محبوبترینها
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
سیگنال در ترید چیست؟ بررسی انواع سیگنال در ترید
بهترین هدیه تولد برای متولدین زمستان: هدیه‌های کاربردی برای روزهای سرد
در خرید پارچه برزنتی به چه نکاتی باید توجه کنیم؟
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1830048931
آیا محبت اهل بیت(ع) و بغض دشمنان بدون عمل کفایت می کند
واضح آرشیو وب فارسی:عصر دیلم: آیت الله بهجت می گوید: محبت خداوند متعال و محبت انبیاء و اوصیای آنها و اولیای خدا و بغض دشمنان خداوند متعال و اولیای ایشان، اصل همه طاعات بوده و عبادات فرع بر این دو هستند.به گزارش عصردیلم ، به نقل از فارس ، عظمت واقعه عاشورا و نمایش بی نظیر فضایل الهی اهل بیت علیهم السلام در مقابل دشمنان خدا و رسول او موجب شد که این رویداد عظیم از جهات گوناگون از دیگر رویدادهای بزرگ عالم متمایز شود؛ مصیبتی که پیش از وقوعش، ملائکه الهی و انبیا و اوصیا علیهم السلام در سوگ آن نشستند و پس از وقوع آن نیز ائمۀ هدی علیهم السلام به یادآوری این مصیبت بزرگ پرداختند و مجالس عزا برپا کردند. نوشتاری که در ادامه می خوانید برگرفته از کتاب «رحمت واسعه» شامل مجموعه گفتارهای عاشورایی آیت الله محمدتقی بهجت است: * آیا محبت اهل بیت علیهم السلام و بغض دشمنان ایشان به تنهایی و درصورتی که به انجام عمل و عبادت منجر نشود، برای انسان مفید است؟ محبت خداوند متعال و محبت انبیا و اوصیای آنها و اولیای خدا و بغض دشمنان خداوند متعال و اولیای ایشان، اصل همه طاعات است و عبادات فرع بر این دو (حب و بغض) هستند. و این دو، یعنی حب و بغض، از واجبات عقلی و نقلی است، «وهل الدِّین إلّا الحبّ و البغض؟» و مودت به ذوی القربی؛ اهل بیت پیامبر علهیم السلام نیز تنها اجر رسالت است که در قرآن کریم به تصریح بیان شده است. * چگونه رابطه خویش را با اهل بیت(ع) و مخصوصاً صاحب العصر(عج) تقویت کنیم؟ اطاعت و فرمان برداری از خداوند بعد از شناخت او، موجب محبت به او تعالی و محبت کسانی که خداوند آنها را دوست دارد می شود که عبارت اند از انبیا و اوصیا که محبوب ترین ایشان به خداوند، حضرت محمد و آل او علیه و علیهم السلام می باشند و نزدیک ترین ایشان به ما، صاحب الامر عجل الله تعالی فرجه الشریف است. * خواهشمندم بفرمایید چطور می توان بهتر با خداوند و ائمه اطهار علیهم السلام انس گرفت؟ با طاعت خدای تعالی و رسول صلی الله علیه و آله و ائمه علیهم السلام و ترک معصیت در اعتقاد و عمل. * روایاتی در کافی مذکور است که مفاد آنها این است که «محبت اهل بیت علیهم السلام بدون عمل و بندگی مفید نیست و خداوند با کسی خویشی ندارد و میزان در قرب و بُعد و ثواب و عقاب، طاعت و معصیت خداست، این روایات را چگونه تفسیر می فرمایید؟ دیدن یک روایت بدون ادله دیگر، نظیر تنها به قاضی رفتن است. محبت و ولایت اهل بیت علیهم السلام خود، یک عمل است و واجب، بلکه از اعظم طاعات و واجبات است، به حدی که امام باقر(ع) فرموده اند: «لَمْ یُنَادَ بِشَیْ ءٍ کَمَا نُودِیَ بِالْوَلَایَةِ»؛ به هیچ چیز، همانند ولایت فراخوانده نشده است. البته نماز، روزه، زکات و حج هم واجب است و محبت هر قدر رتبه اش بیش تر باشد، اثر آن در اعمال دیگر بیش تر خواهد بود. در قرآن شریف می فرماید: «إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِی الْقُرْبَى». اگر چیز دیگری غیر از مودت اهل بیت(ع) برای مردم نافع تر بود، بیان می شد. البته ما متأسفانه به آنها محبت داریم اما