلا در مجموعه عهدین اشاره شده است. گاه و بیگاه در برخی از منابع اسلامی نیز مطالبی در این باره ذکر کرده اند، اما به گونه ای نیست که امروزه بتوان به صورت علمی از آن دفاع کرد. لذا ما در این یادداشت به شما نمونه ای علمی، قابل دفاع و جالب از اشاره کتاب مقدس به امام حسین(ع) را نشان خواهیم داد: *ارمیا 46: 6 در سفر ارمیا یکی از اسفار عهد عتیق اشاره ای به امام حسین(ع) وجود دارد. در فصل چهل و ششم ارمیا آمده است: 1 کلام خداوند درباره امّت ها که به ارمیا نازل شد؛ 2 درباره مصر و لشکر فرعون نِکُو که نزد نهر فرات در کرکمیش بودند و نبوکدرصّر پادشاه بابل ایشان را در سال چهارم یهویاقیم بن یوشیا پادشاه یهودا شکست داد: 3 «مجّن و سپر را حاضر کنید و برای جنگ نزدیک آیید. 4 ای سواران اسبان را بیارایید و سوار شوید و با خُودهای خود بایستید. نیزه ها را صیقل دهید و زره ها را بپوشید. 5 خداوند می گوید: چرا ایشان را می بینم که هراسان شده ، به عقب برمی گردند و شجاعان ایشان خرد شده ، بالکلّ منهزم می شوند و به عقب نمی نگرند، زیرا که خوف از هر طرف می باشد. 6 تیزروان فرار نکنند و زورآوران رهایی نیابند. به طرف شمال به کنار نهر فرات می لغزند و می افتند. 7 این کیست که مانند رود نیل سیلان کرده است و آب های او مثل نهرهایش متلاطم می گردد؟ 8 مصر مانند رود نیل سیلان کرده است و آبهایش مثل نهرها متلاطم گشته ، می گوید: من سیلان کرده ، زمین را خواهم پوشانید و شهر و ساکنانش را هلاک خواهم ساخت .9 ای اسبان ، برآیید و ای ارابه ها تند بروید و شجاعان بیرون بروند. ای اهل حبش و فُوت که سپرداران هستید و ای لُودیان که کمان را می گیرید و آن را می کشید. 10 زیرا که آن روز روز انتقام خداوند یهوه صبایوت می باشد که از دشمنان خود انتقام بگیرد. پس شمشیر هلاک کرده ، سیر می شود و از خون ایشان مست می گردد. زیرا خداوند یهوه صبایوت در زمین شمال نزد نهر فرات ذبحی دارد(ارمیا 46: 1- 10). بر اساس عبارات و آیات فوق جنگ خونینی در نزدیکی فرات رخ می دهد. آنچه برای یک شیعه از خواندن این عبارت تداعی می کند، رویدادهایی است که برای قمر بنی هاشم حضرت اباالفضل(ع) رخ داده است: ارمیای نبی این واقعه را در شمال نهر فرات ذکر می کند. وقتی که عبیدالله بن زیاد عمر بن سعد را به عنوان فرمانده سپاه خود گسیل داشت، با امام حسین(ع) در محلی در کنار رود فرات برخورد کرد ایشان را می بینم که هراسان شده ، به عقب برمی گردند و شجاعان ایشان خرد شده ، بالکلّ منهزم می شوند و به عقب نمی نگرند، زیرا که خوف از هر طرف می باشد. 6 تیزروان فرار نکنند و زورآوران رهایی نیابند. به طرف شمال به کنار نهر فرات می لغزند و می افتند. 7 این کیست که مانند رود نیل سیلان کرده است و آب های او مثل نهرهایش متلاطم می گردد؟(ارمیا 46: 5- 7) ارمیای نبی این واقعه را در شمال نهر فرات ذکر می کند. وقتی که عبیدالله بن زیاد عمر بن سعد را به عنوان فرمانده سپاه خود گسیل داشت، با امام حسین(ع) در محلی در کنار رود فرات برخورد کرد به نام کربلاء(تاریخ الیعقوبی، المجلد الثانی، ص 243). در این هنگام لشکر عمر سعد بین امام حسین(ع) و رود فرات سدی ایجاد کردند و مانع دسترسی آن حضرت(ع) به آب شدند. واقعه کربلا در امتداد رود فرات و با فاصله کمی از آن رخ داده است. زمانی که حضرت عباس بن علی(ع) به قصد برداشتن آب از نهر فرات اقدام کرد، به سمت شمال از موقعیتی که در آن قرار