واضح آرشیو وب فارسی:دولت بهار: دولت بهار: وقتی به کوه گولان رسیدم، خبر شهادت حاج بصیر را به من دادند، پایم سست شد ولی به یاد حرف حاجی افتادم که گفت: «امشب امام حسین (ع) با من کار دارد!».فارس: خاطرات تلخ و شیرین رزمندگان دوران دفاع مقدس همواره بخشی از جذاب ترین چهره آن سال ها و سیره شهدا را برای مخاطبان به تصویر می کشد؛ خاطرات و روایاتی که کلمه به کلمه آن می تواند تورقی از تاریخ را از آن خود کند. در ادامه خاطراتی از چند رزمنده مازندرانی از نظرتان می گذرد. * مقاومت تا لحظه آخر محمود تورانداز می گوید: شهید ابراهیم زمانی جانشین گردان عاشورا لشکر ویژه 25 کربلا بود، فرمانده این گردان هادی بصیر برادر سرلشکر شهید حاج حسین بصیر بود؛ شهید زمانی جدا از این که در رزم شجاع و دلیر بود، از نظر معنوی هم زبانزد بود. وقتی در عقب نشینی فاو به پل بعثت رسیدیم و پل بعثت را ویران دیده بودم، به یاد این شهید بزرگوار افتادم که یک روز در حفظ و نگهداری فاو که بودیم رو کرد به من و گفت: «اگر یک روز قرار است از فاو عقب نشینی کنیم، از خدا می خواهم که آن روز من نباش.» و جالب این که او در عملیات والفجر 10 به شهادت رسیده بود و نبود تا عقب نشینی ما را از فاو ببیند. در عقب نشینی فاو وقتی به آقامرتضی قربانی فرمانده لشکر ویژه 25 کربلا گفتند به عقب برگرد؛ او و نیروهایش که در بهمن 64 نخستین افرادی بودند که وارد فاو شده پرچم امام رضا (ع) را روی مناره مسجد شهر فاو نصب کردند، عقب نشینی از فاو برای او سخت بود. بچه های لشکر ویژه 25 کربلا، نخستین رزمنده هایی بودند که خط فاو را شکستند و دشمن را حیران از شجاعت خود کردند. آقا مرتضی گوش به حرف پیام های پی در پی بی سیم نمی داد و در کنار ما داشت آرپی جی شلیک می کرد، یادم می آید دو یا سه تانک با گلوله هایی که او شلیک کرده بود، منهدم شدند، یک مرتبه بی سیم چی که داشت پیام بی سیم را به او منتقل می کرد؛ او در جوابش گفت: «من به امام قول دادم نگذارم پرچم سبز ثامن الائمه (ع) از بالای مناره مسجد فاو به پایین کشیده شود، حالا به من می گویند به عقب برگردم؟!» سلحشوری و رزم این فرمانده و جمله آخری که او گفت، ما را در مقابل دشمن مقاوم تر کرده بود، دشمن از همه طرف به ما حمله کرده بود، زمین، هوا و دریا ولی چند نفر از بر و بچه های گردان عاشورا در کنار آقامرتضی تا گلوله آخر جنگیدند ولی خواست خدا چیز دیگر بود و ما عقب نشینی کردیم. * امشب امام حسین (ع) با من کار دارد علی محسن پور کبریا می گوید: وقتی گردان عاشورا را داشتند برای عملیات کربلای 10 به بانه می بردند، دستور دادند به هیچ عنوان با هیچ فردی در طول راه تماس برقرار نکنید و اگر کسی از ماهیت گردان و مکانی که دارید می روید، چیزی پرسید به جز کلمه «نمی دانم» چیز دیگری به او نگویید و ما هم طبق دستور فرماندهان همین کار را کردیم. چند روزی را در شهر بانه مستقر شدیم، یکی از روزها هواپیماهای عراقی مقرمان را بمباران کردند، از آنجا که محل استقرار ما چادر بود، یک شهید و 40 مجروح دادیم و این برای گردانی که می خواست به عملیات برود اصلاً خوب نبود. با همان وضعیت ما را سازماندهی مجدد کردند و برای ادامه عملیات کربلای 10 با بالگرد به منطقه ای بردند که می بایست از آنجا تا خط مقدم که «کوه گولان» بود، می رفتیم. ساعت 11 شب به کوه گولان رسیدیم، این کوه مشرف به شهر ماووت عراق بود و ما برای رفتن تا خط مقدم 150 کیلومتری را پیاده رفتیم. شهید مهدی دشتبان که در اثر بمباران هوایی از ناحیه پا مجروح شده بود، با همان پای مجروح، این مسافت را پیاده آمده بود. وقتی به آنجا رسیدیم، ساعت 11 شب بود، حاج حسین بصیر «قائم مقام فرماندهی لشکر ویژه 25 کربلا» برای توجیه منطقه آمده بود و برای برادرش هادی کل منطقه را تشریح کرد. دو گروهان از گردان عاشورا باید به داخل دره «ژاژیله» می رفتند تا نیروهای قرارگاه رمضان در محاصره عراقی ها قرار نمی گرفتند. یکی دو جمله از حاج حسین بصیر را هنوز به یاد دارم، می گفت: «پیروزی شما به نفع نظام جمهوری اسلامی است، هر چه به عمق خاک دشمن دست بیابیم، به نفع ماست.» بعد لحن صحبتش را عوض کرد و گفت: «احتمال دارد رادیو پیروزی تان را در این منطقه اعلام نکند، اگر این اتفاق افتاد ناراحت نشوید، شاید دیرتر اعلام کند.» در کل منظورش را در آن وقت به درستی نیافتم ولی هر دو فرمانش را آویزه گوش مان قرار داده بودیم؛ آن شب دو گروهان از گردان عاشورا لشکر ویژه 25 کربلا برای عملیات انتخاب شدند، علیرضا مرادی هم از جانب واحد اطلاعات عملیات آمده بود تا راهنمای ما باشد. لحظه وداع چهره های نورانی بچه هایی که نور بالا می زدند، تو دل بروتر شده بود، صورت حاج بصیر هم دیدنی تر از قبل جلوه گری می کرد. غروب که بچه ها به او گفته بودند: «حاجی! تو دیگر چرا به خط اول آمدی؟! این جا خطر دارد.» با لبخند برگشت به بچه ها گفت: «امشب امام حسین (ع) با من کار دارد.» بعد از وداع، ستون دو گروهان، گردان عاشورا که توسط علی اکرم رضانیا هدایت می شد، به سمت دره ژاژیله سرازیر شد. جنگ سختی در گرفت به طوری که بیشتر بچه ها مجروح و شهید شدند، وقتی نیروی کمکی گردان صاحب الزمان (عج) لشکر ویژه 25 کربلا آمد، من به عقب برگشتم. هنگام برگشت 4 نفر مانده بودیم که سالم بودیم، وقتی به کوه گولان رسیدم، خبر شهادت حاج بصیر را به من دادند، پایم سست شد ولی به یاد حرف حاجی افتادم که گفت: «امشب امام حسین (ع) با من کار دارد!».
پنجشنبه ، ۷آبان۱۳۹۴
[مشاهده متن کامل خبر]
این صفحه را در گوگل محبوب کنید
[ارسال شده از: دولت بهار]
[تعداد بازديد از اين مطلب: 8]