در راه و مکتب آنها نیستیم، لذا مثل آنها نماز نمی خوانیم و مثل آنها حج به جا نمی آوریم. * در کتاب کامل الزیارات آمده است: روزی، هنگامی که امام حسین(ع) در دامان حضرت رسول(ص) در خانه نشسته بود، آن حضرت خطاب به حضرت فاطمه(س) فرمودند: « إِنَّ الْعَلِیَّ الْأَعْلَى تَرَاءَى لِی فِی بَیْتِکَ هَذَا سَاعَتِی هَذِهِ فِی أَحْسَنِ صُورَةٍ وَ أَهْیَإِ هَیْئَةٍ وَ قَالَ لِی یَا مُحَمَّدُأَ تُحِبُّ الْحُسَیْنَ فَقُلْتُ نَعَمْ قُرَّةُ عَیْنِی وَ رَیْحَانَتِی وَ ثَمَرَةُ فُؤَادِی وَ جِلْدَةُ مَا بَیْنَ عَیْنَیَّ فَقَالَ لِی یَا مُحَمَّدُ وَ وَضَعَ یَدَهُ عَلَى رَأْسِ الْحُسَیْنِ بُورِکَ مِنْ مَوْلُودٍ عَلَیْهِ بَرَکَاتِی وَ صَلَوَاتِی وَ رَحْمَتِی وَ رِضْوَانِی ...»؛ پروردگار بزرگ در این خانه تو و همین لحظه در بهترین صورت و آراسته ترین هیأت بر من تجلی کرد، و فرمود: این محمد، آیا حسین(ع) را دوست داری؟ عرض کردم: بله، او نور چشم و مایه آسایش و میوه دل و پوست میان دو چشم من است. پس درحالی که دست خود را بر سر امام حسین(ع) گذاشته بود فرمود: ای محمد، چه مولود مبارکی! برکات و درودها و رحمت و خشنودی من بر او باد...) منظور از «وضع یده علی رأس الحسین علیه السلام» و «إن العلی الاعلی ترانی لی» چیست؟ شاید مقصود از «وضع یده»، دست مبارک خود رسول الله(ص) یا ید رحمت حضرت حق باشد. منظور از «ترانی لی» هم قطعاً رؤیت حسی ای که محال است، نیست؛ زیرا رؤیت (حسی) مستحیل است، هم در دنیا و هم در آخرت؛ لذا نباید به «کرؤیة بعضکم بعضاً» (مانند دیدن شما همدیگر را) تأویل شود. رؤیت ممکنه قلبیه به همه وجوهش ممکن است، هم در دنیا و هم در آخرت و این رؤیت هم نه با همه کس یا همه جا یا برای هر کس است؛ بلکه ماجرای این روایت امر خاصی است که خداوند می خواهد (آن امر خاص) تنفیذ شود و امام حسین(ع) علیه السلام مشمول رحمت خاصه شود و معاهده ای است با رسول الله صلی الله علیه وآله و حضرت فاطمه علیها السلام. مگر حضرت فاطمه علیها السلام راضی می شد؟! البته خدا هرچه بخواهد می کند و «فاعل ما یشآء لما یشآء» (هرچه را بخواهد و برای هر منظور بخواهد، می کند) است و آنها تسلیم اند و راضی و صابر هستند، منتهی به این ترتیب می خواهد از آنان امضا بگیرد. چنان که در روز عاشورا درباره حضرت امام حسین علیه السلام دارد که «ثُمَّ خُیِّرَ بَیْنَ النَّصْرِ عَلَى أَعْدَائِهِ وَ بَیْنَ لِقَاءِ اللَّهِ فَاخْتَارَ لِقَاءَ اللَّه»؛ بین پیروزی بر دشمنان و ملاقات با خداوند متعال مخیر شد و آن حضرت ملاقات با خداوند متعال را برگزید». همچنین در روایت است که آن حضرت به کربلا نرسیده، طائفه جن آمدند و گفتند: اجازه دهید الان همه دشمنان شما را هلاک کنیم. چنین کاری را هم می توانستند بکنند، ولی حضرت در جواب آنها فرمودند: «و إذا اقمت بمکانی، فبهاذا یبتلی هذا الخلق المتعوس، و بماذا یختبرون؟!... نحن و الله اقدر علیهم منکم»؛ اگر من در جای خود بمانم، پس این خلق نابودشده با چه چیز آزموده و مورد ابتلا واقع شوند؟!... به خدا سوگند، ما بهتر از شما می توانیم آنها را نابود کنیم. با آن قدرت، اَشد و سخت ترین بلاها را تحمل نمود. صبر آنها دلیل بر فوق العاده بودن آنها در افراد بشر است و اینکه باید آنها یا نبی باشند یا وصی نبی.
جمعه ، ۸آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: عصر دیلم]
[مشاهده در: www.asredeylam.ir]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 21]
-
گوناگون
پربازدیدترینها