تبلیغات
تبلیغات متنی
محبوبترینها
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
بارش‌های سیل‌آسا در راه است! آیا خانه شما آماده است؟
قیمت انواع دستگاه تصفیه آب خانگی در ایران
نمایش جنگ دینامیت شو در تهران [از بیوگرافی میلاد صالح پور تا خرید بلیط]
9 روش جرم گیری ماشین لباسشویی سامسونگ برای از بین بردن بوی بد
ساندویچ پانل: بهترین گزینه برای ساخت و ساز سریع
خرید بیمه، استعلام و مقایسه انواع بیمه درمان ✅?
پروازهای مشهد به دبی چه زمانی ارزان می‌شوند؟
تجربه غذاهای فرانسوی در قلب پاریس بهترین رستوران‌ها و کافه‌ها
دلایل زنگ زدن فلزات و روش های جلوگیری از آن
خرید بلیط چارتر هواپیمایی ماهان _ ماهان گشت
صفحه اول
آرشیو مطالب
ورود/عضویت
هواشناسی
قیمت طلا سکه و ارز
قیمت خودرو
مطالب در سایت شما
تبادل لینک
ارتباط با ما
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
مطالب سایت سرگرمی سبک زندگی سینما و تلویزیون فرهنگ و هنر پزشکی و سلامت اجتماع و خانواده تصویری دین و اندیشه ورزش اقتصادی سیاسی حوادث علم و فناوری سایتهای دانلود گوناگون
آمار وبسایت
تعداد کل بازدیدها :
1835539437
خطرات و خاطرات: بخش شصت و دوم تظاهرات تکفیری‌ها در مقابل دفتر نمایندگی ایران در قاهره و دست متجاوزی که کوتاه شد
واضح آرشیو وب فارسی:فارس: خطرات و خاطرات: بخش شصت و دوم
تظاهرات تکفیری‌ها در مقابل دفتر نمایندگی ایران در قاهره و دست متجاوزی که کوتاه شد
ولید اسماعیل تکفیری وابسته به سعودی تصمیم گرفت از فضای تظاهرات در مقابل دفتر نمایندگی استفاده کرده و شخصاً پرچم مجعول سوریه را بالای در سفارت نصب کند. اینکار پیام‌های زیادی داشت که اگر انجام می‌شد شرایط خوبی برای ما رقم نمی‌خورد.
به گزارش خبرنگار گروه سیاست خارجی خبرگزاری فارس، ماموریت در مصر برای دیپلماتی که در یکی از سرنوشت‌سازترین و پرحادثه‌ترین مقاطع کشور تاریخی مصر و منطقه و همزمان با بیداری اسلامی، سکان نمایندگی ایران در قاهره را بر عهده داشته است؛ می‌تواند بسیار پرخاطره باشد. خاطرات مجتبی امانی رئیس سابق دفتر حفاظت منافع ایران در قاهره ابعاد مختلفی را در بر می‌گیرد. وی خاطرات خود را در قالبی داستانی روایت می‌کند. گروه سیاست خارجی خبرگزاری فارس اقدام به انتشار خاطرات وی کرده که شصتمین بخش آن از نظر خوانندگان می‌گذرد. *** در خاطرات گذشته عرض کردم که در طول مأموریت سومم در قاهره (1388 – 1393) مخالفین کشورمان که از سوی عربستان حمایت می‌شدند، چهارده بار در مقابل سفارت و یا اقامتگاه تظاهرات برگزار کردند. خاطره اولین تظاهرات را که در فروردین 1390 و مربوط به تجزیه طلبانی بود که سال‌ها مزدوری صدام را کرده‌اند، در قسمت هجدهم این مجموعه خاطرات نوشته‌ام. خاطره آخرین تظاهرات را نیز که در فروردین 1392 و توسط تکفیری‌هایی که برای اعتراض به ورود جهانگردان ایرانی به مصر ترتیب داده شده بود را در قسمت چهل و پنجم نوشته‌ام. خاطره‌ای که در این قسمت می‌خوانید، مربوط به تظاهراتی است که تکفیری‌ها در اعتراض به حمایت ایران از سوریه برگزار کردند. این تظاهرات در روز جمعه دوازده اسفند 1390 برگزار شد. یک سال از انقلاب مصر گذشته بود و مصر در کوران حوادث بعد از انقلاب آن می‌سوخت. تظاهرات مختلف هر روزه در این کشور و اعتراض به استمرار حکومت نظامیان، فضای داغی را به وجود آورده بود. مردم و گروه‌های سیاسی مصر از این که بعد از گذشت یک سال از سقوط مبارک، هنوز ارتشبد طنطاوی (وزیر دفاع زمان مبارک) هنوز بر کشور سلطه دارد، ناراضی بوده و بر اجرای هرچه سریع‌تر انتخابات ریاست جمهوری تاکید داشتند. یادآور می‌شود که تمامی این تظاهرات با حمایت‌های مستقیم عربستان برگزار می‌شد و اهداف مختلفی از جمله اعمال فشار به ایران درباره سوریه، وانمود کردن وجود مخالفت‌های مردمی در مردم