داشتند، حرکت نمود و لابه لای نخلستان ها خود را به آب رساند. لشکر دشمن نیز که بین همان نخلستان ها کمین کرده بودند، همان جا آن حضرت را از اسب بر زمین می افکنند. لذا در عبارتی که ارمیای نبی(ع) فرموده است این عبارت به چشم می خورد: این کیست که مانند رود نیل سیلان کرده است و آب های او مثل نهرهایش متلاطم می گردد به طرف شمال به کنار نهر فرات می لغزند و می افتند(ارمیا 46: 6). شجاعتی که علمدار کربلا(ع) به خرج داد، در این متن به وضوح مورد تکریم قرار گرفته است به گونه ای که ارمیای نبی(ع) می فرماید: این کیست که مانند رود نیل سیلان کرده است و آب های او مثل نهرهایش متلاطم می گردد؟(ارمیا 46: 7) آب هایی که آن حضرت برای کودکان عطشان از فرات بر گرفته و مشک را بر دوش افکنده بود، با حرکت خروشانش برای رساندن آب به خیمه ها چون رود نیل متلاطم بود. در ادامه خداوند از زبان ارمیای نبی وعده انتقام از کسانی را می دهد که پرچم شجاع بنی هاشم را در کنار نهر فرات بر زمین افکندند. چنان که می گوید: 9 ای اسبان ، برآیید و ای ارابه ها تند بروید و شجاعان بیرون بروند. ای اهل حبش و فُوط که سپرداران هستید و ای لُودیان که کمان را می گیرید و آن را می کشید. 10 زیرا که آن روز روز انتقام خداوند یهوه صبایوت می باشد که از دشمنان خود انتقام بگیرد. پس شمشیر هلاک کرده ، سیر می شود و از خون ایشان مست می گردد. زیرا خداوند یهوه صبایوت در زمین شمال نزد نهر فرات ذبحی دارد(ارمیا 46: 9- 10). چرا که اگر اهل حبش نبودند و سپر رفتارهای کژ و نابجای ارباب های خود نشده و آنان را یاری نمی کردند، لشکر عمر سعد توفیقی نمی یافت اهل حبش یعنی اهل همان اتیوپی. اهل فوط یعنی اهالی لیبی. فوط. اسم مملکتی است که پسر حام در آنجا روزگار به سر برد.(قاموس کتاب مقدس، هاکس). به طور کلی منظور این عبارات غلامان و بردگان سیاهی بودند از شمال آفریقا که تعلیمات نظامی دیده بودند و در این جنگ برای خوشحال کردن اربابان خود به جنایاتی تاریخی دست زدند. به همین دلیل تعبیر سپرداران آمده است. چرا که اگر اینان نبودند و سپر رفتارهای کژ و نابجای ارباب های خود نشده و آنان را یاری نمی کردند، لشکر عمر سعد توفیقی نمی یافت. یکی دیگر از نام هایی که در این عبارت آمده است ، عبارت لودیان می باشد. منظور از لودیان، همان منطقه ای است که در دوره های باستان به عنوان امپراطوری لیدیا شناخته می شده که همان نیمه غربی ترکیه کنونی و در این عبارات منظور بردگان ترک بوده است. همان طور که در لشکر امام حسین(ع) بردگان و افرادی از ملیت های مختلفی وجود داشتند، در لشکر عمر سعد نیز ملیت های مختلفی بودند که به روی حقیقت شمشیر کشیدند. سپس ارمیای نبی خبر از تحقق وعده الهی می دهد مبنی بر این که از همه قاتلان حسین(ع) انتقام خواهد گرفت. 10 زیرا که آن روز روز انتقام خداوند یهوه صبایوت می باشد که از دشمنان خود انتقام بگیرد. پس شمشیر هلاک کرده ، سیر می شود و از خون ایشان مست می گردد. زیرا خداوند یهوه صبایوت در زمین شمال نزد نهر فرات ذبحی دارد(ارمیا 46: 10). در این عبارت خداوند ذبیح کنار نهر فرات را به خود نسبت می دهد که عظمت واقعه و نیز عظمت انتقامی که در آخر الزمان رخ خواهد داد را می رساند. وقتی که امام حسین(ع) به شهادت رسید، حضرت زینب سلام الله علیها به کنار پیکر مطهر و شرحه شرحه آن حضرت آمدند و فرمودند: اللهم تقبل منا هذا قلیل القربان(بیرجندی، کبریت