مصر با ایران، محدود کردن دامنه فعالیت ایران در مصر و ... داشت. از چند روز قبل اعلام شده بود که قرار است روز جمعه در اعتراض به موضع ایران در باره بحران سوریه تظاهراتی در برابر سفارت کشورمان در قاهره برگزار شود. با بررسی‌های اولیه، متوجه شدیم که بعید است اتفاق خاصی بیفتد و تعداد تظاهرکنندگان از پنجاه نفر فراتر رود. آن روز کار مهمتری داشتم و نمی‌توانستم در زمان تظاهرات در سفارت حضور داشته باشم. به همین علت قرار شد چند نفر از اعضای نمایندگی در سفارت باشند تا اگر اتفاق خاصی افتاد، اقدامات لازم را انجام دهند. البته تدابیر لازم از جمله اطلاع به وزارت خارجه مصر برای تامین امنیت سفارت انجام شد. ضمن آن که با مسئولین پلیس منطقه نیز ارتباط داشتیم و به آنها تاکید کرده بودیم که آمادگی لازم را داشته باشند. ولی مانند دفعات پیشین می‌دانستیم که پلیس، اقدام مورد انتظار ما را نخواهد داشت و باید مانند همیشه، خودمان آستین‌ها را بالا بزنیم. از طریق تلفن با آقای محمود صادقی معاون نمایندگی که به همراه 6 نفر از همکاران در سفارت حضور داشت، در تماس بودم. پلیس این بار قوی‌تر از قبل حاضر شده بود. ساختمان سفارت در یک خیابان فرعی قرار داشت. روز جمعه و خیابان خلوت بود. آنها قرار بود بعد از نماز جمعه تظاهرات خود را شروع کنند. پلیس خیابان را بسته بود و مانع از آمدن تظاهرکنندگان به جلوی سفارت شده بود. تعداد تظاهرکننده‌ها حدود سی نفر بود. در بین آنها یک نفر از تکفیری‌های معروف به نام ولید اسماعیل حضور داشت و خودنمایی می‌کرد. ولید اسماعیل وظیفه خود را مقابله با شیعه می‌دانست. فردی بود که بر اساس اطلاعاتی که داشتیم با سفارت بحرین در قاهره ارتباط داشت و از آنان پول دریافت می‌کرد. به طور طبیعی با عربستانی‌ها هم ارتباط داشت و سفرهای مستمری به این کشور داشت. فردی جنجالی بود که در برنامه‌های تلویزیونی نیز او را دعوت می‌کردند و با لحنی تند و توهین آمیز، به شیعیان حمله و آنها را تکفیر می‌کرد. گروهی که در فاصله بیست متری سفارت جمع شده بودند، شعارهایی علیه ایران و شیعه و در حمایت از مخالفین سوریه سر داده بودند. چند پرچم مجعول سوریه را که مخالفین سوریه‌ای و بویژه ارتش به اصطلاح سوریه، آن را سمبل خود قرار داده بودند، در دست داشتند. پلیس از نزدیک شدن آنها به سفارت جلوگیری می‌کرد و حضور بهتری در مقایسه با دفعات قبل داشت. ساعت حدود 2 بعد از ظهر بود و یک ساعتی از حضور تظاهرکنندگان می‌گذشت و همان طور که پیش بینی کرده بودیم، اتفاق خاصی رخ نداده بود. تا اینکه آقای صادقی تماس گرفت و گفت که ولید اسماعیل شخصاً به جلوی سفارت آمده و گویا قصد دارد که پرچم سوریه را در بالای در سفارت نصب کند. اینکار دو پیام داشت، یکی آن که می‌خواستند به ما بگویند ما محدوده شما را مورد تعرض قرار می‌دهیم و دوم آنکه با اینکار آمادگی و حساسیت ما را آزمایش می‌کردند. بعد تبلیغاتی آن نیز برای آنها مهم بود. اعتقاد داشتم که تظاهرکنندگان اگر فرصت می‌یافتند، سفارت را اشغال می‌کردند و یا آتش می‌زدند، بنابراین باید جواب آنها را در همان مراحل اولیه می‌دادیم تا نتوانند قدم‌های بعدی را بردارند و به اصطلاح آرایش آنها به هم بخورد. رفتن بالای دیوار نمایندگی و نصب پرچم، حرکتی تحریک آمیز بود که از یک سو به زعم آنان روحیه اشخاص داخل سفارت را خراب می‌کرد و در سوی دیگر باعث می‌شد که آنان از میزان مقاومت در داخل نمایندگی مطلع شوند. واضح بود که آنان با این حرکت محاسبات لازم را برای برداشتن قدم بعدی انجام می‌دادند و اگر در قدم اول اوضاع را مطابق میل خود می‌دیدند، حمله به سفارت را عملی می‌کردند. این کار را در سفارت سوریه انجام داده و آن جا را آتش زده بودند و سفیر سوریه نیز در اعتراض به این کار مصر را ترک کرده بود. هدف آنها، اجرای سناریوی مشابهی برای سفارت کشورمان بود. با اطلاع از این که ولید اسماعیل قصد دارد پرچمی را بر بالای در ورودی سفارت نصب کند، اوضاع شکل دیگری به خود گرفت. تماس من هم با سفارت بصورت دائمی شد. تعدادی از افراد داخل نمایندگی به طبقه همکف آمده بودند تا اگر حمله‌ای صورت گرفت، بتوانند آن را دفع کنند. از عکس العمل پلیس پرسیدم که گفتند چند درجه دار ارشد پلیس در جال صحبت با ولید اسماعیل صحبت هستند. گفتند نمی‌دانیم بین آنان چه گذشت که ولید اسماعیل خودش شخصاً از در سفارت بالا آمده و قصد دارد پرچم مجعول سوریه را در بالای در نصب کند. برایم تعجب آور بود که چرا ولید اسماعیل خودش می‌خواهد اینکار را انجام دهد؟ به نظرم وی با این کار می‌خواست خوش خدمتی خودش را برای کسانی که او را برای اقدامات ضد ایرانی و ضد شیعی اجیر کرده بودند، ثابت کند. وضعیتی که برایم توصیف کردند آن بود که پلیس به هر دلیلی به وی اجازه داد که بر بالای دیوار سفارت برود و این پرچم را نصب کند. گفتند، وی نیز در حال نصب پرچم است. اعضای نمایندگی از تعرض به سفارت که خاک کشورمان محسوب می‌شد و اینکه این کار در حضور درجه داران پلیس انجام می‌شود، به شدت عصبانی بودند. یکی از اعضای نمایندگی گفت، حاضر است با ولید اسماعیل برخورد کند. به وی گفتم مواظب باشد که صدمه‌ای به وی نخورد و بهانه‌ای به دست آنها نیفتد و به طریقی او را از در سفارت دور کند. چند دقیقه بعد وی تماس گرفت و گفت با زدن ضربه‌ای به دست ولید اسماعیل باعث شده او از بالای در به پایین بیفتد و سرگرم داد و بیداد است. پلیس هم مانع پیوستن دیگر تظاهرکنندگان به وی شده است و سعی می‌کند ولید اسماعیل را آرام کند. چند نفر از تظاهرکننده‌ها نیز موفق شده‌اند که خود را جلوی سفارت برسانند و مشغول جر و بحث با پلیس هستند. چند نیروی لباس شخصی پلیس نیز در بین پلیس‌ها هستند که آنها نیز تلاش می‌کنند پنج شش نفری را که موفق شده‌اند به جلوی سفارت بیایند به عقب برانند. اوضاع مطابق پیش بینی ما پیش رفت. ظاهراً تظاهرکننده‌ها متوجه شده بودند که افرادی در داخل سفارت قصد مقاومت دارند. پلیس نیز که اوضاع را متشنج دیده بود، مجبور شد با افراد تظاهرکننده برخورد جدی تری داشته باشد. بعدها که فیلم تظاهرات را دیدم، متوجه شدم که هیچکس متوجه این موضوع نشده که از داخل سفارت به دست ولید اسماعیل ضربه زده شده و پلیس نیز که بالا رفتن وی را از در سفارت نظاره گر بود، نمی‌دانست که چرا به پایین افتاده و همچون کودکان بالا و پایین می‌پرد و ناسزا می‌گوید. پلیس‌ها ولید اسماعیل را با تعجب نگاه می‌کردند که چرا اینگونه خشمگین است. حتی چند نفری که از تظاهرکنندگان به نزد ولید اسماعیل آمده بودند، نیز دلیل حرکات دیوانه وار ولید اسماعیل را نمی‌دانستند و متعجبانه وی را نظاره می‌کردند.
تظاهرات تکفیری ها در مقابل دفتر ایران در قاهره چند روز بعد یادداشتی به وزارت خارجه مصر ارسال کردیم و ضمن شرح تظاهرات و اعتراض به بی توجهی پلیس، عکس‌هایی از ولید اسماعیل را که او را در بالای در سفارت نشان می‌داد نیز به آن پیوست کردیم و خواستیم که مطابق با کنوانسیون‌های بین‌المللی به علت تعرض به حریم سفارت با این فرد برخورد کند و البته اتفاقی نیفتاد. ولید اسماعیل به پشتوانه حمایت‌های مالی و تدارکاتی سعودی، تحت عنوان گروهی بنام انجمن دفاع از صحابه و آل، همچنان عهده دار ایران هراسی و شیعه هراسی در مصر است. البته اقدامات وی در سالهای گذشته، مصداق کوفتن آب در هاون بود و مردم مصر همیشه پشت پرده این حرکات را می‌دانستند و هیچگاه با آن همراهی نکردند. انتهای پیام/
لینک را کپی کنید
94/08/07 - 12:07
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: فارس]
[مشاهده در: www.farsnews.com]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 18]
-
گوناگون
پربازدیدترینها