الاحمر، ص376). مراد حضرت زینب سلام الله علیها از اندک بودن این قربانی، اندک بودن آن به درگاه الهی است. اما این قربانی آن چنان با عظمت نزد خداوند پذیرفته شده است که ارمیای نبی از قول خداوند متعال می فرماید: خداوند یهوه صبایوت در زمین شمال نزد نهر فرات ذبحی دارد(ارمیا 46: 10). ابن عباس می گوید: فقد روى الصدوق فی الأمالی بسنده عن ابن عباس قال: کنت مع أمیر المؤمنین علی(ع) فی خروجه إلى صفین، فلما نزل «نینوى» وهی شط الفرات، قال بأعلى صوته: «یا بن عباس أتعرف هذا الموضع ؟ قلت: لا أعرفه یا أمیر المؤمنین، فقال(ع): لو عرفته کمعرفتی لم تکن تجوزه حتى تبکی کبکائی، قال: فبکى کثیرا حتى اخضلت لحیته وسالت الدموع على صدره، وبکینا معه وهو یقول: آه آه، ما لی ولآل أبی سفیان، صبرا یا أبا عبد الله، فقد لقی أبوک مثل الذی تلقى منهم»(إقناع اللائم على إقامة المآتم، ص 30، نقلا عن أعلام النبوة، ص 65): حضرت عیسی(ع) قاتلان امام حسین(ع) را لعنت کرد و به بنی اسرائیل هم امر فرمود که آنان را لعنت کنند زمانی که امام علی(ع) می خواستند از صفین خارج بشوند، همراه ایشان بودم. وقتی آن حضرت به نینوی که همان شط فرات باشد، رسیدند با صدای بلند فرمودند: ای ابن عباس، آیا این مکان را می شناسی؟ گفتم: خیر ای امیرالمؤمنین. حضرت فرمودند: اگر این گونه که من می شناسم تو هم می شناختی، از آن عبور نمی کردی تا مانند من گریه کنی. ابن عباس می گوید امام علی(ع) بسیار گریه کرد به طوری که بر ریش مبارکشان روان گشت و اشک بر سینه اش جاری شد. ما هم با ایشان گریه کردیم در حالی که ایشان می فرمود: آه، آه.. مرا چه به آل ابی سفیان. صبر پیشه کن ای اباعبدالله که پدر تو نیز مثل آنچه از آن ها خواهد دید، پیش تر دیده است. در روایتی آمده است که حضرت عیسی(ع) قاتلان امام حسین(ع) را لعنت کرد و به بنی اسرائیل هم امر فرمود که آنان را لعنت کنند. ان حضرت فرمودند: «من أدرک أیامه فلیقاتل معه، فإنه کالشهید مع الأنبیاء مقبلا غیر مدبر وکأنی أنظر إلى بقعته، وما من نبی إلا وزارها، وقال: إنک لبقعة کثیرة الخیر، فیک یدفن القمر الزاهر»(ابن قولویه، کامل الزیارات، ص 67 و صدوق (رض)، إکمال الدین، ص 295). هر کس در زمان زنده بودنش امام حسین(ع) را درک نمود، همراه با او با دشمنانش بجنگد که اگر چنین کند و کشته شود، مانند شهیدی است که با انبیا محشور می شود. شهیدی که پیشرو است و نگاه به پشت سر خویش ندارد. گویا من از همین الان به بقعه حسین(ع) (شاید هم منظور بقعه شهیدی که با حسین(ع) کشته شده است) می نگرم و هیچ پیامبری نیست مگر اینکه او را زیارت می کند. سپس مسیح(ع) فرمودند: به درستی که تو بقعه ای با خیر و برکت فراوانی. در تو ماه درخشنده دفن می شود. بنابراین مسیحیانی که پیرو مسیح(ع) هستند و تفسیرهای افراطی و مستکبرانه از عبارات و آیات کتاب مقدس، آن ها را از درک مفاهیم این عبارات باز نداشته است، نیز مانند مسلمانان عزادار حسین بن علی(ع) هستند و در رثای آن فرزندزاده پیامبر گرامی اسلام، می گریند، نذر می کنند، هیأت برپا می کنند، در موکب های خود از پیاده روندگان اربعین پذیرایی می کنند و دشمنان آن حضرت را نیز مورد لعن و نفرین خود قرار می دهند.
جمعه ، ۸آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دولت بهار]
[مشاهده در: www.dolatebahar.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 9]
-
گوناگون
پربازدیدترینها